اختلال نقص توجه و بیش فعالی یک اختلال بسیار شایع در بین کودکان است. بر اساس گزارش والدین ، از هر 10 کودک 1 نفر تشخیص ADHD را دریافت کرده اند. علاوه بر این ، این اختلال محدود به دوران کودکی نیست. هم نوجوانان و هم بزرگسالان می توانند مبتلا به ADHD شوند. اگر فکر می کنید ADHD دارید ، باید برای ارزیابی کامل به پزشک مراجعه کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناخت علائم ADHD در کودکان
مرحله 1. از علل احتمالی ADHD آگاه باشید
در حالی که محققان هنوز به طور کامل ریشه های ADHD را محدود نکرده اند ، برخی عوامل برجسته هستند. برای اولین بار ، ADHD در کودکان از هر قشر از زندگی و زمینه های قومی شایع است. به نظر می رسد چندین ژن با ADHD مرتبط هستند و در خانواده ها وجود دارد. دیگر مقصران بالقوه ای که ممکن است منجر به ADHD شوند عبارتند از:
- رژیم های غذایی غنی از افزودنی های غذایی ، که ممکن است علائم را تشدید کند
- رژیم های غذایی کم اسیدهای چرب امگا 3
- سیگار کشیدن و نوشیدن مادر
- عوارض هنگام تولد یا وزن کم هنگام تولد
- قرار گرفتن در معرض سموم یا سرب محیط زیست
- آسیب مغزی
مرحله 2. مجموعه ای از علائم را که نشان دهنده ADHD است جستجو کنید
ADHD به اندازه افرادی که تحت تأثیر قرار می دهد منحصر به فرد است. با این وجود ، طیف وسیعی از علائم وجود دارد که معمولاً در کودکانی که از این اختلال رنج می برند وجود دارد. این علائم باعث اختلال در عملکرد کودک در مدرسه ، خانه یا دوستی می شود.
- معلمان و مدیران مدارس ممکن است به شما در مورد مشکلاتی که ممکن است در خانه تشخیص داده نشوند هشدار دهند.
-
علائم باید در 12 سال اول زندگی قابل تشخیص باشند و کودکان مبتلا به ADHD باید حداقل شش نشانه را تجربه کنند ، مانند:
- اغلب چیزها را فراموش می کند
- بی حوصلگی یا تکان خوردن
- به راحتی منحرف می شود
- از دست دادن کتاب ، اسباب بازی یا سایر اموال
- بی صبرانه عمل کنید
- اغلب مکالمات دیگران را قطع می کند
- زیاد صحبت کردن/آواز خواندن/زمزمه کردن
- پیروی از دستورالعمل ها مشکل را نشان دهید
- برای شروع کارها به دستورالعمل های گسترده ای نیاز دارید
- مشکل در نوبت گرفتن
- زیاد بچرخید
- به طور مداوم بین وظایف خود به عقب و جلو تغییر دهید
مرحله 3. انواع فرعی ADHD را بشناسید
کودکان مبتلا به ADHD به طور کلی یکی از سه تشخیص را دریافت می کنند. این زیرگونه ها به نحوه نمایش علائم بستگی دارد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در گذر زمان تغییراتی در علائم خود ایجاد کنند. بنابراین ، تشخیص آنها ممکن است انواع آنها را تغییر دهد. سه زیرگونه ADHD عبارتند از:
- نوع غالباً بی توجه. کودکان با این نوع به راحتی منحرف می شوند ، فراموشکار هستند ، اغلب چیزها را از دست می دهند ، به نظر نمی رسد هنگام صحبت با آنها گوش می دهند ، از کارهایی که نیاز به تمرکز بیشتر یا تلاش ذهنی دارند اجتناب می کنند یا دوست ندارند و در 6 ماه گذشته بی نظم هستند.
- غالباً بیش فعال-تکانشی. بچه هایی با این نوع بیش از حد صحبت می کنند ، هنگام نشستن بی حوصله و سر و صدا می کنند ، به نظر می رسد که همیشه در حال حرکت هستند ، پاسخ س questionsالات را به روشنی بیان می کنند ، در انتظار نوبت خود دچار مشکل می شوند و با صعود یا پریدن در زمان هایی که انجام آن برای گذشته نامناسب است ، بی قراری را نشان می دهد. 6 ماه.
- نوع ترکیبی. این زیرگونه ADHD زمانی تشخیص داده می شود که هم معیارهای نوع بی توجهی و هم نوع بیش فعالی- تکانشی در 6 ماه گذشته به طور مساوی وجود داشته باشد.
قسمت 2 از 3: شناخت علائم ADHD در بزرگسالان
مرحله 1. مشخص کنید که آیا مشکلات در محل کار یا مدرسه نشان دهنده یک مشکل بزرگتر است
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است تشخیص ندهند که مشکلی دارند. به احتمال زیاد ، اگر علائم شما به تازگی شروع شده اند یا فقط در یک منطقه از زندگی شما وجود دارد ، ADHD ندارید (تشخیص در بزرگسالی به ارائه علائم در طول زندگی بستگی دارد). بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است به طور منظم شغل خود را تغییر دهند ، اما هرگز در موقعیت خاصی به موفقیت دست نیافته اند. این افراد ممکن است آرزوهای شغلی خاصی نداشته باشند و به ندرت افتخارات مربوط به شغل را دریافت می کنند. علائم دیگر ADHD مربوط به کار یا مدرسه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکل در انجام وظایف
- مشکلات در حفظ تمرکز یا تمرکز
- فراموشی (مانند جلسات ، مهلت ها و غیره)
- بی نظمی
- اهمال کاری
- تاخیر
مرحله 2. ببینید آیا مسائل عاطفی نشان دهنده ADHD بزرگسالان است
بزرگسالان مبتلا به ADHD غالباً تشخیص بیماریهای روانی دیگر مانند افسردگی یا اضطراب را دارند. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است تحمل ناامیدی پایینی را نشان دهند ، به این معنی که کوچکترین اشتباه یا انتقادی می تواند ثبات عاطفی آنها را بسیار تحت تأثیر قرار دهد.
- چنین بزرگسالانی ممکن است به راحتی دیگران را منفجر کنند یا در حالت افسردگی فرو روند. بزرگسالان مبتلا به ADHD همچنین ممکن است اختلالات خلقی خود را با استفاده از الکل یا مواد مخدر خوددرمانی کنند و سوءمصرف مواد را یکی دیگر از مشکلات شایع مشترک ایجاد کند.
- افراد مبتلا به ADHD همچنین ممکن است عزت نفس پایینی داشته باشند و احساس شرمندگی زیادی کنند.
مرحله 3. مشکلات روابط خود را از نزدیک ببینید
بسیاری از افراد در روابط خود مشکلاتی را تجربه می کنند که ممکن است شبیه کسانی باشد که از ADHD رنج می برند. با این حال ، بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است تا حد زیادی با این مسائل روبرو شوند.
- والدین ، خواهر و برادر ، دوستان یا شرکا ممکن است به دلیل صحبت مداوم شما بر سر آنها ، فراموشی نامزدهای مهم و خسته شدن در مکالمه ، احساس نادیده گرفته شدن یا کم ارزش بودن کنند.
- بعلاوه ، بزرگسالان ممکن است تکانشگری نشان دهند که منجر به تصمیمات ضعیفی مانند تقلب ، قمار ، یا سوء مصرف مواد مخدر یا الکل می شود که در روابط آنها اختلال ایجاد می کند.
مرحله 4. در آزمون آنلاین شرکت کنید
PsychCentral یک وب سایت است که ارزیابی اولیه ای را ارائه می دهد که به شما کمک می کند تعیین کنید آیا مشکلاتی که تجربه می کنید نشان دهنده اختلال توجه است یا خیر. به خاطر داشته باشید که هر آزمایشی که بدون راهنمایی ارائه دهنده خدمات درمانی به صورت آنلاین تکمیل شود ، تنها می تواند نتایج آزمایشی را ارائه دهد. شما باید به یک متخصص آموزش دیده مراجعه کنید که بتواند با شما مصاحبه کرده و علائم شما را در رابطه با سابقه پزشکی و تحصیلی شما بررسی کند.
قسمت 3 از 3: ملاقات با پزشک
مرحله 1. به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید
به پزشک خود توضیح دهید که نگران این هستید که ممکن است علائم مشابه ADHD را تجربه کنید و مایل به معاینه هستید. اگر فکر می کنید ممکن است ندانید وقتی به آنجا رسیدید چه چیزی بگویید ، موضوعات موردنظر خود را روی یک کاغذ بنویسید.
پزشک شما ممکن است بتواند ADHD را بر اساس تجربه قبلی با این اختلال تشخیص دهد. با این حال ، اکثر پزشکان شما را برای ارزیابی بیشتر با روانشناس یا روانپزشک ارجاع می دهند
مرحله 2. یک معاینه کامل پزشکی انجام دهید
برای اینکه مطمئن شوید ADHD دارید و نه مشکل دیگری ، باید طیف وسیعی از آزمایشات را انجام دهید تا سایر شرایط را رد کنید. آزمایشات باید شامل آزمایش خون برای رد مشکلات تیروئید ، مسمومیت با سرب یا افت قند خون باشد.
اگر می خواهید یک تشخیص کامل انجام دهید ، آزمایش شنوایی و بینایی ، اسکن مغزی و EEG انجام دهید. این آزمایشات به رد سایر مشکلات احتمالی که به نظر می رسد ADHD هستند کمک می کند
مرحله 3. انتظار دارید به س questionsالات مربوط به زندگی و علائم خود پاسخ دهید
تا آنجا که می توانید صادقانه و کامل به این سوالات پاسخ دهید. نسخه هایی از گزارشات مدرسه یا نامه های مربوط به زمان تعلیق یا اخراج ، ارسال به دادگاه ، تخلفات رانندگی و غیره را به عنوان نمونه از مناطق مشکل دار بیاورید.
در برخی موارد ، علاوه بر پرسشنامه های گزارش خود ، ممکن است از شما خواسته شود که مجموعه ای از ارزیابی های روانشناختی را تکمیل کنید. چنین آزمایشاتی برای بررسی جامع علائم ، شخصیت و سایر شرایط احتمالی شما طراحی شده است
مرحله 4. از روانشناس بخواهید با افراد نزدیک شما مصاحبه کند
این افراد ممکن است والدین ، همسر یا معلم شما باشند که می توانند گزارشی از زمینه هایی که با آنها درگیر هستید ارائه دهند. اگر این در دسترس نیست ، می توانند پرسشنامه ای را که پزشک داده است پر کنند.
مرحله 5. در مورد گزینه های درمانی با تیم مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید
درمان های م effectiveثری برای کودکان ، نوجوانان و بزرگسالانی که تشخیص ADHD دارند وجود دارد. بسیاری از مردم سعی می کنند علائم ADHD را با داروهای طبیعی مانند تغییر شیوه زندگی (مانند رژیم غذایی ، خواب ، ورزش) ، ایجاد برنامه های معمول ، محل اقامت در مدرسه یا محل کار و کاهش حواس پرتی ها به حداقل برسانند. تحقیقات نشان می دهد که هم کودکان و هم بزرگسالان هنگام دریافت ترکیبی از دارو و درمان برای درمان ADHD نتایج بهتری را نشان می دهند.
همیشه قبل از شروع رژیم جدید یا قطع رژیم قبلی ، هر گونه روش درمانی را با پزشک خود در میان بگذارید
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- پس از تکمیل تشخیص مناسب ، پزشک شما باید بتواند به شما بگوید که آیا ADHD دارید ، چه نوع ADHD دارید ، اگر خفیف ، متوسط یا شدید باشد و اگر در شرایط همزمان بیماری دارید.
- اگر پزشک شما را بدون معاینه جامع ، پرسشنامه و مشخصات پزشکی تشخیص دهد ، ممکن است تشخیص کامل نباشد. باید مدتی طول بکشد تا تشخیص صحیح انجام شود. اگر اتفاق می افتد به راحتی نظر دوم را جویا شوید.
- به خاطر داشته باشید که همه داروهای ADHD برای همه یکسان عمل نمی کند.
- همه افراد مبتلا به ADHD منحصر به فرد هستند ، که می تواند تشخیص را دشوار کند.
