اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) یک اختلال مبتنی بر مغز است که بر توانایی فرد برای تمرکز و تمرکز تأثیر می گذارد. کودکان هنوز در حال توسعه و یادگیری نحوه رفتار خود هستند و وقتی تحت تأثیر ADHD قرار می گیرند ، این پیشرفت می تواند حتی سخت تر باشد. به فرزند خود کمک کنید تا استراتژی های مدیریت ADHD را بیاموزد تا عادت های خوبی برای هدایت موفقیت آمیز او در زندگی داشته باشد. شروع به ایجاد روال ها و ساختار سازگار کنید تا پایه محکمی برای رسیدگی به ADHD او فراهم کنید.
مراحل
روش 1 از 8: تشخیص علائم ADHD در کودکان
مرحله 1. تعیین کنید که آیا فرزند شما دارای علائم بی توجهی بیش فعالی است یا خیر
به منظور تشخیص صحیح ، فرزند شما باید توسط یک متخصص بهداشت روانی معتبر مورد ارزیابی مناسب قرار گیرد. کودکان زیر 17 سال که حداقل شش نشانه را در بیش از یک حالت برای مدت حداقل شش ماه نشان می دهند ، واجد شرایط تشخیص هستند. کسانی که 17 سال یا بزرگتر هستند اگر فقط 5 نشانه را حداقل به مدت 6 ماه نشان دهند ، واجد شرایط هستند. علائم باید برای سطح رشد فرد نامناسب باشد و به عنوان اختلال در عملکرد طبیعی در محیط های اجتماعی یا مدرسه تلقی شود. علائم ADHD (ارائه بی توجه) شامل موارد زیر است:
- اشتباهات بی دقتی می کند ، به جزئیات بی توجه است
- مشکل در توجه دارد (وظایف ، بازی)
- به نظر نمی رسد وقتی کسی با او صحبت می کند توجه کند
- عمل نمی کند (مشق شب ، مشاغل ، مشاغل) ؛ به راحتی منحرف می شود
- از نظر سازمانی به چالش کشیده شده است
- اجتناب از وظایفی که نیاز به تمرکز مداوم دارند (مانند تکالیف مدرسه)
- نمی تواند کلید ، عینک ، کاغذ ، ابزار و غیره را ردیابی کند یا اغلب گم می کند.
- به راحتی منحرف می شود
- فراموشکار است/چیزهایی را از دست می دهد
- قبل از طرح س answersال ، پاسخها را مبهم می کند
مرحله 2. تعیین کنید که آیا فرزند شما دارای علائم بیش فعالی/تکانشی ADHD است یا خیر
برخی از علائم باید در سطح "مخرب" باشند تا در تشخیص به حساب آیند. پیگیری کنید که آیا فرزند شما حداقل شش نشانه در بیش از یک حالت ، حداقل به مدت شش ماه دارد:
- عصبانیت ، لجبازی ؛ به دست یا پا ضربه می زند
- احساس بیقراری ، دویدن یا صعود نامناسب دارد
- برای بازی آرام و انجام فعالیتهای آرام تلاش می کند
- "در حال حرکت" مانند "رانده شده توسط موتور"
- بیش از حد صحبت کردن
- تلاش می کند تا منتظر نوبت او شود
- دیگران را قطع می کند ، خود را وارد بحث/بازی دیگران می کند
مرحله 3. ارزیابی کنید که آیا فرزند شما دارای ADHD ترکیبی است یا خیر
اگر فرزند شما دارای شش نشانه از هر یک از این دو دسته باشد ، ممکن است به صورت ترکیبی ADHD را نشان دهد.
مرحله 4. از متخصص بهداشت روان تشخیص دهید
همانطور که میزان ADHD فرزند خود را تعیین می کنید ، برای تشخیص رسمی از راهنمای یک متخصص بهداشت روانی کمک بگیرید.
این فرد همچنین می تواند تشخیص دهد که آیا علائم فرزند شما را می توان با اختلال روانی یا روان پریشی دیگری بهتر توضیح داد یا به آن نسبت داد
مرحله 5. در مورد سایر اختلالات از متخصص بهداشت روانی فرزند خود بپرسید
به نظر می رسد که تشخیص ADHD به اندازه کافی چالش برانگیز نیست ، از هر پنج نفر مبتلا به ADHD یک نفر با یک اختلال جدی دیگر تشخیص داده می شود (افسردگی و اختلال دوقطبی شریک مشترک هستند). یک سوم کودکان مبتلا به ADHD نیز دارای اختلال رفتاری (اختلال سلوک ، اختلال سرکشی مخالف) هستند. ADHD تمایل دارد با اختلالات یادگیری و اضطراب نیز همراه باشد.
با پزشک یا متخصص بهداشت روانی خود در مورد سایر اختلالات یا شرایطی که ممکن است علائم مشابه ADHD داشته باشند صحبت کنید
نکته متخصص
Lauren Urban, LCSW
Licensed Psychotherapist Lauren Urban is a licensed psychotherapist in Brooklyn, New York, with over 13 years of therapy experience working with children, families, couples, and individuals. She received her Masters in Social Work from Hunter College in 2006, and specializes in working with the LGBTQIA community and with clients in recovery or considering recovery for drug and alcohol use.
Lauren Urban, LCSW
Licensed Psychotherapist
Did You Know?
Symptoms of ADHD, like disorganization and impulsivity, can contribute to anxiety, and vice versa. Feeling hyper-alert and being focused in a million directions at once are symptoms of anxiety, but they will certainly have an impact on your executive functioning, which is affected by ADHD.
Method 2 of 8: Helping Your Child Become Independent
مرحله 1. با فرزند خود صادق باشید
این واقعیت را که فرزند شما دارای ADHD است پنهان نکنید. با او صادق باشید و به او در درک اختلال کمک کنید.
مرحله 2. از ADHD به عنوان عصا استفاده نکنید
به فرزند خود بیاموزید که ADHD بهانه ای برای ناتوانی در انجام کاری نیست. به راحتی می توان ADHD را به خاطر هر چیزی از عدم تکمیل تکالیف خانه تا انزوا در خانه مقصر دانست. اما ADHD لزوماً ناتوان کننده نیست ، مادامی که فرد تشخیص دهد که یک فرد توانا است.
مرحله 3. از فرزند خود زیاد محافظت نکنید
طبیعت شما به عنوان والدین این است که از فرزند خود محافظت کنید ، اعم از آسیب ، مزاحمت ، تصمیمات بد و غیره. اما برای کودک مهم است که عواقب تصمیماتش را تجربه کند. این به او در ایجاد استقلال و اعتماد به نفس کمک می کند.
مرحله 4. تعامل همسالان را برای فرزند خود تشویق کنید
یکی از بزرگترین چالش هایی که افراد مبتلا به ADHD در بزرگسالی با آن روبرو هستند این است که آنها در دوران کودکی معاشرت مناسب را یاد نگرفته اند. فرزند خود را تشویق کنید تا در تعاملات همسالان مانند مدرسه یکشنبه یا فعالیتهای پیشاهنگی ، تیم های ورزشی ، گروههای فوق برنامه و غیره شرکت کند.
- سازمانی را پیدا کنید که به شما و فرزندتان اجازه دهد با هم داوطلب شوید ، مانند انبار غذای محلی.
- مهمانی ها را برپا کنید و حضور در مهمانی هایی را تشویق کنید که به فرزند شما کمک می کند تا آنجا که ممکن است زندگی عادی داشته باشد. اگر فرزندتان به یک جشن تولد دعوت شده است ، با والدین میزبان گفتگوی صریح داشته باشید و توضیح دهید که لازم است در صورت لزوم به عنوان مجری و انضباطی شرکت کنید. آنها از صراحت شما قدردانی خواهند کرد و فرزند شما از این تجربه سود خواهد برد.
مرحله 5. سعی کنید با بازی نقش آفرینی فرزند خود را برای رویدادهای ناآشنا آماده کنید
با ایفای نقش ، پتانسیل اضطراب را کاهش دهید. ایفای نقش علاوه بر ارائه آشنایی و سطح راحتی برای رویداد آینده ، به شما امکان می دهد ببینید چگونه کودک شما واکنش نشان می دهد ، سپس او را در پاسخ های مناسب راهنمایی کنید. این امر به ویژه در آمادگی برای ملاقات با افراد جدید ، حل اختلافات با دوستان یا رفتن به مدرسه جدید مفید است.
روش 3 از 8: استفاده از روالها و ساختار در خانه
مرحله 1. تمرکز بر ایجاد ثبات ، روال و ساختارها
کلید موفقیت در ایجاد برنامه ها و روالهای ثابت همراه با سازمان و ساختار نهفته است. این امر نه تنها استرس را بر کودک مبتلا به ADHD کاهش می دهد ، بلکه باید رفتارهای نادرست ناشی از آن را نیز کاهش دهد. استرس کمتر ، موفقیت بیشتر ؛ موفقیت بیشتر و ستایش در نتیجه-عزت نفس بهتر ، که کودک را برای موفقیت های بیشتر در آینده آماده می کند.
هماهنگی و روال به کودک شما کمک می کند تا راحت تر در خانه مشارکت کند. کارهای روزمره اغلب برای بچه ها ، به ویژه آنهایی که مبتلا به اختلال بیش فعالی / نقص توجه / بیش فعالی هستند ، مشکل ساز هستند. با تعیین و اعمال زمان ثابت برای انجام وظایف ، استدلال ها و صرفه جویی در اختصاص کارها را کاهش دهید. در صورت امکان آنها را به پاداش معمولی وصل کنید. به عنوان مثال ، به جای سرو دسر در پایان شام ، آن را بعد از تمیز شدن میز و بارگیری ماشین ظرفشویی سرو کنید. قبل از بیرون رفتن برای بازی باید تخت خواب تهیه شود
مرحله 2. وظایف را به قطعات کوچک تقسیم کنید
کودکان مبتلا به ADHD باید وظایفی را انجام دهند که به صورت مرحله به مرحله تقسیم می شوند-که به صورت تک تک یا به صورت مکتوب انجام می شود. والدین باید با انجام هر مرحله از کودک بازخورد مثبتی از خود نشان دهند. ،
-
هنگامی که دستورالعمل می دهید ، گام به گام به آنها قدم بگذارید. سپس از فرزند خود بخواهید که دستورالعمل را تکرار کرده و در هر مرحله از او تمجید کند. مثلا:
بارگیری ماشین ظرفشویی: ابتدا همه بشقاب ها را در قسمت پایین قرار دهید. ("کارت عالی بود!"). اکنون همه شیشه ها را در قسمت بالا قرار دهید. ("عالی!"). مورد بعدی ظروف نقره ای است…
مرحله 3. به فرزند خود کمک کنید تا مدیریت زمان را بیاموزد
کودک مبتلا به ADHD درک درستی از زمان ندارد. افراد مبتلا به ADHD با مسائل مربوط به ساعت دست و پنجه نرم می کنند ، هم با اندازه گیری مدت زمان لازم برای انجام یک کار و هم برآورد مدت زمان گذشته. به کودک خود راه هایی بدهید تا به شما گزارش دهد یا در مدت زمان مناسب یک کار را انجام دهد. مثلا:
- یک تایمر آشپزخانه بخرید تا بیرون بروید وقتی می خواهید او بعد از 15 دقیقه وارد خانه شود یا یک سی دی پخش کنید و به او بگویید که باید کارهایش را تا پایان کار انجام دهد.
- شما می توانید با زمزمه ABC یا آهنگ تولدت مبارک مسواک زدن در زمان مناسب را به کودک بیاموزید.
- بازی با تلاش برای پایان دادن به وظیفه قبل از پایان یک آهنگ خاص ، ساعت را ضرب و شتم کنید.
- زمین را با ریتم آهنگ جارو کنید.
مرحله 4. ایجاد سیستم های ذخیره سازی
کودکان مبتلا به ADHD دائماً سعی می کنند محیط خود را درک کنند. والدین می توانند با سازماندهی خانه ، به ویژه اتاق خواب و محل بازی کودک کمک کنند. ایجاد یک سیستم ذخیره سازی که اقلام را به دسته ها تفکیک کرده و ازدحام را که منجر به اضافه بار می شود کاهش دهد. مکعب های ذخیره سازی کد دار رنگی و قلاب های دیواری و همچنین قفسه های باز را در نظر بگیرید. از برچسب های تصویر یا کلمات استفاده کنید تا به آنها یادآوری کنید که کجا می رود ،
- وان های ذخیره را با تصاویر مربوطه برچسب گذاری کنید. وان های جداگانه ای برای اسباب بازی های مختلف داشته باشید (عروسک هایی در سطل زرد که عکس باربی روی آن چسبانده شده است ، اسباب بازی های اسب کوچک من در سطل سبز با تصویر اسب متصل شده و غیره). لباس ها را جدا کنید تا جوراب کشوی مخصوص خود را داشته باشد و روی آن عکس جوراب وجود داشته باشد و غیره. ،
- یک جعبه یا سطل ذخیره سازی در یک مکان مرکزی خانه نگه دارید تا بتوانید اسباب بازی ها ، دستکش ها ، کاغذها ، لگوها و سایر موارد متفرقه را که در همه جا پخش می شوند ، روی هم بچینید. برای کودک مبتلا به ADHD راحت تر است که سطل را خالی کند تا اینکه به او بگویند همه وسایلش را از اتاق نشیمن بردارد.
- همچنین ممکن است قانونی را وضع کنید که بار سوم که دارت ویدر را در اتاق نشیمن بدون مراقبت می بینید ، او به مدت یک هفته مصادره می شود یا اگر سطل پر شود ، درپوش روی آن گذاشته می شود و برای مدتی ناپدید می شود. با آن همه گنجینه خاص در داخل.
مرحله 5. در تعطیلات مدرسه ساختار خود را حفظ کنید
تعطیلات زمستانی ، بهاری و تابستانی می تواند زمان هایی کابوس آور برای والدین کودکان مبتلا به ADHD باشد زیرا ساختار و برنامه سال تحصیلی گذشته به طور ناگهانی به پایان می رسد. تصور کنید که یک سیم بلند بدون توری را به مدت نه ماه راه می برید و ناگهان سیم متصل می شود و شما به سمت زمین سقوط می کنید. این تعطیلات تابستانی برای کودک مبتلا به ADHD است: افتادن بدون تور در محل. از قبل برنامه ریزی کنید و ساختار را نصب کنید تا خانواده شما از هم پاشیده نشوند!
روش 4 از 8: کمک به فرزند خود برای موفقیت در مدرسه
مرحله 1. با معلمان فرزند خود هماهنگ شوید
با معلم فرزند خود ملاقات کنید تا موضوعات مختلفی را با معلم مورد بحث قرار دهید. اینها شامل پاداش ها و پیامدهای م ،ثر ، روال موثر مشق شب ، نحوه برقراری ارتباط منظم شما و معلم در مورد مشکلات و موفقیت ها ، نحوه آگاهی از عملکرد معلم در کلاس درس برای ثبات بیشتر و غیره است.
برای برخی از دانش آموزان ، موفقیت با ایجاد برنامه های منظم ، روال و روشهای ارتباطی تکالیف خانه و همچنین استفاده از ابزارهای سازمانی م suchثر مانند برنامه ریزان ، پیوندهای رنگی و چک لیست ها به طور نسبی به دست می آید
مرحله 2. از برنامه ریز روزانه برای فرزند خود استفاده کنید
سازماندهی و برنامه های منظم ، روز کار را در مورد تکالیف خانه ذخیره می کند ، و ایده خوبی است که در صورت امکان با معلمان هماهنگ شوید. آیا معلم روزانه فهرست مشق های خانه را ارائه می دهد یا مدرسه استفاده از برنامه ریزان را ترویج می کند؟ در غیر این صورت ، یک برنامه ریز بخرید که فضای زیادی برای نوشتن یادداشت های روزانه داشته باشد و نحوه استفاده از آن را به فرزند خود نشان دهید.
اگر معلم (ها) نمی توانند متعهد شوند که برنامه ریز را هر روز تنظیم کنند ، از معلم بخواهید که یک دانش آموز مسئول پیدا کند -یک دوست مشق شب -قبل از اخراج هر بعد از ظهر برنامه ریز را بررسی کند
مرحله 3. به فرزند خود با تحسین پاداش دهید
هر روز برنامه ریز به خانه می آید ، مطمئن شوید که فرزند خود را تحسین کنید. سپس مطمئن شوید که برنامه ریز هر روز صبح قبل از مدرسه به کوله پشتی باز می گردد. برای رفیق مشق شب ترتیب دهید تا صبح نیز یادآوری کند تا تکالیف را نیز انجام دهد.
مرحله 4. یک روال ثابت برای تکلیف خانه ایجاد کنید
تکالیف خانه باید هر روز در یک زمان و مکان مشابه انجام شود. وسایل زیادی در دست داشته باشید که اگر فضا دارید در سطل های زباله سازماندهی کنید.
مطمئن باشید که تکالیف خانه از همان لحظه ای شروع نمی شود که فرزند شما وارد خانه می شود. اجازه دهید انرژی اضافی خود را هنگام دوچرخه سواری یا درختان بالا بیاورد به مدت 20 دقیقه از بین ببرد ، یا اجازه دهید قبل از گفتن کارهای صندلی خود صحبت کند و صحبت های اضافی را از سیستم خارج کند
مرحله 5. تکالیف خانه را با هم مرور کنید
نحوه سازماندهی کار را نشان دهید و راه هایی را برای اولویت بندی تکالیف پیشنهاد دهید. قطعات پروژه های بزرگ و تعیین مهلت برای تکمیل مراحل فردی. ،
هنگام بررسی تکالیف ، یک میان وعده غذای مغزی مانند بادام زمینی تهیه کنید
مرحله 6. به فرزند خود کمک کنید تا وسایل مدرسه را پیگیری کند
بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD در ردیابی وسایل خود با مشکل روبرو هستند و در تصمیم گیری یا به خاطر سپردن اینکه کدام کتاب را هر شب به خانه بیاورند مشکل دارند ، چه برسد به این که روز بعد آنها را به مدرسه ببرند.
برخی از معلمان به دانش آموزان اجازه می دهند "مجموعه ای" از کتاب های درسی داشته باشند. این ممکن است توصیه ای برای ورود به IEP نیز باشد
مرحله 7. یک برنامه آموزشی شخصی (IEP) برای فرزند خود تهیه کنید
شما باید اسناد تشخیص ADHD فرزند خود را ارائه دهید. سپس باید یک ارزیابی تحصیلی ویژه را تکمیل کنید که نشان می دهد ناتوانی کودک در آموزش وی تداخل دارد. سپس مدرسه از شما می خواهد در یک کنفرانس IEP شرکت کنید. IEP یک سند رسمی است که توسط کارکنان مدرسه و والدین ایجاد شده است و اهداف تحصیلی ، رفتاری و اجتماعی دانش آموزان ویژه ، نحوه تعیین نتایج ، مداخلات خاصی که برای دستیابی به اهداف مورد استفاده قرار می گیرد و غیره را بیان می کند. در آن تصمیماتی که در رابطه با کلاس های درس مستقل ، درصد زمان حضور در کلاس های اصلی ، محل اقامت ، انضباط ، آزمایش و موارد دیگر گرفته می شود ، فهرست شده است.
- اطمینان حاصل کنید که IEP مختص فرزند شما است و ورودی شما در فرم گنجانده شده است. تا زمانی که آن را بررسی و ورودی خود را اضافه نکرده اید ، یک IEP کامل را امضا نکنید.
- مدرسه از نظر قانونی ملزم به رعایت دستورالعمل های تعیین شده در IEP است. معلمانی که از IEP پیروی نکنند می توانند مسئولیت پذیر باشند.
- مدرسه همچنین موظف است والدین خود را برای کنفرانس های منظم IEP جهت ارزیابی پیشرفت کودک و اثربخشی برنامه دعوت کند. سپس می توان در صورت نیاز تنظیمات را انجام داد.
- هنگامی که یک کودک دارای IEP اولیه است ، ایجاد خدمات آموزشی ویژه هنگام تغییر مدرسه یا انتقال به منطقه جدید مدرسه آسان تر می شود.
مرحله 8. به نفع فرزند خود عمل کنید
متأسفانه ، حتی با همکاری و تلاش برجسته بزرگسالان ، بسیاری از کودکان هنوز موفق نخواهند شد. آنها ممکن است به خدمات فشرده تری نیاز داشته باشند که از طریق بخش آموزش و پرورش ویژه مدرسه یا منطقه قابل دسترسی است. در برخی موارد ، روشهای سخت تدریس توسط معلمان انعطاف ناپذیر مطرح است و والدین باید به دنبال حمایت اداری باشند یا به دنبال تغییر معلمان ، تغییر مدارس یا بررسی گزینه های آموزش ویژه باشند. بهترین شرایط را برای شرایط خود انتخاب کنید تا حداکثر موفقیت را برای فرزند خود تضمین کنید.
روش 5 از 8: استفاده از تقویت مثبت
مرحله 1. از ورودی مثبت استفاده کنید
شما می توانید با درخواست خوب از شخصی بخواهید تا با درخواست یا تهدید همکاری کند. افراد مبتلا به ADHD حتی بیشتر نسبت به تهدیدها یا خواسته ها حساس هستند ، زیرا احساس می کنند "همیشه" در حال به هم ریختگی یا مشکل هستند. صرف نظر از سبک والدین یا شخصیت شما ، بسیار مهم است که نسبت ورودی را به جنبه های مثبت آن بسنجید: کودک مبتلا به ADHD باید احساس کند که بیش از آنکه مورد انتقاد قرار گیرد مورد تمجید قرار می گیرد. ورودی مثبت باید به طور قابل توجهی بیشتر از ورودی منفی باشد تا بتواند همه احساسات شکست را که در یک روز معمولی با آن روبرو می شوند ، متعادل کند.
اضافه کار کنید تا "او را خوب بداند" و هر دستاورد قابل تصوری را تمجید کنید ، هرچند در ابتدا احمقانه به نظر برسید
مرحله 2. قوانین خانه را به عنوان جملات مثبت بنویسید
در صورت امکان قوانین خانه را وارونه کنید تا آنها به عنوان موارد مثبت خوانده شوند.
به عنوان مثال ، به جای توصیه ، "حرف را قطع نکنید!" این قانون را می توان به عنوان "منتظر نوبت خود باشید" یا "به خواهرتان اجازه دهید آنچه را که می گوید تمام کند" یادآوری شود. ممکن است تمرین کند که این موارد منفی را از جمله "با دهان پر صحبت نکنید!" به "قبل از به اشتراک گذاشتن آنچه در دهان شما است به پایان برسانید." اما برای عادت کردن کار کنید
مرحله 3. از مشوق ها استفاده کنید
یک ضرب المثل وجود دارد که در مورد کودکان مبتلا به ADHD به کار می رود ، در مورد حرکت الاغ برای هویج (پاداش) سریعتر از چوب (مجازات). آیا برای خواباندن به موقع فرزندتان مشکل دارید؟ می توانید یک چوب ("برای خواب آماده باشید تا ساعت 8 شب یا غیره …") یا یک هویج پیدا کنید: "اگر تا ساعت 7:45 بعد از ظهر برای خواب آماده هستید ، می توانید 15 دقیقه تا…"
یک سطل کوچک بخرید و آن را با "هویج" ذخیره کنید. اینها می توانند پاداش های کوچکی باشند که می توانید در صورت رعایت دستورالعمل فرزندتان یا رفتار مناسب ، از آن استفاده کنید. یک رول برچسب ، یک کیسه 20 سرباز پلاستیکی در یک فروشگاه دلار یا یک گونی از 12 حلقه درخشان از راهرو جشن تولد تهیه کنید. خلاقیت ایجاد کنید و کوپن های خانگی مناسب برای بستنی ، 10 دقیقه کامپیوتر ، بازی با تلفن مامان ، 15 دقیقه بیدار ماندن ، حمام کردن با حباب به جای دوش گرفتن ، و غیره را اضافه کنید. به پاداشهای متناوب ملموس در عوض ، از تمجید شفاهی ، در آغوش گرفتن و پنج نفره بالا استفاده کنید که به شما اجازه می دهد تا درجه بالایی از نظرات مثبت خود را که باعث ایجاد انگیزه در رفتار کودک شما می شود در حین ایجاد عزت نفس ادامه دهید
مرحله 4. انتقال به یک سیستم امتیاز برای پاداش رفتار خوب
هنگامی که با سطل هویج موفقیت آمدید ، فرزند خود را از پاداش های مشخص (اسباب بازی ، برچسب) تا تحسین ("راه رفتن!" و پنج نفره بالا) جدا کنید. سپس ممکن است طراحی یک سیستم نقطه ای برای رفتار مثبت را در نظر بگیرید. این سیستم به عنوان بانکی عمل می کند که در آن فرزند شما می تواند برای خرید امتیاز امتیاز کسب کند. رعایت امتیاز کسب می کند و عدم رعایت امتیاز از دست می دهد. این نکات را در برگه یا پوستری که برای کودک قابل دسترسی است ثبت کنید.
- فرم را برای مغز ADHD سازماندهی کنید ، که شانس دستیابی به موفقیت را افزایش می دهد. این برای عزت نفس نیز مفید است. یک چک لیست که بر اساس برنامه کودک ساخته شده است تهیه کنید و مهلت های انجام وظایف را نشان دهید.
- پاداش های احتمالی را انتخاب کنید که به فرزند شما انگیزه می دهد. این سیستم همچنین به بیرونی کردن این انگیزه ها کمک می کند.
مرحله 5. نگرش مثبت داشته باشید
برای شما به عنوان والدین مهم است که نگرش مثبت و خوش بینانه داشته باشید. مراقب خود باشید ، چیزهای کوچک را رها کنید و به یاد داشته باشید که چقدر فرزند خود را دوست دارید. تربیت کودک مبتلا به ADHD بسیار چالش برانگیز است ، اما داشتن نگرش مثبت تا حد زیادی به پیش می رود.
روش 6 از 8: تنبیه فرزند خود
مرحله 1. با نظم و انضباط سازگار باشید
همه کودکان به نظم و انضباط نیاز دارند و باید بیاموزند که رفتار بد عواقبی به دنبال دارد. ، برای اینکه نظم و انضباط در تغییر رفتار م beثر باشد ، باید سازگار باشد. فرزند شما قوانین و عواقب نقض قوانین را می داند. نتیجه هر بار که قانون نقض می شود یکسان اتفاق می افتد.
- علاوه بر این ، این پیام چه در مورد رفتار نادرست در خانه و چه در ملاء عام صدق می کند. سازگاری بسیار حیاتی است و فقدان آن می تواند باعث ایجاد سردرگمی یا اراده در کودک شود.
- بسیار مهم است که همه سرپرستان در کشتی باشند و به همان شیوه نظم و انضباط داشته باشند. وقتی پیوند ضعیفی بین بزرگسالان در حوزه کودک وجود داشته باشد ، هر بار از این ضعف استفاده می شود.او "برای پاسخ بهتر" خرید می کند یا بازی "تقسیم و فتح کن" را انجام می دهد. مطمئن باشید که پرستار کودک ، معلم مدرسه یکشنبه ، مهد کودک یا ارائه دهنده بعد از مدرسه ، رهبر پیشاهنگان ، پدربزرگ و مادربزرگ و سایر بزرگسالانی که مسئولیت فرزند شما را بر عهده دارند با تمایل شما به عواقبی پیگیر ، فوری و قوی همراه هستند.
- از عواقب عقب نشینی نکنید اگر پیامد وخیمی را تهدید کردید و رفتار بدی رخ داد ، مجازات وعده داده شده را دنبال کنید. اگر شما این کار را انجام ندهید ، دفعه بعد که شما سعی می کنید رفتار خوب را اجبار کنید یا از رفتار بد جلوگیری کنید ، فرزند شما به شما گوش نمی دهد. این به این دلیل است که شما قبلاً سابقه ای در چشم او دارید.
مرحله 2. انضباط را بلافاصله اعمال کنید
پیامد یک رفتار مشکلی تأثیر فوری دارد. به تأخیر نمی افتد. افراد مبتلا به ADHD اغلب با مفاهیم زمان دست و پنجه نرم می کنند ، بنابراین به تعویق انداختن پیامد معنایی ندارد. اگر کودک نقض قبلی را در مورد نقض قبلی که ممکن است یک سال پیش اتفاق افتاده باشد دریافت کند ، انفجار ایجاد می کند.
مرحله 3. اطمینان حاصل کنید که پیامد شما قدرتمند است
اگر عواقب ناشی از سرعت غیر مجاز پرداخت جریمه یک جریمه برای هر مایل در ساعت بیش از سرعت مجاز باشد ، همه ما به طور مداوم سرعت می گیریم. این پیامد آنقدر قوی نیست که بتواند رفتار ما را تغییر دهد. ما تمایل داریم سرعت خود را زیر نظر بگیریم تا از بلیط 200 دلار به علاوه حق بیمه بیشتر جلوگیری کنیم. همین امر در مورد کودکان مبتلا به ADHD نیز صدق می کند. پیامد باید آنقدر قوی باشد که به عنوان یک عامل بازدارنده عمل کند.
مرحله 4. به رفتارهای غلط احساسی پاسخ ندهید
عصبانیت یا صدای بلند شما ممکن است باعث اضطراب شود یا پیامی ارسال کند که فرزند شما می تواند با عصبانیت شما را کنترل کند. حفظ آرامش و محبت پیامی را که می خواهید منتقل می کند. قبل از اقدام ، یک خودآزمایی را انجام دهید تا مطمئن شوید که به شیوه ای که می خواهید پاسخ دهید پاسخ می دهید.
گام پنجم: اجازه ندهید که پشتکار فرزند شما باعث شود شما در آن غرق شوید
فرزند شما ممکن است ده بار از شما بخواهد که دارای امتیاز ویژه باشید و شما نه بار نه. اما اگر در نهایت تسلیم شوید ، پیام ارسال شده و دریافت شده این است که آفت بودن نتیجه خواهد داد.
مرحله 6. با توجه به فرزند خود به رفتارهای بد پاداش ندهید
برخی از بچه ها آنقدر هوس توجه می کنند که رفتار بدی داشته باشند تا بتوانند آن را به دست آورند. در عوض ، رفتار خوب را با توجه فراوان پاداش دهید ، اما در نتیجه رفتار بد را با تمرکز محدود ، مبادا توجه شما به عنوان پاداش تعبیر شود!
مرحله 7. با کودک خود محکم ارتباط برقرار کنید
بحث نکنید و تنزل نکنید. هنگامی که یک دستورالعمل خاص می دهید ، باید بدون استثنا دنبال شود ، زیرا شما رئیس هستید. اگر به کودکتان اجازه می دهید بحث کند ، او آن را فرصتی برای پیروزی می داند. بنابراین ، شما ضرر می کنید. ،
تا زمانی که فرزندتان روی شما متمرکز نشده صحبت نکنید. مطمئن شوید که فرزند شما با شما تماس چشمی دارد. اگر وظیفه ای را تعیین می کنید ، دستورالعمل ها را مختصر بنویسید و از او بخواهید آن کار را برای شما تکرار کند. منتظر بمانید تا کار به اتمام برسد قبل از اینکه حواس او را با چیزهای دیگر پرت کنید
مرحله 8. از تایم اوت ها به طور م Useثر استفاده کنید
بسیاری از والدین از سیستم های timeout استفاده می کنند اما اغلب از آنها به درستی استفاده نمی شود. چند بار دیده اید که کودکی به مدت زمان مشخصی به مدت زمان مشخصی اعزام شده و سپس آزاد شده است. به جای اینکه مهلت مجازات زندان باشد ، از این زمان به عنوان فرصتی برای کودک استفاده کنید تا بتواند خود را آرام کند و به وضعیت فکر کند. سپس ، او با شما در مورد نحوه بوجود آمدن این وضعیت ، نحوه حل آن و جلوگیری از تکرار مجدد آن در آینده صحبت خواهد کرد. در صورت تکرار مجدد ، در مورد عواقب آن صحبت خواهید کرد.
- مکانی مشخص در خانه خود انتخاب کنید که فرزند شما بی سر و صدا بایستد یا بنشیند. این باید جایی باشد که او نتواند تلویزیون ببیند یا در غیر این صورت حواس او پرت شود.
- زمانی را برای سکوت و آرامش خود در نظر بگیرید (معمولاً بیش از یک دقیقه در هر سن کودک). با آسودگی بیشتر سیستم ، کودک ممکن است به سادگی در جای خود بماند تا زمانی که به حالت آرامش نرسیده باشد.
- سپس اجازه بگیرید تا بیایید و در مورد آن صحبت کنید. نکته اصلی این است که به کودک زمان و سکوت بدهید. برای یک کار خوب انجام شده ستایش کنید تایم تایم را به عنوان تنبیه در نظر نگیرید ؛ آن را راه اندازی مجدد در نظر بگیرید
مرحله 9. مشکلات را پیش بینی کنید
وقتی فرزندی با ADHD دارید ، باید در پیش بینی آینده ماهر باشید. پیش بینی کنید که چه مشکلاتی ممکن است با آنها برخورد کنید و برای پیشگیری از آنها مداخلات برنامه ریزی کنید.
با عیب یابی مشکلات احتمالی با هم ، به فرزند خود کمک کنید تا مهارت های علت و معلولی و حل مسئله را توسعه دهد. عادت کنید که قبل از رفتن به شام ، خواربارفروشی ، فیلم ، کلیسا یا سایر اماکن عمومی درباره مشکلات احتمالی با کودک خود فکر کنید و درباره آن صحبت کنید
روش 7 از 8: کمک به کودک برای مصرف دارو
مرحله 1. در مورد محرک ها از پزشک بهداشت روان پزشک کودک خود بپرسید
دو دسته اساسی داروهای ADHD وجود دارد: محرک ها (مانند متیل فنیدات و آمفتامین) و غیر محرک ها (مانند گوانفاسین و اتموکستین). بیش فعالی با موفقیت با داروهای محرک درمان می شود زیرا مدارهای مغزی تحریک شده مسئول کنترل تکانشگری و بهبود تمرکز هستند. محرک ها (ریتالین ، کنسرتا و آددرال) به تنظیم کننده های عصبی (نوراپی نفرین و دوپامین) کمک می کند.
مرحله 2. عوارض جانبی محرک ها را زیر نظر بگیرید
محرک ها عوارض جانبی نسبتاً متداولی در کاهش اشتها و مشکل خواب دارند. مشکلات خواب اغلب با کاهش دوز قابل حل است.
روانپزشک یا متخصص اطفال کودک شما نیز ممکن است نسخه ای برای بهبود خواب مانند کلونیدین یا ملاتونین به شما اضافه کند
مرحله 3. در مورد داروهای غیر محرک سوال کنید
داروهای غیر محرک ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به ADHD بهتر عمل کند. داروهای ضد افسردگی غیر محرک اغلب برای درمان ADHD استفاده می شود. اینها به تنظیم کننده های عصبی (نوراپی نفرین و دوپامین) کمک می کند.
برخی از عوارض جانبی ممکن است نگران کننده تر باشند. به عنوان مثال ، جوانانی که اتموکستین مصرف می کنند باید از نظر افزایش احتمال افکار خودکشی تحت نظارت دقیق قرار گیرند
مرحله 4. با پزشک کودک خود کار کنید تا فرم و دوز مناسب را پیدا کنید
تصمیم گیری در مورد فرم مناسب و تجویز خاص دارو مشکل است زیرا افراد مختلف به داروهای مختلف واکنش متفاوتی می دهند. با پزشک مشورت کنید تا فرم و دوز مناسب برای فرزند خود را بیابید.
به عنوان مثال ، بسیاری از داروها را می توان در قالب انتشار طولانی مدت مصرف کرد ، که نیاز به مقابله با دوز در مدرسه را برطرف می کند. برخی از افراد از مصرف منظم دارو خودداری می کنند و آن را فقط به صورت موقعیتی مصرف می کنند. در این موارد ، افراد نسخه سریع عمل می خواهند. برای کودکان بزرگتر که یاد می گیرند چالش های ADHD خود را جبران کنند ، ممکن است مصرف دارو غیر ضروری باشد یا برای استفاده در مناسبت های خاص ، مانند شرکت در امتحانات ورودی کالج یا فینال ، اختصاص داده شود
مرحله 5. از ظرف قرص استفاده کنید
کودکان احتمالاً برای دریافت منظم داروهای خود به تذکرات و کمک های بیشتری نیاز خواهند داشت. این می تواند به استفاده از ظرف قرص هفتگی کمک کند.
مرحله 6. به طور دوره ای با متخصص اطفال فرزند خود تماس بگیرید تا نسخه را ارزیابی کنید
اثربخشی دارو ممکن است بسته به عوامل خاصی تغییر کند. اثربخشی ممکن است بسته به جهش های رشد ، نوسانات هورمونی ، رژیم غذایی و تغییرات وزن و با افزایش مقاومت تغییر کند.
روش 8 از 8: مدیریت ADHD با یک شیوه زندگی سالم
مرحله 1. به کودک خود غذاهای مغذی بدهید
افراد مبتلا به ADHD از انواع خاصی از غذاها برای افزایش سطح سروتونین و دوپامین و کمک به تمرکز استفاده می کنند.
- متخصصان رژیم غذایی غنی از کربوهیدراتهای پیچیده را برای افزایش سروتونین برای بهبود خلق و خو ، خواب و اشتها توصیه می کنند. از کربوهیدراتهای ساده (قند ، عسل ، ژله ، آب نبات ، نوشابه و غیره) که باعث افزایش موقت سروتونین می شوند ، صرف نظر کنید. در عوض ، کربوهیدراتهای پیچیده مانند غلات کامل ، سبزیجات سبز ، سبزیجات نشاسته ای و لوبیا را انتخاب کنید. همه اینها به عنوان "آزاد کننده زمان" انرژی عمل می کنند.
- از رژیم غذایی غنی از پروتئین استفاده کنید که شامل چندین پروتئین در طول روز است تا سطح دوپامین را بالا نگه دارید ، که به بهبود تمرکز کمک می کند. پروتئین ها شامل گوشت ، ماهی و آجیل و همچنین چندین ماده غذایی هستند که کربوهیدراتهای پیچیده را تشکیل می دهند: حبوبات و لوبیا.
- چربی های امگا 3 را انتخاب کنید. متخصصان ADHD توصیه می کنند با اجتناب از "چربی های بد" مانند چربی های ترانس و غذاهای سرخ شده ، همبرگر و پیتزا ، مغز را بهبود بخشید. در عوض ، چربی های امگا 3 را از ماهی آزاد ، گردو ، آووکادو و موارد دیگر انتخاب کنید. این غذاها ممکن است در کاهش مهارت های سازمانی به کاهش بیش فعالی کمک کنند.
مرحله 2. آزمایش حذف برخی از غذاها
برخی از مطالعات نشان می دهد که حذف گندم و لبنیات و همچنین غذاهای فرآوری شده ، قندها ، افزودنی ها و رنگ ها (به ویژه رنگ قرمز غذاها) می تواند بر رفتار کودکان مبتلا به ADHD تأثیر مثبت داشته باشد. در حالی که همه مایل یا قادر به انجام این کار نیستند ، برخی آزمایش ها ممکن است پیشرفت هایی را ایجاد کند که تفاوت ایجاد می کند.
مرحله 3. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما به اندازه کافی استراحت می کند
هر بچه ای وقتی خواب کافی نداشته باشد تحت تاثیر قرار می گیرد. وقتی ADHD را در ترکیب خود قرار دهید ، مدیریت چالش های روزمره بسیار دشوارتر می شود. کم خوابی توانایی کودک را برای تمرکز ، یادگیری و حفظ اطلاعات و انتخاب رفتار مناسب کاهش می دهد. با ایجاد یک زمان خواب و بیداری ثابت ، به کودک خود کمک کنید تا عادت های خوب خواب را تمرین کند.
- کودکان هر شب به 10 تا 12 ساعت خواب نیاز دارند.
- نوجوانان هر شب به هشت تا ده ساعت خواب نیاز دارند.
مرحله 4. با کودک خود فعالیت کنید
کودک مبتلا به ADHD اغلب دارای انرژی اضافی است و از فعالیت بدنی منفعت می برد. ورزش به بهبود تمرکز و تمرکز کمک می کند. همچنین به دفع افسردگی و اضطراب کمک می کند و می تواند اعتماد به نفس را افزایش دهد.
- با فرزند خود به دوچرخه سواری بروید یا او را برای پیاده روی ببرید.
- ورزش می تواند یک گزینه عالی برای فرزند شما باشد. فرزند خود را در ورزشی که از انجام آن لذت می برد ثبت نام کنید. معمولاً ورزش هایی با حرکت ثابت تر گزینه های بهتری هستند ، مانند بسکتبال یا فوتبال. ورزش هایی با زمان انتظار بیشتر یا "وقت کم" مانند سافت بال ممکن است برای کودکان با محدوده توجه کوتاه خوب نباشد.
