آفازی بر نحوه ارتباط فرد تأثیر می گذارد. کسی که مبتلا به آفازی است می داند چه می خواهد بگوید ، اما نمی تواند آن را به گونه ای بیان کند که مردم بفهمند. گاهی اوقات این اتفاق می افتد پس از سکته مغزی فرد ، و می تواند برای فرد بسیار ناامید کننده باشد. صحبت با فردی که مبتلا به آفازی است می تواند چالش برانگیز باشد ، اما غیر ممکن نیست. ایجاد برخی تغییرات ساده در نحوه صحبت با شخص می تواند به شما در رساندن پیام خود و یافتن حرفهای او نیز کمک کند. مراقب باشید از اشتباهات رایجی که افراد هنگام برقراری ارتباط با فرد مبتلا به آفازی مرتکب می شوند ، جلوگیری کنید ، مانند صحبت کردن با آنها ، تصحیح گفتار یا نادیده گرفتن آنها در مکالمات.
مراحل
روش 1 از 2: تنظیم نحوه برقراری ارتباط
مرحله 1. قبل از شروع صحبت ، توجه شخص را جلب کنید
وقتی وارد اتاق او می شوید یا او را می بینید ، همیشه از آن شخص با عنوان دلخواه خود استقبال کنید ، مثلاً با گفتن: "سلام ، آقای ابرز!" یا "سلام ، کارلا!" سپس ، قبل از اینکه حرف دیگری بزنید ، مطمئن شوید که آنها به شما نگاه می کنند.
- اگر جایی پر سر و صدا هستید ، به اتاق ساکت بروید تا صحبت کنید. هر چیزی که ممکن است شنیدن را برای شما سخت کند ، مانند تلویزیون یا رادیو را خاموش کنید. بنشینید یا بایستید تا روبه روی فرد باشید.
- اگر فرد مشکل شنوایی دارد ، خوب است بلندتر از حد معمول صحبت کنید. با این حال ، اگر شنوایی آنها خوب است ، فریاد نزنید و با صدای بلند صحبت نکنید.
مرحله 2. در صورت امکان س “الات "بله" یا "نه" بپرسید
س questionsالات "بله" و "نه" اغلب برای افرادی که مبتلا به آفازی هستند آسان تر است ، بنابراین در صورت امکان از آنها استفاده کنید. این ممکن است نیاز به پرسیدن سوالات بیشتری نسبت به حالت عادی داشته باشد تا بفهمید فرد چه می خواهد یا به چه چیزی نیاز دارد. با این حال ، اگر در تشخیص آنچه آنها می خواهند یا نیاز دارند مشکل دارید ، می تواند مفید باشد.
- به عنوان مثال ، اگر شخص سعی می کند چیزی را به شما بگوید ، ممکن است با یک سوال ساده مانند "گرسنه هستید؟" یا "آیا به من نیاز داری تا چیزی برایت بیاورم؟"
- سپس آنچه را که فرد می خواهد با سوالات اضافی "بله" یا "نه" مانند "آیا ساندویچ می خواهید؟" محدود کنید. یا "آیا به عینک خود احتیاج دارید؟"
مرحله 3. گزینه هایی را برای ساده سازی انتخاب برای آنها ارائه دهید
هنگامی که نیاز دارید از آنها چیزی بپرسید که نمی توانید در س “ال "بله" یا "نه" مطرح کنید ، ارائه گزینه ها بهترین راه بعدی برای برقراری ارتباط با آنها است. 2-3 انتخاب به آنها ارائه دهید تا از فشار زیاد آنها جلوگیری کنید.
- به عنوان مثال ، ممکن است چیزی از این قبیل بپرسید: "آیا می خواهید پیراهن قرمز بپوشید یا پیراهن آبی؟" یا "آیا می خواهید بوقلمون ، ژامبون یا گوشت گاو برشته روی ساندویچ خود بخورید؟"
- همیشه مطمئن شوید که پاسخ آنها را پس از دادن آنها تأیید می کنید. به عنوان مثال ، اگر فرد پاسخ داد که می خواهد پیراهن قرمز بپوشد ، بگویید: "پیراهن قرمز؟" و سپس منتظر بمانید تا سرشان را تکان دهند یا بله بگویند.
مرحله 4. از نشانه های بصری برای بیان نیازهای خود برای آنها راحت تر استفاده کنید
نشانه های بصری می توانند به شما کمک کنند تا زمانی که مطمئن نیستید شخص چه می پرسد یا می گوید ، شفاف سازی کنید. از فرد بخواهید تا جایی که ممکن است از نشانه های بصری استفاده کند تا به شما در درک آنچه می خواهند یا نیاز دارند کمک کند. برخی از راه هایی که می توانید این کار را انجام دهید عبارتند از:
- اشاره کردن
- رسم تصاویر
- استفاده از حرکات دست
- نوشتن
- استفاده از حالات چهره
مرحله 5. دستورالعمل ها را به زبان ساده و با مراحل کوچک توضیح دهید
به جای اینکه مجموعه پیچیده ای از دستورالعمل ها را به فرد بدهید ، آنچه را که باید بگویید تقسیم کنید. یکبار به شخص بگویید و بعد از هر دستور مکث کنید تا به او فرصت دهید تا اطلاعات را جذب کند.
به عنوان مثال ، به جای این که بگویید: "ابتدا می خواهم به شما کمک کنم لباس بپوشید و صبحانه بخورید ، و سپس شما ساعت 9:00 به پزشک مراجعه کنید" ، می توانید بگویید: "من به شما کمک می کنم تا لباس بپوشید ،”سپس مکث کنید. سپس بگویید: "بعد ، برای صرف صبحانه به اتاق ناهارخوری می رویم" و مکث کنید. سپس بگویید: "پس از آن ، به وقت پزشک خود در ساعت 9:00 می روید."
مرحله 6. تأیید کنید که شما و شخص یکدیگر را درک می کنید
وقتی با فردی مبتلا به آفازی ارتباط برقرار می کنید ، سوء تفاهم می تواند به راحتی اتفاق بیفتد. هنگامی که شخص چیزی به شما می گوید ، نکات اصلی خود را به آنها برگردانید و بگویید: "درست است؟" به آنها فرصت دهید تا نظر خود را تأیید یا روشن کنند. به طور مشابه ، سعی کنید تأیید کنید که آنها شما را درک می کنند. به عنوان مثال ، می توانید بگویید: "آیا این منطقی است؟"
سعی کنید درک خود را تأیید کنید ، اما زیاد به آن فشار نیاورید ، وگرنه ممکن است فرد ناامید شود. در صورت احساس آشفتگی استراحت کنید یا به آنها زمان بیشتری بدهید
روش 2 از 2: اجتناب از مشکلات رایج
مرحله 1. از زبان بزرگسالان استفاده کنید و از صحبت کردن با شخص خودداری کنید
هرگز از صحبت کردن با کودک یا صحبت با کسی که مبتلا به آفازی است به شیوه کودکانه استفاده نکنید. این مسخره است و احتمالاً آنها را ناراحت خواهد کرد. با همان زبانی صحبت کنید که با بزرگسالان دیگر صحبت می کنید.
مرحله 2. به شخص اجازه دهید آنچه را که می خواهد بگوید به تنهایی به پایان برساند
سعی نکنید آنها را عجله کنید یا جملات شخص را برای آنها به پایان برسانید. این برای آنها خسته کننده خواهد بود و به آنها این فرصت را نمی دهد که به تنهایی صحبت کنند.
- به خاطر داشته باشید که ممکن است مدتی طول بکشد تا فرد مبتلا به آفازی کاملاً خود را نشان دهد. سعی کنید در حین انجام این کار صبور باشید.
- اگر زمان شما کم است ، سعی کنید به آن فرد بگویید که بعداً برای صحبت با او برمی گردید و مطمئن شوید که این کار را انجام می دهید.
مرحله 3. شخص را در تلاش برای صحبت کردن تشویق کنید
شخص را تحسین کنید و به او اطمینان دهید که کار خوبی را انجام می دهد حتی اگر در تلاش باشد. این به ایجاد اعتماد به نفس آنها کمک می کند و به آنها انگیزه می دهد تا به تلاش خود ادامه دهند.
اگر فرد در حین برقراری ارتباط شروع به ناامیدی می کند ، سعی کنید چیزی شبیه این را بگویید: "می دانم که می دانی. سعی کنید به من بگویید "یا" شما عالی کار می کنید! وقت بگذارید.”
نکته: از تصحیح فرد در صورت به خاطر آوردن اشتباه یا اشتباه خودداری کنید. به آنها گوش دهید و به آنها اجازه دهید آنچه را که می خواهند بگویند به تنهایی بیان کنند.
مرحله 4. شخص را مانند معمول در مکالمات مشارکت دهید
آنها را نادیده نگیرید و سعی نکنید به جای آنها صحبت کنید. نظر شخص را بپرسید و به او فرصت دهید تا در حین گفتگو صحبت کند. اگر در مورد موضوع مهمی بحث می کنید ، از آنها کمک بگیرید. به آنها نشان دهید که برای نظر آنها ارزش قائل هستید و می خواهید حرفهای آنها را بشنوید.
اطمینان حاصل کنید که گاهی اوقات در طول مکالمات با شخص تماس بگیرید تا مطمئن شوید که او متوجه شده است. به عنوان مثال ، ممکن است چیزی شبیه این را بگویید: "آیا این منطقی بود ، چارلی؟" فقط مراقب باشید این کار را زیاد انجام ندهید وگرنه ممکن است فرد آزرده خاطر شود
نکته: سعی کنید فرد را برای معاشرت بیشتر با درک بهتر او ببرید. این می تواند به ایجاد اعتماد به نفس آنها کمک کرده و فرصت بیشتری برای تمرین صحبت کردن به آنها بدهد.
مرحله 5. اگر فرد بیش از حد ناامید شد ، به فعالیت دیگری روی آورید
گاهی اوقات مکالمات برای فرد بسیار ناامید کننده خواهد بود تا بتواند آنها را ادامه دهد. اگر این اتفاق می افتد ، کار دیگری برای انجام این کار پیدا کنید یا اگر او آرام می خواهد او را تنها بگذارید. حتماً از آنها بپرسید که آیا آنها به استراحت می خواهند بدون توجه به ناامیدی خود.
