داشتن یک معلولیت ، چه جدید و چه مزمن ، می تواند فوق العاده دشوار به نظر برسد. جامعه به گونه ای تنظیم شده است که با افراد ناتوان سروکار دارد ، حتی اگر 15 درصد از مردم در سراسر جهان دارای معلولیت هستند. صرف نظر از موقعیت یا شیوه زندگی شما ، می توانید تغییراتی ایجاد کنید که زندگی با معلولیت را آسان تر و زندگی شما را شادتر می کند. با تنظیم عاطفی و جسمی ، می توانید بپذیرید که معلولیت شما را تعریف نمی کند یا توانایی راحت یا شاد بودن شما را محدود نمی کند.
مراحل
قسمت 1 از 3: تعدیل احساسی
مرحله 1. با ناتوانی خود آشنا شوید
دانش یک قدرت است ، بنابراین یادگیری ناتوانی شما می تواند به شما قدرت زندگی با آن را بدهد. به ویژه اگر این ناتوانی برای شما جدید است ، باید در مورد آنچه انتظار دارید با پزشک خود صحبت کنید. برخی از س questionsالات قابل طرح عبارتند از:
- آیا این معلولیت موقت است یا دائمی؟
- آیا عوارض شایع یا بیماریهای ثانویه ای وجود دارد که اغلب با ناتوانی همراه است؟
- آیا منابع فیزیکی یا احساسی یا گروه های حمایتی در منطقه شما موجود است؟
- آیا درمان مداوم یا فیزیوتراپی برای مدیریت ناتوانی شما لازم است؟
- چه تغییراتی در شیوه زندگی ، شغل یا فعالیتهای قبلی خود لازم است تا آنها را با یک ناتوانی جدید یا در حال پیشرفت سازگار کنید؟
- اگر ناتوانی شما در حال پیشرفت است ، احتمال پیشرفت چقدر سریع است؟ آیا ابزاری برای کند کردن پیشرفت وجود دارد؟
مرحله 2. موقعیت خود را بپذیرید
احتمالاً سخت ترین جنبه سازگاری احساسی با یک ناتوانی ، پیش آگهی شما است. در حالی که امیدوار بودن و تلاش برای بهبودی همیشه خوب است ، اگر این کار را انجام دهید در حالی که به وضعیت فعلی خود با بی اعتنایی نگاه می کنید ، ممکن است افسرده و ناموفق باشید. شما باید شرایط فعلی خود و همچنین آینده احتمالی خود را بپذیرید. با این کار ، شما می توانید تلاش های خود را بر بهبود سطح زندگی خود متمرکز کنید ، نه بر میزان ناراحتی شما از نحوه پیشرفت کارها.
- پذیرش را با تنبلی اشتباه نگیرید. پذیرش به این معناست که شما کاملاً درک می کنید که وضعیت شما همان چیزی است که هست ؛ هرچند شما هنوز می توانید بر روی بهبود آن کار کنید.
- انکار یا نادیده گرفتن شدت ناتوانی شما می تواند کارهای عادی و جسمی را بسیار دشوارتر کند.
مرحله 3. بر حال و آینده خود تمرکز کنید نه گذشته خود
اگر مبتدی هستید که در نتیجه یک حادثه یا بیماری در حال پیشرفت دچار معلولیت شده اید ، مقایسه نکردن وضعیت فعلی شما با وضعیت گذشته بسیار دشوار است. کنار گذاشتن گذشته شما با پذیرش موقعیت شما همراه است. نیازی نیست که حالت قبلی را فراموش کنید ، اما نباید به خاطر وضعیت فعلی خود با ناامیدی به گذشته خود نگاه کنید. از خاطرات گذشته لذت ببرید (قبل از اینکه ممکن است دچار معلولیت شده باشید) اما اجازه ندهید آنها شما را عقب نگه دارند. همیشه در روند حرکت به جلو و با هدف بهبود وضعیت فعلی خود باشید.
- شما هنوز هم می توانید زمان خود را به یادآوری اختصاص دهید ، اما اجازه ندهید این کار شما را افسرده کند.
- اگر متوجه شدید که تمام وقت خود را صرف فکر کردن در مورد زندگی خود می کنید ، باید فعالیتهای دیگری را انجام دهید که شما را مجبور به برنامه ریزی برای آینده می کند.
مرحله 4. به خودتان اجازه دهید غصه بخورد
طبیعی است کسانی که از ناتوانی جدید یا رو به پیشرفت رنج می برند ، در غم از دست دادن "خود قدیمی" خود عزاداری کنند. مشکلی نیست که برای درک احساساتی که در رابطه با تغییر در زندگی خود دارید ، وقت بگذارید. درک اینکه ناراحت یا عصبانی بودن از وضعیت متغیر شما اشکالی ندارد و اجازه دادن به خود برای احساس آن احساسات می تواند به شما کمک کند از آنها عبور کنید.
مرحله 5. تمام تلاش خود را برای مثبت اندیشی انجام دهید
افرادی که در شرایط سخت و ناراحت کننده خوش بین هستند ، شادتر و سالم تر از افرادی هستند که در زندگی خود بدبین هستند. شما می توانید با هدف مثبت اندیشی حتی زمانی که در حال گذراندن برخی مشکلات هستید ، تغییرات زیادی در عملکرد ذهنی و جسمی خود ایجاد کنید. اگرچه ممکن است این اصطلاح فرسوده باشد ، اما همیشه به طرف روشن نگاه کنید. برای خوشبختی خود نمی توانید به محرک ها و تجربیات خارجی متکی باشید. شما باید مسئولیت خوشبختی خود را بر عهده بگیرید ، در غیر این صورت ممکن است هرگز آن را پیدا نکنید.
- سعی کنید در هر موقعیت خوبی را پیدا کنید ، حتی اگر چیز کوچکی باشد.
- هر زمان که مایل به اظهار نظر منفی شدید ، آگاهانه خود را متوقف کنید. درک کنید که منفی نگر هستید و سعی کنید با هر فکر منفی با یک فکر مثبت مقابله کنید.
مرحله 6. خود را منزوی نکنید
این می تواند وسوسه انگیز باشد که بخواهید از افراد و موقعیت های اجتماعی در شرایط ناراحتی دوری کنید ، اما انجام این کار فقط باعث بدتر شدن شما می شود. از معلولیت خود بهانه ای برای جدا کردن خود از دوستان و خانواده یا فعالیتهایی که دوست دارید استفاده نکنید. در عوض ، شما باید برعکس عمل کنید. از هر فرصتی برای بیرون آمدن و تجربه چیزهای جدید و هیجان انگیز استفاده کنید. با دوستان خود معاشرت کنید ، به جمع های اجتماعی بروید ، با خانواده دیدار کنید ، سرگرمی های جدید را امتحان کنید. اگر با افرادی که دوستشان دارید کارهای لذت بخشی انجام دهید بسیار خوشحال خواهید شد.
- گذراندن وقت به تنهایی با انزوای خود متفاوت است. شما همیشه باید سعی کنید در زمان تنهایی جا بیفتید ، اما تمام وقت خود را تنها نگذارید.
- قرار ملاقات هفتگی را با یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده در نظر بگیرید. به این ترتیب ، همیشه دلیلی خواهید داشت تا بیرون بروید و شخصی را ببینید که از آن لذت می برید.
مرحله 7. بر نقاط قوت خود تمرکز کنید
سازگاری با معلولیت می تواند درک نقاط قوت و توانایی های شما را دشوار کند. به جای اینکه به کارهایی که دیگر نمی توانید انجام دهید نگاه کنید ، به کارهایی که هنوز در آنها بسیار خوب هستید نگاه کنید. این نقاط قوت را در صورت امکان تشویق و رشد دهید. شما حتی ممکن است نقاط قوت جدیدی را که ناشی از تجربیات شما در رابطه با ناتوانی شما است کشف کنید.
- وقتی در مورد ناتوانی خود صحبت می کنید ، بر لیست کارهایی تمرکز نکنید که دیگر قادر به انجام آنها نیستید. همیشه ابتدا در مورد توانایی های خود صحبت کنید.
- کلاس هایی را در نظر بگیرید که به رشد استعدادها و توانایی های شما کمک می کند.
قسمت 2 از 3: یافتن منابع و پشتیبانی
مرحله 1. از درخواست کمک خجالت نکشید
یکی از بزرگترین موانع برای غلبه بر موارد جدید در معلولیت این است که با درخواست کمک در مواقع ضروری راحت شوید. اگرچه ممکن است ناامید کننده یا شرم آور باشد ، درخواست کمک اغلب کاری است که باید انجام شود. بدانید چه زمانی مناسب است که کاری را به تنهایی انجام دهید ، اما بر محدودیت های خود تاکید نکنید. فشار آوردن بیش از حد به خود برای انجام کاری در واقع می تواند خطرناک باشد و باعث آسیب جسمی شما شود. یاد بگیرید که نباید از درخواست کمک شرم کنید و دریافت کمک به این معنا نیست که شما در رسیدن به خواسته خود موفق یا ناتوان نیستید.
در صورت لزوم ، اطمینان حاصل کنید که افراد (یا پرستار) همیشه در اطراف شما هستند تا به شما کمک کنند
مرحله 2. به درمانگر مراجعه کنید
اگرچه فکر این که مشکلات خود را به یک غریبه بگویید ممکن است در ابتدا ترسناک به نظر برسد ، اما هیچ شخصی بهتر از درمانگر به شما کمک نمی کند. درمانگران آموزش دیده اند تا به افراد در مقابله با آسیب های روحی و روانی که ممکن است با ناتوانی همراه باشد ، کمک کنند. یک درمانگر می تواند منابع و خدمات مورد نیاز برای پذیرش ناتوانی شما را در اختیار شما قرار دهد. با مشاور منطقه خود که در زمینه خدمات ناتوانی تخصص دارد ، قرار ملاقات بگذارید.
- اگر از بیماری عاطفی یا روانی مرتبط با ناتوانی خود رنج می برید ، درمانگر می تواند درمان یا دارویی را ارائه دهد که می تواند به شما کمک کند.
- مراجعه منظم به یک درمانگر نیز راه خوبی برای کمک به شما در مقابله با مشکلاتی است که ممکن است در ارتباط با ناتوانی خود باشید. یک ناتوانی جدید یا در حال افزایش ممکن است احساسات قدیمی را دوباره زنده کند.
مرحله 3. در گروه درمانی شرکت کنید
درمان گروهی برای افرادی که دارای معلولیت هستند ، راهی عالی برای غلبه بر مشکلات عاطفی شما است ، بلکه ملاقات با افراد دیگری است که با مشکلات مشابه شما روبرو هستند. افرادی که به طور منظم در گروه درمانی شرکت می کنند ، شادتر و از نظر احساسی بهتر با معلولیت خود سازگار می شوند. به دنبال گروه درمانی در منطقه خود باشید و ببینید آیا کلاسهای تخصصی در زمینه ناتوانی وجود دارد که با آنها سر و کار دارید.
اگر به یک درمانگر مراجعه می کنید ، ممکن است او پیشنهادهایی برای درمان گروهی داشته باشد که ممکن است در آن شرکت کنید
مرحله 4. برنامه های کمک دولتی را بررسی کنید
داشتن معلولیت آسان نیست ، اما نیازی نیست بدون حمایت مبارزه کنید. اگر ناتوانی شما به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد ، برنامه هایی از طریق دولت و سازمان های خیریه بزرگ وجود دارد که برای کمک در دسترس هستند. با یک مددکار اجتماعی محلی تماس بگیرید تا بدانید برای چه برنامه هایی واجد شرایط هستید و چگونه می توانند به نفع شما باشند.
- به خاطر داشته باشید که بسیاری از برنامه ها برای بررسی ناتوانی شما نیاز به ویزیت متعدد پزشکان دارند ، بنابراین اگر از شما درخواست تأیید از طریق یک پزشک جدید را گرفت ، ناراحت نشوید.
- موسسات خیریه ای را در منطقه خود جستجو کنید که ممکن است بتوانند به معلولیت خاص شما کمک کنند.
مرحله 5. گرفتن یک سگ خدماتی را در نظر بگیرید
سگهای خدماتی به دو دلیل جداگانه سودمند هستند: آنها ممکن است بتوانند به شما در انجام وظایفی که ناتوانی شما از انجام آنها جلوگیری می کند ، کمک کنند و همچنین حیوان درمانی را انجام می دهند و خطر افسردگی و تنهایی شما را کاهش می دهند. اگر معلولیت شما را از انجام موفقیت آمیز کارهای روزمره باز می دارد ، باید به دنبال تهیه یک سگ آموزش دیده باشید. یک سگ خدماتی به شما این امکان را می دهد که هر زمان که به کمک نیاز دارید ، بدون وابستگی یا وابستگی به افراد در زندگی خود از آن کمک بگیرید.
- ممکن است یک برنامه دولتی یا سازمان خیریه وجود داشته باشد که بتواند به شما یک سگ خدماتی ارائه دهد.
- برخی از برنامه های سگ سرویس دارای لیست انتظار طولانی هستند ، بنابراین به خاطر داشته باشید که ممکن است فوراً برنامه خود را دریافت نکنید.
مرحله 6. سازمانی را پیدا کنید که بتواند پشتیبانی ارائه دهد
سازمانهایی وجود دارند که می توانند به شما در مدیریت ناتوانی کمک کنند ، حقوق خود را در محل کار و اماکن عمومی بشناسید و شما را به سمت منابع محلی راهنمایی کنند. چند مکان برای شروع دنبال کنید:
- انجمن افراد دارای معلولیت آمریکا
- مرکز فناوریهای کاربردی ویژه
- بهداشت روان آمریکا
- Mobility International USA
- سازمان ملی معلولیت
قسمت 3 از 3: زندگی با ناتوانی خود
مرحله 1. در صورت امکان سرگرمی ها و علایق خود را حفظ کنید
اگر دست از کارهای مورد علاقه خود بردارید ، فقط احساس بدتری خواهید داشت. در صورت امکان ، تمام تلاش خود را برای حفظ سرگرمی ها و فعالیت های مورد علاقه خود انجام دهید. اگر کارهایی که قبلاً دوست داشتید انجام دهید دیگر برای شما آسان نیست ، به دنبال روشهای جدیدی برای انجام آنها باشید. به عنوان مثال ، اگر قبلاً عاشق خواندن بودید اما دیگر نمی توانید این کار را انجام دهید ، گوش دادن به کتابهای صوتی را در نظر بگیرید. اگر اکنون از ویلچر استفاده می کنید و ورزش دوست دارید ، به دنبال تیم هایی در منطقه خود باشید که ویلچر را در خود جای دهند.
- شروع سرگرمی های جدید را نیز در نظر بگیرید.
- شرکت در کلاس های آموزشی برای سرگرمی جدید راهی خوب برای اجتماعی بودن و انجام کاری است که از آن لذت می برید.
مرحله 2. سلامت کلی خود را حفظ کنید
رژیم غذایی مناسب و ورزش منظم برای همه مهم است ، اما می تواند به ویژه در هنگام گذار به زندگی با معلولیت مفید باشد. اطمینان حاصل کنید که از وعده های غذایی منظم با مقدار زیادی میوه و سبزیجات استفاده می کنید. سعی کنید هر روز ، بسته به میزان مهارت و سطح مهارت خود ، فعالیت بدنی انجام دهید. کنترل رژیم غذایی و ورزش نیز خطر افسردگی و تنهایی را کاهش می دهد ، زیرا هر دو سطح دوپامین و سروتونین (هورمون های شادی) را در مغز افزایش می دهند.
- در صورت لزوم ، انجام فیزیوتراپی را به عنوان ورزش روزانه خود در نظر بگیرید.
- همیشه قبل از تغییر رژیم غذایی خود با پزشک خود مشورت کنید.
- ورزش منظم به شما کمک می کند تا عضلات را بسازید و حفظ کنید که ممکن است به ناتوانی جسمانی غلبه کند.
مرحله 3. به دنبال شغلی باشید که توانایی های شما را تکمیل کند
ممکن است متوجه شوید که در نتیجه ناتوانی خود ، نمی توانید شغل سابق خود را حفظ کرده یا کارهای شغلی را که قبلاً قادر به انجام آن بودید انجام دهید. برای اینکه از نظر مالی بالا و سرگرم باشید ، می توانید به دنبال شغل جدیدی باشید که بتوانید بدون توجه به ناتوانی خود در آن موفق باشید. لیستی از مواردی که در آنها مهارت دارید و مشاغل احتمالی مرتبط با آن استعدادها تهیه کنید. این نوع مشاغل را در منطقه خود جستجو کنید و ببینید چه اتفاقی می افتد. به یاد داشته باشید ، این که کارفرما حتی در مورد ناتوانی شما بپرسد غیرقانونی است. تا زمانی که بتوانید کار مورد نظر خود را انجام دهید ، معلولیت شما نباید مانع استخدام شما شود.
- اگر می توانند محل کار تحت قانون معلولیت آمریکا باشند ، باید به شما محل اقامت بدهند.
- اگر مشکل مالی نیست ، به انجام کارهای داوطلبانه برای تفریح بپردازید. این می تواند با ارائه کاری سازنده برای انجام دادن و تمرکز بر روی خود از شما کمک کند. بسیاری از افرادی که داوطلب می شوند احساس خوشبختی بیشتری می کنند.
