سرگیجه نوعی سرگیجه است که در آن ممکن است احساس کنید در حال چرخش هستید یا محیط اطراف شما در حال چرخش است. این بیماری معمولاً در اثر اختلال سیستم دهلیزی محیطی ایجاد می شود و در همه گروه های سنی رخ می دهد ، اگرچه در زنان شایع تر است. گاهی اوقات ممکن است سرگیجه موضعی خوش خیم (BPPV) شناخته شود ، که اساساً به این معنی است که گاهی اوقات هنگام تغییر موقعیت دچار سرگیجه می شوید. با این حال ، این می تواند شرایط دیگری را نیز نشان دهد ، بنابراین در صورت تجربه سرگیجه ، مهم است که به پزشک مراجعه کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: بررسی علائم
مرحله 1. به سرگیجه و احساس عدم تعادل توجه کنید
علائم اولیه سرگیجه شامل سرگیجه و احساس عدم تعادل است. اگر احساس می کنید در حال چرخش هستید یا محیط شما در حال چرخش است ، این نشان دهنده سرگیجه است. احساس سرگیجه یا عدم توانایی در برقراری تعادل نیز نشان دهنده سرگیجه است.
این علائم ممکن است در اثر التهاب عصب جمجمه دهلیزی ایجاد شود ، بنابراین مهم است که به پزشک مراجعه کرده و تشخیص قطعی را دریافت کنید
مرحله 2. تعیین کنید که آیا سرگیجه شما مربوط به حرکت سر است
تغییر موقعیت سر اغلب می تواند علائم سرگیجه یا سرگیجه را افزایش دهد. فعالیت های روزمره مانند دراز کشیدن ، چرخاندن در رختخواب ، خم شدن و کج شدن سر می تواند باعث سبکی سر یا حالت تهوع شود.
شایع ترین علت این نوع سرگیجه مکرر موضعی ، سرگیجه موضعی پاروکسیسمال خوش خیم (BPPV) است
مرحله 3. به دنبال تهوع و استفراغ باشید
احساس ناپایداری می تواند باعث تهوع شما شود. به نوبه خود ، این می تواند باعث استفراغ شما شود. اگر این علائم را علاوه بر سرگیجه مشاهده کنید ، احتمالاً سرگیجه دارید.
مرحله 4. به بی حسی ، ضعف یا تار گفتار توجه کنید
اگر قسمت هایی از بدن شما بی حس یا ضعیف است ، یا اگر در راه رفتن همراه با علائم سرگیجه مشکل دارید ، ممکن است از بیماری جدی تری رنج ببرید. همچنین ، در صورت تار بودن گفتار خود ، توجه داشته باشید که می تواند نشان دهنده سکته مغزی یا حمله ایسکمیک گذرا باشد.
مرحله 5. تشخیص دهید که آیا علائم شما مکرر هستند یا خیر
اگر این علائم را اغلب به جای یک بار در طول مدت تجربه می کنید ، ممکن است از سرگیجه رنج ببرید. اگر دوره های مکرر سرگیجه ، تهوع ، استفراغ ، عدم تعادل و کاهش شنوایی دارید ، ممکن است از بیماری منیر رنج ببرید.
از دیگر علائم این بیماری می توان به وزوز گوش یا احساس سیری در گوش خود اشاره کرد. در صورت بروز هر یک از این مشکلات به پزشک خود مراجعه کنید
قسمت 2 از 3: ویزیت پزشک
مرحله 1. علائم خود را بنویسید
این می تواند به شما کمک کند علائم خود را زودتر بنویسید ، بنابراین می توانید آماده صحبت با پزشک خود باشید. به عنوان مثال ، زمان بدتر شدن علائم و تعداد دفعات بروز آنها را یادداشت کنید. به این ترتیب ، هنگام مراجعه به پزشک ، فراموش نخواهید کرد.
همچنین به علائم مرتبط مانند زنگ زدن در گوش یا مشکل در شنوایی توجه کنید
مرحله 2. برای ملاقات با پزشک عمومی خود قرار ملاقات بگذارید
در حالی که سرگیجه معمولاً زندگی را تهدید نمی کند ، هنوز باید به پزشک خود مراجعه کنید. به این ترتیب ، آنها می توانند تعیین کنند که آیا سرگیجه شما خوش خیم است یا علامت چیز دیگری است.
مرحله 3. انتظار یک معاینه فیزیکی را داشته باشید
معمولاً پزشک شما با یک معاینه فیزیکی شروع می کند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است در گوش شما ظاهر شوند ، زیرا حس تعادل شما توسط گوش داخلی شما تنظیم می شود. آنها همچنین ممکن است مجبور شوند شما بایستید و دراز بکشید تا بفهمید چه زمانی علائم را دارید و همچنین حرکت چشم خود را بررسی کنید.
مرحله 4. در صورت ابتلا به سرگیجه با علائم دیگر ، فوراً به مراقبت های فوری مراجعه کنید
سرگیجه دلیل خوبی برای مراجعه سریع به پزشک است ، اما اگر دچار سرگیجه با علائم دیگری از جمله سردرد شدید یا متفاوت ، تب ، دوبینی ، ضعف اندام ها ، مشکل در راه رفتن ، تار شدن گفتار یا غش کردن هستید ، باید به مراکز درمانی مراجعه کنید. مراقبت فوری
علائم دیگر شامل مشکل در صحبت کردن ، سوزن سوزن شدن ، بی حسی یا از دست دادن بینایی است
قسمت 3 از 3: به دنبال علل زمینه ای
مرحله 1. برای آزمایش حرکت چشم آماده باشید
برای آزمایش حرکت چشم از دو آزمایش الکتروانسفالوگرافی (ENG) یا ویدئونیستاگموگرافی (VNG) استفاده می شود. مورد اول از الکترودها استفاده می کند و دومی از دوربین های کوچک استفاده می کند. در اصل ، این آزمایش حرکاتی را که چشم شما هنگام استفاده از هوا یا آب برای تحریک اندام هایی که تعادل شما را حفظ می کنند ، انجام می دهد.
- با استفاده از ENG ، تکنسین یا پزشک الکترودهایی را در اطراف چشم شما برای آزمایش حرکت قرار می دهد. VNG از عینک مخصوص استفاده می کند.
- پزشک به دنبال این است که ببیند آیا چشم های شما حرکات غیر ارادی انجام می دهند یا خیر. در صورت وجود ، ممکن است با اندام هایی که تعادل شما را حفظ می کنند مشکلی داشته باشید.
مرحله 2. انتظار آزمایشات تصویربرداری را داشته باشید
همچنین ممکن است پزشک آزمایشات تصویربرداری مانند MRI را تجویز کند. با این آزمایش ، پزشک بدن شما را اسکن می کند تا به دنبال موارد دیگری باشد که ممکن است باعث مشکلات شما شود.
به عنوان مثال ، گاهی اوقات یک تومور خوش خیم مغزی ممکن است باعث سرگیجه شود
مرحله 3. در آزمایش تایپوگرافی شرکت کنید
این آزمون برای تجزیه و تحلیل مسائل مربوط به تعادل شما طراحی شده است. این به نحوه استفاده از گوش داخلی ، پا و چشم شما برای حفظ تعادل و مواردی که ممکن است دچار مشکل شوند ، نگاه می کند. به نوبه خود ، این اطلاعات می تواند برای کمک به شما در کار روی سرگیجه مورد استفاده قرار گیرد.
مرحله 4. از متخصص گوش ، بینی و گلو (ENT) برای کم شنوایی سوال کنید
اگر مشکلات گوش دارید ، مانند کم شنوایی یا زنگ زدن در گوش ، ممکن است مراجعه به متخصص مناسب باشد. متخصص گوش و حلق و بینی احتمالاً شنوایی شما را با تست شنوایی سنجی آزمایش می کند و همچنین گوش های شما را از نظر عفونت یا انسداد بررسی می کند.
نکات
- برای BPPV ، متداول ترین روش تغییر موقعیت کانال است. این درمان شامل یادگیری راهی برای قرار دادن سر با حرکات آهسته است. پزشک آنها را به شما آموزش می دهد و سپس آنها را در خانه انجام می دهید. ایده این است که ذرات را در گوش خود قرار دهید تا تعادل شما را از بین نبرند. اثربخشی درمان ممکن است یک یا دو ماه طول بکشد.
- جراحی گزینه دیگری است ، اما بسیار نادر است که پزشک این درمان را توصیه کند. به طور کلی ، آنها تنها در صورتی این درمان را توصیه می کنند که تغییر مکان کانال ها کار نکند. در این درمان ، بخشی از گوش داخلی شما را به هم وصل می کنند تا دیگر باعث سرگیجه نشود.
- در صورت تشخیص نوریت دهلیزی ، پزشک ممکن است علائم شما را با آنتی هیستامین ها ، داروهای ضد استفراغ یا بنزودیازپین ها درمان کند. گاهی اوقات ، ممکن است به شما توصیه شود که استروئیدها را به صورت خوراکی به مدت 14 روز مصرف کنید.
