ویروس سینسیتیال تنفسی (RSV) یک ویروس شایع است که بر سیستم تنفسی تأثیر می گذارد. این بیماری در حقیقت آنقدر رایج است که اکثر کودکان قبل از 2 سالگی آن را تجربه کرده اند. اگرچه هیچ درمانی برای RSV وجود ندارد ، اما اکثر موارد به اندازه کافی خفیف هستند و در خانه با مراقبت های حمایتی عمومی درمان می شوند (درست همانطور که شما برای سرماخوردگی معمولی) برخی از موارد شدید RSV می تواند منجر به ذات الریه ، برونشیت یا سایر مشکلات جدی تر برای سلامتی شود و این موارد نیاز به مراقبت حرفه ای دارد.
مراحل
روش 1 از 2: تشخیص علائم RSV
مرحله 1. علائم سرماخوردگی و آنفولانزا را پیگیری کنید
بیشتر موارد RSV مانند سرماخوردگی ظاهر می شود. این علائم را می توان با روش های مراقبت حمایتی مانند داروهای بدون نسخه ، استراحت زیاد و مقدار زیادی آب درمان کرد. اگر علائم خفیف باقی بمانند ، نیازی به مراقبت پزشکی نیست. شایع ترین علائم RSV عبارتند از:
- آبریزش یا گرفتگی بینی
- تب زیر 100.4 درجه فارنهایت (38.0 درجه سانتی گراد) در کودکان یا 104 درجه فارنهایت (40 درجه سانتی گراد) در بزرگسالان
- سرفه خشک
- گلودرد
- سردرد خفیف تا متوسط
مرحله 2. به دنبال علائم مشابه پنومونی یا برونشیت باشید
در برخی موارد ، RSV می تواند در سیستم تنفسی تحتانی قرار گیرد و مشکلات جدی تری ایجاد کند. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر ، باید با پزشک خود تماس بگیرید.
- تب پایین تا درجه بالا
- سرفه کردن
- خس خس کردن
- مشکل در تنفس
- سیانوز (آبی شدن پوست)
مرحله 3. علائم RSV را در نوزادان مشاهده کنید
نوزادان بیشتر از کودکان بزرگتر یا بزرگسالان در معرض خطر ابتلا به RSV قرار دارند. اگرچه برخی از علائم RSV در نوزادان مانند بزرگسالان ظاهر می شود (برای مثال آبریزش بینی) ، برخی از سرنخ های اضافی وجود دارد که باید مراقب آنها باشید. نوزادان و نوزادان زیر 2 ماه که علائم RSV را نشان می دهند باید به پزشک مراجعه کنند.
- تنفس سطحی و/یا سریع
- سرفه خفیف تا شدید
- نمی خواهد غذا بخورد
- خستگی مفرط
- عجیب و غریب بودن
مرحله 4. با عوامل خطر آشنا شوید
برخی افراد بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به RSV هستند. گروهی که به احتمال زیاد به این بیماری مبتلا می شوند ، نوزادان پرخطر (نوزادانی که نارس هستند یا از سایر بیماری ها رنج می برند) و نوزادان سالم بعد از آن هستند. اما بزرگسالان با شرایط خاص سلامتی ، کودکان بزرگتر و حتی بزرگسالان کاملاً سالم می توانند به این ویروس مبتلا شوند. برخی از عوامل خطر اضافی عبارتند از:
- دیسپلازی ریوی (BP)
- بیماری مادرزادی قلب (CHD)
- اختلال عصبی عضلانی
- هر نوع نقص ایمنی
- سندرم داون
مرحله 5. بدانید چه زمانی باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید
هر زمان که شما (یا کسی که دوستش دارید) دچار مشکل تنفسی ، تب شدید یا پوستی که آبی می شود ، به ویژه در لب ها و ناخن ها ، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی حرفه ای باشید.
- این امر به ویژه در مورد افرادی که در معرض خطر بالای RSV قرار دارند صادق است.
- برای کودکان و بزرگسالان ، تب درجه بالا دمای بالای 103 درجه فارنهایت (39 درجه سانتی گراد) است.
- برای نوزادان زیر 3 ماه ، هر گونه تب بالای 100.4 درجه فارنهایت (38.0 درجه سانتی گراد) درجه بالا محسوب می شود. از 3 تا 12 ماهگی ، تب 102.2 درجه فارنهایت (39.0 درجه سانتی گراد) زیاد است. تب بیش از 105 درجه فارنهایت (41 درجه سانتی گراد) نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
- اگر تب برای افراد زیر 2 سال بیش از 24-48 ساعت طول بکشد یا اگر برای افراد بالای 2 سال بیش از 48-72 ساعت طول بکشد ، ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی داشته باشد.
روش 2 از 2: کار با پزشک
مرحله 1. به پزشک خود مراجعه کنید
اگر علائم شما بیش از یک هفته ادامه داشت یا علائم شدیدی را تجربه کردید ، بهتر است با پزشک خود وقت بگیرید. قبل از بازدید شما:
- علائم و زمان شروع آنها را بنویسید.
- هرگونه سابقه پزشکی مهم را بنویسید.
- اگر کودکی است که ممکن است RSV داشته باشد ، هر گونه جزئیات مربوط به مراقبت از کودک را ثبت کنید.
- به مکانهایی که ممکن است با ویروس RSV تماس داشته باشید فکر کنید.
- هر س questionsالی که از پزشک دارید ، یادداشت کنید.
مرحله 2. معاینه فیزیکی داشته باشید
یک معاینه فیزیکی ممکن است تنها چیزی باشد که پزشک شما برای تشخیص RSV نیاز دارد. پزشک شما به چشم ها ، گوش ها و گلو (یا بچه های بیمار شما) نگاه می کند. پزشک از گوشی پزشکی برای گوش دادن به ریه های شما استفاده می کند. پزشک یک سری س youالات از شما می پرسد ، مانند:
- آیا می توانید علائم خود را شرح دهید؟
- این علائم از چه زمانی شروع شد؟
- آیا اخیراً با کودکان کوچک یا گروه های زیادی از مردم در تماس بوده اید؟
مرحله 3. آزمایشات آزمایشگاهی و تصویربرداری را انجام دهید
معمولاً نیازی به آزمایشات آزمایشگاهی و تصویربرداری نیست. با این حال ، آزمایش های تصویربرداری می تواند به پزشک شما در نظارت بر التهاب ریه و مشکلات تنفسی کمک کند. آزمایشات آزمایشگاهی می تواند به رد سایر شرایط احتمالی ، تشخیص آثار ویروس و/یا نظارت بر سطح اکسیژن در خون کمک کند. برخی از آزمایشات رایج عبارتند از:
- آزمایش خون
- اشعه ایکس قفسه سینه
- سواب ترشحات از داخل دهان یا بینی
- نظارت بر سطح اکسیژن خون (همچنین پالس اکسیمتری نیز نامیده می شود)
مرحله 4. قرار ملاقات پزشک خود را با مراقبت در خانه دنبال کنید
مانند بسیاری از ویروس ها ، هیچ درمان مستقیمی برای RSV وجود ندارد. در عوض ، می توانید علائم فردی را درمان کنید و سعی کنید خود را سالم و راحت نگه دارید تا بتوانید به طور موثر با ویروس مبارزه کنید. برخی از روشهای مراقبت حمایتی عبارتند از:
- مصرف داروهای بدون نسخه ، مانند استامینوفن (تیلنول) ، برای کاهش تب.
- استفاده از قطره های نمکی یا اسپری برای کمک به احتقان بینی.
- روشن کردن دستگاه بخور.
- اتاق خود را 70 تا 75 درجه فارنهایت (21 تا 24 درجه سانتی گراد) نگه دارید.
- نوشیدن مایعات فراوان.
- اجتناب از دود سیگار.
مرحله 5. به کودک یا نوزاد خود کمک کنید تا در خانه بهبود یابد
درست مانند بزرگسالان ، اکثر کودکان و نوزادان می توانند به تنهایی از RSV بهبود یابند. شما می توانید با ارائه مراقبت های حمایتی در خانه به این فرایند کمک کنید تا آنها راحت باشند. مراقبت های حمایتی برای کودکان و نوزادان می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ارائه استامینوفن کودکان برای کاهش تب (مانند تیلنول).
- قرار دادن دستگاه بخور در اتاق کودک/نوزاد.
- اطمینان حاصل کنید که آنها به اندازه کافی استراحت می کنند.
- هیدراته نگه داشتن آنها به میزان کافی.
- اطمینان حاصل کنید که هیچ دود (سیگار یا شومینه) در خانه وجود ندارد.
- دمای خانه را در حدود 70 تا 75 درجه فارنهایت (21 تا 24 درجه سانتی گراد) نگه دارید.
