روماتیسم یک اصطلاح کلی برای بیش از 200 بیماری پزشکی دردناک است که باعث التهاب مفاصل ، استخوان ها ، غضروف ها و بافت نرم می شود. اگر به تازگی بیماری روماتیسمی تشخیص داده شده است ، تنها نیستید - حداقل یک سوم همه مردم جهان در مقطعی از زندگی خود با روماتیسم روبرو هستند. برای درمان روماتیسم ، با یک روماتولوژیست همکاری کنید تا داروهای مناسب را که برای شما مفید است و علائم شما را تسکین می دهد ، پیدا کنید. ایجاد برخی تغییرات در شیوه زندگی شما نیز می تواند به شما در مدیریت و کنار آمدن با علائم کمک کند. متأسفانه ، اکثر بیماریهای روماتیسمی مزمن هستند ، به این معنی که شما باید علائم خود را تا پایان عمر مدیریت کنید. در صورت شدیدتر شدن علائم ، ابزارهای مختلف کمکی می توانند به پیشرفت شما کمک کنند.
مراحل
روش 1 از 3: کار با روماتولوژیست
مرحله 1. یک دفتر خاطرات از علائم خود شروع کنید
اگر علائم بیماری روماتیسمی را احساس می کنید ، به ویژه اگر سابقه خانوادگی روماتیسم دارید ، شروع به نوشتن جزئیات علائم و هنگامی که آنها را تجربه می کنید کنید. شامل کارهایی باشید که بلافاصله قبل از شروع علائم انجام می دادید. دفتر خاطرات شما به روماتولوژیست کمک می کند تا وضعیت شما را تشخیص دهد.
- علائمی که باید مراقب آنها باشید شامل درد مفاصل ، تورم یا حساسیت به لمس است که حداقل 6 روز ادامه دارد یا سفتی مفاصل در صبح که بیش از 30 دقیقه طول می کشد.
- به عنوان مثال ، ممکن است بنویسید: "دوشنبه ، 17 فوریه. زانوها و لگن ها هنگام بیدار شدن در ساعت 6 صبح سفت می شوند درد هنگام راه رفتن. هنگام دوش گرفتن مشکل داشت. درد و سفتی تا صبح ادامه داشت و در حدود ساعت 11 صبح کاهش می یابد."
نکته:
درد مفاصل همچنین ممکن است با علائم فیزیکی دیگری مانند خشکی چشم یا دهان ، افزایش حساسیت به نور یا تنگی نفس همراه باشد.
مرحله 2. در اولین هفته هایی که علائم ظاهر می شوند ، یک متخصص روماتولوژی را پیدا کنید
اگر بتوانید در عرض 12 هفته از شروع علائم خود به یک روماتولوژیست مراجعه کنید ، آنها می توانند کارهای بسیار بیشتری برای کاهش درد و التهاب مرتبط با روماتیسم انجام دهند. در نهایت ، شما به احتمال زیاد درد و از دست دادن دامنه حرکتی کمتری را نسبت به افرادی که منتظر هستند تجربه خواهید کرد.
- به طور معمول ، اگر در اسرع وقت از روماتولوژیست تشخیص دهید ، طیف وسیع تری از گزینه های درمانی در دسترس خواهید داشت. در صورت اقدام سریع ممکن است بهبودی کامل امکان پذیر باشد.
- ممکن است لازم باشد برای ارزیابی و کار آزمایشگاهی به ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید تا بتوانید برای روماتولوژیست توصیه کنید.
- بسته به بیمه نامه درمانی شما ، ممکن است به پزشک متخصص عمومی خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید که ویزیت شما با روماتولوژیست تحت پوشش قرار گرفته است.
هشدار:
مراجعه به روماتولوژیست را به تعویق نیندازید زیرا درد قابل کنترل است یا علائم شما جزئی به نظر می رسند. تاخیر در درمان تنها گزینه های موجود برای درمان را محدود می کند.
مرحله 3. برای تشخیص روماتیسم آزمایش خون و تصویربرداری انجام دهید
پس از گرفتن سابقه پزشکی و خانوادگی و ارزیابی علائم ، روماتولوژیست شما احتمالاً آزمایش خون یا تصویربرداری را برای تأیید تشخیص اولیه توصیه می کند. آزمایشات خاص معمولاً به آنچه روماتولوژیست شما در ابتدا فکر می کند ممکن است مشکل باشد بستگی دارد.
- آزمایش خون التهاب و پروتئین های خون را که با بیماریهای روماتیسمی خاص مانند آرتریت روماتوئید مرتبط هستند ، بررسی می کند.
- اشعه ایکس ، سونوگرافی یا MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) می توانند آسیب استخوانی ناشی از روماتیسم را شناسایی کنند. اگر هیچ آسیب استخوانی ظاهر نشود ، احتمالاً بیماری روماتیسمی شما در مراحل اولیه است.
- خطر بالایی برای دریافت نتایج مثبت کاذب از آزمایشات آزمایشگاهی وجود دارد ، بنابراین مطمئن شوید که یک معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی دقیق نیز دارید تا به تایید روماتیسم کمک کنید.
مرحله 4. در مورد اهداف خود در مورد درمان صحبت کنید
روماتولوژیست شما داروها و سایر درمانها را بر اساس آنچه می خواهید از درمان به دست آورید تجویز می کند. اینکه چه اهدافی با درمان قابل دستیابی است بستگی به میزان پیشرفت روماتیسم و شدت علائم شما دارد.
- در صورت تشخیص زودهنگام ، درمان تهاجمی می تواند علائم شما را به طور کامل بهبود بخشد. با این حال ، بیماریهای روماتیسمی معمولاً شرایط مزمن هستند. اگرچه علائم شما در حال بهبودی هستند ، اما ممکن است در هر زمان عود کنند.
- اگر روماتیسم شما پیشرفته تر است ، از طرف دیگر ، ممکن است بخواهید درمان خود را بر کنترل شدید التهاب متمرکز کنید تا کمترین درد ممکن را داشته باشید.
مرحله 5. برای تسکین درد و کاهش التهاب از داروها استفاده کنید
بسته به شدت روماتیسم شما و اهداف شما برای درمان ، ممکن است روماتولوژیست شما داروهای مختلفی را برای تسکین علائم تجویز کند. دستورات پزشک خود را برای داروهای خود دقیقا دنبال کنید. انواع داروهایی که ممکن است برای بیماریهای روماتیسمی تجویز شوند عبارتند از:
- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs): NSAID های بدون نسخه ، مانند ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB) و ناپروکسن سدیم (Aleve) التهاب را کاهش داده و تا حدودی تسکین درد می دهند. NSAID های قوی تر با نسخه در دسترس هستند.
- استروئیدها: کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون معمولاً برای تسکین علائم حاد تجویز می شوند. آنها می توانند التهاب و آسیب استخوان را کاهش دهند.
- داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری (DMARDs). DMARD های رایج ، از جمله متوترکسات (Trexall ، Otrexup) و leflunomide (Arava) ، پیشرفت روماتیسم را کند می کند و می تواند مفاصل و سایر بافت های شما را از آسیب دائمی محافظت کند. اگر در مراحل اولیه بیماری روماتیسمی تجویز شوند ، معمولاً مفیدتر هستند.
- عوامل بیولوژیکی ، از جمله adalimumab (Humira) و etanercept (Enbrel) ، طبقه جدیدی از DMARD ها هستند که بخش هایی از سیستم ایمنی بدن را که باعث التهاب می شوند ، هدف قرار می دهند. آنها معمولاً همراه با DMARD غیر بیولوژیکی مصرف می شوند.
نکته:
اوپیوئیدها ممکن است درد شما را تسکین دهند ، اما التهاب زمینه ای را برطرف نکنید ، بنابراین علت درد همچنان ادامه خواهد داشت. به همین دلیل ، آنها برای درمان بیماری های روماتیسمی توصیه نمی شوند.
مرحله 6. برای کاهش درد ، درمان های مکمل را امتحان کنید
درمان های مکمل مانند ماساژ ، طب سوزنی یا طب فشاری ممکن است مفاصل را آرام کرده و ماهیچه های سفت و دردناک را شل کنند. این درمان ها همچنین می توانند به استرس و اضطراب کمک کنند.
- روماتولوژیست شما ممکن است بتواند یک پزشک متخصص را که روی دیگران مبتلا به بیماری های روماتیسمی کار می کند توصیه کند. به دنبال پزشکانی باشید که تجربه کار با مفاصل روماتیسمی و دردهای مرتبط با روماتیسم را دارند.
- روماتولوژیست شما همچنین ممکن است شما را به یک فیزیوتراپ ارجاع دهد ، که می تواند به شما در تمرینات و حرکات کششی که به تسکین درد و افزایش دامنه حرکتی مفاصل کمک می کند ، کمک کند.
مرحله 7. در مورد جراحی برای ترمیم مفاصل آسیب دیده سوال کنید
اگر روماتیسم شما تا حدی پیش رفته است که استخوان های شما آسیب دیده اند ، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. در حالت ایده آل ، جراحی درد شما را کاهش می دهد ، عملکرد مفصل را بهبود می بخشد و توانایی شما در استفاده از مفصل را بازیابی می کند. روشهای جراحی رایج برای درمان روماتیسم عبارتند از:
- سینووکتومی: مخاط ملتهب زانو ، آرنج ، مچ ، انگشتان یا باسن را برطرف می کند.
- ترمیم تاندون: تاندون های شل یا پاره شده در اطراف هر مفصل را اصلاح می کند
- همجوشی مفصل: اگر تعویض مفصل یک گزینه نباشد ، یک مفصل را تثبیت می کند یا مجدداً تنظیم می کند
- تعویض کامل مفصل: قسمت های آسیب دیده مفصل شما با قطعات مصنوعی فلزی یا پلاستیکی جایگزین می شوند
روش 2 از 3: ایجاد رژیم غذایی و تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. فعال باشید و روزانه ورزش کنید تا سفتی بدن کاهش یابد
درد و سفتی بیماری روماتیسمی می تواند ورزش را با مشکل مواجه کند. بعضی روزها حتی ممکن است غیر ممکن به نظر برسد. با این حال ، فعال بودن تا حد ممکن باعث بهبود وضعیت شما در طول زمان و کاهش التهاب در مفاصل شما می شود. همچنین ماهیچه های اطراف که مفاصل شما را حمایت می کنند تقویت می کند و در نتیجه فشار کمتری ایجاد می کند.
- روماتولوژیست شما ممکن است یک فیزیوتراپ را توصیه کند که می تواند با شما در یک برنامه آموزشی که به طور خاص متناسب با علائم شما و شرایط بیماری شما کار می کند ، همکاری کند.
- یوگا و تای چی دو عملی است که بسیاری از افراد مبتلا به بیماری های روماتیسمی از آن لذت می برند. به دنبال مربیان یا کلاس هایی در منطقه خود باشید که کار با افرادی که روماتیسم دارند را ذکر کنند.
مرحله 2. برای شناسایی عوامل محرک ، یک دفتر خاطرات غذایی تهیه کنید
برخی از غذاهایی که می خورید می توانند علائم شما را تشدید کرده یا باعث بروز بیماری های شدید شوند. در حالی که برخی اشتراکات وجود دارد ، این غذاها بیشتر بر اساس شیمی بدن شما ساخته شده اند. یک دفتر خاطرات غذایی به شما امکان می دهد ببینید چه غذاهای خاصی ممکن است علائم شما را تحریک کند تا بتوانید آنها را از رژیم غذایی خود حذف کنید.
- همه چیزهایی را که می خورید بنویسید ، سپس در صورت بروز علائم شدید در عرض چند ساعت یادداشت کنید. پس از چند هفته ، می توانید شروع به شناسایی الگوها کنید. برخی از غذاها ممکن است هیچ تاثیری بر علائم شما نداشته باشند ، در حالی که برخی دیگر تقریباً همیشه شعله ور می شوند. این غذاها ممکن است باعث التهاب شوند.
- در مورد الگوهایی که شناسایی کرده اید با روماتولوژیست خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما در تنظیم یک برنامه غذایی سالم و متعادل کمک کنند که این غذا را از رژیم غذایی شما حذف کند.
- در صورت ابتلا به نقرس ، از خوردن غذاهایی که سرشار از پورین هستند ، از جمله آنچوی ، مارچوبه ، آب میوه ، ساردین ، قارچ ، گوشت شکار ، کلیه ها و جگر خودداری کنید.
نکته:
حساسیت های غذایی مانند عدم تحمل خفیف لاکتوز یا حساسیت به گلوتن نیز می تواند علائم روماتیسمی را تشدید کند.
مرحله 3. برای کاهش التهاب ، مصرف الکل را محدود کنید
مصرف بیش از حد الکل باعث افزایش التهاب می شود و می تواند باعث برافروختن علائم شما شود. این به طور کلی به معنای بیش از 2 نوشیدنی در روز برای مردان یا 1 نوشیدنی در روز برای زنان نیست. با این حال ، پزشک عمومی یا روماتولوژیست شما ممکن است به شما توصیه کند که بسته به شرایط خود و داروهایی که مصرف می کنید ، کمتر بنوشید.
آبجو ممکن است بطور خاص باعث ایجاد شعله ور شود ، به خصوص اگر نقرس دارید
هشدار:
همچنین باید از مصرف دخانیات خودداری کنید زیرا می تواند التهاب را افزایش داده و بیماری خود ایمنی را بدتر کند.
مرحله 4. برای حفظ وزن مناسب ، میوه ، سبزیجات و غلات کامل بخورید
اگر روماتولوژیست شما اضافه وزن یا چاقی را ذکر کرده است ، کاهش وزن می تواند علائم روماتیسمی شما را کاهش دهد. اضافه وزن می تواند فشار اضافی قابل توجهی بر مفاصل شما ، به ویژه زانو ، مچ پا و لگن وارد کند. رژیم غذایی از غذاهای کامل به شما کمک می کند وزن اضافی خود را از دست داده و آن را حفظ کنید.
- اگر روماتیسم دارید رژیم های ناشتا و بسیار محدود کننده توصیه نمی شود. اگرچه ممکن است علائم شما در حین رژیم کاهش یابد ، اما معمولاً بلافاصله پس از کنار گذاشتن رژیم از بین می رود و ممکن است بدتر شود.
- رژیم مدیترانه ای پر از غلات کامل ، حبوبات ، میوه ها ، سبزیجات و روغن زیتون فوق بکر ، همراه با کاهش گوشت قرمز و شیرینی ، برای همه بیماریهای روماتیسمی مفید است.
مرحله پنجم: عضلات و مفاصل بزرگ را برای انجام کارهای خود ترجیح دهید
استفاده از ماهیچه ها و مفاصل بزرگتر فشار مفاصل کوچکتر را کاهش می دهد ، به ویژه اگر مفاصل کوچکتر شما ، مانند انگشتان دست و مچ دست ، بیشتر از روماتیسم رنج می برند. در حالی که ممکن است مجبور باشید با رویکرد خود نسبت به برخی وظایف خلاق باشید ، اما ممکن است متوجه شوید این کار را برای شما آسان تر می کند.
- به عنوان مثال ، به جای تلاش برای باز کردن یک درب سنگین با فشار دادن آن با دست ، ممکن است به آن تکیه دهید و اجازه دهید وزن بدن شما آن را باز کند.
- در مواردی که استفاده از مفصل بزرگتر امکان پذیر نیست ، وزن و تلاش خود را در چندین مفصل تقسیم کنید. به عنوان مثال ، شما ممکن است یک شیء سنگین را به جای یک دست ، با دو دست برداشته و حمل کنید.
مرحله 6. برای بهبود وضعیت بدن ، پیاده روی یا شنا را امتحان کنید
وضعیت مناسب مفاصل شما را در یک راستا نگه می دارد و فشار کمتری بر آنها وارد می کند. پیاده روی منظم یا شنا نه تنها ورزش خوبی است ، بلکه می تواند به شما کمک کند تا صاف و بلندتر بایستید.
اگر زانو روماتیسمی دارید ، شنا به ویژه خوب است زیرا هیچ تاثیری ندارد
مرحله 7. مکمل ها را برای کاهش درد و سفتی مصرف کنید
برخی مکمل های گیاهی و تغذیه ای ، از جمله زردچوبه و اسیدهای چرب امگا 3 ، می توانند علائم روماتیسمی شما را بهبود بخشند. با این حال ، قبل از افزودن هرگونه مکمل به رژیم خود ، با روماتولوژیست خود صحبت کنید. آنها ممکن است با داروهایی که قبلاً مصرف می کنید تداخل داشته باشند.
انتظار نداشته باشید که مکمل بلافاصله کار کند. به طور معمول ، قبل از مشاهده نتایج قابل توجه ، باید حداقل 2 یا 3 هفته طول بکشد تا سطح مناسب این ماده در بدن شما افزایش یابد
روش 3 از 3: سعی کنید از دستگاه های کمکی مختلف استفاده کنید
مرحله 1. برای حمایت از مفاصل ضعیف ، آتل یا بریس تهیه کنید
می توانید بریس را بدون نسخه و در داروخانه ها و فروشگاه های تخفیف دار یا به صورت آنلاین خریداری کنید. با این حال ، هر بریس را که می خرید نزد روماتولوژیست خود ببرید تا مطمئن شوید که به درستی نصب شده است و می دانید چگونه آن را بپوشید و درآورید.
روماتولوژیست شما احتمالاً می تواند نوع آتل یا بریس را که با توجه به شرایط شما برای مفاصل شما مناسب است ، توصیه کند. آنها حتی ممکن است آتل یا بریس در دفتر خود داشته باشند که می توانید قبل از خرید یکی از آنها ، سعی کنید ببینید آیا از آنها سود می برید
مرحله 2. از عصا یا کفش برای تسکین درد هنگام راه رفتن استفاده کنید
اگر روماتیسم در زانو ، لگن یا مچ پا دارید ، ممکن است راه رفتن با عصا راحت تر باشد ، که فشار را بر مفاصل شما تقسیم می کند. اگر یکی از آنها به دلیل التهاب در اطراف مفصل کمی طولانی تر از یک پای دیگر باشد ، یک درج کفش ممکن است به تعادل آن کمک کند.
اگر دست ها و مچ دست شما نیز مبتلا به روماتیسم هستند ، ممکن است در گرفتن یا تکیه بر عصا مشکل داشته باشید. اگر احساس ثبات نمی کنید ، ممکن است بخواهید در روزهایی که علائم شما بد است ویلچر را امتحان کنید
مرحله 3. برای ثبات ، میله های وان و ریل را به حمام خود اضافه کنید
اگر برای ورود و خروج از وان یا دوش مشکل دارید ، نرده ها می توانند پشتیبانی بیشتری را انجام دهند و شما را از لیز خوردن یا زمین خوردن باز دارند. اگر در نشستن و ایستادن در آنجا مشکل دارید ، می توانید نرده ها را در توالت نصب کنید.
- صندلی توالت فرنگی نیز می تواند نشستن یا بلند شدن از توالت را برای شما راحت تر کند.
- اگر در وان و سینک ظرفشویی هستید ، ممکن است اهرم شیر آب یا شیر آب را امتحان کنید ، اگر با چسبندگی مشکل دارید و نمی توانید آب را روشن کنید.
مرحله 4. اگر دست های آرتروز دارید ، به دنبال دسته ها و دسته های ساخته شده باشید
روماتیسم اغلب مفاصل کوچک مانند مفصل انگشتان شما را در ابتدا تحت تاثیر قرار می دهد. اگر دامنه حرکتی در مفاصل انگشتان شما کاهش یافته باشد ، ظروف با دسته نرم و چاق راحت تر در دست گرفته و در دست گرفته می شوند.
نکته:
اگر در محل کار به وسایل کمکی احتیاج دارید ، یک کاردرمانگر می تواند ابزارهایی را که ممکن است بر اساس مسئولیت های شغلی شما برای شما مفید باشد ، توصیه کند. روماتولوژیست شما نیز ممکن است پیشنهاداتی داشته باشد.
مرحله 5. اگر با دکمه ها یا زیپ ها مشکل دارید ، وسایل اتصال را پیدا کنید
روماتیسم در دست شما همچنین می تواند استفاده از بست های کوچک لباس ، مانند دکمه ها و کش های زیپ را مشکل کند. اگر از لباس پوشیدن صبح ناامید می شوید ، وسایل کمکی می تواند کار را برای شما راحت تر کند.
- همچنین ممکن است به خرید لباس هایی با بستن حلقه بپردازید که باز و بسته شدن آنها راحت تر از دکمه یا زیپ است.
- اگر در رسیدن یا خم شدن مشکل دارید ، یک کفش دسته بلند امتحان کنید تا به شما در پوشیدن جوراب و کفش کمک کند. دستیاران مشابهی نیز برای کمک به شما در تهیه وسایل در کابینت و کشوها در دسترس هستند.
