حدود 11 درصد از کودکان مدرسه ای مبتلا به ADHD هستند. کودکان مبتلا به ADHD در توجه با مشکل مواجه هستند. آنها محدوده توجه کوتاهی دارند و به راحتی منحرف می شوند. آنها همچنین به سختی می توانند اطلاعات زیادی را همزمان در ذهن خود نگه دارند. بسیاری از والدین و معلمان معتقدند که کودکان مبتلا به ADHD به سادگی گوش نمی دهند یا تلاش نمی کنند. این معمولاً درست نیست زندگی با ADHD می تواند چالش برانگیز باشد ، اما شما می توانید از طریق ارتباط با کودک به شیوه ای که برای او راحت تر است کمک کنید. این می تواند هر دوی شما را از استرس و ناامیدی زیادی نجات دهد.
مراحل
قسمت 1 از 3: بهبود ارتباطات روزمره
مرحله 1. حواس پرتی ها را به حداقل برسانید
کودکان مبتلا به ADHD تمرکز زیادی ندارند. آنها به راحتی با چیزهای دیگری که در اطرافشان می گذرد حواسشان پرت می شود. می توانید ارتباطات را تا حد ممکن از بین ببرید.
- هنگام صحبت با کودک مبتلا به ADHD ، مطمئن شوید که تلویزیون و استریو خاموش است. تلفن خود را بی صدا تنظیم کنید و سعی نکنید همزمان با دیگران صحبت کنید.
- حتی بوی قوی نیز می تواند برای افراد مبتلا به ADHD حواس پرت کننده باشد. از استفاده از عطرهای قوی یا خوشبو کننده های معطر خودداری کنید.
- جلوه های نور نیز می تواند مشکلاتی را ایجاد کند. هرگونه چراغ سوسو زدن یا وسایل نوری را که سایه های غیرمعمول یا الگوهای نوری ایجاد می کنند ، جایگزین کنید.
مرحله 2. منتظر بمانید تا توجه کودک را جلب کنید
تا زمانی که کودک روی شما تمرکز نکرده ، صحبت را شروع نکنید. اگر توجه کامل کودک را ندارید ، احتمال زیادی وجود دارد که مجبور شوید خود را تکرار کنید.
قبل از شروع صحبت ، منتظر بمانید یا از کودک بخواهید با شما تماس چشمی برقرار کند
مرحله 3. ساده باشید
به طور کلی سعی کنید کمتر صحبت کنید و از جملات کوتاه استفاده کنید. کودک مبتلا به ADHD فقط می تواند آنچه را که می گویید به مدت طولانی دنبال کند. شما باید خود را به شیوه ای کارآمد و دقیق بیان کنید.
وقتی صحبت می کنید تا آنجا که می توانید دقیق و مختصر باشید
مرحله 4. ورزش و حرکت را تشویق کنید
کودکان مبتلا به ADHD اغلب در صورت ورزش زیاد بهتر عمل می کنند. هنگام بیقراری ، حرکت یا ایستادن می تواند به تمرکز آنها کمک کرده و اختلالات را به حداقل برساند.
- برخی از افراد مبتلا به ADHD فشردن توپ استرس در شرایطی که مجبور به نشستن هستند مفید است.
- وقتی می دانید که کودک باید مدتی نسبتاً بی حرکت بماند ، بهتر است از او بخواهید چند دور را بدود یا در غیر این صورت قبل از آن ورزش کند.
مرحله 5. اطمینان بخش باشید
بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD از عزت نفس ضعیفی رنج می برند. چالش هایی که همسالان آنها به راحتی بر آن غلبه می کنند می تواند برای آنها مبارزه ای باشد. این می تواند منجر به احساس احمقانه یا بی کفایتی شود. شما می توانید با ارائه اطمینان خاطر کمک کنید.
- برای بچه های ADHD دشوار است که تصور کنند که باهوش هستند وقتی همسالان و خواهر و برادرشان از نظر تحصیلی بهتر عمل می کنند. این می تواند منجر به عدم اعتماد به نفس شود.
- والدین باید فرزندان با نیازهای خاص خود را برای تعیین اهداف تشویق کنند و به آنها آموزش دهند که چگونه به آنها برسند.
قسمت 2 از 3: دادن دستورالعمل و تعیین وظایف
مرحله 1. آن را به مراحل تقسیم کنید
کودکان مبتلا به ADHD اغلب تحت تأثیر کارهای ساده ای قرار می گیرند. شما می توانید دستیابی به وظایف را با تفکیک آنها به مراحل کوچکتر که گاهی "تکه تکه شدن" نامیده می شوند ، آسان تر کنید.
- کودکانی که ADHD دارند گاهی اوقات در سازماندهی اطلاعات در سر خود دچار مشکل می شوند. با شکستن وظیفه ای که برای آنها انجام می دهید ، به آنها کمک می کنید تا مراحل مورد نیاز خود را سازماندهی کنند.
- به عنوان مثال ، اگر فرزند شما مسئول بارگیری ماشین ظرفشویی است ، ممکن است کار را به این ترتیب انجام دهید: ابتدا همه بشقاب ها را در قسمت پایین بارگذاری کنید. اکنون همه شیشه ها را در قسمت بالا قرار دهید. بعدی ظروف نقره ای است … و غیره.
مرحله 2. از کودک بخواهید آنچه را که گفته اید تکرار کند
برای اطمینان از اینکه کودک دستوراتی را که داده اید شنیده و درک کرده است ، از او بخواهید آنچه را که گفته اید تکرار کند.
- این به شما امکان می دهد تا مطمئن شوید که کودک متوجه شده است ، بنابراین در صورت لزوم می توانید توضیح دهید. همچنین می تواند به تقویت کار در ذهن کودک کمک کند.
- بعد از اینکه کودک کار را برای شما تکرار کرد ، یکبار دیگر آن را تکرار کنید تا واقعاً قفل شود.
مرحله 3. ارائه یادآوری
چندین نوع یادآوری وجود دارد که می توانید به کودک مبتلا به ADHD کمک کنید تا تمرکز و وظیفه خود را حفظ کند. یادآوری های بصری ، به ویژه ، می تواند بسیار مفید باشد.
- برای کارهای پاکسازی ، می توانید سیستمی ایجاد کنید که از سطل ها یا قفسه های کد رنگی استفاده می کند. برچسب ها و تصاویر نوشته شده نیز می توانند به کودک کمک کنند تا به یاد بیاورد که در زمان پاکسازی کجا می رود.
- چک لیست ، برنامه ریز روز ، تقویم یا تخته کارهای روزمره نیز می تواند برای کودکانی که با مشکلات تمرکز دست و پنجه نرم می کنند مفید باشد.
- در مدرسه ، سعی کنید "رفیق مشق شب" را سازماندهی کنید تا به کودک در انجام وظایف مدرسه ای که باید انجام دهد یادآوری شود.
مرحله 4. در مورد مسائل مربوط به زمان کمک کنید
جوانان به طور کلی حس چندانی از زمان ندارند. کودکان مبتلا به ADHD با این مشکل بیشتر مبارزه می کنند. برای کمک به کودک مبتلا به ADHD که دستورات را به موقع دنبال کند ، کمک به این مسائل ساعت بسیار مهم است.
به عنوان مثال ، یک تایمر آشپزخانه تنظیم کنید. به کودک اطلاع دهید که دوست دارید قبل از شروع بوق ، کار را به پایان برسانید. یا ، موسیقی ای را که کودک با آن آشنا است پخش کنید. به او بگویید که می خواهید کار قبل از اتمام موسیقی یا قبل از پایان یک آهنگ خاص به پایان برسد
مرحله 5. در هر مرحله ستایش کنید
وقتی کودک هر مرحله از کار را انجام می دهد ، او را تحسین کنید. این به ایجاد عزت نفس و احساس موفقیت در او کمک می کند.
ارائه ستایش در هر مرحله شانس موفقیت های آینده را نیز افزایش می دهد
مرحله 6. آن را سرگرم کننده کنید
سرگرم کننده کردن کارهای خانه می تواند به کاهش استرسی که کودک ADHD هنگام انجام کار جدید احساس می کند ، کمک کند. در اینجا چند ایده وجود دارد:
- با استفاده از صداهای احمقانه دستورالعمل بدهید.
- نقش آفرینی را امتحان کنید. تظاهر کنید که شخصیتی از کتاب ، فیلم یا نمایش تلویزیونی هستید و/یا فرزند خود را به این کار دعوت کنید. به عنوان مثال ، کودک شما می تواند لباس سیندرلا را در روزهای شبانه روپوش کند ، در حالی که شما موسیقی فیلم را پخش می کنید.
- اگر کودک شروع به استرس می کند ، کار بعدی را احمقانه کنید ، یا حرکتی احمقانه را به انجام یا صدایی که هنگام کار انجام می دهد ، اختصاص دهید. اگر اوضاع خیلی خشن شد از استراحت میان وعده نترسید.
قسمت 3 از 3: تربیت کودک مبتلا به ADHD
مرحله 1. از قبل آماده کنید
مانند سایر کودکان ، کودک مبتلا به ADHD گاهی به نظم و انضباط نیاز دارد. این ترفند طراحی نظم و انضباطی است که با توجه به عملکرد مغز کودک مبتلا به ADHD موثر خواهد بود. اولین قدم خوب این است که از قبل برای شرایط سخت آماده شوید.
- هنگامی که می دانید قرار است در موقعیتی قرار بگیرید که برای کودک دشوار خواهد بود (به عنوان مثال در شرایطی که او باید برای مدت طولانی در سکوت و سکوت باشد) ، این موضوع را از قبل با او در میان بگذارید. در مورد قوانین صحبت کنید و در مورد پاداش پیروی از آنها و مجازات های نافرمانی توافق کنید.
- سپس ، اگر کودک دچار مشکل در رفتار می شود ، از او بخواهید که قوانین و عواقب را برای شما تکرار کند. این اغلب برای جلوگیری یا توقف رفتارهای ناخواسته کافی خواهد بود.
مرحله 2. مثبت اندیش باشید
در صورت امکان ، به جای تنبیه از پاداش استفاده کنید. این امر برای عزت نفس کودک بهتر خواهد بود و همچنین ممکن است در ارتقاء رفتار خوب مثرتر باشد.
- سعی کنید کودک خود را خوب بشناسید و به جای تلاش برای بد گرفتن او و مجازات ، پاداشی در نظر بگیرید.
- یک سطل یا جعبه ای از پاداش های کوچک ، مانند اسباب بازی های کوچک ، برچسب ها و غیره نگه دارید. این نوع پاداش های ملموس می تواند به ایجاد انگیزه در رفتار خوب کمک زیادی کند. پس از مدتی می توانید پاداش های ملموس را کاهش داده و آنها را با ستایش ، در آغوش گرفتن و غیره جایگزین کنید.
- رویکرد دیگری که برخی والدین برای آن مفید می دانند ، سیستم امتیازدهی است. کودکان به دلیل رفتارهای خوب که می توانند برای "خرید" امتیازات یا فعالیتهای ویژه مورد استفاده قرار گیرند ، امتیازاتی را کسب می کنند. از امتیازها می توانید برای سفر به سینما ، بیدار ماندن 30 دقیقه بعد از خواب معمولی و غیره استفاده کنید. سعی کنید نقاط را بر اساس برنامه معمول کودک سازماندهی کنید. این می تواند رفتار خوب روزانه را تقویت کرده و عزت نفس را از طریق موفقیت های مکرر تقویت کند.
- در صورت امکان ، سعی کنید قوانین خانه را مثبت و نه منفی نیز قرار دهید. قوانین باید الگویی برای رفتار خوب ارائه دهند ، نه اینکه به کودکان بگویند که چه کارهایی را نباید انجام دهند. این به کودکان مبتلا به ADHD الگویی از کارهایی که باید انجام دهند را ارائه می دهد ، نه این که باعث شود در انجام کارهایی که نباید انجام دهند احساس بدی داشته باشند.
مرحله 3. ثابت قدم باشید
در مواردی که مستلزم مجازات است ، در مورد عواقب رفتار نادرست ثابت قدم باشید. کودکان باید قوانین را بدانند. آنها باید عواقب نقض قوانین را بدانند ، و عواقب آن باید هر بار به یک شکل اتفاق بیفتد.
- هر دو والد باید در کشتی باشند و پیامدهای یکسانی را به یک شکل ارائه دهند.
- این پیامد باید اعمال شود که آیا رفتار نادرست در خانه اتفاق می افتد یا در مکان عمومی. سازگاری بسیار حیاتی است و فقدان آن می تواند باعث ایجاد سردرگمی یا اراده در کودک شود.
- هرگز در مورد عواقب بحث نکنید یا تسلیم التماس یا سرکشی نشوید. اگر حتی یک بار تسلیم شوید ، ممکن است کودک بیاموزد که عواقب آن قابل مذاکره است و رفتار نادرست را تکرار می کند.
- به طور مشابه ، پاسخ به رفتار بد را به عواقب تعیین شده محدود کنید. به رفتارهای بد با توجه بیشتر پاداش ندهید. توجه بیشتر فقط باید نتیجه رفتار خوب باشد.
مرحله 4. فوری عمل کنید
کودکان مبتلا به ADHD از نظر توجه و تفکر علت و معلولی مشکل دارند. بنابراین ، مهم است که مطمئن شوید عواقب در اسرع وقت پس از رفتار نامطلوب رخ می دهد.
پیامدهایی که بعد از رفتار بد خیلی دیر به وجود می آیند ممکن است برای کودک معنایی نداشته باشند. این پیامدها ممکن است دلخواه و ناعادلانه به نظر برسند و منجر به احساسات آسیب دیده و رفتارهای بدتر شوند
مرحله 5. قدرتمند باشید
پیامدها نیز باید معنادار باشند تا معنادار باشند. اگر پیامد بسیار جزئی باشد ، کودک ممکن است آن را کنار بگذارد و به رفتار نادرست خود ادامه دهد.
به عنوان مثال ، اگر پیامد امتناع از انجام کارهای روزمره چیزی بیش از نیاز به انجام آن در آینده نباشد ، احتمالاً تأثیر واقعی ندارد. با این حال ، عدم اجازه بازی های ویدئویی در آن شب ممکن است تأثیر قابل توجهی داشته باشد
مرحله 6. آرامش خود را حفظ کنید
به رفتارهای نادرست پاسخ احساسی ندهید. لحنی آرام داشته باشید و در مورد برطرف کردن پیامدها واقع بین باشید.
- عصبانی شدن یا عصبانی شدن ممکن است باعث ایجاد استرس یا اضطراب غیر ضروری در کودک شود. این مولد نیست.
- عصبانیت همچنین می تواند پیامی ارسال کند که کودک می تواند با رفتارهای بد شما را دستکاری کند. به خصوص اگر کودک در جلب توجه بد رفتار کند ، این می تواند رفتارهای ناخواسته بیشتری را ترویج دهد.
مرحله 7. از مهلت های زمانی به طور موثر استفاده کنید
مجازات رایج برای رفتارهای نامناسب "تایم اوت" است. اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرد ، این می تواند یک استراتژی مفید برای تربیت کودک مبتلا به ADHD باشد. در اینجا برخی از دستورالعمل ها آمده است:
- با تایم تایم به عنوان حبس برخورد نکنید. در عوض ، از آن به عنوان فرصتی برای کودک برای آرامش خود و درنظر گرفتن موقعیت استفاده کنید. از کودک بخواهید در مورد چگونگی ایجاد این وضعیت و نحوه حل آن فکر کند. به او بگویید که در مورد چگونگی جلوگیری از تکرار چنین اتفاقی در آینده فکر کند و در صورت تکرار مجدد آن چه عواقبی خواهد داشت. پس از اتمام زمان ، در مورد این موضوعات بحث کنید.
- در خانه ، مکانی مشخص داشته باشید که فرزند شما بی سر و صدا بایستد یا بنشیند. این باید جایی باشد که او نتواند تلویزیون یا حواس پرتی های دیگر را ببیند.
- زمان مشخصی را برای سکوت و آرامش خود در نظر بگیرید (معمولاً بیش از یک دقیقه در سال سن کودک).
- با آسودگی بیشتر سیستم ، کودک ممکن است تا زمانی که به حالت آرامش نرسیده در جای خود بماند. در این مرحله ، کودک ممکن است از شما اجازه بخواهد تا در مورد آن صحبت کند. نکته اصلی این است که به کودک زمان و سکوت بدهید. هنگامی که مهلت زمانی مفید است ، برای کاری که به خوبی انجام شده است تمجید کنید.
- تایم تایم را به عنوان تنبیه در نظر نگیرید ؛ آن را به عنوان یک نوع دکمه تنظیم مجدد در نظر بگیرید.
نکات
- آماده تکرار خود باشید. محدوده توجه کوتاه مدت کودک مبتلا به ADHD اغلب به این امر نیاز دارد. سعی کنید ناامید نشوید.
- وقتی شرایط برای شما دشوار است ، به خاطر داشته باشید که کودک نیز در حال تلاش است. در بیشتر موارد ، رفتار ناامید کننده ای که ممکن است از خود نشان دهد ، بدخواهانه نیست.
- فریاد زدن بر روی کودکان مبتلا به ADHD فقط اوضاع را بدتر می کند ، بنابراین وقتی آنها متوجه نمی شوند که شما از آنها چه می خواهید ، صبور باشید.
