تاندونیت (التهاب تاندونیت) التهاب تاندون است که یک تار فیبری ضخیم است که ماهیچه را به استخوان متصل می کند. التهاب التهاب می تواند در هر نقطه از بدن شما ایجاد شود ، اما بیشتر در شانه ها ، زانوها ، مچ دست و پاشنه پا ظاهر می شود. برخی از موارد التهاب تاندون ممکن است فقط چند روز طول بکشد ، در حالی که برخی دیگر می توانند منجر به ناراحتی یا درد مزمن شوند ، احتمالاً دامنه حرکت و انعطاف پذیری را محدود می کند. با استفاده از شیوه زندگی و درمان های خانگی یا مراجعه به پزشک ، می توانید بیماری التهاب تاندون را تسکین داده و از عوارض جلوگیری کنید.
مراحل
روش 1 از 3: تشخیص علائم تاندونیت آشیل
مرحله 1. از خطر ابتلا به التهاب تاندون آگاه باشید
هر شخصی می تواند از دانستن "عوامل خطر" که می تواند شانس شما را برای مشکلات این بیماری افزایش دهد ، سود ببرد. آگاهی از خطر شما می تواند به شما در تشخیص و درمان موثر کمک کند.
- هرچه سن شما بیشتر باشد احتمال ابتلا به التهاب تاندون بیشتر است.
- عوامل شغلی مانند حرکت های مکرر ، موقعیت های ناخوشایند ، رسیدن مکرر به سر ، ارتعاش و اعمال فشار می تواند خطر شما را افزایش دهد. کارگران کارخانه و ساختمان ممکن است به ویژه در معرض خطر باشند.
- انجام ورزش هایی مانند بیس بال ، بسکتبال ، بولینگ ، گلف ، دویدن ، شنا یا تنیس می تواند خطر شما را افزایش دهد.
- اگر قبلاً به ناحیه آسیب دیده (پیچ خوردگی ، کشیدگی ، شکستگی و غیره) آسیب دیده اید ، به احتمال زیاد دچار التهاب تاندون می شوید.
مرحله 2. علائم بالقوه را شناسایی کنید
تاندونیت علائم مختلفی دارد که می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. شناسایی علائم بالقوه ای که دارید می تواند به شما کمک کند تا در اسرع وقت به درمان مثر برسید.
- شما ممکن است درد و سفتی را در امتداد تاندون یا مفصل خود احساس کنید ، به ویژه در صبح.
- ممکن است در امتداد تاندون یا مفصل دچار درد شوید که با فعالیت شدیدتر می شود.
- ممکن است فرد بعد از ورزش یا فعالیت شدید ، درد شدیدی را تجربه کنید.
- ممکن است تورم خفیفی را تجربه کنید.
- ممکن است تاندون های شما بطور قابل توجهی ضخیم تر شوند.
مرحله 3. مشکلات و مشکلات حرکتی را مشاهده کنید
به بدن خود برای هر دردی که در امتداد تاندون یا مفاصل شما وجود دارد یا اگر در حرکت دادن ناحیه ای از بدن خود دچار مشکل هستید ، توجه کنید. این علائم می تواند نشان دهنده التهاب تاندون باشد و باید برای جلوگیری از درد بیشتر درمان شود.
- ممکن است دردی خفیف تا شدید داشته باشید. بسته به محل دقیق التهاب تاندون ممکن است برخی از نقاط حساس تر از سایر نقاط باشد.
- ممکن است محدوده حرکتی محدودی در ناحیه آسیب دیده داشته باشید ، از جمله کاهش تحرک.
مرحله 4. تاندونیت را از سایر آسیب ها تشخیص دهید
التهاب تاندون می تواند در قسمت هایی از بدن شما رخ دهد که اغلب آسیب های دیگری مانند زانو یا آرنج دارد. یادگیری نحوه تشخیص سایر دردها از التهاب تاندون در این قسمت های بدن می تواند به محدود کردن دامنه درمان کمک کند.
- تاندونیت ممکن است علائم مشابهی با آرتریت داشته باشد. مانند آرتریت ، اغلب در مفاصل مانند شانه ، آرنج ، مچ ، مفصل ران ، زانو و مچ پا وجود دارد و می تواند با حرکت سریع درد را شروع کند.
- بر خلاف آرتریت ، ممکن است از تاندونیت دور از مفصل واقعی درد داشته باشید.
روش 2 از 3: درمان تاندونیت در خانه
مرحله 1. از اصل RICE استفاده کنید
اگر یک مورد مکرر تاندونیت دارید یا مشکوک به آن هستید ، می توانید قبل از مراجعه به پزشک ، آن را در خانه درمان کنید. با استفاده از استراحت RICE ، یخ ، فشرده سازی و ارتفاع ممکن است به تسکین التهاب تاندون و جلوگیری از مشکلات بعدی کمک کنید.
توجه داشته باشید که حتی با درمان زودهنگام درد ، التهاب تاندون ممکن است بیش از سه ماه طول بکشد. اگر بیش از 1 تا 1 و نیم ماه قبل از مراجعه به پزشک منتظر بمانید ، ممکن است مدت زمان بیشتری طول بکشد تا وضعیت شما کاهش یابد
مرحله 2. ناحیه آسیب دیده را استراحت دهید
با استراحت از فعالیت های استرس زا به بدن خود فرصت بهبود دهید. برای کمک به التیام التهاب تاندون ، تمرینات کمتری مانند شنا و دوچرخه سواری انجام دهید.
- در صورت انجام فعالیت های با شدت بالا مانند دویدن یا تنیس ، به گزینه های کم ضربه ترجیح دهید. می توانید دوچرخه سواری ، پیاده روی یا شنا را امتحان کنید تا در حالی که به تاندون آسیب دیده خود استراحت می دهید فعال باشید.
- از پزشک خود بپرسید که آیا او مچ بند یا بوت پنوماتیک را برای محدود کردن حرکت مچ پا در زمان بهبود تاندون توصیه می کند.
- اگر چند روز استراحت کامل می کنید ، به آرامی ناحیه آسیب دیده را حرکت دهید تا از سفت شدن آن جلوگیری شود.
مرحله 3. یخ را روی ناحیه آسیب دیده بمالید
از کیسه یخ در ناحیه دردناک تاندون خود استفاده کنید. چند تکه یخ یا یک بسته یخ را در یک پارچه بپیچید و آن را به مدت 15-20 دقیقه در منطقه آسیب دیده نگه دارید. یخ نه تنها به بی حسی اعصاب ناحیه کمک می کند ، بلکه به تسکین تورم نیز کمک می کند ، که می تواند به تسکین درد شما نیز کمک کند.
- می توانید از کیسه یخ به دفعات لازم به مدت 20 دقیقه در هر دو روز اول استفاده کنید. بین برنامه های یخ 40 دقیقه صبر کنید تا منطقه یخ زده گرم شود.
- می توانید با مخلوط کردن یخ و آب در وان حمام خیس کنید. ناحیه یا کل بدن خود را تا 20 دقیقه خیس کنید.
- می توانید یک فنجان فوم پلاستیکی پر از آب را منجمد کنید تا ناحیه آسیب دیده را به آرامی ماساژ دهید.
- اگر احساس می کنید خیلی سرد شده اید یا پوست شما بی حس شده است ، بسته را بردارید. 40 دقیقه گرم کنید. از یک حوله بین کیسه یخ و پوست خود برای جلوگیری از سرمازدگی/سوختگی پوست استفاده کنید.
مرحله 4. تاندون آسیب دیده را فشرده کنید
برای فشرده سازی ناحیه مبتلا به التهاب تاندون ، از یک باند الاستیک پیچشی یا فشاری استفاده کنید. این می تواند تورم را تسکین داده و تحرک مفصل را حفظ کند.
- تورم می تواند باعث از بین رفتن تحرک در مفصل یا ناحیه آسیب دیده شود ، بنابراین فشردن آن کمک می کند.
- تا زمانی که ناحیه آسیب دیده تورم نداشته باشد از فشرده سازی استفاده کنید.
- می توانید در هر داروخانه و بسیاری از خرده فروشان بخش بزرگ ، بسته بندی و پانسمان فشاری تهیه کنید.
مرحله 5. ناحیه آسیب دیده را در بالای قلب خود بالا ببرید
تاندون یا مفصل آسیب دیده خود را بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید. این می تواند به کاهش تورم کمک کند و همچنین ممکن است به حفظ تحرک در مفصل شما کمک کند.
ارتفاع بخصوص برای تاندونیت زانو مفید است
مرحله 6. داروهای مسکن مصرف کنید
برای ناراحتی شدید و/یا در صورت لزوم از مسکن استفاده کنید. این داروها ممکن است به کاهش درد و تورم احتمالی کمک کنند.
لازم است از یک مسکن بدون نسخه استفاده کنید که به عنوان ضد التهاب عمل می کند ، مانند ایبوپروفن
روش 3 از 3: تشخیص پزشک و درمان دارویی
مرحله 1. به پزشک خود مراجعه کنید
اگر درمان خانگی م workingثر نیست یا تاندونیت بر زندگی روزمره شما تأثیر منفی می گذارد ، به پزشک خود مراجعه کنید. تاندونیت شایع است و بسیار قابل درمان است و تشخیص زودهنگام پزشکی می تواند به شما در درمان مناسب کمک کند.
- می توانید به پزشک معمولی خود مراجعه کنید یا به ارتوپدی مراجعه کنید ، که متخصص درمان اختلالات مانند التهاب تاندون است.
- پزشک شما یک معاینه فیزیکی برای بررسی علائم التهاب تاندون انجام می دهد و همچنین احتمالاً سابقه سلامتی از جمله عواملی مانند نوع فعالیت شما را درخواست می کند.
مرحله 2. علائم را با پزشک خود بررسی کنید
هنگامی که علائم خود را شرح دادید ، پزشک علائم یا علائم التهاب تاندون را بررسی می کند. پزشک شما ممکن است بتواند التهاب تاندونیت را با یک معاینه ساده به جای سفارش آزمایشات عمیق تر تشخیص دهد. یکی از روشهای رایج برای تشخیص التهاب تاندون ، لمس است ، که در آن پزشک از دستها و انگشتان خود برای احساس دقیق مناطق آسیب دیده استفاده می کند.
- پزشک ممکن است تورم در امتداد تاندون یا ناحیه مربوطه را بررسی کند.
- او ممکن است ضخیم شدن یا افزایش اندازه تاندون شما را بررسی کند.
- پزشک شما ممکن است به دنبال خار استخوانی در امتداد آرنج ، شانه ، زانو یا پاشنه پا باشد.
- پزشک شما ممکن است در کنار تاندون شما احساس کند و از شما بپرسد منظور از حداکثر حساسیت چیست.
- پزشک شما همچنین ممکن است دامنه حرکتی را آزمایش کند. به طور خاص ، او می بیند که آیا شما توانایی خم شدن مفصل خود را کاهش داده اید یا خیر.
مرحله 3. انجام آزمایشات و تشخیص
اگر پزشک شما مشکوک به التهاب تاندونیت است ، ممکن است پس از انجام معاینه فیزیکی شما آزمایشاتی را تجویز کند. این آزمایشات می تواند به تأیید تشخیص کمک کرده و به پزشک شما در تنظیم برنامه درمانی کمک کند.
مرحله 4. از اشعه ایکس استفاده کنید یا MRI داشته باشید
پزشک شما ممکن است نتواند التهاب تاندونیت را با یک معاینه ساده با دستانش تشخیص دهد. او ممکن است دستور دهد که برای اطمینان از علائم ناشی از التهاب تاندون ، اشعه ایکس یا ام آر آی بگیرید. MRI گرانتر از اشعه ایکس است ، اما ممکن است برای تشخیص آسیب های بافت نرم مانند تاندونیت م effectiveثرتر باشد.
- اشعه ایکس و ام آر آی تصاویری از داخل ناحیه مفصل و تاندون شما ایجاد می کند و می تواند پزشک را برای تشخیص آسانتر نه تنها در صورت داشتن تاندونیت ، بلکه دقیقاً در ناحیه آسیب دیده تشخیص دهد. این می تواند به او در تدوین بهتر برنامه درمانی کمک کند.
- ممکن است پزشک اشعه ایکس را تجویز کند ، که به شما نیاز می کند تا زمانی که یک تکنسین از منطقه آسیب دیده عکس می گیرد ، بی حرکت بنشینید. این می تواند استخوان ها را بهتر ببیند و خار استخوان یا هرگونه ضخیم شدن یا کلسیفیکاسیون تاندون را نشان دهد.
- پزشک شما ممکن است MRI تجویز کند ، که لازم است شما را برای چند دقیقه داخل یک اسکنر بزرگ دراز بکشید. MRI می تواند میزان آسیب شدید به تاندون شما را نشان دهد و به ارزیابی نوع درمان مورد نیاز کمک کند. توجه داشته باشید که MRI برای تشخیص التهاب تاندون الزامی نیست و ممکن است فقط در موارد شدید استفاده شود.
مرحله 5. درمانهای دارویی انجام دهید
اگر تاندونیت شما شدید است ، پزشک ممکن است درمانهای بیشتر و بیشتری مانند تزریق ، جراحی یا فیزیوتراپی را تجویز کند. اینها می توانند تا حدی درد را تسکین داده و شرایط را التیام بخشند.
- در برخی موارد ، پزشک ممکن است درمان هایی مانند موج شوک خارج از بدن (ESWT) را توصیه کند. در این روش از امواج فشاری برای ایجاد نیرو بر بافت های شما استفاده می شود و درد در نواحی آسیب دیده از تاندونیت تسکین می یابد. سونوگرافی درمانی نیز ممکن است در برخی موارد توصیه شود. هر دوی این درمانها از پشتیبانی پژوهشی ناسازگار برخوردارند.
- برخی مطالعات از استفاده از طب سوزنی برای التهاب تاندون حمایت می کنند.
- یک رویکرد جامع که از دارو و فیزیوتراپی استفاده می کند به احتمال زیاد م mostثرتر است.
مرحله 6. در فیزیوتراپی شرکت کنید
مراجعه به فیزیوتراپ می تواند به تقویت و کشش (بهبود انعطاف پذیری) ناحیه آسیب دیده شما کمک کند. ممکن است به تسکین تاندونیت شما کمک کند.
مطالعات نشان داده است که تقویت غیر عادی ، که ماهیچه را در حین طولانی شدن منقبض می کند ، به ویژه برای التهاب تاندون م effectiveثر است
مرحله 7. تزریق کورتیزون را در ناحیه آسیب دیده در نظر بگیرید
اگر تاندونیت شما به خصوص شدید است ، پزشک ممکن است تزریق کورتیزون را در نظر بگیرد. توجه داشته باشید که این یک درمان معمول نیست و می تواند تاندون شما را پاره کند.
- کورتیکواستروئیدها ممکن است التهاب را کاهش داده و به تسکین درد کمک کنند.
- پزشکان تزریق کورتیزون را برای التهاب مزمن مزمن توصیه نمی کنند ، که در مورد تاندونیت هایی است که بیش از سه ماه طول می کشد.
مرحله 8. در مورد عملیات FAST در منطقه آسیب دیده سوال کنید
اگر تاندونیت شما پس از شش ماه درمان غیر جراحی بهبود نیافت ، شما و پزشک خود باید جراحی را در نظر بگیرید. روش FAST با حداقل تهاجم ممکن است به درمان کامل این بیماری کمک کند.
- FAST یا آسپیراسیون متمرکز بافت اسکار ، که از سونوگرافی و ابزارهای کوچک برای برداشتن بافت اسکار تاندون استفاده می کند.
- FAST همان عمل جراحی باز را دارد اما نیازی به بستری شدن ندارد.
- زمان بازیابی FAST معمولاً 1-2 ماه است.
نکات
- ورزش سبک می تواند سفتی مربوط به عدم تحرک ناحیه آسیب دیده را کاهش دهد.
- درمان پلاسمایی غنی از پلاکت یا PRP ، یک درمان تجربی است که ممکن است به التهاب مزمن مزمن کمک کند. با این حال ، مطالعات وعده چندانی برای این درمان نشان نمی دهند ، بنابراین به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد.
