افسردگی یک مشکل روانی رایج است که مخصوصاً برای افراد مسن مشکل ساز است. این می تواند بر انرژی ، عادات خواب و اشتهای شما تأثیر بگذارد و همچنین علاقه شما به سرگرمی ها ، کار ، روابط و زندگی را کاهش دهد. اگر تشخیص داده شده است که شما یا یکی از عزیزانتان مبتلا به افسردگی هستید ، می توانید از داروهای ضد افسردگی برای کمک استفاده کنید.
مراحل
روش 1 از 4: انتخاب داروی ضدافسردگی
مرحله 1. به دنبال تداخلات دارویی باشید
وقتی به دنبال داروهای ضد افسردگی برای افسردگی سالمندان هستید ، باید مطمئن شوید که هرگونه دارویی که در حال حاضر مصرف می کنید با آنچه که ممکن است مصرف کنید تداخل ندارد. تعدادی از داروهای مختلف وجود دارد که در صورت مصرف همزمان با داروهای ضدافسردگی می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. اطمینان حاصل کنید که پزشک شما تمام داروهایی را که مصرف می کنید می داند ، بنابراین می توانید از این امر اجتناب کنید.
- همچنین پزشک خود را از مکمل هایی که مصرف می کنید مطلع کنید. اینها همچنین می توانند باعث تعامل شوند.
- پزشک شما عوامل اصلی خطر را می شناسد ، اما برخی عوامل خطر کوچک نیز وجود دارد. با داروساز خود صحبت کنید. آنها برنامه های کامپیوتری دارند که می تواند بگوید آیا شما در معرض خطر تعامل بد هستید. برای اینکه این روش به طور م workثر کار کند ، باید همه داروهای خود را در یک داروخانه تهیه کنید.
- از نظر بالینی ، سیتالوپرام و اسکیتالوپرام دو SSRI هستند که کمترین تداخلات دارویی را ایجاد می کنند.
مرحله 2. داروهایی را که باعث افسردگی می شوند بررسی کنید
برخی داروها وجود دارند که می توانند افسردگی شما را بدتر کنند یا حتی در وهله اول باعث ایجاد آن شوند. این داروها ممکن است برای سایر بیماریها تجویز شوند و گاهی افسردگی را به عنوان یک عارضه جانبی نشان دهند. این داروها عبارتند از:
- مسدود کننده های بتا.
- داروی فشار خون.
- قرص خواب آور.
- داروی بیماری پارکینسون
- استروئیدها
- آرام بخش ها
- مسدود کننده های کانال کلسیم
- دارو برای زخم معده ، از جمله زخم های بدون نسخه.
- داروی کلسترول
- مسکن ها.
- استروژن
- داروی آرتروز.
- داروهای قلبی با رزرپین
مرحله 3. درباره مهارکننده های بازجذب بازجذب سروتونین (SSRIs) سوال کنید
مهارکننده های بازجذب بازجذب سروتونین (SSRIs) برای افراد مسن مبتلا به افسردگی مثر است. انواع مختلفی دارد ، مانند اسکیتالوپرام ، سرترالین و سیتالوپرام که رایج ترین آنها است. این داروها اغلب در بیماران مسن استفاده می شود زیرا کمتر با بیمارانی که مشکلات قلبی عروقی دارند تعامل دارند. این داروهای ضد افسردگی عوارض جانبی دارند که باید مراقب آنها باشید. این شامل:
- بیخوابی.
- دهان خشک.
- حالت تهوع.
- خواب آلودگی
- اسهال
- تحریک.
- تعریق بیش از حد.
- در موارد نادر ، اختلال عملکرد جنسی.
مرحله 4. داروهای ضد افسردگی دیگر مصرف کنید
برخی داروهای ضد افسردگی اضافی وجود دارد که برای درمان افسردگی سالمندان مفید است. اگر SSRI ها یک گزینه نباشند یا اگر با دارویی که قبلاً مصرف می کنید تداخل داشته باشند ، ممکن است این موارد را در نظر بگیرید. این داروهای ضد افسردگی عبارتند از:
- بوپروپیون
- میرتازاپین.
- ونلافاکسین.
- موکلوبماید.
مرحله 5. از برخی SSRI ها خودداری کنید
اگرچه SSRI ها معمولاً برای افراد مسن مفید هستند ، اما در صورت تجویز این داروها باید برخی نکات پزشکی را در نظر بگیرید. برخی از SSRI ها وجود دارد که به دلیل عوارض جانبی و تداخل نباید توسط بیماران مسن مصرف شود. داروهایی که باید از آنها اجتناب کنید عبارتند از:
- فلوکستین.
- پاروکستین
مرحله 6. از داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای (TCA) خسته شوید
داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای زمانی برای افراد مسن تجویز می شد ، اما اکنون به عنوان داروهای خط اول برای سالمندان در نظر گرفته نمی شوند. عوارض جانبی و احتمال تداخل دارویی بسیار زیاد تلقی می شود تا در بیشتر موارد برای بیماران مسن ایمن نباشد. عوارض جانبی عمده ای که ممکن است رخ دهد عبارتند از:
- فشار خون بالا ، که منجر به شکستگی و افتادن می شود.
- اختلالات هدایت قلبی ، مانند آریتمی.
- تاکی کاردی
- مشکلات متابولیسم سدیم
- دهان خشک.
- احتباس ادرار
- یبوست.
- هذیان.
- در برخی موارد ، بدتر شدن شرایط پزشکی مانند زوال عقل ، مشکلات قلبی عروقی و بیماری پارکینسون.
روش 2 از 4: انتخاب دوز مناسب
مرحله 1. با دوز مناسب شروع کنید
هنگامی که شروع به مصرف داروهای ضد افسردگی می کنید ، باید مطمئن شوید که با دوز مناسب شروع شده اید. بیماران مسن باید با نصف دوز مصرفی که معمولاً برای بزرگسالان جوان تجویز می شود ، شروع کنند. این اطمینان می دهد که مقدار زیادی از دارو در بدن شما باقی نمی ماند.
این اثر شایع معمولاً ناشی از این واقعیت است که بیماران مسن متابولیسم کندتری نسبت به بزرگسالان جوان دارند
مرحله 2. دوز خود را افزایش دهید
دوز پایین تری که شروع به مصرف می کنید کمتر از دوز معمول است. قبل از رسیدن به دوز که افسردگی شما را درمان می کند ، باید دوز خود را به آرامی افزایش دهید. یک یا دو هفته پس از شروع مصرف دارو ، دوز شما کمی افزایش می یابد.
- این کار هر یک تا دو هفته ادامه می یابد تا به دوز توصیه شده برسید.
- ممکن است برای رسیدن به دوزی که برای افسردگی شما مفید است ، به دوز بالاتر از حد معمول نیاز داشته باشید.
مرحله 3. مراقب عوارض جانبی باشید
پس از انتخاب داروی ضد افسردگی و دوز مناسب برای داروی خود ، باید به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید. این به شما کمک می کند تا عوارض جانبی را ردیابی کرده ، شرایط جدید احتمالی را تحت نظر داشته باشید و افسردگی خود را بررسی کنید. وقتی به پزشک خود مراجعه می کنید ، مطمئن شوید که او به دنبال موارد زیر است:
- تشدید افسردگی.
- بروز اختلال اضطراب یا تحریک.
- احتمال خطر خودکشی در طول درمان اولیه.
روش 3 از 4: مراقبت از سایر شرایط
مرحله 1. سطح سدیم خود را بررسی کنید
یک ماه پس از شروع مصرف SSRI ها ، باید سطح سدیم خود را بررسی کنید. SSRI ها می توانند باعث هیپوناترمی شوند ، وضعیتی که در آن سطح سدیم خون شما به طور غیر طبیعی پایین است. در صورت مراجعه به پزشک در صورت تجویز SSRI ها یا تغییر مقدار مصرف ، مطمئن شوید که پزشک میزان سدیم شما را بررسی می کند.
این امر به ویژه در صورت مصرف داروهای دیگر که می توانند باعث هیپوناترمی شوند ، مانند دیورتیک ها ضروری است
مرحله 2. مراقب عوارض جانبی داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای باشید
اگر پزشک شما از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای استفاده می کند ، باید مراقب عوارض جانبی اضافی این داروها باشید. حتی اگر از دوز کم دارو استفاده می کنید ، خطر سمیت خون افزایش می یابد. اگر به تدریج داروها را متابولیزه کنید ، این مشکل ایجاد می کند.
- قبل از شروع مصرف آنها یا افزایش دوز مصرفی ، باید فشار خون خود را نیز چک کرده و نوار قلب را انجام دهید.
- SSRI ها اولین خط درمان علائم افسردگی هستند. در صورت امکان ، سعی کنید از TCA اجتناب کنید. برخی از عوارض جانبی TCA شامل خطر مسمومیت قلبی ، سمیت CNS و سمیت آنتی کولینرژیک است.
مرحله 3. با مقاومت در برابر درمان آشنا شوید
هنگامی که به افراد مسن داروهای ضد افسردگی داده می شود ، ممکن است نیاز به تنظیم دوز باشد. دوز کمی که اکثر داروهای ضد افسردگی با افراد مسن شروع می شود ممکن است اثر درمانی مورد نیاز داروهای ضد افسردگی را به آنها ندهد.
اگر متوجه شدید که شما یا یکی از عزیزان از دارو کمک درستی دریافت نمی کنید ، از پزشک خود در مورد تغییر احتمالی دوز سوال کنید
روش 4 از 4: استفاده از جایگزین های دارویی
مرحله 1. تحریک مغناطیسی فرا جمجمه ای (rTMS) را تکرار کنید
اگر متوجه شدید که در برابر داروهای ضد افسردگی مقاوم هستید ، ممکن است rTMS را در نظر بگیرید. rTMS یک روش درمانی غیرتهاجمی است که از میدان های مغناطیسی برای تحریک سلول های عصبی مغز استفاده می کند. ثابت شده است که به طور متوسط پس از 10 جلسه به کاهش افسردگی در بیماران مسن کمک می کند.
این درمان فقط توسط پزشک قابل انجام است. از پزشک خود بخواهید ببیند آیا این درمان برای شما مناسب است یا خیر
مرحله 2. از درمان رفتاری شناختی (CBT) استفاده کنید
درمان رفتاری شناختی به عنوان درمانی برای درمان افسردگی استفاده می شود. این به شما کمک می کند تا الگوهای فکری منفی و افسردگی خود را به الگوهای مثبت تری تبدیل کنید. این ممکن است یک گزینه درمانی باشد که می تواند یک گزینه جایگزین برای دارو باشد یا می تواند علاوه بر دارو برای تسکین علائم افسردگی استفاده شود.
CBT را با کمک درمانگر انجام خواهید داد. از پزشک خود بخواهید برای درمانگر متخصص CBT برای افسردگی مراجعه کند. CBT یک روش درمانی م forثر برای افسردگی است و باید رویکردی چند وجهی برای درمان وجود داشته باشد
مرحله 3. درمان الکتروشوک (ECT) را در نظر بگیرید
درمان با تشنج الکتریکی ، همچنین به عنوان شوک الکتریکی شناخته می شود ، یک درمان بحث برانگیز برای افسردگی در افراد مسن است. نشان داده شده است که در برخی موارد عوارض جانبی شدیدی مانند از دست دادن حافظه دارد. این تنها در صورتی می تواند به عنوان یک درمان در نظر گرفته شود که سایر گزینه ها برای افسردگی شما بی اثر بوده است.
- نشان داده شده است که ECT به کاهش علائم عمده افسردگی در 70 تا 90 patients از بیمارانی که تحت این درمان قرار گرفته اند ، کمک می کند. ECT سابقه ارائه نتایج خوب را دارد ، اما فقط در شدیدترین بیماران باید استفاده شود.
- این درمان معمولاً بسیار گران است و نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد ، بنابراین باید به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته شود.
