اختلال دوقطبی یک بیماری روانی جدی است که با بالا و پایین مشخص می شود. این قله ها و دره های دوچرخه سواری می توانند زندگی و توانایی عملکرد فرد را به طور قابل توجهی مختل کنند. در حالی که تشخیص اوج شدید ، که دوره های شیدایی نامیده می شود ، به راحتی قابل تشخیص است ، تشخیص انواع خفیف تر شیدایی و افسردگی می تواند دشوارتر باشد ، که تشخیص اختلال دوقطبی را بسیار دشوار می کند. دانستن این که در علائم شیدایی باید به دنبال چه علائمی باشید می تواند به شما در تشخیص درست کمک کند.
مراحل
قسمت 1 از 3: بررسی علائم جسمی و رفتاری
مرحله 1. به دنبال تغییرات در انرژی باشید
یکی از علائم بارز اختلال دوقطبی شامل نوسانات شدید از حالت زیاد به پایین است. شیدایی حالتهای بسیار بالای انرژی را منعکس می کند. در این مدت ، فرد ممکن است احساس انگیزه و هیجان غیرمعمول کند. دیگران ممکن است بتوانند این انفجار انرژی را از طریق بیقراری در رفتار و تند صحبت کردن تا حدی که قادر به ادامه آن نیستند ، تشخیص دهند.
- افرادی که از اختلال دوقطبی رنج می برند ، اغلب افزایش انرژی به عنوان یک مزیت تلقی می شود. آنها ممکن است چنین تغییرات "مثبت" را به پزشک گزارش نکنند زیرا آنها را مشکلی نمی دانند.
- افزایش انرژی نیز دلیل متداولی است که باعث می شود افراد مبتلا به اختلال دوقطبی مصرف دارو را متوقف کنند - آنها دوره های جنون را از دست می دهند.
- توجه به این نکته ضروری است که در حالت کمتر شدید شیدایی موسوم به هیپومانیا ، ممکن است سطح انرژی افراد بالا رفته باشد ، اما همچنان بتواند در زندگی روزمره عملکرد مناسبی داشته باشد. این را می توان به راحتی استراحت یا داشتن انرژی غیر معمول اشتباه گرفت. با این حال ، همراه با علائم دیگر ، نشان دهنده اختلالی است که باید توسط پزشک درمان شود.
مرحله 2. در نظر بگیرید که آیا خواب تحت تأثیر قرار گرفته است
یکی دیگر از علائم رایج شیدایی احساس عدم نیاز به خواب یا احساس استراحت تنها در مقدار کمی از خواب (به عنوان مثال سه ساعت) است. کمبود خواب در شیدایی با احساس افزایش انرژی همراه است. کاهش نیاز به خواب باعث می شود افراد شیدایی احساس بهره وری و خلاقیت بالایی داشته باشند. برخی افراد ممکن است روزها بدون خواب و بدون احساس خستگی روز بعد کار کنند.
- اختلالات خواب در شیدایی ممکن است منجر به چرخه های غیر عادی خواب و بیداری شود زیرا فرد ممکن است تمام شب را با انفجار انرژی بیدار بماند.
- اعضای خانواده اغلب متوجه این تغییرات از طریق تماس های تلفنی شبانه می شوند ، جایی که عزیزشان در تمام ساعات با ایده های عالی یا نیاز شدید به صحبت در مورد چیزی تماس می گیرند.
مرحله 3. تغییرات شخصیتی و رفتاری را بررسی کنید
فردی که در یک دوره شیدایی قرار دارد ممکن است متفاوت از آنچه در شرایط "عادی" عمل می کند ، عمل کند. فردی که معمولاً محفوظ است ممکن است کاملاً صریح و با اعتماد به نفس باشد. آنها ممکن است ساعت ها صحبت کنند یا فعالتر از معمول به نظر برسند. یک فرد با مزاج ملایم در شیدایی ممکن است ناگهان دچار تحریک ، تندخویی یا تحریک پذیری شود.
- شاخص دیگر تغییرات شخصیتی یا رفتاری در شیدایی می تواند افزایش رفتارهای هدفمند باشد. این فرد ممکن است تا حد زیادی در مدرسه ، محل کار یا رویدادهای اجتماعی جذب شود.
- به طور خاص ، قسمت شیدایی می تواند افراد را به افکار بزرگ وادار کند. این چیزی فراتر از هدف گرا بودن است و به این معنی است که آنها انتظارات بسیار غیرواقعی در مورد آنچه می توانند به آن برسند ایجاد می کنند.
- برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی آنچه را که "دوچرخه سواری سریع" نامیده می شود نیز نشان می دهند. این بدان معناست که آنها تغییرات خلقی سریع و مکرر دارند - حداقل چهار دوره مشخص افسردگی ، شیدایی یا هیپومانیا در یک دوره یک ساله.
مرحله 4. تعیین کنید که آیا رفتار بی پروا نشان داده شده است یا خیر
افزایش تکانشگری همراه با کاهش قضاوت و تصمیم گیری م resultsثر منجر به رفتارهای مخاطره آمیز برای افراد مانیک می شود. تحقیقات نشان می دهد که نواحی در مغز مرتبط با فعالیت های لذت جویی به ویژه در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تحریک می شوند.
- کسی که در شیدای شیدایی قرار دارد ممکن است با پاداش های فوری وسوسه شود و کمتر به عواقب بلندمدت اقدامات خود توجه کند. این امر با خرید بیش از حد ، قمار ، فعالیت های جنسی پرخطر یا شرکت در فعالیت های خطرناک مانند مشروب خوردن و رانندگی نشان داده می شود.
- اقدامات تکانشی که مشخصه شیدایی است نیز فرد را در معرض افزایش آسیب قرار می دهد. افراد مانیک ممکن است با عصبانیت از دیگران بیرون بیایند یا حتی دعوا کنند.
مرحله 5. به دنبال علائم مصرف یا سوء مصرف مواد باشید
سوء مصرف مواد و اختلال دوقطبی اغلب دست در دست هم هستند. در واقع ، آنها آنقدر مکرر با هم اتفاق می افتند که همه جوانان مبتلا به اختلال دوقطبی احتمالاً باید از نظر مشکلات مواد مخدر و الکل مورد ارزیابی قرار گیرند.
- برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ، سوء مصرف مواد می تواند نوعی خود درمانی باشد و راهی برای مقابله با خلق و خوی آشفته باشد. افرادی که "دوچرخه سواری سریع" را تجربه می کنند ، بیشتر در معرض خطر هستند.
- به نظر می رسد برخی از داروها مانند ماری جوانا ، الکل و مواد افیونی اثرات نوسانات خلقی را به طور موقت خنثی می کنند ، اگرچه بعداً منجر به عوارض بدی می شوند.
- داروهای دیگر بیماری را تشدید می کنند. به عنوان مثال ، کوکائین ، مت آمفتامین ها و توهم زا می توانند علائم شیدایی یا روان پریشی را تحریک کنند.
قسمت 2 از 3: بررسی علائم روانی و احساسی
مرحله 1. روی الگوهای فکری تأمل کنید
افکار مسابقه ای و پرواز ایده ها علائم روانی هستند که توسط فرد در یک دوره شیدایی اختلال دوقطبی نشان داده می شوند. این الگوهای فکری غیرطبیعی ممکن است با شخصی که به سرعت در حال تلاش برای حفظ ذهن خود است صحبت کند و همچنین به طور ناگهانی موضوعات را هنگام صحبت تغییر می دهد.
- این الگوی بی نظم تفکر را می توان به راحتی با تفکر خلاق یا مولد اشتباه گرفت. در واقع ، افراد خارجی ممکن است افراد مبتلا به هیپومانیا را بسیار ثمربخش و مفید بدانند ، بدون اینکه بدانند جریان ایده ها با تغییر شدید خلق و خوی تحریک می شود.
- مطمئن باشید که بهره وری را با سلامتی اشتباه نمی گیرید. در واقع بسیاری از هنرمندان ، بازیگران ، موسیقیدانان و دیگران دارای اختلال دوقطبی بوده اند که می تواند با موفقیت فردی در حرفه خود پنهان شود. همچنین تصور نکنید که موفقیت به این معنی است که کسی نیازی به درمان ندارد.
مرحله 2. به دنبال تغییراتی در توجه باشید
افرادی که در مرحله شیدایی دوقطبی هستند نیز علائم عدم توجه و تمرکز ضعیف را نشان می دهند. باز هم ، این عدم توانایی برای متمرکز ماندن به دلیل الگوهای تفکر اختلال آنها رخ می دهد. ذهن آنها دائماً از موضوعی به موضوع دیگر ، از ایده ای به ایده دیگر می پرید. در نتیجه حواسشان پرت است.
مرحله 3. علائم روان پریشی را بررسی کنید
در موارد شدید شیدایی ، علاوه بر اختلال خلقی ، فرد ممکن است ارتباط خود را با واقعیت از دست بدهد. گریز از واقعیت با وجود توهم یا هذیان مشخص می شود. این علائم روان پریشی در حدی است که خلق و خوی فرد از شخصیت خارج است ، به این معنی که آنها غیر معمول و دور از ذهن هستند.
- توهم به شخصی اطلاق می شود که یک رویداد حسی را تجربه می کند که واقعاً وجود ندارد. به عبارت دیگر ، فرد در حال شنیدن یا دیدن چیزهایی است. به نظر می رسد افراد مبتلا به شیدایی با خود صحبت می کنند ، اما به صداهایی که در سرشان است پاسخ می دهند.
- هذیان به باورهای نادرست ، اما قویاً اشاره دارد. هذیان هایی که عموماً با شیدایی در ارتباط هستند شامل باورهای بزرگ در مورد مهارت ها یا قدرت های فرد است. به عنوان مثال ، فردی که دارای علائم شیدایی و روان پریشی است ممکن است معتقد باشد که فرد مشهوری است.
- پارانویا یکی دیگر از انواع رایج توهم در طول دوره های شیدایی است. ممکن است شخصی نسبت به خانواده و دوستان یا احزاب خارج مانند دولت بسیار مشکوک شود. آنها ممکن است متهم به آزار و شکنجه شوند. آنها همچنین ممکن است "بیش از حد مذهبی" شوند یا وسواس چیزهایی مانند خدا ، شیطان ، نجات یا گناه را داشته باشند.
مرحله 4. حضور یک قسمت افسردگی را روشن کنید
یک استاندارد مکرر در همه انواع اختلال دوقطبی وجود افسردگی است که با دوره های شیدایی متناوب است. اگر به دنبال کمک باشید و پزشک از مصاحبه ای کامل با سابقه پزشکی شما برای تشخیص علائم شیدایی استفاده نکند ، ممکن است منجر به تشخیص افسردگی اساسی شود. تجربه چرخه افسردگی یکی از علائم رایج اختلال دوقطبی است ، اگرچه اقلیتی از مردم دوره های شیدایی را بدون افسردگی تجربه می کنند. علائم افسردگی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس غم ، پوچی یا ناامیدی
- کمبود انرژی را تجربه می کند
- تجربه تغییرات خواب و/یا اشتها
- مشکل در به خاطر سپردن چیزها
- مشکل در تمرکز
- داشتن مشکلات در لذت بردن از فعالیتهای قبلی لذت بخش
- احساس خستگی
- داشتن افکار درباره مرگ یا خودکشی
قسمت 3 از 3: دریافت راهنمایی حرفه ای
مرحله 1. برای ملاقات با یک ارائه دهنده سلامت روان برنامه ریزی کنید
به دلیل پیچیدگی الگوهای علامت در اختلال دوقطبی ، اگر مشکوک به شیدایی هستید ، باید به روانپزشک یا روانشناس که تجربه درمان این اختلال را دارد ، مراجعه کنید.
اختلال دوقطبی معمولاً به عنوان افسردگی اساسی ، اضطراب ، اختلال بیش فعالی با نقص توجه یا حتی اسکیزوفرنی به دلیل عدم آگاهی یا درک کافی از علائم و توضیح علائم خود تشخیص داده نمی شود
مرحله 2. برای سوالات پزشک خود از قبل آماده شوید
این ممکن است به شما کمک کند تا علائم خود را تا انتهای ملاقات برای کمک به تشخیص یا آوردن شخصی که می تواند جزئیات مربوط به سابقه علائم شما را ارائه دهد ، ثبت کنید. جزئیات مربوط به سابقه پزشکی و خانوادگی خود و همچنین رویدادهای مهم زندگی یا عوامل استرس زایی را که اخیراً با آن روبرو شده اید به اشتراک بگذارید. هرگونه علامت یا علامتی را که متوجه اختلال دوقطبی می شوید منتقل کنید ، اما به یاد داشته باشید که شما به تنهایی نمی توانید این بیماری را تشخیص دهید.
-
ممکن است تهیه لیستی از س questionsالات از پزشک خود مفید باشد ، مانند:
- "آیا به جز اختلال دوقطبی توضیحات احتمالی دیگری برای علائم من وجود دارد؟"
- "اختلال دوقطبی چگونه ارزیابی و تشخیص داده می شود؟"
- "درمانهای تجویز شده برای این بیماری چیست؟"
- "درمان چه مدت طول می کشد؟"
- "آیا ارائه دهنده دیگری وجود دارد که برای درمان کامل باید به او مراجعه کنم؟"
مرحله 3. روان درمانی را در نظر بگیرید
مانند بسیاری از بیماریهای روانی دیگر ، بیماران وقتی تحت درمانهای ترکیبی مانند درمان و داروها قرار می گیرند ، نتایج بهتری را مشاهده می کنند. مهم است که توجه داشته باشید که صرف نظر از گزینه های درمانی که انتخاب می کنید ، مشاهده تغییرات مثبت با اختلال دوقطبی مستلزم تعهد طولانی مدت است. این بیماری مادام العمر است ، به این معنی که احتمالاً همیشه برای مدیریت آن به خدمات بهداشت روانی نیاز خواهید داشت.
- با این اوصاف ، درمان فشرده در درمان اختلال دوقطبی م thanثرتر از درمانهای کوتاه مدت یا کوتاه مدت است. در درمان ، فرد یاد می گیرد که چگونه با بالا و پایین این شرایط کنار بیاید. بیماران همچنین مهارت های سازگاری را برای مدیریت استرس ، مقابله با مشکلات رابطه و تنظیم احساسات و خلق و خو یاد می گیرند-همه اینها می تواند اختلال دوقطبی را پیچیده کند.
- درمانهایی که برای دوقطبی مفید هستند شامل درمان خانواده محور ، درمان رفتاری شناختی و ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی است. با پزشک خود مشورت کنید تا تصمیم بگیرید که کدام روش در مورد شما بهتر عمل می کند.
مرحله 4. داروهای تجویز شده را مصرف کنید
از آنجا که اختلال دوقطبی با اختلالات شدید خلقی مشخص می شود ، معمولاً داروها برای تعادل خلق توصیه می شود. پس از دریافت تشخیص رسمی اختلال دوقطبی ، فرد ممکن است مجبور شود چندین داروی مختلف را امتحان کند تا داروی مناسب با علائم منحصر به فرد و ارائه این اختلال را پیدا کند.
- پزشک مزایا و خطرات داروهای شما را با دقت توضیح می دهد و نحوه و زمان مصرف آنها را به شما آموزش می دهد.
- داروهایی که پزشکان برای درمان اختلال دوقطبی تجویز می کنند در سه دسته قرار می گیرند: تثبیت کننده خلق و خو ، داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد روان پریشی غیر معمول.
