کولیت اولسراتیو (UC) یک بیماری التهابی است که باعث ایجاد زخم (زخم) در داخلی ترین لایه روده بزرگ و راست روده می شود. این یکی از گروه بیماریهایی است که به طور کلی به عنوان بیماری التهابی روده یا IBD شناخته می شود. UC علائم نسبتاً متمایزی دارد که باید مراقب آنها باشید ، و در حالی که هیچ درمان شناخته شده ای وجود ندارد ، درمان زودهنگام کلید ایجاد التیام طولانی مدت است.
مراحل
قسمت 1 از 3: تشخیص علائم کولیت اولسروز
مرحله 1. به دنبال خون در مدفوع خود باشید
شایع ترین علامت UC وجود خون در مدفوع (مدفوع) است. ممکن است به شکل خون قرمز تازه ، مخلوطی از مخاط یا یک خط در سطح مدفوع سفت باشد. مدفوع خونی نشان دهنده خونریزی در دستگاه گوارش در جایی است. اگر رنگ آن قرمز روشن باشد ، نشان دهنده خونریزی از روده بزرگ یا راست روده است.
- خون همچنین ممکن است با چرک (گلبولهای سفید مرده) همراه باشد.
- خون در مدفوع نیز از علائم شایع سرطان روده بزرگ و معده است.
- خون شبیه قهوه آسیاب شده از دستگاه گوارش فوقانی مانند معده یا روده کوچک می آید.
مرحله 2. اگر اسهال آبکی مزمن دارید توجه کنید
بسیاری از انواع مشکلات در دستگاه گوارش باعث اسهال می شوند ، بنابراین این مربوط به UC نیست ، اما زمان آن مهم است. اسهال آبکی بعد از خوردن غذا یا در شب نشان دهنده UC است. این امر به این دلیل اتفاق می افتد که روده ها مواد مدفوع هضم شده را به سرعت از ناحیه زخم شده عبور می دهند تا از تشدید التهاب جلوگیری شود.
- اگرچه اسهال حاد (کوتاه مدت) معمولاً به سرعت از بین می رود ، اما اسهال مزمن بیش از چند هفته نشانه یک مشکل مهم دستگاه گوارش است.
- اگر راست روده واقعاً از UC متورم شود ، روده ها فرآیند هضم را کند می کنند تا رکتوم از نگهداری مدفوع به مدت طولانی جلوگیری کند. در نتیجه ، یبوست می تواند پس از حملات طولانی مدت اسهال ایجاد شود.
- اسهال می تواند به سرعت منجر به کم آبی بدن شود ، بنابراین با نوشیدن روزانه 8 لیوان 8 اونسی آب تصفیه شده ، بدن خود را به خوبی حفظ کنید.
مرحله 3. به درد شکم توجه کنید
همراه با گرفتگی ناشی از اسهال مزمن ، یکی دیگر از علائم UC درد مبهم در قسمت تحتانی یا مرکزی شکم است. درد ناشی از زخم شدن از طریق لایه های مخاطی روده بزرگ/روده است. انتهای عصبی به اندازه دیگر نقاط پوست شما وجود ندارد ، درد مبهم تر است و اغلب به عنوان یک احساس سوزش خفیف تا متوسط توصیف می شود.
- این نوع درد با درد ناشی از بیماری کرون (نوع دیگری از IBD) یا آپاندیسیت که معمولاً در سمت راست پایین شکم احساس می شود بسیار متفاوت است.
- درد سوزان شکمی UC معمولاً با اجابت مزاج (گرفتن مدفوع) برطرف نمی شود.
مرحله 4. مراقب کاهش اشتها و کاهش وزن باشید
با UC ، سیستم دفاعی بدن به طور مداوم فعال می شود و سعی در بهبود زخم ها دارد و اسهال مزمن و درد شکم اغلب باعث حالت تهوع می شود. در نتیجه ، افراد مبتلا به UC معمولاً اشتهای خود را از دست می دهند ، کمتر غذا می خورند و مقدار قابل توجهی از وزن خود را کاهش می دهند. افراد مبتلا به UC اغلب در تلاش برای کاهش زخم های روده ای از خوردن غذا اجتناب می کنند ، اگرچه معمولاً این درد را خیلی بهتر نمی کند. این وضعیت می تواند از مرحله هدر رفتن سرطان ، به نام کاکسکسی تقلید کند.
- وعده های غذایی کوچک و سالم با مقدار زیادی محصولات تازه ، غلات کامل و ماهی بدون چربی بخورید. از غذاهای فرآوری شده و تصفیه شده ، به ویژه انواع تند ، و محصولات لبنی خودداری کنید.
- با عدم خوردن غذا ، افراد مبتلا به UC در معرض خطر بیشتری برای ایجاد کمبودهای تغذیه ای هستند. بنابراین ، مکمل مولتی ویتامین و مواد معدنی را در نظر بگیرید.
- خستگی مزمن و تب خفیف از دیگر عوامل UC هستند که باعث کاهش اشتها و کاهش وزن می شوند.
قسمت 2 از 3: تشخیص کولیت اولسروز از نظر پزشکی
مرحله 1. با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید
در صورت مشاهده هر یک از علائم روده ای فوق ، در اسرع وقت با پزشک خانواده خود ملاقات کنید. پزشک شما احتمالاً متخصص داخلی نیست ، اما می تواند نمونه مدفوع را گرفته و شما را برای آزمایش خون ارسال کند تا به تشخیص UC کمک کند. سایر بیماریهایی که علائم مشابهی با UC دارند عبارتند از: بیماری کرون ، سندرم روده تحریک پذیر ، بیماری سلیاک ، سرطان روده بزرگ ، عفونت روده (باکتریایی ، قارچی ، انگلی) ، مسمومیت غذایی و آپاندیسیت.
- گلبول های قرمز و گلبول های سفید خون (به دلیل پاسخ ایمنی) در مدفوع می تواند نشان دهنده UC باشد. نمونه مدفوع همچنین می تواند به رد سایر شرایط ، به ویژه عفونت های روده کمک کند.
- آزمایش خون برای بررسی کم خونی (پیامد شایع UC به دلیل خونریزی داخلی و از دست دادن گلبول های قرمز خون و آهن) و عفونت های احتمالی تجویز می شود.
- آلبومین یا پروتئین کم در نمونه های خون یک یافته رایج در بیماران مبتلا به UC شدید است.
مرحله 2. برای کولونوسکوپی مراجعه کنید
پزشک شما می تواند برای انجام کولونوسکوپی شما را به متخصص (متخصص گوارش) ارجاع دهد ، امتحانی که به شما امکان می دهد کل روده خود را با استفاده از یک لوله نازک ، منعطف و روشن با دوربین در انتها مشاهده کنید. "دامنه" برای تشخیص UC و تعیین میزان پیشرفت بیماری قطعی است. زخم های مداوم عمیق در سراسر مخاط مخاطی روده بزرگ نشان دهنده UC است ، در حالی که بیماری کرون با زخم های متناوب (غیر مداوم) مشخص می شود که می تواند در هر نقطه از دستگاه گوارش رخ دهد.
- برای انجام کولونوسکوپی ، بیمار روی میز می نشیند در حالی که پزشک اسکوپ را داخل مقعد قرار می دهد و به آرامی آن را از راست روده و داخل روده بزرگ (کولون) هدایت می کند.
- اگر پزشک به UC مشکوک باشد ، یک نمونه بافت (بیوپسی) از کولون/راست روده بیمار با ناحیه مورد نظر می گیرد و در زیر میکروسکوپ به دنبال علائم روشن کننده است.
مرحله 3. با سایر آزمایشات تشخیصی آشنا شوید
پزشک خانواده/متخصص گوارش شما همچنین می تواند سایر آزمایشات تشخیصی را برای رد یا رد UC مانند سیگموئیدوسکوپی ، اشعه ایکس شکم ، سی تی اسکن ، MRI و/یا کرومواندوسکوپی تجویز کند. با برنامه بیمه درمانی خود مشورت کنید تا مطمئن شوید این آزمایش تحت برنامه شما قرار گرفته است.
- سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر مانند مینی کولونوسکوپی است - فقط برای آخرین قسمت روده بزرگ به نام سیگموئید. اگر روده بزرگ شما به شدت ملتهب است ، پزشک شما ممکن است فقط سیگموئیدوسکوپی انجام دهد تا از ناراحتی شما جلوگیری کند.
- اگر علائم شما شدید باشد ، پزشک ممکن است از اشعه ایکس شکم با ماده حاجب برای رد عوارض مانند سوراخ شدن روده بزرگ استفاده کند.
- سی تی اسکن می تواند بین UC و سایر انواع IBD تمایز قائل شود و همچنین می تواند میزان التهاب/زخم روده بزرگ را تعیین کند.
- در کرومواندوسکوپی از محدوده و رنگ اسپری برای برجسته کردن تغییرات غیرطبیعی بافت در روده بزرگ استفاده می شود ، زیرا خطر جدی مرتبط با UC سرطان روده بزرگ است.
قسمت 3 از 3: درمان کولیت اولسراتیو
مرحله 1. با داروهای ضدالتهابی شروع کنید
در حالی که هیچ دارویی نمی تواند UC را درمان کند ، بسیاری می توانند علائم را کاهش داده و کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشد. داروهای ضدالتهابی معمولاً اولین قدم در درمان UC و سایر انواع IBD هستند. رایج ترین آنها برای شروع عبارتند از: آمینوسالیسیلات ها و داروهای کورتیکواستروئیدی ، مانند پردنیزون و هیدروکورتیزون.
- سولفاسالازین (آزولفیدین) یک آمینوسالیسیلات است که در مبارزه با علائم التهابی UC م effectiveثر است ، اما تعدادی از عوارض جانبی را تحریک می کند.
- سایر آمینوسالیسیلات ها شامل مسالامین ، بالسالازید و اولسالازین هستند. همه به صورت خوراکی و شیاف (مقعدی) در دسترس هستند.
- ممکن است لازم باشد که با استفاده از بطری مخصوص شستشو ، داروی تنقیه را مصرف کنید.
- کورتیکواستروئیدها معمولاً فقط برای UC متوسط تا شدید استفاده می شوند که به سایر درمان های پزشکی پاسخ خوبی نمی دهد. این داروها فقط کوتاه مدت تجویز می شوند ، اما هنوز هم عوارض جانبی زیادی از جمله: پف صورت ، کاهش پاسخ ایمنی ، تعریق شبانه ، بی خوابی و پوکی استخوان را ایجاد می کنند.
مرحله 2. در مورد سرکوب کننده های سیستم ایمنی با پزشک خود صحبت کنید
این داروهای قوی التهاب را کاهش داده و سیستم ایمنی را سرکوب می کند ، که اگر زخم ناشی از واکنش خود ایمنی (بیش فعال ایمنی) باشد ، مفید است. این سرکوب کننده های سیستم ایمنی معمولاً به صورت قرص از طریق دهان مصرف می شوند. کورتیکواستروئیدها نیز در کنار سرکوب کننده های سیستم ایمنی استفاده می شوند که شامل: آزاتیوپرین ، مرکاپتوپورین ، سیکلوسپورین ، اینفلیکسیماب ، آدالیموماب ، گلیموماب و ودولیزوماب است.
- آزاتیوپرین (آزازان ، ایموران) و مرکاپتوپورین (پورینتول ، پوریکسان) بیشترین سرکوب کننده های سیستم ایمنی برای UC و سایر انواع IBD هستند. با این حال ، این داروها می توانند برای کبد و لوزالمعده شما سخت باشند.
- سیکلوسپورین (Gengraf ، Neoral ، Sandimmune) معمولاً برای موارد UC اختصاص داده می شود که به داروهای دیگر به خوبی پاسخ نمی دهند. عوارض جانبی جدی با مصرف سیکلوسپورین نسبتاً شایع است.
- Infliximab (Remicade) ، adalimumab (Humira) و golimumab (Simponi) به عنوان مهار کننده های آلفا یا بیولوژیک عامل نکروز تومور (TNF) شناخته می شوند و برای UC متوسط تا شدید توصیه می شوند. آنها با خنثی کردن پروتئین های تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن عمل می کنند.
- ودولیزوماب (Entyvio) جدیدترین داروی تأیید شده برای UC است. این دارو با جلوگیری از رسیدن سلول های التهابی به محل زخم و بدتر کردن اوضاع عمل می کند.
مرحله 3. جراحی را تنها به عنوان آخرین راه حل در نظر بگیرید
جراحی اغلب می تواند UC را از بین ببرد یا درمان کند ، اما معمولاً به معنای برداشتن کل روده و راست روده در روشی به نام پروکتوکلکتومی است. در بسیاری از موارد ، شما همچنین می توانید یک عمل را انجام دهید (آناستوموز ایلوانا) که نیازی به پوشیدن کیسه جمع آوری مدفوع شما ندارد. با این حال ، در موارد دیگر ، یک کیسه به شکاف شما (استوم ایلئال) متصل می شود تا مدفوع را جمع آوری کند.
- بهبودی کامل بعد از پروکتوکلکتومی بین 4-6 هفته طول می کشد.
- بدون کولون ، توانایی جذب مجدد آب و تولید ویتامین B12 از باکتری های دوستدار به شدت مختل می شود. عملکرد سیستم ایمنی بدن نیز معمولاً کاهش می یابد.
نکات
- علت دقیق UC ناشناخته است ، اما پزشکان معتقدند که سیستم ایمنی روده بیش از حد فعال ، عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی همگی نقش دارند.
- اطمینان حاصل کنید که مقدار زیادی آب بنوشید. هنگام برخورد با مشکلات گوارشی مهم است که هیدراته بمانید.
- UC می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد ، اگرچه معمولاً بین سنین 15-30 سال شروع می شود.
- UC معمولاً در خانواده ها اجرا می شود و بیشتر در بین قفقازی های اروپایی و یهودیان رایج است.
- مراقب ایجاد برجستگی های قرمز روی پوست خود باشید. حدود 10 of از بیماران مبتلا به UC دارای بیماری به نام اریتم ندوزوم هستند - اندازه های مختلف توده های قرمز در ساق پا ، مچ پا ، ران جلویی و بازوها.
- در صورت تشخیص ، می خواهید در صورت بروز کولیت اولسروز به دنبال راه هایی برای آرام کردن آن باشید.
