عفونت قارچی یکی از شایع ترین شرایطی است که در زنان مشاهده می شود. مخمر قارچی است که به تعداد کم در واژن زندگی می کند. عفونت قارچی واژینال ، که به آن کاندیدیازیس واژینال نیز می گویند ، زمانی ایجاد می شود که تعداد زیادی سلول مخمر در واژن رشد کند. اگرچه علائم می تواند از آزاردهنده تا غیرقابل تحمل باشد ، اما اغلب عفونت های قارچی را می توان به راحتی درمان کرد. تنها کاری که باید انجام دهید این است که مراقب علائم آن باشید که ممکن است شامل درد ، درد ، خارش ، بثورات و سوزش باشد.
مراحل
روش 1 از 3: تشخیص عفونت
مرحله 1. علائم را بررسی کنید
تعدادی از علائم فیزیکی وجود دارد که ممکن است نشان دهنده عفونت قارچی باشد. شایع ترین علائم عبارتند از:
- خارش ، درد و ناراحتی کلی در ناحیه واژن.
- درد یا سوزش در هنگام ادرار یا رابطه جنسی.
- ترشحات غلیظ (مانند پنیر) ، سفید رنگ در واژن. توجه داشته باشید که همه زنان این علامت را تجربه نمی کنند.
مرحله 2. علل بالقوه را در نظر بگیرید
اگر در تعیین عفونت قارچی دچار مشکل هستید یا خیر ، برخی از شایع ترین علل عفونت قارچی را در نظر بگیرید:
- آنتی بیوتیک ها - بسیاری از زنان پس از چند روز مصرف آنتی بیوتیک دچار عفونت قارچی می شوند. آنتی بیوتیک ها برخی از باکتری های خوب بدن شما را از بین می برند ، از جمله باکتری هایی که از رشد بیش از حد مخمر جلوگیری می کند و منجر به عفونت قارچی می شود. اگر اخیراً آنتی بیوتیک مصرف کرده اید و دچار سوزش و خارش واژن شده اید ، ممکن است عفونت قارچی داشته باشید.
- قاعدگی - به احتمال زیاد یک زن در دوران قاعدگی خود به عفونت قارچی مبتلا می شود. بنابراین اگر علائم فوق را تجربه می کنید و نزدیک زمان قاعدگی شما است ، ممکن است دچار عفونت قارچی شوید.
- کنترل بارداری - قرص های ضد بارداری و قرص های یک بار "صبح بعد" باعث تغییر در سطح هورمون ها می شوند که به نوبه خود می تواند باعث عفونت قارچی شود.
- شرایط پزشکی موجود - برخی بیماریها یا شرایط مانند HIV یا دیابت نیز می توانند باعث عفونت قارچی شوند.
- بارداری - با توجه به تغییرات هورمونی همراه با بارداری ، عفونت های قارچی در این مدت بیشتر محتمل است.
- سلامت عمومی - بیماری ، چاقی ، عادات بد خواب و استرس می تواند احتمال ایجاد عفونت قارچی را افزایش دهد.
مرحله 3. یک آزمایش pH در خانه خریداری کنید
همانطور که در مورد بارداری ها ، آزمایشاتی وجود دارد که می توانید برای تعیین آنچه در آنجا اتفاق می افتد انجام دهید. PH طبیعی واژن حدود 4 است که کمی اسیدی است. هرگونه دستورالعمل همراه با آزمون را دنبال کنید.
- در آزمایش pH ، شما یک تکه کاغذ pH را برای چند ثانیه بر روی دیواره واژن خود نگه می دارید. سپس ، رنگ کاغذ را با نمودار ارائه شده با آزمون مقایسه کنید. عددی که بر روی نمودار برای رنگی که به بهترین وجه به رنگ کاغذ نزدیک می شود ، عدد pH واژن شما است.
- اگر نتیجه آزمایش بالای 4 باشد ، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. این هست نه نشان دهنده عفونت قارچی است ، اما می تواند نشانه عفونت دیگر باشد.
- اگر نتیجه آزمایش زیر 4 باشد ، احتمالاً (اما نه به طور قطعی) عفونت قارچی است.
مرحله 4. تشخیص را با پزشک خود تأیید کنید
اگر قبلاً هرگز عفونت قارچی نداشته اید یا در مورد تشخیص مطمئن نیستید ، باید با پزشک یا پرستار خود در مطب پزشک متخصص خود قرار ملاقات بگذارید. پزشک یا پرستار شما یک معاینه واژینال کوتاه انجام می دهد و سپس از پنبه استفاده می کند. برای انجام نمونه گیری از ترشحات واژن به منظور شمارش مخمرها. به این می گویند کوه مرطوب. پزشک ممکن است آزمایشات اضافی را برای رد سایر علل علائم شما تجویز کند.
- اگرچه عفونت های قارچی در بین زنان بسیار شایع است ، اما تشخیص خود آنها دشوار است. تحقیقات نشان داده است که تنها 35 درصد از زنان با سابقه عفونت قارچی قادر به تشخیص صحیح عفونت قارچی از علائم خود بوده اند. شیوع تبخال و واکنش های آلرژیک به مواد شوینده اغلب با عفونت قارچی اشتباه گرفته می شود.
- به یاد داشته باشید که دلایل احتمالی دیگری وجود دارد که ممکن است باعث ترشح غیرطبیعی واژن و ناراحتی واژن شوید ، از جمله عفونت های دیگر مانند واژینوز باکتریایی یا تریکومونیازیس. به عنوان مثال ، بسیاری از علائم عفونت قارچی بسیار شبیه علائم STD است. در صورت تکرار عفونت های مخمری ، پزشک ممکن است نیاز به انجام آزمایش کشت داشته باشد تا مشخص شود آیا گونه کاندیدا غیر از C. albicans باعث عفونت می شود.
- زنان باردار قبل از مشورت با پزشک نباید عفونت قارچی را درمان کنند.
روش 2 از 3: استفاده از دارو
مرحله 1. در درمان خود احتیاط کنید
به یاد داشته باشید که تنها در صورت اطمینان کامل از تشخیص خود ، باید خودتان عفونت قارچی را درمان کنید. اما به خاطر داشته باشید که بسیاری از زنانی که قبلاً عفونت قارچی داشته اند ، هنوز در تشخیص خود اشتباه می کنند. اگر حتی کوچکترین شک دارید ، به پزشک خود مراجعه کنید.
مرحله 2. یک درمان خوراکی تجویز شده را انجام دهید
ممکن است پزشک یک قرص تک دوز از داروی ضد قارچ فلوکونازول (دیفلوکان) برای شما تجویز کند که از طریق دهان مصرف می شود. می توان انتظار تسکین در 12-24 ساعت اول را داشت.
این سریعترین و م effectiveثرترین درمان برای عفونت قارچی است. اگر علائم شدید را تجربه می کنید ، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید تا مشخص شود آیا این گزینه درمانی مناسب برای شما است
مرحله 3. از درمان موضعی استفاده کنید
این رایج ترین نوع درمان است. درمانهای موضعی هم بدون نسخه و هم با نسخه در دسترس هستند. اینها شامل کرم ها ، پمادها و شیاف های ضد قارچ است که در ناحیه واژن استفاده می شود و یا وارد می شود. کرم ها و پمادهای بدون نسخه را می توانید در اکثر داروخانه ها ، داروخانه ها و سوپر مارکت ها پیدا کنید. اگر در تعیین محل درمان مشکل دارید ، از یک داروساز که می تواند شما را راهنمایی کند ، بپرسید.
- داروهای موجود در این درمانها از دسته ای از داروها به نام آزول ها ، از جمله کلوتریمازول (Mycelex) ، بوتوکونازول (Gynezol یا Femstat) ، میکونازول نیترات (Monistat) و تیوکونازول (Vagistat-1) است. این درمانها را می توان با بازه های زمانی مختلف برای استفاده (به عنوان مثال ، یکبار مصرف ، یک روز تا سه روز و غیره) خریداری کرد. قبل از تصمیم گیری در مورد کدام گزینه برای شما بهتر است با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
- اطمینان حاصل کنید که تمام دستورالعمل های همراه داروی خود را با دقت بخوانید. دستورالعمل ها نحوه استفاده از کرم و/یا قرار دادن شیاف در مهبل شما را راهنمایی می کند. مهم این است که دستورالعمل ها را دنبال کنید. اگر مطمئن نیستید چه کاری انجام دهید ، برای راهنمایی با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
مرحله 4. دوره کامل درمان را تکمیل کنید
هنگامی که دیگر هیچ علامتی را تجربه نکردید ، استفاده از این درمان ها را زود قطع نکنید. طبق دستورالعمل ، تا زمانی که گفته می شود از آنها استفاده کنید.
- اگر از یک درمان بدون نسخه استفاده می کنید و 2-3 روز احساس تسکین نمی کنید ، با پزشک خود ملاقات کنید تا در مورد درمان جایگزین صحبت کنید.
- اگر از کرم یا شیاف ضد قارچ استفاده می کنید ، مراقب کاندوم باشید. روغن موجود در برخی از داروها می تواند لاتکس کاندوم را تضعیف کند.
مرحله 5. بدانید که درمان بستگی به عفونت دارد
در حالی که عفونت های خفیف مخمر باید ظرف چند روز از بین بروند ، اما درمان موثر عفونت های شدیدتر ممکن است بیشتر طول بکشد. پزشک ممکن است دارویی را برای شما تجویز کند که حداکثر تا دو هفته طول بکشد.
- اگر عفونت های مکرر دارید ، این موردی است که باید با پزشک خود در میان بگذارید. این ممکن است نشانه عدم تعادل هورمونی یا نیاز به ایجاد برخی تغییرات در رژیم غذایی باشد.
- برای کنترل سطح مخمر ، پزشک ممکن است دارویی (مانند دیفلوکان یا فلوکونازول) را تجویز کند که هفته ای یک یا دو بار تا شش ماه مصرف می کنید. پزشکان دیگر ممکن است کلوتریمازول را به عنوان شیاف واژن تجویز کنند تا هفته ای یکبار به جای قرص خوراکی استفاده شود.
روش 3 از 3: استفاده از داروهای خانگی
مرحله 1. 100٪ آب قره قاط بنوشید
قره قاط می تواند هم عفونت های قارچی و هم عفونت های مجاری ادراری را درمان و از آنها جلوگیری کند. اطمینان حاصل کنید که 100 درصد آب قره قاط را خریداری می کنید ، زیرا شکر موجود در کوکتل آب کرنبری فقط اوضاع را بدتر می کند.
- همچنین می توانید مکمل های قره قاط را به شکل قرص خریداری کنید.
- کرن بری یک درمان بسیار ملایم است ، اگر فکر می کنید ممکن است دچار عفونت قارچی شده باشید ، بسیار مفید است. اگر قبلاً یکی از آنها را دارید ، می توانند به عنوان مکمل سایر درمان های شما مفید باشند.
مرحله 2. ماست ساده بخورید یا استفاده کنید
ماست بخورید یا آن را در ناحیه واژن بمالید. همچنین می توانید ماست را مستقیماً با استفاده از سرنگ بدون سوزن یا قرار دادن ماست در اپلیکاتورهای پلاستیکی تامپون ، فریز کردن آنها و سپس قرار دادن آنها در واژن قرار دهید. ایده این است که ماست حاوی فرهنگ زنده باکتری (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس) است که به بازیابی سطح باکتری های سالم در واژن کمک می کند.
ناگفته نماند که برخی از زنان با خوردن ماست حاوی لاکتوباسیلوس موفق شده اند ، اگرچه این روش از نظر علمی تأیید نشده است. چندین مطالعه نشان داده اند که خوردن یا استفاده از ماست به عنوان درمانی هیچ فایده ای ندارد
مرحله 3. پروبیوتیک مصرف کنید
همچنین می توانید مکمل های خوراکی حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ، که معمولاً به عنوان پروبیوتیک ها شناخته می شود ، مصرف کنید. اینها را می توان در اکثر فروشگاه های مواد غذایی ، دارو و مواد غذایی سالم خریداری کرد. برخی از زنان از شیاف های پروبیوتیک برای کمک به درمان عفونت قارچی استفاده می کنند ، اگرچه شواهدی مبنی بر موثر بودن شیاف ها مخلوط است و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
- به طور کلی ، استفاده از پروبیوتیک ها بی خطر است زیرا مانند باکتری های خوب موجود در سیستم های ما هستند. علاوه بر این ، برخی از پروبیوتیک ها در سنین مختلف استفاده شده اند ، مانند مواردی که در غذاها و نوشیدنی های تخمیر شده و شیر پرورشی استفاده می شود. با این حال ، تحقیقات بیشتری برای تعیین ایمنی مصرف پروبیوتیک ها برای افرادی با سیستم ایمنی ضعیف مانند افراد مسن و کودکان مورد نیاز است.
- همیشه قبل از قرار دادن یا استفاده از پروبیوتیک ها در واژن با پزشک خود صحبت کنید. اکثر پزشکان استفاده از پروبیوتیک ها را به صورت خوراکی به صورت واژینال توصیه می کنند.
مرحله 4. مصرف قند و کافئین خود را کاهش دهید
قند موجود در شکلات ، آب نبات و حتی آب میوه می تواند باعث افزایش قند خون شود که باعث رشد مخمر می شود. کافئین همچنین می تواند با افزایش سرعت افزایش قند خون ، اثرات قند را بدتر کند.
اگر به طور منظم عفونت قارچی را تجربه می کنید ، باید میزان قند و کافئین مصرفی خود را به طور منظم کاهش دهید
مرحله 5. مراقب لباس هایی باشید که می پوشید
از شلوارهای تنگ خودداری کنید و لباس های نخی بپوشید تا واژن شما "نفس بکشد" و خونسرد بماند. مخمر در محیط مرطوب و گرم رشد می کند ، بنابراین اطمینان از اینکه لباس های شما خشکی و جریان هوا را برای واژن شما فراهم می کند به جلوگیری از تکثیر مخمر کمک می کند.
- روزانه لباس زیر خود را عوض کنید و شلوار ، شلوارک و دامن گشاد بپوشید.
- هرچه زودتر لباس های خیس را عوض کنید ، از جمله لباس های شنا و لباس های ورزشی.
- از وان آب داغ یا حمام های بسیار گرم خودداری کنید ، زیرا مخمر مناطق گرم و مرطوب را دوست دارد.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
هشدارها
- قبل از رابطه جنسی منتظر بمانید تا عفونت قارچی منتقل شود. این عفونت از طریق تماس جنسی منتقل نمی شود ، اما مردان می توانند علائم ، مانند خارش ، را پس از رابطه جنسی با فردی که دارای عفونت است ، ایجاد کنند.
- اگر بیش از چهار عفونت قارچی در یک سال دارید (وضعیتی به نام کاندیدیازیس ولوواژینال) ، باید به پزشک خود مراجعه کنید ، زیرا این ممکن است نشانه بیماری جدی تری مانند دیابت باشد.
- اگر علائم شما با درمان برطرف نشد ، با پزشک خود یک قرار ملاقات دیگر بگذارید. توجه داشته باشید که همه درمان های بدون نسخه برای هر زنی جواب نمی دهد.
