نوجوانان به تصویر ، شکل و وزن بدن اهمیت زیادی می دهند. واکنش جامعه به زیبایی و اندام سالم و به تصویر کشیدن آن نیز به عاملی برای این که چرا نوجوانان از اختلالات خوردن رنج می برند تبدیل شده است. پرخوری عصبی ، یا اختلال پرخوری عصبی ، یک اختلال خوردن است که با پرخوری یا خوردن قسمت های زیاد مشخص می شود و به دنبال آن سعی می شود از غذاهای مصرفی به روش های مختلف خلاص شود. شایع ترین آنها استفراغ ، استفاده از کمک پزشکی (ملین ، مدر یا محرک) و ورزش بیش از حد است. نوجوانان مبتلا به پرخوری عصبی بیش از حد به وزن بدن خود اهمیت می دهند. اگر مشکوک به نوجوانی هستید که می دانید از پرخوری عصبی رنج می برد ، در اینجا راه هایی وجود دارد که می توانید در مورد آن با آنها صحبت کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: صحبت در مورد آن
مرحله 1. با پزشک اطفال یا پزشک خانواده صحبت کنید
اگر مشکوک هستید که نوجوان شما دارای اختلال خوردن است ، ابتدا با پزشک مشورت کنید. پزشک می تواند به تقویت پیام هایی که سعی می کنید به نوجوان خود ارائه دهید ، کمک کند. علاوه بر این ، آنها ممکن است بتوانند تغییرات دیگری را در بدن نوجوان مشاهده کنند یا به نحوی که شما نمی توانید در مورد مشکل غذا خوردن با آنها صحبت کنید. یک پزشک می تواند در یافتن یک متخصص تغذیه برای نوجوان شما و در صورت نیاز یک مشاور کمک کند.
پزشک همچنین مطمئن می شود که نوجوان شما هیچ عارضه پزشکی ناشی از اختلال خوردن را تجربه نمی کند
مرحله 2. بپرسید
مکالمه را با بیان نگرانی خود شروع کنید و از نوجوان خود بپرسید که آیا مشکل خوردن دارد؟ نزدیک شدن به گفتگو از این طریق تهدیدی نیست و گفتگو را برای بحث بیشتر باز می کند. یک عامل بزرگ در اختلالات خوردن کنترل است. شروع مکالمه به شیوه ای کنجکاو به نوجوان اجازه می دهد تا کنترل خود را حفظ کند. با این حال ، هنوز باید آمادگی داشته باشید ، زیرا نوجوان شما ممکن است منکر وجود مشکل غذا خوردن شود. موارد زیر را امتحان کنید.
- "من اخیراً نگران چیزی هستم. آیا وقت دارید در این مورد با من صحبت کنید؟"
- "من متوجه برخی تغییرات شده ام و واقعاً مایلم در این مورد با شما صحبت کنم."
- "من می پرسم آیا اخیراً با غذا خوردن مشکل داشته اید."
- "من نگران سلامتی شما هستم. آیا فکر می کنید ممکن است مشکل خوردن داشته باشید؟"
مرحله 3. لحن آرام خود را حفظ کنید
صحبت کردن با نوجوان شما در مورد پرخوری به احتمال زیاد یک مکالمه بسیار دشوار خواهد بود. حفظ لحن محبت آمیز ، آرام و متمرکز هنگام صحبت کردن بسیار مهم است. سعی کنید تا آنجا که ممکن است محترمانه و مثبت رفتار کنید تا مکالمه را بدون برخورد ادامه دهید. اگر نوجوان شما شروع به عصبانیت ، ناراحتی یا دفاع می کند ، حفظ لحن آرام و یکنواخت بسیار مهم است. به خود یادآوری کنید که در مورد احساسات آنها و نیازهای آنها است.
- حمایت خود را برای هر چیزی که نیاز دارند ارائه دهید.
- مشخص کنید که در هر شرایطی در کنار آنها خواهید بود.
- بپرسید چگونه می توانید کمک کنید.
مرحله 4. بحث کنید ، دیکته نکنید یا مطالبه نکنید
هنگام صحبت کردن ، مهم است که از اتهام ، قضاوت یا انتقاد اجتناب کنید. در عوض به گونه ای با مکالمه روبرو شوید که گویی یک بیماری است و تمرکز آن بر سالم ماندن است. سعی کنید مکالمه را با استدلال "برنده" نکنید ، بلکه آن را به بحثی باز درباره موقعیت تبدیل کنید. از نکات زیر استفاده کنید.
- وقتی صحبت می کنید به جای عبارت "شما" از عبارت "من" استفاده کنید. به جای گفتن "شما دروغ می گویید و غذا را دزدکی می کنید" ، بگویید "من نگرانت هستم".
- برای توضیح بولیمیا و خطرات ناشی از پرخوری عصبی وقت بگذارید.
- تقاضا نکنید که آنها در مورد عادات خود تغییر کنند یا با آنها درگیر قدرت شوند.
مرحله 5. بر رفتارها تمرکز کنید نه ظاهر
ظاهر برای نوجوان شما یک موضوع حساس است ، بهتر است به هیچ عنوان در مورد آن اظهار نظر نکنید. در عوض بر رفتارهایی که توجه کرده اید مانند وعده های غذایی از دست رفته ، برنامه ورزش و غیره تمرکز کنید ، از اظهار نظر در مورد بدن یا ظاهر بدنی نوجوان خود ، حتی اگر مثبت باشد ، خودداری کنید. در عوض آنها را به خاطر تلاش ها ، نظرات و دستاوردهای خود ستایش کنید.
- در مورد آنچه در مورد رفتارهای ورزشی آنها ، غذا خوردن یا تغییرات عمده در نگرش آنها توجه کرده اید صحبت کنید. سعی کنید ، "متوجه شده ام که شما بیش از گذشته ورزش می کرده اید" ، یا "متوجه شده ام که شما مثل قبل با ما غذا نمی خورید."
- از شناسایی هر گونه تعصبی در مورد اندازه بدن خودداری کنید. از اظهارنظرهایی مانند "شما چاق نیستید" یا "اما شما قبلاً لاغر هستید" خودداری کنید.
مرحله 6. گوش دهید
این یک مکالمه دشوار خواهد بود و دشوار خواهد بود که بدانید برای نوجوان شما چگونه است اگر گوش ندهید. آنها ممکن است احساس خود را در مورد خود ، یا تغییرات و فشارهای اجتماعی که تحت آن هستند ، بیان کنند. به آنچه می گویند گوش دهید و آن را به آنها نشان دهید تا مطمئن شوید که آنها را به درستی درک کرده اید.
به عنوان مثال ، می توانید بگویید ، "من می شنوم که می گویید تحت فشار زیادی قرار دارید و سعی می کنید از مدرسه ، ورزش ، کارهای خانه و شغل خود پیروی کنید. آیا این درست است؟"
مرحله 7. به جنبه های احساسی بپردازید
نوجوان شما طیف وسیعی از احساسات را تجربه می کند در حالی که با این مشکل روبرو است ، از عصبانیت و ناراحتی گرفته تا شرم و سرخوردگی. در حالی که با آنها درباره اختلال خوردن صحبت می کنید ، بر احساسات و روابط تمرکز کنید تا بدن ، وزن یا غذا.
- از آنها بپرسید که از نظر احساسی چه احساسی دارند.
- احساس خود را در مورد آنچه که آنها در حال گذراندن هستند به اشتراک بگذارید.
- از آنها بپرسید که در مورد خود چه احساسی دارند.
- در مورد رابطه خود و روابط حمایتی که با دیگران دارند صحبت کنید.
مرحله 8. عادات تغذیه سالم را تشویق کنید
اطمینان حاصل کنید که عادات غذایی سالم را لمس کنید. با نوجوان خود در مورد این که کارهایی که با بدن خود می کنند چگونه می تواند بر ظاهر ، سطح انرژی و سلامت کلی آنها تأثیر بگذارد صحبت کنید. از تحقیقات قبلی خود برای بحث در مورد آنچه که به نظر شما ناسالم است استفاده کنید. علاوه بر این ، اگر موارد زیر را امتحان کنید ، ممکن است مفید باشد.
- با آنها غذا خوردن را عادت دهید.
- مطمئن شوید که گزینه های تغذیه سالم را در خانه خود ارائه می دهید.
- عادات غذایی سالم را برای نوجوان خود نشان دهید.
مرحله 9. برنامه ریزی کنید
هدف از صحبت در مورد پرخوری عصبی آنها باید تعیین نوع کمک مورد نیاز و شروع به دریافت این کمک برای آنها باشد. پس از بحث با نوجوان خود ، از اطلاعاتی که آموخته اید برای تعیین بهترین برنامه برای مراقبت یا درمان استفاده کنید. در حالی که سعی می کنید به آنها اجازه دهید برنامه را هدایت کنند ، محکم و راه حل متمرکز باشید ، تا بتوانند احساس کنترل را حفظ کنند.
- از دادن راه حل های ساده مانند "فقط توقف" به نوجوان خود اجتناب کنید. به ندرت به این سادگی است.
- پس از تهیه برنامه ها پیگیری کنید. هنگامی که درباره برنامه ای تصمیم می گیرید ، مطمئن شوید که هر دو آن را دنبال می کنید تا مطمئن شوید در حال اجرا است.
- با نوجوان خود در هر قرار ملاقات بروید ، در صورت نیاز یا حمایت از شما.
- به طور منظم با نوجوان خود در مورد احساسات او و آنچه می توانید برای کمک به او انجام دهید مشورت کنید. این به آنها کمک می کند تا احساس حمایت و مراقبت کنند.
قسمت 2 از 3: آموزش خود درباره بولیمیا
مرحله 1. علائم را بشناسید
آموزش خود در مورد پرخوری عصبی با تشخیص علائم و نشانه ها آغاز می شود. در حالی که پرخوری عصبی می تواند روی هر نوجوان تأثیر بگذارد ، از نظر آماری ، دختران در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات خوردن هستند. یکی از علائم اصلی که باید به آن توجه شود تمرکز ناسالم بر وزن آنها است. به دنبال علائم اضافی بولیمیا در نوجوان خود باشید.
- پنهان کردن غذا یا مخفی کردن ظروف خالی غذایی که خورده اند.
- پرهیز از خوردن غذا در اطراف دیگران ، ناشتا بودن یا حذف وعده های غذایی.
- استفراغ بعد از غذا خوردن ، استفاده از قرص های آب یا ملین ها یا ورزش بیش از حد.
- ممکن است متوجه شوید نوجوان بلافاصله بعد از غذا ناپدید می شود یا مرتب به دستشویی می رود. آنها ممکن است برای پوشاندن صدای استفراغ آب جاری کنند.
مرحله 2. منابع احتمالی را بررسی کنید
درست است که اختلالات خوردن در مورد غذا و وزن است ، اما آنها همچنین راهی برای مقابله با مشکلات عاطفی و استرس هستند. با دلایل احتمالی بولیمیا یا اختلالات خوردن آنها به طور کلی آشنا شوید. تغییرات اخیر در زندگی و رفتار نوجوان خود را در نظر بگیرید. برخی منابع احتمالی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تصویر مخدوش از خود یا عزت نفس پایین
- فشار اجتماعی یا قلدری
- اضطراب یا احساس خارج از کنترل
- افکار یا احساسات دردناک
مرحله 3. با تغذیه سالم و ورزش آشنا شوید
برای اینکه بدانید رفتارهای آنها غیر معمول است یا خیر ، بیاموزید که تغذیه سالم و ورزش چگونه است. خود را در مورد تغذیه مناسب به طور کلی و تغذیه مناسب برای یک نوجوان آموزش دهید. همچنین ممکن است در مورد رژیم های جدید رایج که نوجوان شما امتحان می کند یاد بگیرید.
- تغذیه سالم برای یک نوجوان شامل نوجوانانی است که سعی می کنند از فست فود ، نوشیدنی های شیرین و نوشیدنی های انرژی زا اجتناب کنند. برای نوجوانان مهم است که وعده های غذایی خود را نیز حذف نکنند. نوجوانان باید میوه ، سبزیجات ، غلات کامل و پروتئین بخورند.
- ورزش سالم برای یک نوجوان می تواند به ورزش یا فعالیت هایی که در آن مشغول هستند و همچنین میزان غذا خوردن وی بستگی دارد. نوجوانان باید مطمئن شوند که کالری بیشتری نسبت به تمرینات خود نمی سوزانند. ورزشکاران نباید بیش از پنج روز در هفته تمرین کنند.
مرحله 4. شناسایی اثرات منفی سلامتی
علاوه بر اختلال خوردن ، عوارض جانبی منفی دیگری نیز می تواند در بدن نوجوان شما ایجاد شود. برای شما مهم است که این خطرات سلامتی را بشناسید. خطرات سلامتی بولیمیا می تواند شامل موارد زیر باشد:
- افزایش وزن
- مشکلات دندانی
- مشکلات قلبی ، کلیوی و معده
مرحله 5. گزینه های درمانی را بیابید
گزینه های درمانی زیادی برای کمک به اختلالات خوردن مانند بولیمیا وجود دارد. تصمیم گیری در مورد گزینه درمانی برای نوجوان شما بستگی به شرایط او دارد. یک راه خوب برای آموزش خود قبل از صحبت با نوجوان این است که با آنچه در دسترس است آشنا باشید. با وجود انواع مختلف ، به راحتی می توان مطمئن شد که برنامه درمانی هم جنبه های جسمی و هم ذهنی پرخوری را در بر می گیرد.
- منابع آنلاین مانند انجمن ملی اختلالات خوردن
- درمان درمانی مانند درمان فردی یا گروهی
- مشاوره تغذیه یا رژیم درمانی
- پزشکان خانواده
- مشاور راهنمایی یا پرستاران مدرسه
- امکانات اختلال خوردن یا درمان مسکونی
قسمت 3 از 3: مراقبت از خود
مرحله 1. در یک گروه پشتیبانی شرکت کنید
به احتمال زیاد در این فرآیند شما مشغول سلامتی عزیزان خود خواهید بود. اطمینان حاصل کنید که در این فرآیند از نیازها و سلامتی خود غافل نمی شوید. سعی کنید در یک گروه حمایت از خانواده و دوستان نوجوانان مبتلا به اختلالات خوردن شرکت کنید. اگر نمی توانید در منطقه خود یکی پیدا کنید ، اکثر گروه های حمایت از اعتیاد نیز اختلالات خوردن را به عنوان رفتار اعتیاد در نظر می گیرند. حضور در یک گروه حمایتی به شما فرصتی برای ابراز نگرانی ها یا ناامیدی ها می دهد و همچنین به شما کمک می کند به یاد داشته باشید که تقصیر شما نیست.
اگر در مورد شرکت در یک گروه حمایتی تردید دارید ، مطمئن شوید که از یک دوست مورد اعتماد یا یک جلسه درمان فردی حمایت می کنید تا مطمئن شوید جایی برای صحبت در مورد احساسات خود دارید
مرحله 2. بدن خود را بپذیرید
شما غالباً از نحوه تأثیر دیدگاه خود نسبت به دیگران بی اطلاع هستید. شکایت از وزن ، فرم بدن یا بیان اینکه فکر می کنید چاق هستید ، تأثیرات منفی گسترده ای خواهد داشت. این نه تنها می تواند به تصویر شخصی شما آسیب برساند ، بلکه توسط افراد جوانتر در زندگی شما نیز مشاهده می شود. افکار و احساسات خود را در مورد بدن خود بررسی کنید و برای رسیدن به مکانی سالم تر و شادتر با آنها کار کنید.
مرحله 3. رابطه خود را با غذا بررسی کنید
اطمینان حاصل کنید که آنچه را تبلیغ می کنید تمرین می کنید و در صورت لزوم رابطه خود را با غذا بررسی می کنید یا تغییر می دهید. اگر به طور مداوم رژیم می گیرید یا از غذا برای مقابله با مسائل احساسی استفاده می کنید ، ممکن است کمک به شخص دیگری دشوارتر باشد. از این به عنوان فرصتی برای رسیدگی به هرگونه رفتارهای بد در رابطه با غذا خوردن و ورزش استفاده کنید تا بتوانید بهترین مثال برای دیگران باشید.
مرحله 4. نمونه ای از عزت نفس سالم باشید
درست همانطور که سعی می کنید به نوجوان خود کمک کنید ، بیشتر بر رفتار خود تمرکز کنید تا ظاهر خود. فهرستی از نقاط قوت ، دستاوردها و چیزهایی که در مورد خود تحسین می کنید تهیه کنید. دستاوردهای خود را با دیگران به اشتراک بگذارید و به خودتان افتخار کنید. با مراقبت از خود از نظر جسمی ، روحی و احساسی ، با خود خوب رفتار کنید.
