زندگی با آلرژی غذایی می تواند چالش برانگیز باشد. دوستان ، خانواده و غریبه ها ممکن است احتمال واکنش منفی را دست کم بگیرند یا سوء تفاهم کنند. خوشبختانه با کمی تکلیف و نگرش مثبت ، می توانید آلرژی غذایی خود را کنترل کرده و زندگی سالم و راحتی داشته باشید.
مراحل
قسمت 1 از 4: حفظ امنیت خود
مرحله 1. با یک متخصص آلرژی مجاز صحبت کنید
ممکن است فکر کنید دچار عدم تحمل غذایی یا حساسیت غذایی هستید ، اما برای اطمینان از این امر ، قرار ملاقات را با یک متخصص آلرژی مجاز بگذارید. متخصص آلرژی آزمایش های مناسبی را انجام می دهد تا مشکل شما با غذا را به صفر برساند.
- عدم تحمل غذایی یک حساسیت غذایی نیست. حساسیت غذایی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به یک غذای خاص واکنش منفی نشان می دهد ، در حالی که عدم تحمل غذایی زمانی است که بدن شما آنزیمی را که برای هضم یک غذای ضروری لازم است از دست بدهد. اگرچه عدم تحمل غذایی می تواند علائم مشابه با حساسیت غذایی را ایجاد کند ، اما عدم تحمل غذایی به طور کلی کمتر جدی است و مشکلات کمی را فراتر از مشکلات گوارشی ایجاد می کند.
- اگر حساسیت غذایی دارید یا حساسیت دارید ، یک برنامه را با متخصص آلرژی خود در میان بگذارید. Research & Education Allergy Research & Education (FARE) ، یک سازمان آموزشی پیشرو برای مبتلایان به حساسیت غذایی ، یک برگه برنامه اضطراری را ارائه می دهد که می توانید با متخصص آلرژی خود برای ارزیابی زمان و چگونگی استفاده از دارو در واکنش به واکنش آن را پر کنید.
مرحله 2. از غذاهایی که به آنها حساسیت دارید اجتناب کنید
تنها راه پیشگیری از واکنش آلرژی غذایی اجتناب از غذایی است که به آن حساسیت دارید. اگر به طور تصادفی غذای مشکلی مصرف می کنید ، در اولین علائم واکنش داروی خود را مصرف کنید.
- ممکن است واکنش جدی باشد آنافیلاکسی به آنافیلاکسی می تواند در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه پس از خوردن غذای مشکل ایجاد شود. تورم لب ، زبان یا گلو ، اسهال و استفراغ و یا مشکل در تنفس یا کاهش فشار خون همه از علائم واکنش آنافیلاکتیک هستند. همچنین مراقب رنگ پریدگی ، نبض ضعیف ، سرگیجه و حالت گیج شده باشید.
- اگر پزشک برای شما تجویز کرده است اپی نفرین (معمولاً EpiPen یا Adrenaclick) ، شما یا یک مددکار ، باید دارو را به خودتان تزریق کنید. اطمینان حاصل کنید که دارو را فعلی نگه دارید ، اگرچه باید در مواقع اضطراری از آن استفاده کنید حتی اگر تاریخ مصرف آن تمام شده باشد.
- حتی اگر اپی نفرین علائم شما را متوقف کرده است ، به اورژانس بروید.
- واکنش خفیف را می توان با کهیر ، بثورات خشک ، خارش دار ، قرمزی روی پوست یا اطراف چشم ، خارش در دهان یا مجرای گوش ، تهوع یا استفراغ ، اسهال ، درد معده ، احتقان بینی ، عطسه ، سرفه خشک ، طعم عجیب و غریب نشان داد. در دهان ، یا انقباضات رحم. متخصص آلرژی شما ممکن است آنتی هیستامین را برای درمان علائم ناشی از واکنش خفیف تجویز کند.
- یک واکنش شدید را می توان تورم لب ، گلو ، تنگی نفس ، مشکل در بلع ، کاهش فشار خون ، از دست دادن هوشیاری و احساس "عذاب قریب الوقوع" دانست.
- بین علائم آنافیلاکسی و واکنش خفیف تری همپوشانی وجود دارد. اگر از شدت واکنش خود مطمئن نیستید ، مزایای استفاده از اپی نفرین بیشتر از هزینه ها است.
مرحله 3. از شناسایی داروهای اضطراری استفاده کنید
استفاده از دستبند آلرژی به پرسنل اورژانس در مورد آلرژی شما هشدار می دهد تا بتوانید با خیال راحت درمان شوید. با متخصص آلرژی خود در مورد اطلاعات لازم برای قرار دادن این دستبند صحبت کنید.
- دستبند باید نشان دهد که آیا باید از EpiPen استفاده کرد یا خیر.
- دستبند باید دارای یک شماره تلفن اضطراری باشد.
- دستبند باید نشان دهنده هرگونه اقدام اضطراری باشد که باید دنبال شود.
مرحله 4. داروهای خود را در همه جا همراه داشته باشید
شما می خواهید در هر سناریویی آماده باشید ، مخصوصاً اگر برنامه های روز شما غیرقابل پیش بینی باشند.
همراه با داروی اپی نفرین اضطراری و آنتی هیستامین/استنشاق کننده ، که توسط متخصص آلرژی ارائه شده است ، همراه داشته باشید
مرحله 5. مشاوره را در نظر بگیرید
یادگیری نحوه کنار آمدن با حساسیت غذایی شما را به برخی یا بسیاری از تغییرات شیوه زندگی سوق می دهد که ناگزیر تعامل بین شما و خانواده ، دوستان ، همکاران و غریبه ها را تغییر می دهد.
در حالی که مشاوره تغذیه می تواند به شما در تدوین استراتژی هایی برای سالم ماندن کمک کند ، مشاوره سنتی ممکن است ارزشمند باشد اگر احساس می کنید از عواقب حساسیت غذایی خود بر خود و/یا عزیزان خود دچار سردرگمی شده اید یا دچار سردرگمی شده اید
قسمت 2 از 4: غذا خوردن در خانه
مرحله 1. وضعیت زندگی خود را ارزیابی کنید
نحوه سازگاری شما با تشخیص آلرژی غذایی بستگی به وضعیت شما به عنوان مجرد ، همراه یا عضوی از گروهی دارد که در خانه مشترک هستند. اگر تنها زندگی می کنید ، به راحتی می توانید غذاهای مشکل دار را ممنوع کنید. اگر با دیگران زندگی می کنید ، ممکن است اجازه دهید غذاهای مشکل دار تحت شرایط خاصی مجاز باشند.
- این احتمال را در نظر بگیرید که فرد آلرژیک در صورت وجود غذاهای مشکل ساز در خانه با غذاهای مشکل ساز تماس پیدا کند. (آیا فرد آلرژیک کودک است؟ کودک چند ساله است؟ چقدر کودک می تواند مسئولیت اجتناب از تماس با غذاهای مشکل ساز را بر عهده بگیرد؟)
- هزینه ها و مزایای نگهداری هر یک از افراد خانواده در خانه را در مقابل ممنوعیت آنها در نظر بگیرید.
مرحله 2. غذاهای مشکل دار را از غذاهای بدون مشکل جدا کنید
غذاهای مربوطه را بر اساس قفسه و ظرف تقسیم کنید.
- برچسب های واضح بر روی غذاهای مشکل ساز بنویسید.
- برای جلوگیری از آلودگی متقابل ، عادت کنید تمام سطوح و وسایلی را که غذاها با آنها تماس می گیرند قبل و بعد از آماده سازی و مصرف تمیز کنید.
- سعی کنید غذا خوردن را به مکانهای خاصی محدود کنید تا احتمال آلودگی متقابل کاهش یابد.
مرحله 3. نحوه خواندن دقیق برچسب مواد غذایی را بیاموزید
چه شما و چه کسی که با او زندگی می کنید در حال نگاه کردن به یک ماده غذایی در کابینت آشپزخانه خود هستید یا در یک راهرو در فروشگاه مواد غذایی ، می خواهید بدانید که در مطالعه برچسب باید به دنبال چه چیزی باشید.
- همه محصولات غذایی تولید شده توسط FDA تحت نظارت ایالات متحده ملزم به ذکر یک "آلرژن اصلی غذایی" در برچسب محصول هستند.
- عمده آلرژن های غذایی عبارتند از شیر ، گندم ، تخم مرغ ، بادام زمینی ، آجیل درختی ، ماهی ، صدف سخت پوستان و سویا.
- منابع غیر منتظره آلرژن ها نیازی به نشان دادن برچسب ندارند.
- در صورت حساسیت به آلرژن کمتر رایج ، باید تحقیقات شخصی انجام دهید. اطلاعاتی را در مورد غذاهای مرتبط با غذاهای مشکل دار خود جستجو کنید. با تولید کنندگان تماس بگیرید یا از طریق وب سایت های خود با آنها تماس بگیرید تا بینش بیشتری در مورد اینکه آیا غذاهای مشکل ساز شما در یک محصول وجود دارد یا خیر ، دریافت کنید.
قسمت 3 از 4: غذا خوردن در مدرسه و محل کار
مرحله 1. خود را برای جهان خارج از خانه خود آماده کنید
وقتی خانه را ترک می کنید ، لزوماً کنترل خود را در مواجهه با غذا از دست می دهید. نیازهای خود را برای محیطی که وارد آن می شوید بشناسید و حتماً کسانی را که با شما در تماس خواهند بود را در مورد چگونگی ایجاد یک محیط سالم مطلع کنید. داروهای اضطراری خود مانند اپی نفرین را همیشه در دسترس داشته باشید.
مرحله 2. اطمینان حاصل کنید که مدیران و معلمان مدرسه از حساسیت شما مطلع هستند
برنامه مراقبت های اضطراری آلرژی غذایی و آنافیلاکسی را به مدرسه ارائه دهید و همچنین داروی اپی نفرین اضطراری و آنتی هیستامین ها/استنشاقی را که توسط متخصص آلرژی ارائه شده است ، تهیه کنید.
- برای آگاهی از عادات کلی مدرسه که از ایجاد مشکل در غذاهای مشکل دار ، چه در کافه تریا و چه در اتوبوس مدرسه جلوگیری می کند ، با مدیر خدمات غذا صحبت کنید.
- تحقیقات نشان می دهد نیمی از کودکان به دلیل حساسیت غذایی در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. با مدیران و معلمان در مورد راه های مقابله با زورگویی و فراگیری کافه تریای مدرسه صحبت کنید.
مرحله 3. در برنامه ریزی ناهارهای کاری پیش قدم شوید
برای اطمینان از اینکه ناهارهای محل کار شما فاقد حساسیت هستند ، رستوران هایی را پیشنهاد کنید که به افراد مبتلا به آلرژی پاسخ می دهند.
- از شروع گفتگو در مورد آلرژی خود با همکاران نترسید ، اگرچه هنگام آموزش آنها می خواهید از لمس سبک استفاده کنید.
- فعالیت های تیم سازی را پیشنهاد دهید که شامل غذاها نمی شود.
- اطمینان حاصل کنید که بشقاب خود را در محل کار ببرید و سعی کنید قبل از همکاران خود غذا بخورید تا از آلودگی متقابل جلوگیری شود.
قسمت 4 از 4: غذا خوردن در رستوران ها
مرحله 1. رستورانها را زودتر تحقیق کنید
اگرچه ممکن است بخواهید یک شب خودجوش در شهر داشته باشید ، اما انجام کارهای کوچک به شما در یافتن رستورانی متناسب با نیازهای شما کمک زیادی می کند.
- در مورد رستوران های آلرژی زا با متخصص آلرژی خود صحبت کنید.
- منوها را برای مراقبت از غذاهای مشکل دار مرور کنید.
- سعی کنید از رستوران های مستعد آلودگی متقابل (مانند بوفه ، نانوایی ، رستوران های آسیایی ، رستوران های غذاهای دریایی) اجتناب کنید.
- در زمان کمتر از ساعت شلوغ (2 تا 4 بعد از ظهر) با رستوران تماس بگیرید تا بتوانید در مورد میزان آسایش و اقدامات احتیاطی آنها در مورد افرادی که به غذای شما حساسیت دارند س questionsال بپرسید.
مرحله 2. در رستوران بیش از حد آماده باشید
هیچ کس به اندازه شما نگران آلرژی غذایی شما نیست. با آگاهی و آمادگی برای لذت بردن از یک وعده غذایی سالم ، از نگرانی خود به نفع خود استفاده کنید.
- یک کارت بهداشتی حساسیت غذایی آماده برای توزیع به کارکنان منتظر و مدیر جهت اطلاع از نیازهای شما داشته باشید.
- از پرسیدن سوالات در مورد سفارش خود دریغ نکنید. حقیقت قدیمی کاربرد دارد: بهتر از تأسف.
- بخواهید با مدیری که قبلاً با او تلفنی صحبت کرده اید صحبت کنید و از آنها برای توجه به شما در ارائه یک غذای سالم و خوشمزه تشکر کنید.
- با تشکر از سرورها ، مدیر و کارکنان قدردانی خود را از یک رستوران که درخواست های شما را برآورده می کند ، نشان دهید.
مرحله 3. ساده باشید
اگر در مورد منو مطمئن نیستید ، چیزی مانند سیب زمینی پخته یا مرغ کبابی را در نظر بگیرید.
- از غذاهای سرخ کرده و دسرها خودداری کنید.
- در طول سفر ، هتل هایی با مایکروویو و/یا آشپزخانه را جستجو کنید که به شما امکان می دهد غذای خود را تهیه کنید.
نکات
- یک متخصص آلرژی متخصص که در زمینه آلرژی غذایی تخصص دارد پیدا کنید و در صورت نیاز به توضیح در مورد موضوع به آنها مراجعه کنید.
- تمام تلاش خود را بکنید تا خوش بین باشید. اگرچه زندگی با آلرژی غذایی مستلزم هوشیاری مداوم است ، اما همچنان می توانید از خود ، غذای خود و همراهی خود لذت ببرید.
- هنگام اطلاع و آموزش دوستان ، خانواده و همکاران خود در مورد حساسیت غذایی خود نگران این نباشید که مزاحم شوید. شما می خواهید زندگی و تجربیات خود را با این افراد به اشتراک بگذارید و یادگیری نحوه برخورد با آلرژی غذایی بخشی از آن زندگی و آن تجربیات است.
- آماده باشید که سبک زندگی خود را با نیازهای خود تطبیق دهید.
- سفر ممکن است دشوار باشد ، اما می توانید خود را به اندازه کافی آماده کنید: سعی کنید با خطوط هوایی دوستانه برای مبتلایان به آلرژی پرواز کنید. تنقلات خود را بسته بندی کنید. اگر این چیزی است که شما نیاز دارید ، یک کارت حساسیت آشپز به زبان دیگری تهیه کنید.
- سعی کنید بصورت آنلاین یا حضوری با سایر افراد مبتلا به آلرژی ارتباط برقرار کنید. داستانها را به اشتراک بگذارید فرا گرفتن. خنده. بدانید که تنها نیستید.
