کولیت یک التهاب روده بزرگ است که می تواند منجر به درد شکم و اسهال شود. همچنین می تواند با التهاب روده کوچک (انتریت) همراه باشد. کولیت می تواند دلایل مختلفی داشته باشد و درمان بستگی به علت و نوع آن دارد. شما می توانید موارد خفیف تا متوسط را در خانه با داروهای بدون نسخه درمان کنید ، اما موارد شدید نیاز به مراقبت پزشکی حرفه ای دارد.
مراحل
قسمت 1 از 3: تعیین علت
مرحله 1. کولیت را بیاموزید
این بیماری التهاب یا تورم روده بزرگ و روده بزرگ است. این اغلب نتیجه سایر بیماریهای زمینه ای مانند عفونت یا بیماری خود ایمنی است. با این حال ، کولیت به خودی خود یک بیماری جدی است و در صورت بروز علائم باید همیشه به پزشک متخصص اطلاع دهید. درمان کولیت به علت آن بستگی دارد و می تواند از مراقبت های خانگی گرفته تا داروهای تجویزی متغیر باشد.
مرحله 2. به علائم کلیت کلی توجه داشته باشید
انواع مختلف کولیت علل متفاوتی دارد و بنابراین علائم و درمان های متفاوتی دارد. با این حال ، برخی علائم کلی برای کولیت وجود دارد که می تواند به شما اطلاع دهد که برای تشخیص خاص باید به دقت نگاه کنید. علائم کلی کولیت عبارتند از:
- درد شکم و نفخ.
- مدفوع خونی. اینها ممکن است تیره ، تار یا قرمز ظاهر شوند.
- تب و/یا لرز.
- اسهال و/یا کم آبی بدن.
مرحله 3. بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید
کولیت یک بیماری جدی و بالقوه کشنده است که در اسرع وقت نیاز به ارزیابی متخصص دارد. لیستی دقیق از علائم خود و همچنین مدت زمانی که آنها را مشاهده کرده اید را در اختیار پزشک قرار دهید. بتوانید هرگونه بیماری پزشکی دیگری را که دارید ، و همچنین هرگونه دارویی که مصرف می کنید ، لیست کنید. بسته به علت مشکوک بودن پزشک شما ، ممکن است چندین آزمایش مختلف انجام دهد. مثلا:
- عفونت باکتریایی: آزمایشگاه نمونه های مدفوع را برای شناسایی باکتری های عامل عفونت تجزیه و تحلیل می کند. آنها همچنین ممکن است تعداد گلبول های سفید خون شما را آزمایش کنند ، که معمولاً در صورت التهاب یا عفونت افزایش می یابد.
- IBD: اگر پزشک مشکوک به بیماری التهابی روده باشد ، آزمایشگاه ممکن است یک آزمایش خون برای کم خونی (کم بودن گلبول های قرمز خون) یا علائم عفونت انجام دهد.
- آنها همچنین ممکن است نمونه های مدفوع را تجزیه و تحلیل کنند و دلایل دیگر را رد کرده یا وجود گلبول های سفید خون در مدفوع را بررسی کنند ، که به کولیت اشاره می کند.
- همچنین ممکن است به کولونوسکوپی ، بیوپسی یا اسکن تصویربرداری نیاز داشته باشید تا سایر شرایط یا تعیین میزان التهاب را رد کنید.
مرحله 4. از نظر عفونت بررسی شوید
کولیت عفونی ناشی از هر نوع عفونت - باکتریایی ، ویروسی یا انگلی است. عفونت شایع ترین علت کولیت در کودکان است. علل شایع عفونی عبارتند از:
- باکتریایی: مسمومیت غذایی ناشی از اشریشیاکلی ، شیگلا یا سالمونلا.
- ویروسی: عفونت سیتومگالوویروس (CMV).
- انگلی: Entamoeba histolytica.
مرحله 5. اگر اخیراً آنتی بیوتیک مصرف کرده اید ، کولیت شبه غشایی را در نظر بگیرید زیرا ممکن است بیش از حد باکتری های مفید شما را از بین ببرد
بدون وجود باکتریهای خوب کافی ، Clostridium difficile (C. diff) می تواند کنترل را به عهده بگیرد. C. diff ممکن است بعد از مصرف کلیندامایسین ، فلوروکینولون ، پنی سیلین یا سفالوسپورین ایجاد شود. آنتی بیوتیک ها اغلب برای عفونت باکتریایی تجویز می شوند ، اما اکثر آنتی بیوتیک ها C. diff را از بین نمی برند زیرا دارای شکل اسپور است که توسط آنتی بیوتیک ها تأثیر نمی گذارد. این باکتری می تواند باعث سموم و التهاب شدید روده شود. اگرچه کولیت شبه غشایی قابل درمان است به طور بالقوه کشنده است ، بنابراین در صورت بروز علائم فوراً به پزشک اطلاع دهید:
- اسهال آبکی یا خونی
- گرفتگی و درد شکم
- تب
- چرک یا مخاط در مدفوع شما
- حالت تهوع/از دست دادن اشتها
- کم آبی بدن
مرحله 6. به این فکر کنید که آیا بیماری التهابی روده (IBD) دارید
این یک اصطلاح چتر عمومی است که شامل سه حالت خاص دیگر است که باعث التهاب در روده می شود. IBD ممکن است به کولیت اولسراتیو ، بیماری کرون یا کولیت نامشخص اشاره داشته باشد. سایر علائم IBD عبارتند از:
- گرفتگی
- حرکات روده ای نامنظم یا خونی
- کاهش وزن
- تب یا عرق کردن
- خستگی
مرحله 7. به دنبال علائم کولیت ایسکمیک باشید
هنگامی که شریان های محلی بیش از حد باریک می شوند یا در غیر این صورت مسدود می شوند ، جریان خون را در روده بزرگ کاهش می دهد و باعث کولیت ایسکمیک می شود. اگرچه می توانید در هر نقطه ای از روده بزرگ احساس درد کنید ، اما اکثر بیماران آن را در سمت چپ شکم احساس می کنند. علائم کولیت ایسکمیک عبارتند از:
- درد شکم ، حساسیت یا گرفتگی (ناگهانی یا تدریجی)
- خون قرمز روشن یا قهوه ای رنگ در مدفوع شما
- خونریزی مقعدی بدون مدفوع
- حرکات فوری روده
- اسهال
مرحله 8. انتروکولیت نکروزان (NEC) را در نوزادان مشکوک کنید
نوزادانی که نارس متولد می شوند یا به جای شیر مادر شیر خشک مصرف می کنند ، معمولاً در عرض دو تا سه هفته پس از تولد از NEC رنج می برند. این بیماری به ندرت در نوزادان کامل و نزدیک تر ایجاد می شود ، اما علائم می توانند از یک تا سه روز پس از تولد تا ماه اول زندگی خود را نشان دهند. NEC می تواند فوق العاده خطرناک باشد ، با میزان مرگ و میر 50 or یا بیشتر ، بنابراین علائم را فوراً گزارش کنید:
- استفراغ
- اسهال
- تاخیر در حرکات روده
- معده متسع شده و یا حساس
- کاهش صداهای روده
- اریتم (قرمزی) معده در مراحل پیشرفته
- مدفوع خونی
- آپنه خواب (قطع تنفس در هنگام خواب)
- بی حالی
- مشکل در تنفس
قسمت 2 از 3: دریافت درمان پزشکی
مرحله 1. در مورد درمان های دارویی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید
چندین نوع دارو وجود دارد که برای کنترل IBD استفاده می شود.
- آمینوسالیسیلات ها التهاب روده بزرگ را هدف قرار می دهند ، اما در درمان روده کوچک م lessثرتر نیستند. این داروها معمولاً برای درمان کولیت خفیف تا متوسط استفاده می شوند.
- سولفاسالازین م effectiveثر است ، اما عوارض جانبی شامل تهوع ، استفراغ ، اسهال ، سوزش سر دل و سردرد است.
- کورتیکواستروئیدها با التهاب مبارزه می کنند ، اما به جای تمرکز بر روده بزرگ ، تمام پاسخ های ایمنی را سرکوب می کنند. این داروها (پردنیزون ، متیل پردنیزولون) برای کولیت متوسط تا شدید استفاده می شود. عوارض جانبی شامل افزایش وزن ، رشد بیش از حد موهای صورت ، نوسانات خلقی ، فشار خون بالا ، دیابت نوع 2 ، پوکی استخوان ، شکستگی استخوان ، آب مروارید ، گلوکوم و افزایش خطر عفونت است.
- آزاتیوپرین و مرکاپتوپورین به آرامی عمل می کنند ، بنابراین معمولاً در کنار کورتیکواستروئید تجویز می شوند.
- تنظیم کننده های ایمنی ، مانند کورتیکواستروئیدها ، پاسخ ایمنی را برای آرام کردن التهاب سرکوب می کنند. آنها معمولاً فقط در مواردی که آمینوسالیسیلات ها و کورتیکواستروئیدها شکست خورده اند استفاده می شوند.
- سیکلوسپورین یک داروی بسیار قوی است که در عرض یک یا دو هفته شروع به کار می کند. از آنجا که بسیار قوی است و دارای طیف وسیعی از عوارض جانبی شدید است ، به طور کلی فقط تا زمانی که داروهای کمتر سمی تأثیر نگذارد تجویز می شود.
- اینفلیکسیماب و آدالیموماب به طور خاص با التهاب روده مبارزه می کنند. اینفلیکسیماب می تواند مشکلاتی را در افراد مبتلا به سرطان یا سابقه بیماری قلبی ایجاد کند.
مرحله 2. استفاده از آنتی بیوتیک را در نظر بگیرید
آنتی بیوتیک ها خود کولیت را درمان نمی کنند. اگر زخم روده باعث عفونت شود ، آنتی بیوتیک از عوارض بعدی جلوگیری می کند.
- آنتی بیوتیک ها می توانند آبسه فیستول (ارتباط غیر طبیعی بین اندام ها یا عروق) را که در بیماری کرون دیده می شود و معمولاً در روده کوچک رخ می دهد ، درمان کنند.
- در صورت بروز تب ، که می تواند نشان دهنده عفونت باشد ، به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 3. در مورد درمان های بیولوژیکی با پزشک خود صحبت کنید
اگرچه ممکن است "طبیعی" یا "گیاهی" به نظر برسد ، اما درمان های بیولوژیکی نام خود را از این واقعیت گرفته اند که از مواد بیولوژیکی - معمولاً پروتئین ساخته شده اند. این درمان مواد شیمیایی مسئول التهاب را هدف قرار می دهد. این داروهای نسبتاً جدید برای کولیت متوسط تا شدید در صورت عدم موفقیت سایر درمانها استفاده می شود.
- آنها همچنین به عنوان عوامل ضد TNF شناخته می شوند. فاکتور نکروز توموری (TNF) یک ماده شیمیایی طبیعی است که مسئول التهاب است.
- درمان های بیولوژیکی آنتی بادی هایی را ایجاد می کنند که خود را به TNF متصل می کنند ، به طوری که می تواند توسط بدن تخریب شود.
- قبل از شروع TNF ، پزشک باید آزمایش سل را برای شما انجام دهد.
مرحله 4. در صورت لزوم برای جراحی آماده شوید
اگر کولیت شما به حدی شدید است که هیچ دارویی ، درمان خانگی یا درمان جایگزین نمی تواند آن را کنترل کند ، ممکن است نیاز به انجام کولکتومی داشته باشید. در طول این جراحی ، بخشی یا کل روده شما برداشته می شود. برداشتن روده بزرگ منجر به تغییر شیوه زندگی می شود. اگرچه اکثر مردم قادر خواهند بود اکثر فعالیتهای معمول قبلی خود را انجام دهند ، اما شما باید با یک استوما (حفره ای در شکم که زباله از آن خارج می شود) زندگی کنید.
- تنها راه درمان کامل کولیت انجام کلکتومی کامل است. از آنجا که کلکتومی کامل می تواند عوارض جانبی نامطلوبی (مانند انسداد روده کوچک) داشته باشد ، گاهی اوقات به جای آن کولکتومی جزئی انجام می شود.
- جراح همچنین ممکن است روشی را انجام دهد که روده کوچک را به مقعد متصل می کند و در نتیجه عملکرد طبیعی روده را افزایش می دهد.
قسمت 3 از 3: مراقبت از کولیت در خانه
مرحله 1. آنتی بیوتیک ها را برای کولیت ناشی از عفونت باکتریایی مصرف کنید
گاستروانتریت باکتریایی یا مسمومیت غذایی می تواند در اثر خوردن یا نوشیدن غذا یا آب آلوده ایجاد شود. معمولاً این نوع کولیت خود به خود در عرض دو تا سه روز از بین می رود. اما اگر عفونت شدید باشد ، پزشک ممکن است بسته به نوع ارگانیسم ایجاد کننده عفونت ، آنتی بیوتیک تجویز کند. در صورت تجویز آنتی بیوتیک ، مهم است که دوره کامل آنتی بیوتیک ها را تکمیل کنید و حتی در صورت برطرف شدن علائم ، از دوز آن صرف نظر نکنید.
مرحله 2. اسهال را مدیریت کنید
سه نگرانی عمده در مورد اسهال عبارتند از کم آبی ، تهوع/استفراغ و خستگی. استراحت کافی داشته باشید و در صورت شدید شدن هر یک از این علائم به پزشک مراجعه کنید. همچنین می توانید از پزشک خود بپرسید که آیا ضد اسهال بدون نسخه مانند ایمودیوم را توصیه می کند یا خیر.
-
احتیاط: اگر مبتلا به عفونت C. diff هستید و برای جلوگیری از اسهال از Imodium برای سه روز بیشتر استفاده می کنید ، سموم خطرناک ناشی از C. diff را حفظ خواهید کرد که می تواند بر کلیه ها ، کبد و روده ها و غیره تأثیر جدی بگذارد.
درمان کولیت مرحله 14
مرحله 3. از غذاهای مشکل ساز که ممکن است باعث بروز IBS یا تشدید اسهال شوند ، اجتناب کنید
در حالی که رژیم غذایی عامل کولیت نیست ، برخی غذاها می توانند علائم شما را تشدید کرده و وضعیت را بدتر کنند. غذاهایی که روی معده یا روده شما خشن است باید تا آنجا که ممکن است از رژیم غذایی خود حذف کنید.
- لبنیات می تواند علائم را به طور چشمگیری بدتر کند ، به خصوص اگر شما عدم تحمل لاکتوز دارید. وقتی لبنیات دارید ، از یک محصول آنزیمی استفاده کنید که می تواند به تجزیه لاکتوز مشکل ساز در لبنیات کمک کند.
- از غذاهای حاوی فیبر بالا (میوه ها و سبزیجات) اجتناب کنید ، یا آنها را بپزید تا فیبر تجزیه شود.
- غذاهای تولید کننده گاز (نوشیدنی های گازدار یا کافئین) و همچنین غذاهای چرب ، چرب یا سرخ شده را حذف کنید.
- در عوض ، غذاهای قابل هضم و ملایم مانند سوپ شفاف ، کراکر ، نان تست ، موز ، برنج و سس سیب بخورید. اگر به طور فعال استفراغ می کنید ، باید مایعات شفاف را به تنهایی نگه دارید تا بتوانید آنها را نگه دارید.
مرحله 4. وعده های غذایی کوچک بخورید
وعده های غذایی کم احتمالاً علائم شما را تحریک می کنند. از سوی دیگر ، وعده های غذایی زیاد می تواند دستگاه گوارش شما را تحت تأثیر قرار دهد و باعث ایجاد کولیت شود. از دو یا سه وعده غذایی بزرگ هر روز به پنج یا شش وعده غذایی کوچک تغییر دهید. به سیستم گوارش خود یک هفته زمان دهید تا خودش را تنظیم کند و در صورت بهبود علائم ، این برنامه را ادامه دهید. اگر نه ، احتمالاً می توانید به روال قبلی خود بازگردید.
مرحله 5. مایعات کافی بنوشید
هیدراتاسیون هم برای عفونت باکتریایی و هم برای IBD مهم است. اسهال ناشی از عفونت باکتریایی می تواند بدن را به طور خطرناکی کم آب کند. در صورت ابتلا به IBD ، مایعات عبور زباله ها را از روده ها آسان کرده و باعث درد کمتر و عوارض کمتری می شوند.
- آب بهترین گزینه است. سعی کنید روزانه شش تا هشت لیوان 8 اونسی (250 میلی لیتری) آب بنوشید تا سلامت روده خود را به حداکثر برسانید.
- از نوشیدنی هایی که می توانند آب بدن شما را کم کنند ، مانند نوشیدنی های حاوی الکل و کافئین خودداری کنید. کافئین همچنین روده ها را تحریک می کند و اغلب علائم را بدتر می کند. نوشیدنی های گازدار می توانند با تولید گاز باعث تشدید علائم شوند.
مرحله 6. در مورد مصرف مولتی ویتامین از پزشک خود بپرسید
کولیت می تواند جذب مواد مغذی کافی را برای روده شما دشوار کند ، حتی اگر از رژیم غذایی مغذی استفاده کنید. مولتی ویتامین ممکن است بتواند برخی از ویتامین ها و مواد معدنی را که بدن شما از دست می دهد ، تکمیل کند.
- در حالی که مولتی ویتامین ها می توانند به شما در تکمیل مواد مغذی از دست رفته کمک کنند ، اما به جای غذا و نوشیدنی واقعی ، به مولتی ویتامین ها اعتماد نکنید.
- مولتی ویتامین ها پروتئین و کالری مورد نیاز بدن را برای بدن تامین نمی کنند.
مرحله 7. استرس خود را کاهش دهید
استرس می تواند باعث بروز کولیت شود ، بنابراین باید برای به حداقل رساندن آن طول بکشید ، اگرچه نمی توانید آن را به طور کامل از زندگی خود حذف کنید. استرس می تواند معده شما را به آرامی خالی کرده و بیش از حد معمول اسید تولید کند. همچنین می تواند سرعت عبور غذا از روده ها را تغییر داده یا بر بافت روده تأثیر بگذارد.
- ورزش خفیف تا متوسط (دویدن ، دوچرخه سواری) می تواند سطح استرس شما را به سرعت و به طرز چشمگیری کاهش دهد.
- همچنین می توانید یوگا ، مدیتیشن یا سایر تمریناتی را که از شما می خواهند بر تنفس خود تمرکز کنید ، امتحان کنید.
- اگر هیچ یک از این گزینه ها کمک کننده یا جذاب به نظر نمی رسند ، می توانید هر روز کمی وقت بگذارید تا کاری را که دوست دارید انجام دهید. این یک اقدام ساده ، به خودی خود ، می تواند سطح استرس شما را کاهش دهد.
مرحله هشتم: از مصرف داروهایی که می توانند منجر به شعله ور شدن شوند خودداری کنید
عوارض جانبی همه داروهای خود (از جمله داروهای بدون نسخه) را بررسی کنید تا ببینید آیا آنها دستگاه گوارش را تحریک می کنند یا خیر. از هرگونه داروی بدون نسخه که به تحریک معده یا روده اشاره می کند خودداری کنید. هرگز بدون مشورت با پزشک خود ، مصرف داروهای تجویز شده را متوقف نکنید.
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) ، به ویژه ، باعث بروز کولیت می شوند
مرحله 9. درمان های جایگزین را امتحان کنید
پروبیوتیک ها باکتری های مفیدی هستند که به طور طبیعی در دستگاه گوارش یافت می شوند. دریافت بیشتر آنها از طریق ماست یا مکمل ها می تواند جایگزین آنهایی شود که از طریق کولیت از دست رفته و سلامت گوارش را عادی می کند. تاثیر روغن ماهی مورد بحث است - اگرچه ضد التهاب شناخته شده است ، اما برای التهاب روده مفید نیست. همچنین می تواند مدفوع را شل کرده و اسهال ناشی از کولیت را بدتر کند.
- برخی شواهد نشان می دهد که آلوئه ورا ممکن است به عنوان یک ضد التهاب مفید باشد ، اما شواهد در بهترین حالت ضعیف است. مانند روغن ماهی ، یک ملین شناخته شده است.
- طب سوزنی برای درمان انواع بیماری ها شامل درد و التهاب استفاده می شود. هنگام امتحان این درمان همیشه به متخصص طب سوزنی مجاز و نه آماتور مراجعه کنید.
- زردچوبه دارای ترکیبی به نام کورکومین است. هنگامی که همراه با سایر درمان های کولیت استفاده می شود ، برخی شواهد نشان می دهد که این ترکیب می تواند علائم را بهبود بخشد.
