ناکارآمدی انتخابی یک اختلال اضطراب اجتماعی است که باعث می شود کودک در موقعیت های خاص و در برخی افراد خاص صحبت خود را متوقف کند. اگر بی اعتنایی انتخابی درمان نشود ، می تواند عملکرد تحصیلی و زندگی اجتماعی کودک را مختل کند. اگر فرزند شما دچار جهش انتخابی است یا اگر مشکوک هستید که ممکن است دچار جهش انتخابی باشد ، باید فرزند خود را نزد پزشک متخصص اطفال و متخصصان ، مانند آسیب شناس زبان گفتار و در برخی موارد ، روانپزشک ببرید. آسیب شناس زبان گفتار فرزند شما می تواند یک برنامه درمانی برای فرزند شما طراحی کند که می تواند به شما در حمایت از فرزندتان در خانه کمک کند و حمایت معلم از فرزند شما را در مدرسه آسان تر کند.
مراحل
روش 1 از 3: کمک به فرزند خود
مرحله 1. مراقب علائم باشید
جهش گزینشی نادر است ، اما اغلب از زمانی شروع می شود که کودک در سن پنج سالگی است و ممکن است ابتدا با شروع مدرسه مورد توجه قرار گیرد. با این حال ، کودکان بزرگتر نیز می توانند دچار جهش انتخابی شوند. برای اینکه کودک تشخیص جهش انتخابی را دریافت کند ، باید علائمی داشته باشد که با فعالیتهای عادی تداخل داشته باشد ، مربوط به اختلال دیگری نباشد و حداقل یک ماه طول بکشد (اولین ماه مدرسه حساب نمی شود). کودکانی که دچار جهش انتخابی هستند ممکن است:
- بسیار خجالتی رفتار کنید
- بتوانید در خانه یا با افرادی که آنها را خوب می شناسید صحبت کنید
- در اطراف افراد جدید یا در محیط های خاص مضطرب شوید
- قادر به صحبت در موقعیت های خاص اجتماعی نیست
مرحله 2. با پزشک متخصص اطفال قرار ملاقات بگذارید
اکثر کودکان از جهش گزینشی پیشی نمی گیرند. نیاز به درمان دارد. در صورت عدم درمان حتی ممکن است با گذشت زمان بدتر شود ، بنابراین در صورت مشکوک بودن کودک به این اختلال بسیار مهم است که از او کمک بخواهید. با پزشک متخصص اطفال تماس بگیرید و قرار ملاقات بگذارید.
- متخصص اطفال فرزند شما می تواند یک معاینه فیزیکی انجام دهد تا دلایل احتمالی دیگر را رد کرده و سپس در صورت لزوم شما را به متخصصان مناسب ارجاع دهد.
- پزشک متخصص اطفال ممکن است برای رد عفونت گوش میانی یا کاهش قدرت شنوایی ، غربالگری شنوایی انجام دهد.
- پزشک همچنین ممکن است فرزند شما را برای معاینه حرکتی دهانی انجام دهد یا ارجاع دهد. این می تواند به تعیین اینکه آیا همه ماهیچه ها و قسمت های بدن درگیر در گفتار - لب ها ، زبان ، فک و غیره - قوی هستند و با هم هماهنگ عمل می کنند ، کمک کند.
مرحله 3. کودک را به یک آسیب شناس گفتار (SLP) ببرید
از آنجا که جهش انتخابی یک اختلال گفتاری محسوب می شود ، دیدن SLP برای درمان فرزند شما ضروری است. SLP می تواند کودک شما را تشخیص دهد و یک برنامه درمانی را توصیه کند که می توانید در خانه به کار ببندید و با معلم فرزند خود به اشتراک بگذارید.
- SLP برای شروع درمان فرزند شما ، هم از اعضای خانواده و هم از معلمان به اطلاعات زیادی نیاز دارد. SLP باید توانایی بیان زبانی کودک ، درک زبان و ارتباط کلامی و غیر کلامی کودک را ارزیابی کند.
- علاوه بر این ، لازم است به گزارش های دانشگاهی ، نتایج آزمایش های استاندارد ، و نظرات معلمان توجه شود. SLP ممکن است نیاز به مشاهده کودک در کلاس درس و سایر محیط ها ، مانند زمین بازی با سایر کودکان و بزرگسالان داشته باشد. سابقه پزشکی خانوادگی ، سابقه علائم برای کودک و اطلاعات در مورد عوامل محیطی همه در تشخیص فرزند شما و ایجاد یک برنامه درمانی مفید خواهد بود.
مرحله 4. درمان روان درمانی اضافی را در نظر بگیرید
علاوه بر کار با SLP ، متخصصان بهداشت روان دیگری نیز وجود دارند که ممکن است بتوانند به فرزند شما کمک کنند. درمان روان پویایی ، رفتار درمانی و صحبت با یک روانپزشک را در نظر بگیرید که ممکن است دارویی را برای حمایت از درمان پیشنهاد کند.
- فرزند شما باید تحت ارزیابی روانپزشکی قرار گیرد تا هرگونه مشکل احتمالی روانپزشکی دیگر که ممکن است دارای علائم مشترکی با جهش انتخابی باشد را رد کند. کمک روانپزشکی ممکن است برای فرزند شما مفید باشد ، به ویژه اگر جهش انتخابی مربوط به نوعی آسیب باشد.
- در برخی موارد ، روانپزشک ممکن است فلوکستین (پروزاک) را برای جهش انتخابی تجویز کند. فلوکستین در برخی موارد م effectiveثر بوده و عموماً برای کودکان بی خطر تلقی می شود. با این حال ، هشدار جعبه سیاه را حمل می کند. برخی داروهای ضد افسردگی ، از جمله فلوکستین ، ممکن است خطر رفتار یا تفکر خودکشی را در کودکان افزایش دهند. کودک خود را از نظر علائم افسردگی یا رفتارهای خودکشی به دقت زیر نظر بگیرید.
- درمان رایج برای کمک به جهش انتخابی ، رفتار درمانی است. درمانگر با فرزند شما همکاری می کند تا برنامه ای گام به گام برای معرفی آرام رفتارهای نوع گفتاری ایجاد کند. با استفاده از سیستم پاداش ، فرزند شما به تدریج با رفتارهای بزرگتر و دلهره آورتر صحبت می کند.
- به دنبال یک متخصص بهداشت روانی باشید که در درمان شناختی رفتاری (CBT) آموزش دیده است تا به فرزند شما کمک کند. اگر فرزند شما از اختلال اضطراب اجتماعی رنج می برد ، ممکن است مفید باشد. برای کودکان و نوجوانان بزرگتر مثرتر است.
مرحله 5. کل خانواده را درگیر کنید
اعضای خانواده شامل والدین ، خواهر و برادر و پدربزرگ و مادربزرگ می توانند از کودکانی که دچار جهش انتخابی هستند حمایت لازم را ارائه دهند. با کمک به کل خانواده برای درک شرایط و نحوه واکنش ، اعضای خانواده می توانند شانس بهبود کودک را افزایش دهند.
- سعی کنید اعضای خانواده خود را طوری تربیت کنید که آنها بدانند شرایط به چه معناست و چگونه به آن واکنش نشان دهند. ادبیات در اختیار آنها قرار دهید ، آنها را به وب سایت های مفید راهنمایی کنید ، یا به سادگی بنشینید و با آنها گفتگو کنید و توضیح دهید که چه اتفاقی در حال رخ دادن است و چگونه به درمان نزدیک می شوید.
- به اعضای خانواده بیاموزید که چه چیزی مفید است و چه چیزی مفید نیست (برای مثال فریاد زدن بر سر کودک یا فشار آوردن زیاد به او برای اینکه خجالتی نباشد) و اینکه چگونه آنها می توانند به ایجاد اعتماد به نفس و عزت نفس فرزند شما کمک کنند ، می تواند از فرزند شما حمایت کند. شاید پدربزرگ بتواند مهارت جدیدی را به کودک بیاموزد ، یا خواهر و برادری می توانند با یک کودک خلط انتخابی در یک ورزش شرکت کنند تا به او احساس تعلق و پذیرش را بدهد.
- با خانواده در مورد ایجاد یک محیط سالم صحبت کنید که در آن فرزند شما به دلیل تلاش برای برقراری ارتباط با دیگران مورد تمجید قرار می گیرد (و به دلیل عدم برقراری ارتباط مجازات نمی شود) ، آگاه نیست که شخص دیگری نگران یا مضطرب است که آیا صحبت می کند یا نه ، شما تمرکز خود را بر بازی و تفریح با هم متمرکز می کنید و در آن به کودک اطمینان می دهید که وقتی آماده باشد می تواند صحبت کند.
روش 2 از 3: کار با SLP فرزند شما
مرحله 1. توجه کنید که چه چیزی جهش را بدتر/بهتر می کند
شروع به ثبت پرونده ای از رفتار فرزند خود کنید تا اطلاعات بیشتری در اختیار درمانگر زبان گفتار کودک خود قرار دهید. با توجه به موقعیت ها و افرادی که باعث سکوت فرزند شما می شوند ، ممکن است بتوانید الگوها را تشخیص دهید و این الگوها می تواند به SLP فرزند شما کمک کند تا راه هایی را برای راحت تر شدن فرزند شما ارائه دهد.
به عنوان مثال ، ممکن است متوجه شوید که فرزند شما در صورت حضور با افراد جدید صحبت می کند ، یا اینکه فرزند شما در گروه های بیش از سه نفر ، بدون توجه به حضور آنها صحبت نمی کند
مرحله 2. در مورد محو شدن محرک س Askال کنید
محو محرک زمانی است که کودک خود را در موقعیتی قرار می دهید که باعث می شود او برای صحبت کردن احساس راحتی کند و سپس به آرامی چیزی را تغییر دهید. ایجاد تغییرات تدریجی باید به کودک شما کمک کند تا با هرگونه ناراحتی که احساس می کند سازگار شود و این ممکن است برای او در آینده در شرایط مشابه راحت تر صحبت کند.
به عنوان مثال ، اگر متوجه شدید که فرزند شما راحت با شخص جدیدی در اتاق صحبت می کند ، ممکن است با نشستن در اتاق شروع کنید و بعد از گذشت زمان کمی به آرامی خانه را ترک کنید
مرحله 3. به شکل دهی نگاه کنید
با شکل دهی ، فرزند شما این فرصت را خواهد داشت که ابتدا از روشهای ارتباطی غیر کلامی مانند حرکات ، نوشتن یا طراحی استفاده کند. سپس ، درمانگر زبان گفتار کودک شما را تشویق می کند تا صداهایی را تولید کند ، مانند یک صدای همخوان یا زمزمه یک کلمه.
به عنوان مثال ، SLP ممکن است با این که کودک شما چیزی مانند اسب بکشد شروع کند. سپس ، SLP ممکن است به عنوان فرزند شما چه صدایی از اسب ایجاد کند
مرحله 4. شامل تکنیک های مدل سازی خود
نمایش فیلم هایی از فرزندتان که در حال صحبت کردن است ممکن است به تشویق او برای صحبت کردن نیز کمک کند. برای استفاده از خود الگوبرداری ، متخصص گفتاردرمانی شما ممکن است از شما بخواهد که یک فیلم ویدئویی خانگی ارائه دهید که در آن کودک شما در حال صحبت کردن است. سپس ، SLP ممکن است ویدیو را با فرزند شما تماشا کند تا به اعتماد به نفس او کمک کرده و او را تشویق به صحبت مجدد کند.
اطمینان حاصل کنید که ویدئو نوع رفتاری را که می خواهید فرزند شما نشان دهد به تصویر می کشد. به عنوان مثال ، شما می توانید یک فیلم خانگی را انتخاب کنید که در آن او با برخی دیگر از بچه ها بخندد و صحبت کند
مرحله 5. تقویت مثبت را ارائه دهید
فشار آوردن به کودک برای صحبت کردن ممکن است باعث ناراحتی او شود و ممکن است این احساس را با صحبت کردن مرتبط کند. در عوض ، به کودک خود فشار نیاورید تا صحبت کند. فقط وقتی صحبت می کند گرم جواب دهید.
- وقتی کودک شما صحبت می کند بیش از حد واکنش نشان ندهید ، بلکه او را برای برقراری ارتباط تحسین کنید.
- از فرزند خود در ملاء عام تعریف نکنید ، زیرا ممکن است او را شرمنده کند. در عوض ، منتظر بمانید تا به خانه برسید و سپس به او پاداش دهید.
روش 3 از 3: کار با معلم فرزند خود
مرحله 1. مطمئن شوید که معلم فرزند شما از وضعیت فرزند شما مطلع است
برخی از مربیان و متخصصان مراقبت های بهداشتی ممکن است جدی بودن جهش گزینی انتخابی را کم اهمیت جلوه دهند ، یا حتی نشان دهند که فرزند شما از آن رشد خواهد کرد. با این حال ، جهش انتخابی یک مشکل جدی است که نیاز به درمان دارد. برای شما مهم است که از فرزند خود حمایت کنید. اطمینان حاصل کنید که معلم فرزند شما در مورد SLP شما در مورد نیازهای فرزند شما در کلاس درس یکسان است و معلم مشوق ، حامی و مایل به همکاری با شما و SLP فرزند شما است.
به عنوان مثال ، مطمئن شوید که اگر فرزند شما در کلاس صحبت می کند ، معلم فرزند شما نمی داند که شتابزده باشد یا بیش از حد واکنش نشان دهد
مرحله 2. درخواست گزینه های ارتباطی
برخی از کودکان با استفاده از دستگاه های خاص مانند ضبط صدا ، رایانه یا حتی فقط یک قلم و کاغذ ارتباط برقرار می کنند. از معلم فرزند خود بپرسید که چه گزینه هایی برای استفاده فرزند شما در کلاس درس وجود دارد.
- فرزند شما ممکن است روشی برای برقراری ارتباط داشته باشد که او ترجیح می دهد. به نحوه برقراری ارتباط کودک هنگام نگرانی از سرنخ هایی درباره نحوه ارائه گزینه های ارتباطی به فرزند خود در مدرسه توجه کنید.
- به عنوان مثال ، اگر کودک شما تمایل دارد هنگام احساس اضطراب نقاشی بکشد ، ارسال یک دفترچه یادداشت و مداد رنگی مخصوص به او ممکن است کمک کند.
- کودک و معلم شما ممکن است راهی برای برقراری ارتباط با روشهای غیر کلامی مانند سیگنالها یا کارتها قبل از صحبت کردن ارائه دهند.
مرحله 3. به دنبال قرار دادن فرزند خود در یک گروه کوچکتر باشید
برخی از کودکان مبتلا به جهش انتخابی فقط در محیط های گروهی کوچک صحبت می کنند ، بنابراین ممکن است بخواهید در مورد این امکان با معلم فرزند خود صحبت کنید.
