اگر مبتلا به آرتریت روماتوئید (RA) هستید ، یک بیماری التهابی خود ایمنی ، می دانید که چه دردی می تواند برای مفاصل ایجاد کند. سیستم ایمنی بدن به اشتباه به خود حمله می کند ، معمولاً غشایی که مفاصل مچ دست و انگشتان شما را در بر می گیرد. همچنین ممکن است متوجه درد در ناحیه گردن ، شانه ها ، آرنج ، باسن ، زانو ، مچ پا و پا شوید. اما مدیریت درد با درمان التهاب می تواند ناراحتی شما را کاهش دهد. استفاده از آلوئه ورا ، اتخاذ رژیم ضد التهابی و تغییر شیوه زندگی می تواند علائم آرتریت روماتیسمی را تسکین دهد.
مراحل
قسمت 1 از 4: استفاده از آلوئه ورا برای درمان آرتریت روماتوئید
مرحله 1. با ژل و آب آلوئه ورا آشنا شوید
ژل گیاه آلوئه ورا یک درمان سنتی برای زخم ها ، سوختگی ها ، عفونت ها و برخی از دردهای مفصلی و آرتروز است. برای کاهش التهاب می توانید مستقیماً از مفاصل استفاده کنید یا آب آلوئه ورا بنوشید. آلوئه ورا به دلیل خواص ضد التهابی ، خاصیت ضد درد (احتمالاً به دلیل خواص ضد التهابی) و سرعت بخشیدن به ترمیم زخم ممکن است برای RA مفید باشد. همچنین یک مرطوب کننده و ضد پیری بی خطر است.
- این ژل از قسمت مرکزی برگ آلوئه گرفته می شود که به "فیله داخلی" معروف است. حاوی قندهای پیچیده تری نسبت به آب آلوئه است. تصور می شود که این قندهای پیچیده مسئول فواید آلوئه هستند.
- آب میوه از برگهای خارجی استخراج می شود و همچنین حاوی قندهای پیچیده است.
مرحله 2. ژل آلوئه ورا را از گیاه خارج کنید
اگر گیاه آلوئه بالغ دارید ، یک برگ را با یک قیچی تیز بریده و برگ خارجی آن را جدا کنید تا ژل شفاف داخل آن نمایان شود. با انگشتان خود ژل را بیرون بیاورید یا انتهای برگ را بریده و ژل را فشار دهید.
اگر می خواهید ژل را خریداری کنید ، به صورت آنلاین یا در فروشگاه مواد غذایی سالم محلی خود بررسی کنید. آلوئه ورا ارگانیک بدون افزودنی یا نگهدارنده خریداری کنید
مرحله 3. ژل آلوئه ورا را به مفاصل خود بمالید
در ابتدا ، آلوئه را در ناحیه کوچکی قرار دهید تا واکنش های احتمالی را آزمایش کنید. در صورت بروز جوش یا مشکلات دیگر ، استفاده از آن را متوقف کنید. در صورت عدم تحریک پوست ، ژل را روی مناطقی که بیشتر شما را آزار می دهند بمالید. آن را مانند لوسیون دیگر بمالید. این به شما کمک می کند تا به طور موقت از درد آرتریت روماتوئید رهایی یابید. تا زمانی که هیچ تحریک پوستی وجود نداشته باشد ، می توانید تا زمانی که می خواهید درد را با آلوئه ورا درمان کنید.
اکثر مردم عوارض جانبی را تجربه نمی کنند ، اما آلوئه ممکن است باعث قرمزی ، سوزش یا احساس سوزش و به ندرت بثورات کوتاه مدت شود
مرحله 4. با عوارض جانبی آب آلوئه ورا و تداخلات سلامتی آشنا شوید
گزارش شده است که آب آلوئه ورا پاسخ های ایمنی را کاهش می دهد ، که ممکن است در RA مفید باشد. نوشیدن آب آلوئه ورا می تواند باعث گرفتگی عضلات ، اسهال و گاز شود. اگر این اتفاق افتاد ، نوشیدن آن را متوقف کنید. نوشیدن آب آلوئه ورا می تواند قند خون را پایین بیاورد و با داروهای دیابت تداخل داشته باشد ، بنابراین بیش از 3 تا 4 هفته این آب را نخورید. همچنین می تواند جذب کرم های استروئیدی را کاهش داده و در صورت نوشیدن آب میوه سطح پتاسیم را کاهش دهد. همیشه قبل از ترکیب هرگونه دارو با مکمل ها ، از جمله آلوئه ورا موضعی یا خوراکی ، با یک متخصص مراقبت بهداشتی آگاه صحبت کنید.
- در حالی که هیچ مطالعه طولانی مدت در مورد اثرات داخلی آلوئه ورا وجود ندارد ، یک مطالعه ارتباط بین آب میوه و سرطان روده بزرگ را نشان داد.
- مرکز علوم در جهت منافع عمومی (CSPI) نوشیدن آلوئه ورا را توصیه نمی کند. اما ، قویاً توصیه می کند که از آلوئه ورا به صورت موضعی استفاده کنید.
مرحله 5. آب آلوئه ورا بنوشید
به دنبال آب آلوئه ورا (مانند زنبق بیابان یا راه طبیعت) بدون مواد افزودنی و نگهدارنده باشید. با مقادیر کم مانند 2-3 اونس مایع (59-89 میلی لیتر) یک بار در روز شروع کنید تا ببینید چگونه با آب میوه واکنش نشان می دهید. راه خود را تا 2-3 اونس مایع (59-89 میلی لیتر) 3 بار در روز ادامه دهید. طعم آن کمی تلخ است و ممکن است کمی عادت کند. می توانید 1 قاشق چایخوری (4.9 میلی لیتر) عسل به آب اضافه کنید یا آن را با آب میوه مخلوط کنید تا طعم آن را دوست داشته باشید.
هرگز ژل را بنوشید ، زیرا حاوی ملین قوی است و می تواند باعث اسهال شود.
قسمت 2 از 4: تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی
مرحله 1. غذاهای با کیفیت بالاتر را برای رژیم غذایی خود انتخاب کنید
سعی کنید غذاهای ارگانیک بخورید. اینها فاقد آفت کش یا سایر مواد شیمیایی مانند هورمون ها و آنتی بیوتیک ها هستند که ممکن است با افزایش خطر التهاب مرتبط باشد. همچنین باید میزان غذای فرآوری شده و از قبل بسته بندی شده را که می خورید محدود کنید. این امر افزودنی ها و نگهدارنده هایی را که ممکن است باعث افزایش التهاب در برخی افراد شود ، محدود می کند. این امر همچنین از خوردن کربوهیدراتهای پیچیده و نه کربوهیدراتهای ساده ، که می تواند سطح التهاب را افزایش دهد ، اطمینان حاصل می کند.
- سعی کنید از ابتدا با استفاده از غذاهای کامل آشپزی کنید. این امر بیشتر ویتامین ها ، مواد معدنی و مواد مغذی را حفظ می کند.
- یک قاعده کلی این است که اگر غذا بیش از حد نان سفید ، برنج سفید یا ماکارونی سفید باشد ، فرآوری شده است. در عوض ، نان های سبوس دار ، برنج قهوه ای و ماکارونی غلات کامل بخورید.
مرحله 2. میوه و سبزیجات بیشتری بخورید
2/3 کل رژیم غذایی خود را از میوه ها ، سبزیجات و غلات کامل تهیه کنید. میوه ها و سبزیجات دارای سطح بالایی از آنتی اکسیدان ها هستند که ممکن است التهاب را کاهش دهد. سعی کنید محصولات تازه را انتخاب کنید. از منجمد نیز می توان استفاده کرد ، اما باید از خوردن سبزیجات در هر نوع سس چاق کننده و خامه ای خودداری کنید. از میوه هایی که قند یا شربت سنگین دارند خودداری کنید. در عوض ، میوه ها و سبزیجات رنگ روشن با مقدار زیادی آنتی اکسیدان انتخاب کنید. این شامل:
- انواع توت ها (زغال اخته و تمشک)
- سیب
- آلو
- پرتقال ها
- مرکبات
- سبزیجات سبز برگ
- کدو زمستانی و تابستانی
- فلفل دلمه ای
مرحله 3. فیبر بیشتری بخورید
فیبر می تواند التهاب را کاهش دهد. سعی کنید مطمئن شوید که روزانه حداقل 20-35 گرم فیبر دریافت می کنید. غذاهای غنی از فیبر شامل غلات کامل ، میوه ها ، سبزیجات ، لوبیا و حبوبات و دانه ها است. موارد زیر منابع عالی فیبر هستند:
- برنج قهوه ای ، گندم بلغور ، گندم سیاه ، جو دوسر ، ارزن ، کینوا
- سیب ، گلابی ، انجیر ، خرما ، انگور ، انواع توت ها
- سبزیجات سبز برگ (اسفناج ، خردل ، کلارد ، سوئیس ، کلم پیچ) ، هویج ، کلم بروکلی ، جوانه بروکسل ، بوک چوی ، چغندر
- نخود ، عدس ، همه لوبیا (کلیه ، سیاه ، سفید ، لیما)
- تخمه کدو ، کنجد ، تخمه آفتابگردان و آجیل ، شامل بادام ، پکن ، گردو و مغز پسته
مرحله 4. میزان مصرف گوشت قرمز را محدود کنید
اگر گوشت مصرف می کنید ، مطمئن شوید که گوشت گاو بدون چربی است (ترجیحاً از علف تغذیه کنید زیرا دارای نسبت طبیعی چربی های امگا 3 و امگا 6 است) و طیور بدون پوست هستند. هر گوشتی که می خورید باید بدون هورمون یا آنتی بیوتیک افزایش داده شود و باید چربی را کاهش دهید. محدود کردن مصرف گوشت به کاهش مصرف چربی اشباع شده کمک می کند ، چیزی که انجمن قلب آمریکا توصیه می کند آن را به کمتر از 7 درصد از کل کالری روزانه خود محدود کنید.
- شما می توانید با استفاده نکردن از کره ، مارگارین و شکر در آشپزی از چربی های اشباع شده اجتناب کنید. در عوض ، از روغن زیتون یا کانولا استفاده کنید.
- AHA همچنین توصیه می کند که از تمام چربی های ترانس خودداری کنید. برچسب های مواد غذایی را بخوانید و از هرگونه "چربی تا حدی هیدروژنه" خودداری کنید. این بدان معناست که این محصول دارای چربی ترانس است ، حتی اگر برچسب آن "0 چربی ترانس" باشد.
مرحله 5. ماهی بیشتری را در رژیم غذایی خود بگنجانید
ماهی دارای پروتئین با کیفیت خوب است و دارای مقادیر خوبی از چربی های امگا 3 سالم است. مصرف بیشتر چربی امگا 3 با کاهش سطح التهاب همراه است. ماهی هایی با سطوح بالای چربی های امگا 3 شامل ماهی آزاد ، ماهی تن ، ماهی قزل آلا ، ساردین و ماهی خال مخالی هستند.
نوشیدن آب زیاد و هیدراته ماندن را فراموش نکنید
مرحله 6. ادویه ها و گیاهان ضدالتهاب را به غذای خود اضافه کنید
برخی ادویه جات و گیاهان می توانند درد ناشی از التهاب روماتیسم مفصلی را کاهش دهند. چندین مورد از این مکمل ها وجود دارد (سیر ، زردچوبه/کورکومین ، اسیدهای چرب امگا 3 و ویتامین C و E) ، اما قبل از مصرف حتما با پزشک خود مشورت کنید. بهتر است آنها را از رژیم غذایی خود دریافت کنید تا مکمل. این گیاهان و ادویه جات عبارتند از:
- سیر
- زردچوبه/کورکومین
- ریحان
- پونه کوهی
- میخک ها
- دارچین
- زنجبیل
- فلفل تند
مرحله 7. ورزش متوسط را انجام دهید
ورزش می تواند به حفظ سلامت کلی و ماهیچه ها و استخوان های قوی شما کمک کند. یک فیزیوتراپیست می تواند به شما در تعیین مفیدترین نوع ورزش کمک کند. اما ، فراموش نکنید که ورزش می تواند به معنی فعالیت های کم اثر مانند ایروبیک ، تمرین با وزنه ، پیاده روی ، پیاده روی ، تای چی یا یوگا باشد. همه اینها می تواند به حفظ قدرت و انعطاف پذیری کمک کند.
حتماً استراحت و ورزش را متعادل کنید. اگر شما مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید ، بهتر است به جای استراحت طولانی مدت در رختخواب ، یک استراحت کوتاه داشته باشید
مرحله 8. داروهای ضد روماتیسم تعدیل کننده بیماری (DMARDs) مصرف کنید
اینها شامل عوامل ضد التهابی است. پزشک شما همچنین ممکن است آنتی بادی هایی را که علیه فاکتور نکروز تومور ساخته می شوند تجویز کند. نحوه عملکرد این داروها در آرتریت روماتوئید مشخص نیست ، اما معمولاً در کنار داروهای ضد التهابی استفاده می شوند. یا ممکن است به شما یک داروی جدیدتر تجویز شود ، بیولوژیکی که پروتئین های مهندسی ژنتیک انسان هستند ، همراه با عوامل ضد التهابی. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و مسکن ها در کنار سایر داروها استفاده می شود.
DMARD ها مانند متوترکسات می توانند باعث آسیب جدی کبدی و واکنش های حساسیت شدید شوند. سایر عوارض جانبی می تواند شامل تب ، خستگی ، سرفه و مشکلات تنفسی باشد
قسمت 3 از 4: درک آرتریت روماتوئید
مرحله 1. مراقب علائم آرتریت روماتوئید باشید
اولین علائم و نشانه ها مفاصل حساس و متورم هستند که اغلب در لمس احساس گرما می کنند. بسیاری از مبتلایان به آرتریت روماتوئید درد و سفتی نسبتاً خفیفی دارند ، اما در مواردی که علائم و نشانه ها بدتر می شوند ، دچار "شعله ور شدن" دوره ای می شوند. سایر افراد دارای علائم مزمن هستند. با پیشرفت بیماری ، مفاصل و استخوان ها آسیب می بینند و منجر به از دست دادن عملکرد بیشتر می شوند ، اگرچه درمان زودهنگام می تواند آسیب را محدود کند. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خستگی ، درد عضلانی و سفتی عمومی که حداقل 1 ساعت پس از بیدار شدن از خواب یا پس از یک دوره استراحت طولانی (بر خلاف درد و سفتی آرتروز که سریعتر از بین می رود) ادامه می یابد.
- از اختلالات دیگر بیشتر از کسانی که فاقد این بیماری هستند رنج می برند. اینها ممکن است شامل سایر بیماریهای خود ایمنی (مانند سندرم شوگرن) ، واسکولیت (التهاب رگهای خونی) ، کم خونی (تعداد گلبولهای قرمز خون کمتر از حد نرمال که اکسیژن را به بافتها حمل می کنند) و بیماریهای ریوی باشد.
- ندول های روماتوئید ، که در 35٪ افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ایجاد می شود. ندول ها به صورت برجستگی هایی زیر پوست در نزدیک مفصل آسیب دیده ، بیشتر در نزدیکی آرنج ها ظاهر می شوند. آنها معمولاً دردناک نیستند ، آزادانه در زیر پوست قابل حرکت هستند و اندازه آنها از نخود فرنگی تا اندازه لیمو متغیر است.
مرحله 2. عوامل خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را بشناسید
در حالی که علت آرتریت روماتوئید مشخص نیست ، به نظر می رسد با عوامل ژنتیکی مرتبط است. به احتمال زیاد به ارث بردن گروهی از ژنها ، نه یک ژن ، خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش می دهد. هورمون ها و عوامل محیطی نیز در ایجاد این بیماری نقش دارند.
مردان و زنان از هر نژاد یا قومیتی می توانند به آرتریت روماتوئید مبتلا شوند ، اما این بیماری در زنان بیشتر از مردان رخ می دهد. زنان در حدود 2 تا 3 برابر بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند که اغلب در سنین میانسالی شروع می شود
مرحله 3. نحوه تشخیص آرتریت روماتوئید را بیاموزید
روماتیسم مفصلی با استفاده از علائم ، علائم ، سابقه پزشکی و خانوادگی همراه با معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود. سپس پزشک از تشخیص برای ایجاد یک برنامه درمانی استفاده می کند ، با هدف اصلی کاهش درد با کاهش التهاب و به حداقل رساندن هرگونه آسیب به مفاصل. برای تشخیص آرتریت روماتوئید ، پزشک اقدامات زیر را انجام می دهد:
- آزمایشات آزمایشگاهی ، شامل اشعه ایکس یا سایر تصویربرداری از مفاصل آسیب دیده
- نمونه های خون ، به ویژه نمونه ای برای بررسی خون برای فاکتور روماتوئید (RF) و سایر آزمایشات غیر اختصاصی. آزمایش RF می تواند آرتریت روماتوئید را تشخیص دهد ، در حالی که موارد غیر اختصاصی نشان دهنده التهاب زمینه ای است.
- آزمایشات تشخیصی برای رد سایر شرایطی که آرتریت روماتوئید را تقلید می کنند ، مانند آرتروپاتی عفونی (مفاصل دردناک ناشی از عفونت) ، لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) ، اسپوندیلیت آنکیلوزان (که عمدتا ستون فقرات و مفاصل بزرگتر را تحت تاثیر قرار می دهد) و فیبرومیالژیا.
قسمت 4 از 4: چه زمانی باید به دنبال مراقبت های پزشکی بود
مرحله 1. به محض مشاهده علائم آرتروز با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید
اگر آرتریت روماتوئید را با مراقبت های پزشکی مناسب مدیریت نکنید ، می تواند منجر به انواع دیگر مشکلات سلامتی شود. اگر مشکوک به آرتریت روماتوئید هستید ، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید تا بتواند وضعیت شما را تشخیص داده و درمان مناسب را توصیه کند.
- هر زمان که درد مداوم یا تورم در مفاصل دارید ، باید به پزشک مراجعه کنید.
- عوارض احتمالی جدی روماتیسم مفصلی درمان نشده شامل پوکی استخوان ، عفونت ها ، سندرم تونل کارپ ، مشکلات قلبی (مانند شریان های سخت شده یا مسدود شده) و بیماری های ریوی است.
مرحله 2. با پزشک خود یک برنامه مراقبت تهیه کنید و آن را از نزدیک دنبال کنید
هنگامی که پزشک شما را مبتلا به آرتریت روماتوئید تشخیص داد ، می تواند توصیه هایی برای مدیریت ایمن و م conditionثر بیماری شما ارائه دهد. آنها همچنین ممکن است شما را به متخصصان دیگری مانند روماتولوژیست یا فیزیوتراپیست که تجربه درمان RA دارند ارجاع دهند. با پزشک خود و بقیه تیم مراقبت خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که دستورالعمل های مراقبت آنها را درک کرده اید.
علاوه بر ایجاد تغییر در شیوه زندگی سالم ، تیم مراقبت شما ممکن است استفاده از داروها (مانند DMARDs و داروهای ضدالتهاب) ، درمان فیزیکی یا شغلی و درمان های جراحی (مانند ترمیم تاندون یا تعویض مفصل) را برای مدیریت RA توصیه کند
مرحله 3. همانطور که پزشک توصیه می کند ، چکاپ کنید
روماتیسم مفصلی بیماری است که می توان آن را مدیریت کرد ، اما در حال حاضر درمانی برای آن وجود ندارد. شما باید مکرراً با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که درمانهایی که آنها توصیه می کنند م workingثر است و عوارض جدیدی ایجاد نشده است.
- از پزشک خود بپرسید که چند وقت یکبار برای معاینه منظم نیاز دارید. آنها ممکن است هر 1-2 ماه یکبار مراجعه کنند.
- تحقیقات نشان می دهد که معاینات مکرر (یعنی بین 7 تا 11 بار در سال) با نتایج درمان بهتر برای بیماران مبتلا به RA نسبت به معاینه کمتر (کمتر از 7 بار در سال) همراه است.
مرحله 4. در صورت بروز علائم جدید به پزشک خود اطلاع دهید
حتی اگر در حال حاضر تحت مراقبت های پزشکی برای آرتریت روماتوئید هستید ، گاهی اوقات ممکن است وضعیت شما به طور غیر منتظره تغییر کند یا بدتر شود. اگر این اتفاق افتاد ، فوراً با پزشک خود وقت بگیرید ، حتی اگر برای معاینه قرار ندارید.
