سرطان چیزی است که همه از آن می ترسند. تشخیص هرگز استقبال نمی شود ، اما هنگامی که بر والدین ، پدربزرگ و مادربزرگ ، خواهر یا برادر یا یکی از عزیزان دیگر تأثیر می گذارد ، بسیار ناراحت کننده است. چگونه می توانید با کودکان صحبت کنید و آنها را آماده کنید؟ در حالی که این کار آسان نیست ، اما آنها شایسته دانستن آن هستند - فقط مطمئن شوید که زمان مناسب را انتخاب کرده اید ، بر اساس مفاهیمی که می توانند درک کنند توضیح دهید و در مورد موضوع صادق و صادق باشید.
مراحل
قسمت 1 از 3: پیدا کردن زمان مناسب
مرحله 1. یک لحظه آرام را انتخاب کنید
برای یک سخنرانی مهم ، می خواهید زمانی را که برای شما مزاحمت ایجاد نمی شود ، کنار بگذارید. لحظه ای را انتخاب کنید که عجله ندارید و مکانی را که با حواس پرتی مواجه نمی شوید ، انتخاب کنید. سعی کنید لحظه ای را نیز احساس کنید که احساس آرامش می کنید ، تا بتوانید کودک را راحت تر کنید.
- حذف حواس پرتی های احتمالی را در نظر بگیرید. تلفن ، اجاق گاز ، ماشین لباسشویی و سایر دستگاه ها را خاموش کنید. در صورت داشتن سگ را رها کنید. شما می خواهید از وقفه جلوگیری کنید.
- از مطرح کردن موضوع قبل از خواب یا یک رویداد مهم خودداری کنید - زمانی را هدف قرار دهید که بچه ها بتوانند اطلاعات را به دست آورند.
- سعی کنید یک فرد بزرگسال دیگر نیز همراه خود داشته باشید ، مانند شریک زندگی ، اعضای خانواده یا حتی یک پزشک متخصص. به این ترتیب ، کودکان می دانند که افراد بزرگسال دیگری نیز هستند که می توانند با آنها صحبت کنند.
- درباره آنچه می خواهید از قبل بگویید فکر کنید و سعی کنید سوالات را پیش بینی کنید. پاسخها را در سطحی تنظیم کنید که کودکان بتوانند آن را درک کنند.
مرحله 2. به طور جداگانه با بچه ها صحبت کنید
این می تواند ایده خوبی باشد که با بچه ها به صورت گروهی صحبت کنید. از یک جهت ، ممکن است بر اساس سن و سطح درک آنها از هم جدا شوند. صحبت کردن جداگانه با آنها به شما امکان می دهد اطلاعات را تنظیم کرده و نحوه واکنش آنها به آنها را ببینید. همچنین به کودک اجازه می دهد تا س awayالات خود را به دور از دیگران و به دور از حواس پرتی بپرسد.
سعی کنید بدانید که کودک در مورد سرطان قبلاً چه می داند و از کجا آن را یاد گرفته است. چیزی شبیه این بگویید: "من می خواهم در مورد یک بیماری با شما صحبت کنم. آیا تا به حال در مورد سرطان چیزی شنیده اید؟"
مرحله 3. صبور باشید و به سوالات پاسخ دهید
ممکن است کودکان در حال حاضر کمی در مورد سرطان بدانند یا اصلاً هیچ چیزی نمی دانند. به همین ترتیب ، آنها ممکن است سوالات زیادی داشته باشند یا ممکن است ناراحت و گوشه گیر شوند. خود را برای طیف وسیعی از واکنش ها آماده کنید ، اما سعی کنید مکالمه را باز نگه دارید. به همه سوالات صادقانه پاسخ دهید.
- آماده تکرار اطلاعات باشید ، شاید بارها. همچنین بررسی کنید که آیا کودک متوجه صحبت های شما شده است.
- به خاطر داشته باشید ، اگر همه پاسخ ها را ندارید ، اشکالی ندارد ، بنابراین اگر در مورد چیزی مطمئن نیستید ، از گفتن "نمی دانم" یا "بیایید با هم در مورد آن بدانیم" نترسید.
- در مورد احساسات خود صادق و صادق باشید-در صورت احساس ناراحتی یا عصبانیت سعی نکنید آن را پنهان کنید. این به کودک شما نشان می دهد که احساسات او نیز خوب است.
- صادق باشید و به کودک نشان دهید که مایل هستید با او در مورد سرطان صحبت کنید. به این ترتیب ، آنها بیماری را یک موضوع تابو نمی دانند.
قسمت 2 از 3: گفتن به یک کودک کوچک
مرحله 1. سرطان را به زبان ساده توضیح دهید
یک کودک کوچک ممکن است به شما نیاز داشته باشد که سرطان را با اصول اولیه توضیح دهید. این بدان معنا نیست که همه چیز را به اندازه انتخاب کلمات مناسب و ارائه اطلاعات مناسب ساده کنید. به آنچه می خواهید بگویید و کلماتی که باید استفاده کنید فکر کنید - برای مثال ، احتمالاً می خواهید از کلمات ساده تری مانند "پزشک" برای "انکولوژیست" یا "دارو" به جای "شیمی درمانی" استفاده کنید.
- کودک زیر 8 سال می تواند بفهمد که بدن قسمتهای زیادی دارد. می توانید به آنها بگویید که گاه و بیگاه مشکلی در یکی از این قسمت ها پیش می آید. کارکرد آنطور که باید متوقف می شود و طبیعی نیست.
- بگویید قسمتی از بدن که با گذشت زمان متوقف شده است دچار تومور یا توده می شود. این توده می تواند به سایر نقاط بدن گسترش یابد ، بنابراین باید آن را بیرون آورده یا از رشد آن جلوگیری کرد. این کاری است که پزشکان انجام خواهند داد.
- کودکان بالای 8 سال ممکن است بتوانند بحث پیچیده تری را درک کنند و بخواهند تصاویری از سلول های سرطانی را ببینند یا درباره درمان بخوانند. همچنین می توانید نام سرطان ، قسمت های بدن را تحت تأثیر قرار دهید و اینکه چگونه سرطان های مختلف به درمان های مختلف نیاز دارند.
مرحله 2. آنچه را که اتفاق می افتد ، مجدداً به زبان اصلی توضیح دهید
توضیح سرطان تنها بخشی از گفتگو است. کودکان به احتمال زیاد می خواهند بدانند چه اتفاقی می افتد ، بنابراین ، دوباره ، شما باید درمان سرطان را در سکته های اولیه توضیح دهید. بچه های کوچکتر مصرف دارو را درک می کنند و شما می توانید شیمی درمانی را با این اصطلاح تنظیم کنید. جراحی یا پرتودرمانی ممکن است سخت تر باشد.
- از کودکان بپرسید که آنها چه می دانند ، یعنی "آیا می دانید شیمی درمانی چیست؟" یا "آیا می دانید پرتودرمانی چیست؟"
- ایده اصلی را در نظر بگیرید که سرطان - توده ای که بخشی از بدن را از کار باز می دارد - باید متوقف شود. این می تواند به سایر قسمت های بدن گسترش یافته و آسیب برساند. پزشکان می توانند این کار را با دارو ، پرتوهای انرژی به نام تابش یا با خارج کردن آن انجام دهند.
- عوارض جانبی احتمالی درمان را توضیح دهید. کودکان ممکن است مو یا کاهش وزن ، خستگی یا حالت تهوع را نشانه هایی از بدتر شدن بیماری بدانند. به آنها اطلاع دهید که درمان ممکن است باعث این موارد شود و به این معنی نیست که سرطان در حال بدتر شدن است.
- به کودک پیشنهاد دهید در صورت امکان به جلسات درمانی برود و تماشا کند و با هم تعامل داشته باشند. این ممکن است به فرایند زدایی از روند درمان کمک کند.
مرحله 3. به کودک اطمینان دهید
کودکان کوچکتر احتمالاً در مورد بیماری و نگرانی های دیگر به اطمینان نیاز خواهند داشت. مهمترین چیز این است که آنها بدانند دوست دارند و هر کسی در هر شرایطی مراقب آنها باشد. با این حال ، آماده پاسخگویی به برخی نگرانی های خاص و مهم باشید.
- بچه ها درگیر "تفکر جادویی" هستند و ممکن است بترسند که به نوعی باعث سرطان شده اند. به آنها اطمینان دهید که آنها هیچ اشتباهی نکرده اند. به عنوان مثال بگویید: "پزشکان می گویند هیچ کس نمی تواند باعث ابتلای فرد دیگری به سرطان شود. فقط بعضی اوقات اتفاق می افتد."
- همچنین واضح باشید که سرطان مسری نیست. نه کودک و نه والدین و نه یکی دیگر از عزیزان خود به سرطان مبتلا نمی شوند. در آغوش کشیدن ، بوسیدن یا دراز کشیدن با فردی که مبتلا به سرطان است اشکالی ندارد.
- سعی کنید در عین صداقت خوش بین باشید. ممکن است بگویید: "مردم بر اثر سرطان می میرند. اما ما در حال حاضر روش های زیادی برای درمان و درمان سرطان می دانیم. مردم به جای مرگ می توانند با آن زندگی کنند."
قسمت 3 از 3: صحبت با یک نوجوان
مرحله 1. در مورد بیماری بیشتر توضیح دهید
موارد را با شرایط سنی مناسب بیان کنید و به آنها اطلاع دهید که می توانند در مورد هرگونه س questionsالی که دارند با شما صحبت کنند. اکثر نوجوانان می دانند سرطان چیست. اما ممکن است درباره نوع خاصی از سرطان ، جایی که وجود دارد و پیش آگهی آن کنجکاو شوند.
- هنگام صحبت با نوجوانان از اصطلاحات واقعی استفاده کنید و خاص باشید. این بیماری را نام ببرید ، خواه سرطان سینه ، سرطان خون ، سرطان روده بزرگ یا سارکوم باشد.
- در مورد قسمت بدن که تحت تأثیر قرار می گیرد ، نحوه پیشرفت سرطان معمولاً ، انواع علائم آن و پیش آگهی نهایی چیست ، نیز دقیق باشید.
- در مورد تشخیص ، بیش از هر چیز صادق باشید. نوجوانان می توانند بگویند که شما چیزی را از آنها حفظ می کنید و نمی خواهید اعتماد آنها را به شما خدشه دار کنید.
- نوجوان را با اطلاعات بیشتری مانند جزوات یا کتابها وصل کنید. همچنین ممکن است کتابهایی را که مخصوص نوجوانانی است که عزیزی مبتلا به سرطان دارند ، امتحان کنید.
مرحله 2. جزئیات بیشتری در مورد درمان ارائه دهید
مانند بیماری ، نوجوانان ممکن است بخواهند در مورد دوره درمان بیشتر بدانند. نیازی نیست که از جزئیات صرف نظر کنید و در واقع ، بهتر است در مورد آنچه که شامل می شود صادق و صادق باشید. حتماً در مورد روش هایی که پزشک در نظر دارد - جراحی ، شیمی درمانی یا اشعه - و همچنین عوارض جانبی احتمالی به آنها بگویید.
- به نوجوان اطلاع دهید که او را در جریان درمان ، با جلسات منظم خانوادگی یا صحبت های نشسته ، قرار می دهید.
- همچنین ممکن است نوجوانان مایل یا قادر باشند مسئولیت بیشتری را در طول درمان سرطان ، در خانه یا جاهای دیگر به عهده بگیرند. به آنها اطلاع دهید که چگونه می توانند کمک کنند یا وظایف آنها چگونه تغییر خواهد کرد.
مرحله 3. در مورد تأثیر زندگی آنها صحبت کنید
نوجوانان ممکن است اخبار سرطان را با غم و اندوه ملاقات کنند. آنها همچنین ممکن است واکنشهای ظاهراً نامناسبی مانند عصبانیت ، خجالت یا دورافتادگی نشان دهند. این به این دلیل نیست که آنها اهمیتی نمی دهند بلکه به دلیل مرحله رشد احساسی خودشان است. عکس العمل نوجوان شما هر چه باشد ، سعی کنید خطوط ارتباطی را باز نگه دارید و مرتباً وارد شوید. صبور باشید و آماده پاسخگویی به سوالات آینده نیز باشید.
- نوجوانان از سرطان مطلع خواهند شد و ممکن است درباره مرگ س askال کنند. اگر پیش آگهی جدی است سعی کنید صادق باشید. با این حال ، اگر شرایط چنین چیزی را بخواهد ، می توانید امیدوار باشید ، یعنی "سرطان قابل درمان است و ما هر کاری را که لازم است انجام دهیم تا بهبود یابد" انجام خواهیم داد. یا ، "ما نمی دانیم چه اتفاقی می افتد. اما ، پزشکان فکر می کنند شانس خوبی برای زنده ماندن وجود دارد."
- نوجوانان در حال بزرگ شدن هستند - آنها مانند دیگر بچه ها به فضا و احساس عادی نیاز دارند ، حتی اگر در خانه کمک می کنند. به نوجوانان اطلاع دهید که آنها هنوز باید روی کارهای مدرسه تمرکز کنند ، دوستان خود را ببینند و زندگی خارج از خانه داشته باشند.
