همدردی شامل تلاش برای درک مشکلات دیگران از منظری متفاوت از دیدگاه شما است. حتی اگر این چیزی است که با آن دست و پنجه نرم می کنید ، می توانید با یادگیری ابراز همدردی از دوستان و عزیزان خود حمایت کنید. این مراحل را دنبال کنید تا شک و یا واکنش های منفی خود را برای خود حفظ کنید ، و ممکن است متوجه شوید که احساسات دلسوزانه واقعی شما بیش از آنچه انتظار داشتید به وجود می آید.
مراحل
روش 1 از 3: ابراز همدردی
مرحله 1. به طرف مقابل فرصت دهید تا در مورد احساسات خود صحبت کند
به او گوش دهید تا در مورد احساساتش صحبت کند یا سعی می کند با مشکلاتش کنار بیاید. نیازی به راه حل در دست ندارید. گاهی اوقات گوش دلسوز به تنهایی می تواند کمک بزرگی باشد.
مرحله 2. از زبان بدن برای ابراز همدردی استفاده کنید
حتی در حین گوش دادن ، می توانید نشان دهید که به زبان بدن خود توجه و همدردی می کنید. تماس چشمی برقرار کنید ، و گاهی اوقات برای تفاهم سر تکان دهید. بدن خود را به سمت طرف مقابل بچرخانید تا به یک طرف.
- سعی نکنید چند کار را انجام دهید و در حین مکالمه از حواس پرتی جلوگیری کنید. در صورت امکان تلفن خود را خاموش کنید تا از وقفه جلوگیری شود.
- بدن خود را باز بگذارید و دست ها و پاهایتان را از هم باز نکنید. اگر دستان شما نمایان است ، آنها را آرام نگه داشته و کمی به طرفین نگاه کنید. این امر به شما کمک می کند تا به صحبت های طرف مقابل خود گوش دهید.
- به طرف شخص متمایل شوید. متمایل شدن به طرف مقابل ممکن است باعث شود احساس راحتی بیشتری با شما داشته باشد.
- در حالی که فرد در حال صحبت است سر تکان دهید. سر تکان دادن و دیگر حرکات تشویقی به افراد کمک می کند احساس راحتی بیشتری در صحبت کردن داشته باشند.
- زبان بدن طرف مقابل را آینه کنید. این بدان معنا نیست که شما باید هر کاری را که او انجام می دهد مستقیماً کپی کنید ، بلکه بدن خود را در وضعیت مشابه بدن خود قرار دهید (به عنوان مثال ، اگر رو به رو هستید ، پاهایتان را به سمت بالا نگه دارید. در همان جهت (او) به ایجاد یک محیط حمایتی با زبان بدن شما کمک می کند.
مرحله 3. ابتدا گوش دهید ، نظرات خود را بعداً ارائه دهید
در بسیاری از موارد ، شخص دیگر به شما احتیاج دارد که به شنیدن احساسات و افکار خود بپردازید. این حمایتی است ، حتی اگر احساس نمی کند که به شما فعال است یا به شما کمک نمی کند. اغلب ، اگر قبل از درخواست مشاوره ارائه دهید ، این خطر را ایجاد می کنید که طرف مقابل فکر کند شما تجربه خود را در مورد خود دارید.
- به گفته مایکل روونی ، "بدون راه حل گوش دادن" ، به شما این امکان را می دهد که به افراد دیگر فضایی امن برای تخلیه و کار با احساسات آنها ارائه دهید. آنها برای پذیرفتن توصیه های شما فشاری ندارند و همچنین احساس نمی کنند که مشکل یا موقعیت آنها را "به عهده گرفته اید".
- اگر شک دارید ، بپرسید: "من می خواهم از شما به هر نحوی که نیاز دارید حمایت کنم. آیا می خواهید من در حل مشکل به شما کمک کنم یا فقط به فضایی برای تخلیه نیاز دارید؟ در هر صورت ، من برای شما اینجا هستم."
- اگر تجربیات مشابهی را پشت سر گذاشته اید ، ممکن است بتوانید با توصیه های عملی یا روش های مقابله کمک کنید. توصیه های خود را تجربه شخصی خود قرار دهید ، نه یک دستور. به عنوان مثال: "من بسیار متأسفم که پای خود را شکسته اید. به یاد دارم که چند سال پیش وقتی مچ پایم شکسته شد چقدر مکید. آیا اگر کاری را که برای کنار آمدن انجام داده ام به اشتراک بگذارم ، مفید خواهد بود؟"
- اطمینان حاصل کنید که به عنوان یک دستورالعمل خاص عمل نمی کنید. اگر توصیه ای دارید و شخص علاقه مند به شنیدن آن است ، آن را به عنوان یک س probال تعجب آور بیان کنید ، مانند "آیا به _ توجه کرده اید؟" یا "آیا فکر می کنید اگر _ کمک کنید؟" این نوع س questionsالات عاملیت شخص دیگر را در تصمیم گیری های خود تصدیق می کند و از نظر "اگر من به جای شما بودم ، _ انجام می دادم" از اهمیت کمتری برخوردار است.
مرحله 4. از تماس فیزیکی مناسب استفاده کنید
تماس فیزیکی می تواند آرامش بخش باشد ، اما به شرطی که در چارچوب رابطه شما مناسب باشد. اگر عادت کرده اید شخصی را که نیاز به همدردی دارد در آغوش بگیرید ، این کار را انجام دهید. اگر هریک از شما از این بابت راحت نیستید ، به جای آن کوتاهاً دست یا شانه او را لمس کنید.
توجه داشته باشید که برخی از افراد ممکن است از نظر احساسی بسیار آسیب پذیر یا خام باشند تا در آن لحظه از بغل کردن لذت ببرند ، حتی اگر بغل کردن به طور معمول بخشی از تعاملات شما باشد. به زبان بدن طرف مقابل توجه کنید و قضاوت کنید که آیا او باز به نظر می رسد یا خیر. همچنین می توانید بپرسید: "آیا بغل کردن باعث می شود احساس بهتری داشته باشید؟"
مرحله 5: در کارهای روزمره به او پیشنهاد کمک دهید
کسی که دوران سختی را در زندگی خود پشت سر می گذارد ، به احتمال زیاد از کمک در کارهای روزمره قدردانی خواهد کرد. حتی اگر به نظر می رسد که او این وظایف را به خوبی انجام می دهد ، این حرکت نشان می دهد که شما برای کمک آنجا هستید. پیشنهاد دهید که غذای خانگی یا رستوران را کنار بگذارید. اگر می توانید بچه ها را از مدرسه بیرون بیاورید ، باغچه اش را آبیاری کنید یا به او کمک کنید ، می توانید کمک کنید.
- در پیشنهاد خود ، تاریخ و زمان خاصی را ذکر کنید ، به جای اینکه از کسی در زمان موجود بودن او سوال کنید. این به او یک چیز کمتر می دهد که در زمان استرس زا تصمیم بگیرد یا به آن فکر کند.
- قبل از ارائه غذا بپرسید. به ویژه در فرهنگ های خاص یا بعد از مراسم تشییع جنازه ، ممکن است شخص با پای و کاسه غرق شود. چیز دیگری می تواند مفیدتر باشد.
مرحله 6. به یک دین مشترک مراجعه کنید
اگر هر دو به یک مذهب تعلق دارید یا دیدگاه های معنوی مشابهی دارید ، از آن برای پیوند با شخص استفاده کنید. به او دعا کنید یا با او در مراسم مذهبی شرکت کنید.
هنگام ابراز همدردی با فردی که با آنها هم عقیده نیست ، به دیدگاه های مذهبی خود اشاره نکنید
روش 2 از 3: اجتناب از برخی از اشتباهات رایج
مرحله 1. از ادعای دانستن یا درک آنچه که شخص در حال گذر است اجتناب کنید
حتی اگر تجربه مشابهی را پشت سر گذاشته اید ، متوجه شوید که همه با روش های مختلف کنار می آیند. ممکن است احساس خود را در آن تجربه توصیف کنید یا ایده هایی را پیشنهاد دهید که ممکن است به شما کمک کند ، اما درک کنید که طرف مقابل ممکن است درگیر مبارزه متفاوتی باشد.
- در عوض ، سعی کنید چیزی شبیه این را بگویید: "من فقط می توانم تصور کنم که این کار چقدر برای شما سخت است. من می دانم که وقتی سگ خودم مرد ، چقدر ناراحت شدم."
- مهمتر از همه ، هرگز ادعا نکنید که مشکلات خودتان جدی تر هستند (حتی اگر چنین احساسی دارید). شما اینجا هستید تا از طرف مقابل حمایت کنید.
مرحله 2. از به حداقل رساندن یا بی اعتبار ساختن احساسات طرف مقابل خودداری کنید
قبول کنید که مشکلات طرف مقابل واقعی است. تمرکز خود را روی گوش دادن به مشکلات او و حمایت از او در حین برخورد با او قرار دهید ، نه اینکه به او بگویید که ارزش توجه را ندارد.
- سعی کنید به طور تصادفی تجربه دوست خود را به حداقل نرسانید یا باطل نکنید. به عنوان مثال ، اگر سعی کنید با گفتن "متاسفم که سگ خود را از دست داده اید ، دوست خود را که حیوان خانگی خود را از دست داده است دلداری دهید" ، می توانید بدتر باشید - ممکن است یکی از اعضای خانواده خود را از دست داده باشید. غم او را برای حیوان خانگی خود بی اعتبار کنید ، حتی اگر منظورتان اینطور نباشد. این می تواند باعث شود که او تمایلی به اشتراک گذاشتن احساسات خود با شما نداشته باشد یا حتی خود از آنها احساس شرم کند.
- یک مثال دیگر از اعتبار سنجی عبارت خوب است: "چنین احساسی نداشته باش". به عنوان مثال ، اگر دوست شما پس از بیماری با مشکلات مربوط به تصویر بدن دست و پنجه نرم می کند و به شما می گوید که احساس می کند جذاب نیست ، پاسخ دادن مفید نخواهد بود: "اینطور فکر نکنید! شما هنوز جذاب هستید." این به دوست شما می گوید که او به دلیل داشتن احساسات خود "اشتباه" یا "بد" است. شما می توانید احساسات را بدون موافقت با ایده ای که در پشت آنها وجود دارد ، تایید کنید. به عنوان مثال: "من می شنوم که می گویید احساس می کنید جذاب نیستید ، و من بسیار متاسفم که به شما صدمه می زند. این باید واقعاً مضحک باشد. اگر کمک کند ، من فکر می کنم شما هنوز بسیار جذاب هستید."
- به طور مشابه ، نگویید "حداقل آنطور که ممکن است بد نباشد." این می تواند هم به عنوان کنار گذاشتن مشکلات فرد و هم به عنوان یادآوری مشکلات اضافی در زندگی فرد تفسیر شود.
مرحله 3. از بیان اعتقادات شخصی که طرف مقابل با آن شریک نیست ، خودداری کنید
او ممکن است با چنین جملاتی دلداری ندهد یا حتی از چنین اظهاراتی آزرده خاطر شود. آنها اغلب می توانند احساس غیر شخصی یا از پیش بسته شدن داشته باشند. معمولاً بهتر است تمرکز خود را بر روی فردی که با او در ارتباط هستید و آنچه می توانید برای او انجام دهید ، حفظ کنید.
به عنوان مثال ، شما ممکن است یک فرد عمیقا مذهبی باشید که به زندگی پس از مرگ اعتقاد دارد ، اما طرف مقابل چنین اعتقادی ندارد. ممکن است برای شما طبیعی به نظر برسد که چنین جمله ای را بیان کنید: "حداقل عزیزان شما در حال حاضر در مکان بهتری هستند" ، اما ممکن است طرف مقابل از این کار آرامش نگیرد
مرحله 4. از فشار آوردن به شخصی برای استفاده از محلول خود دوری کنید
منطقی است که اقدامی را پیشنهاد دهید که فکر می کنید ممکن است به کسی کمک کند ، اما با مطرح کردن مکرر آن شخص را تحت فشار قرار ندهید. شما ممکن است آن را به عنوان یک راه حل ساده و واضح در نظر بگیرید ، اما تشخیص دهید که طرف مقابل ممکن است موافق نباشد.
وقتی قطعه خود را گفتید ، آن را رها کنید. در صورت بروز اطلاعات جدید ، ممکن است بتوانید موضوع را دوباره مطرح کنید. به عنوان مثال ، "من می دانم که شما نمی خواهید از داروهای ضد درد استفاده کنید ، اما در مورد داروی ایمن تری شنیدم که ممکن است خطرات کمتری داشته باشد. آیا به این نام علاقه مند هستید تا خودتان در مورد آن تحقیق کنید؟" اگر فرد قبول نکرد ، آن را رها کنید
مرحله 5. آرام و مهربان بمانید
ممکن است فکر کنید مشکلات طرف مقابل کوچک یا جدی تر از مشکلات شما نیست. حتی ممکن است به کسی حسادت کنید که مشکلاتش بسیار جزئی به نظر می رسد. این زمان مناسبی برای طرح این موضوع نیست و ممکن است هرگز فرصت خوبی برای این کار نداشته باشید. بهتر است بجای ابراز ناراحتی ، مودبانه خداحافظی کرده و اتاق را ترک کنید.
مرحله 6. سختگیرانه و بی توجه عمل نکنید
برخی از مردم تصور می کنند که "عشق سخت" یک روش درمانی م effectiveثر است ، اما این برعکس رفتار دلسوزانه است. اگر کسی برای مدت طولانی غمگین یا غمگین باشد ، ممکن است افسرده باشد. در این مورد ، او باید با پزشک یا درمانگر صحبت کند. تلاش برای وادار کردن او به "سخت شدن" یا "حرکت کردن" مفید نیست.
مرحله 7. به شخص توهین نکنید
این ممکن است بدیهی به نظر برسد ، اما در زمان استرس زا ، کنترل احساسات خود را به راحتی از دست می دهید. اگر متوجه شدید که با فرد مورد بحث ، توهین یا رفتار او انتقاد می کنید ، از اتاق خارج شوید و پس از آرام شدن عذرخواهی کنید.
حتی به شوخی به کسی که نیاز به همدردی دارد ، توهین نکنید. ممکن است احساس آسیب پذیری کند و به راحتی آسیب ببیند
روش 3 از 3: استفاده از کلمات مفید
مرحله 1. رویداد یا مشکل را بپذیرید
اگر در مورد مشکل از شخص دیگری شنیده اید ، از این عبارات برای توضیح اینکه چرا با فرد نیازمند همدردی تماس می گیرید استفاده کنید. اگر مکالمه را شروع کرد ، با تصدیق احساسات طرف مقابل پاسخ دهید.
- "متاسفم که این را می شنوم."
- "شنیدم روزهای سختی را پشت سر می گذارید."
- "این دردناک به نظر می رسد."
مرحله 2. از شخص بپرسید که چگونه با آن کنار می آید
برخی افراد با مشغله بیشتر به استرس یا اندوه پاسخ می دهند. آنها ممکن است برای فکر کردن در مورد وضعیت عاطفی خود مرخصی نگذارند. تماس چشمی برقرار کنید و از عبارتی استفاده کنید که مشخص می کند در مورد احساسات او می پرسید ، نه زندگی روزمره:
- "چه احساسی داری؟"
- "چطور با همه چیز کنار می آیی؟"
مرحله 3. پشتیبانی خود را بیان کنید
روشن کنید که شما طرف او هستید. از دوستان و خانواده ای که ممکن است بتوانند از او حمایت کنند ، نام ببرید و به او یادآوری کنید که افراد دیگری نیز دارد که باید به آنها مراجعه کند:
- "تو در افکارم هستی."
- "من اینجا هستم وقتی به من نیاز داری."
- "من در اواخر این هفته در مورد کمک در مورد _ تماس خواهم گرفت."
- از جمله بسیار متداول "اگر کاری می توانم انجام دهم به من اطلاع ده" ، اجتناب کنید. این امر در واقع باعث می شود فرد مجبور شود برای شما به چیزی فکر کند ، که ممکن است در حال حاضر احساس کند که قادر به انجام آن نیست.
مرحله 4. به فرد اطلاع دهید که احساسات مناسب است
برخی از افراد در بیان احساسات مشکل دارند یا احساس می کنند که احساسات "اشتباه" را تجربه می کنند. از این عبارات استفاده کنید تا به آنها اطلاع دهید که اشکالی ندارد:
- "اگر لازم است گریه کنید اشکالی ندارد."
- "من هر کاری را که باید در حال حاضر انجام دهید می پذیرم."
- احساس گناه طبیعی است. " (یا عصبانیت ، یا هر احساسی که طرف مقابل به تازگی ابراز کرده است)
نکات
- اگر معمولاً در ابراز احساسات یا همدردی مهارت ندارید ، فقط انجام این کار می تواند به یک دوست عزیز نشان دهد که شما برای او تلاش بیشتری می کنید.
- همدلی با همدلی متفاوت است. وقتی همدردی می کنید ، مراقبت و مراقبت از رنج آنها را ارائه می دهید ، اما لزوماً خودتان آن را احساس نمی کنید. وقتی سعی می کنید همدلی کنید ، خود را فعالانه در موقعیت منحصر به فرد طرف مقابل تصور می کنید - اساساً سعی می کنید "خودتان را جای او بگذارید". شما سعی می کنید تصور کنید که احساسات طرف مقابل را چگونه تجربه می کنید تا بتوانید بفهمید او چه احساسی دارد. یکی "بهتر" از دیگری نیست ، اما دانستن تفاوت مفید است.
