بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس پس از دریافت واکسیناسیون دچار افزایش شدید می شوند. هیچ راهی برای تضمین عدم همراهی این عوارض با واکسیناسیون وجود ندارد ، اما راهکارهایی وجود دارد که می توانید خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داده و در صورت بروز آنها را درمان کنید. بهترین راه برای کاهش شانس ابتلا به این بیماری این است که هنگام دریافت واکسن به دقت در نظر بگیرید. همچنین ممکن است بتوانید واکسنی با خطر کمتر عوارض پسوریازیس دریافت کنید. در مورد نحوه ایمن سازی واکسن و کاهش احتمال عوارض پسوریازیس با پزشک خود مشورت کنید.
مراحل
روش 1 از 4: کاهش خطر عوارض
مرحله 1. واکسیناسیون را بین شیوع بیماری برنامه ریزی کنید
دریافت واکسیناسیون در حالی که دچار پسوریازیس شدید ، خطر واکنش منفی را به طرز چشمگیری افزایش می دهد. به پزشک خود اطلاع دهید که شما مبتلا به پسوریازیس هستید و سعی کنید با رفع عود بیماری خود خطر ابتلا به عوارض را کاهش دهید.
شعله ور شدن پسوریازیس که می تواند پس از دریافت واکسن رخ دهد ، واکنش کوئبنر نامیده می شود
مرحله 2. در هوای گرم واکسیناسیون دریافت کنید
مطالعات نشان داده است که افراد مبتلا به پسوریازیس در ماه های زمستان بیشتر از تابستان دچار ضایعات پوستی می شوند. در صورت امکان ، سعی کنید واکسیناسیون خود را در ماه های گرم برنامه ریزی کنید.
مرحله 3. قبل از شروع درمان بیولوژیکی واکسینه شوید
افرادی که مبتلا به پسوریازیس هستند و نیاز به واکسیناسیون دارند ، در صورت دریافت واکسن پس از شروع درمان بیولوژیکی (بیولوژیک) ، احتمال بیشتری دارد که دچار عود بیماری شوند. اگر درمان بیولوژیکی را قبلاً شروع کرده اید ، پزشک باید مورد شما را ارزیابی کند تا مشخص شود که آیا مزایای واکسیناسیون بر خطرات آن بیشتر است یا خیر.
- اگر قبلاً تحت درمان بیولوژیکی قرار گرفته اید ، هرگز واکسن زنده یا واکسن ضعیف زنده دریافت نکنید.
- برخی از واکسیناسیون های زنده و ضعیف شده که باید در هنگام دریافت درمان بیولوژیکی از آنها اجتناب شود شامل واکسن آبله مرغان ، زونا ، تیفوئید دهانی ، تب زرد ، آنفولانزای داخل بینی و اوریون/سرخک/سرخجه است.
مرحله 4. واکسن های دیگر را امتحان کنید
گاهی اوقات گزینه های شما با توجه به نوع واکسنی که دریافت می کنید محدود است. با این حال ، اگر این گزینه را دارید ، باید با پزشک خود در مورد یافتن واکسنی با خطر کمتر عوارض پسوریازیس صحبت کنید. همه واکسن ها جایگزین در دسترس ندارند ، اگرچه داروهای ضد مالاریا یکی از انواع واکسن هایی هستند که جایگزین هایی برای آنها وجود دارد.
- بسیاری از واکسن های ضد مالاریا باعث بروز بیماری پسوریازیس می شوند. با این حال ، برخی از آنها بیشتر از دیگران عوارض قابل توجهی ایجاد می کنند.
- به عنوان مثال ، داروی ضد مالاریا هیدروکسی کلروکین ، کمترین احتمال واکسن برای ایجاد عوارض برای افراد مبتلا به پسوریازیس است.
- پزشک شما تنها فردی است که می تواند با خیال راحت موافق یا مخالف واکسن خاصی توصیه کند ، و به احتمال زیاد به صورت موردی مورد بررسی قرار می گیرد.
مرحله 5. از تماس با واکسیناسیون اخیر خودداری کنید
برخی از مبتلایان به پسوریازیس شدید ممکن است پس از تماس نزدیک با فردی که واکسینه شده است ، دچار شعله ور شدن شوند. این افراد می توانند از عوارض واکسن پسوریازیس رنج ببرند ، حتی اگر خود واکسیناسیون دریافت نکرده باشند.
این نوع شعله ور شدن بعید است ، اما ممکن است در صورت تماس با فردی که واکسیناسیون زنده دریافت کرده است ، رخ دهد
روش 2 از 4: امتحان درمانهای رایج برای بیماریهای پسوریازیس
مرحله 1. از رتینوئیدهای موضعی استفاده کنید
برخی از رتینوئیدهای تجویز شده مانند تازاروتن (Tazorac، Avage) می توانند به درمان جوش های پسوریازیس کمک کنند. این دارو التهاب را کاهش می دهد و به تثبیت فعالیت DNA در پوست شما کمک می کند.
- رتینوئیدهای موضعی ممکن است در برخی افراد باعث حساسیت به نور شوند. هر زمان که از رتینوئیدهای موضعی استفاده می کنید ، می توانید این عوارض را با استفاده از کرم ضد آفتاب کاهش دهید.
- برخی از رتینوئیدهای موضعی خطر نقایص مادرزادی را دارند. در صورت بارداری یا شیردهی و یا قصد بارداری در حین درمان پسوریازیس خودداری کنید.
مرحله 2. از کورتیکواستروئیدهای موضعی استفاده کنید
این نوع داروهای تجویزی می تواند به درمان شیوع خفیف تا متوسط پسوریازیس با عمل به عنوان یک ضد التهاب موضعی کمک کند. با این حال ، توجه داشته باشید که استفاده بیش از حد از کورتیکواستروئیدهای قوی یا استفاده طولانی مدت از آنها می تواند پوست شما را تحریک کند و اثربخشی این دارو را کاهش دهد.
- از کورتیکواستروئیدهای با قدرت کم روی صورت ، اندام تناسلی و سایر نواحی حساس استفاده کنید.
- شما می توانید از کورتیکواستروئیدهای با قدرت متوسط برای تنه و بازوها و پاهای خود استفاده کنید ، زیرا این نواحی حساسیت کمتری دارند.
- پمادهای کورتیکواستروئیدی برای پوست های خشک و پوسته پوسته بهتر عمل می کنند ، اما می توانند چرب بوده و شستن آنها دشوار باشد.
- به طور کلی توصیه می شود که از لوسیون ها و ژل ها برای درمان پسوریازیس در پوست سر خود استفاده کنید و کرم های کورتیکواستروئیدی را در سایر نواحی بدن استفاده کنید.
مرحله 3. در مورد مهار کننده های کلسینورین سوال کنید
نشان داده شده است که مهار کننده های کلسینورین به درمان پسوریازیس در برخی افراد کمک می کند. این دارو با ایجاد اختلال در فعال سازی سلول T ، التهاب در پوست را کاهش داده و از تجمع پلاک جلوگیری می کند. با این حال ، مهار کننده های کلسینورین خطر عوارض جانبی جدی را به دنبال دارند. از پزشک خود بپرسید که آیا استفاده کوتاه مدت از مهار کننده های کلسینورین برای شما مناسب است یا خیر.
- برخی از مهارکننده های رایج کلسینورین که برای درمان پسوریازیس تجویز می شوند عبارتند از تاکرولیموس (پروگراف) و پیمکرولیموس (الیدل).
- توجه داشته باشید که مهار کننده های کلسینورین ممکن است خطر سرطان پوست و لنفوم را افزایش دهند. به همین دلیل ، اکثر متخصصان از مصرف طولانی مدت یا مداوم این داروها توصیه می کنند.
مرحله 4. آنترالین را در نظر بگیرید
آنترالین می تواند به تثبیت فعالیت DNA در سلول های پوست شما کمک کند. همچنین می تواند پوسته ها را از روی پوست برداشته و رنگ صاف تری به جا بگذارد. این دارو فقط با نسخه پزشک در دسترس است ، بنابراین از پزشک خود بپرسید که آیا آنترالین ممکن است به پسوریازیس شما کمک کند.
- آنترالین ممکن است باعث تحریک پوست شود. همچنین می تواند پوست و هر سطحی که با آن تماس پیدا می کند را لکه دار کند.
- برخی از افراد پس از استفاده از آنترالین دچار ریزش موی تکه ای شده اند.
- به طور کلی پزشکان برای جلوگیری از رنگ آمیزی ، درمان کوتاه مدت با آنترالین را توصیه می کنند. آنترالین را برای مدت کوتاهی (معمولاً بین 10 تا 30 دقیقه) روی پوست خود بگذارید ، سپس آن را کاملاً بشویید.
مرحله 5. آنالوگهای ویتامین D را امتحان کنید
برخی از اشکال مصنوعی ویتامین D باعث کند شدن رشد سلول های پوستی می شوند که ممکن است به افراد مبتلا به پسوریازیس کمک کند. این داروها فقط با نسخه پزشک در دسترس هستند. اما توجه داشته باشید که برخی از آنالوگ های ویتامین D ممکن است پوست را بیشتر تحریک کنند.
- آنالوگهای رایج ویتامین D که برای پسوریازیس تجویز می شوند عبارتند از: کلسیپوترین (Dovonex) و کلسیتریول (Rocaltrol).
- برخی از مطالعات نشان می دهد که کلسیتریول ممکن است کمتر از کلسیپوتیرین تحریک کننده باشد ، اما می تواند بسیار گران باشد.
مرحله 6. سیکلوسپورین را در نظر بگیرید
این دارو به کاهش واکنش سیستم ایمنی بدن شما کمک می کند ، که ممکن است به بهبود علائم پسوریازیس کمک کند. همچنین می تواند رشد سلول های پوست را کند کرده و التهاب را کاهش دهد ، درست مانند متوترکسات.
- سیکلوسپورین ، مانند بسیاری از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ، می تواند خطر مشکلات سلامتی را افزایش دهد. در صورت ابتلا به سرطان ، نقص سیستم ایمنی ، نقرس شدید ، بیماری کلیوی ، فشار خون بالا ، یا در دوران بارداری ، شیردهی یا تحت درمان با اشعه ، سیکلوسپورین مصرف نکنید.
- هنگامی که سیکلوسپورین در دوزهای بالا یا برای مدت طولانی استفاده می شود ، خطر عوارض جانبی به طور چشمگیری افزایش می یابد.
مرحله 7. متوترکسات مصرف کنید
متوترکسات یک داروی خوراکی قوی است که می تواند به کند شدن رشد سلول های پوستی و کاهش التهاب کمک کند. اکثر پزشکان مصرف متوترکسات را در دوزهای پایین و برای مدت کوتاهی توصیه می کنند ، زیرا متوترکسات عوارض جانبی دارد.
- دوزهای بالای متوترکسات ممکن است باعث ناراحتی معده شود. استفاده طولانی مدت می تواند منجر به آسیب کبدی و کاهش تولید سلول های خونی شود.
- با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای متوترکسات صحبت کنید.
مرحله 8. به مواد بیولوژیکی نگاه کنید
بیولوژیک ها داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی هستند که سیستم ایمنی بدن را تغییر داده و پسوریازیس متوسط تا شدید را بهبود می بخشند. این داروی تجویزی به صورت داخل وریدی تجویز می شود ، به ویژه برای افرادی که پسوریازیس با سایر درمان ها بهبود نیافته است.
- داروهای بیولوژیکی متداول عبارتند از اتانرسپت (Enbrel) ، اینفلیکسیماب (Remicade) ، آدالیموماب (Humira) و ustekinumab (Stelara).
- به خاطر داشته باشید که مصرف داروهای بیولوژیکی خطر ابتلا به عفونت را بالا می برد ، به ویژه در بیمارانی که سیگار می کشند ، بزرگتر هستند ، سابقه عفونت دارند یا دیابت دارند.
روش 3 از 4: امتحان درمانهای پسوریازیس بدون نسخه
مرحله 1. از شامپوها و محلول های دارویی استفاده کنید
بسیاری از شامپوها و محلول های بدون نسخه می توانند به حذف سلول های مرده پوست و کاهش بروز پوسته پوسته کمک کنند. این محصولات معمولاً شامل سالیسیلیک اسید هستند و برای درمان پسوریازیس پوست سر م mostثرتر هستند.
مرحله 2. قیر زغال سنگ را امتحان کنید
قطران زغال سنگ از فرآورده های نفتی ساخته می شود. می توان به طور موضعی برای از بین بردن خارش و التهاب و کاهش بروز پوسته پوسته استفاده کرد. با این حال ، محصولات زغال سنگ بوی قوی دارند و ممکن است لباس و ملافه شما را لکه دار کنند.
- تار ذغال سنگ در شامپوها ، کرم ها و روغن ها وجود دارد. این دارو در بسیاری از داروخانه ها بدون نسخه موجود است.
- اکثر متخصصان توصیه می کنند که زنان باردار یا شیرده نباید از محصولات قیر زغال سنگ استفاده کنند.
مرحله 3. پوست خود را مرطوب کنید
هنگام درمان پسوریازیس ، مرطوب کردن پوست یک کار ضروری روزانه است. بسته به شدت پسوریازیس ، ممکن است لازم باشد در طول روز به طور مکرر مرطوب شوید. در مورد نحوه حفظ سلامت پوست با متخصص پوست خود مشورت کنید.
- مرطوب کننده ای را انتخاب کنید که دارای پماد باشد ، زیرا این کار به درمان پوست شما بهتر از کرم ها یا لوسیون ها کمک می کند.
- اگر پوست بسیار خشک یا تحریک شده ای دارید ، ممکن است روغن های مرطوب کننده را حتی بیشتر از پماد مثر بدانید.
- پوست خود را بعد از استحمام ، در هوای سرد یا خشک و هر زمان دیگری که احساس خشکی یا سوزش می کنید ، مرطوب کنید.
روش 4 از 4: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. سطح استرس خود را کاهش دهید
استرس باعث می شود فرد پس از تزریق تزریق ، دچار پسوریازیس شود. یافتن راه هایی برای مدیریت استرس ممکن است به کاهش عوارض پسوریازیس کمک کند.
- تکنیک های آرامش مانند یوگا ، مدیتیشن و تای چی می تواند به کاهش سطح استرس شما کمک کند. این امر به نوبه خود می تواند شیوع بیماری پسوریازیس را کاهش دهد.
- در صورت امکان ، سعی کنید واکسیناسیون را در دوران آرامش نسبی در زندگی خود برنامه ریزی کنید.
مرحله 2. از پوست خود محافظت کنید
برخی از افراد پس از هرگونه تحریک پوستی ، دچار پسوریازیس می شوند. این ممکن است شامل قرار گرفتن بیش از حد در برابر اشعه ماوراء بنفش خورشید و خراش های جزئی روی پوست باشد.
چند روز پس از دریافت واکسن ، آستین بلند/شلوار بپوشید. سعی کنید قرار گرفتن در معرض آفتاب را به طور کلی محدود کنید
مرحله 3. هر روز حمام کنید
هنگام استحمام ، فلس ها را برداشته و همزمان پوست خود را آرام می کنید. این می تواند علائم شیوع پسوریازیس را به طرز چشمگیری کاهش دهد و ظاهر پوست شما را بهبود بخشد.
- سعی کنید بلغور جو دوسر کلوئیدی ، نمک Epsom یا نمک دریای مرده را به آب حمام خود اضافه کنید.
- به جای آب داغ از آب ولرم برای تسکین پوست و کاهش احتمال سوزش استفاده کنید.
- از صابون ها/روغن های تند استفاده نکنید ، زیرا ممکن است باعث تحریک بیشتر پوست شما شوند. در عوض ، از صابون های ملایم با چربی و روغن اضافه شده استفاده کنید.
