تیموما توموری است که در غده تیموس رشد می کند که می تواند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشد. تیموما گاهی با میاستنی گراویس ، سندرم پارانئوپلاستی همراه است که در آن بیمار دچار خستگی عضلانی و از دست دادن کنترل ماهیچه می شود. درمان تیموم بدخیم بستگی به میزان پیشرفت آن در بدن دارد. در بسیاری از موارد درمان جراحی کافی است ، اما در موارد دیگر شامل یک رویکرد چند حالته است: ترکیبی از جراحی ، پرتودرمانی و شیمی درمانی.
مراحل
روش 1 از 3: برداشتن تیموما با جراحی
مرحله 1. تشخیص دهید که برداشتن جراحی در مراحل اولیه امکان پذیر است
اگر تیموم شما در مراحل اولیه خود است و هنوز به بقیه بدن شما سرایت نکرده است ، شما یک کاندید عالی برای برداشتن تومور ، غده تیموس و برخی بافت های اطراف هستید. از این روش به عنوان عمل جراحی تیرکتومی یاد می شود. جراحی محتمل ترین روش درمان در مراحل I و II بیماری است و ممکن است تا حدودی در مرحله III موثر باشد.
در اکثر موارد ، جراحی به تنهایی برای درمان تیموما در مراحل اولیه کافی است. با این حال ، جراحی فقط می تواند حدود 25 - 40 of تیمومهای مرحله III را درمان کند
مرحله 2. تشخیص دهید که تیموما در مراحل آخر می تواند با جراحی کوچک شود اما همیشه برداشته نشود
اگر تیموما به طور قابل توجهی گسترش یافته باشد ، ممکن است حذف تیموما به طور کامل امکان پذیر نباشد. با این حال ، می توان از جراحی برای کوچک شدن شدید تومور و در نتیجه تسکین علائم استفاده کرد. از این حالت به عنوان رفع اشکال نامیده می شود. این جراحی ممکن است شامل برداشتن قسمتی از ریه یا دیواره ریه در مواردی باشد که تومور به این مناطق گسترش یافته است.
برخی از بیماران ممکن است پس از انجام عمل جراحی کاهشی برای از بین بردن سلول های سرطانی که ممکن است پس از جراحی باقی مانده باشند ، به پرتودرمانی نیاز داشته باشند. به این روش درمان کمکی گفته می شود
مرحله 3. جراح قفسه سینه را پیدا کنید
در اغلب موارد ، عمل جراحی جراحی توسط یک جراح قفسه سینه یا جراح که عمدتا روی قفسه سینه کار می کند ، انجام می شود. جراح قفسه سینه شما باید دارای مجوز هیئت مدیره باشد و شما باید بتوانید گواهینامه وی را به صورت آنلاین تأیید کنید.
مرحله 4. صلاحیت جراح خود را بررسی کنید
اگر انتخابی در این زمینه دارید ، سعی کنید جراح را پیدا کنید که در گذشته عمل جراحی موفقیت آمیز بسیاری از عمل های جراحی را انجام داده است. با خیال راحت س surgeالات خود را در مورد تجربیات جراح خود بپرسید ، از جمله:
- تعداد جراحی های موفقیت آمیز انجام شده
- میزان عفونت در بیمارستان
- گواهینامه های هیئت مدیره
- کیفیت بیمارستان
مرحله 5. تحت استرنوتومی متوسط قرار بگیرید
این متداول ترین جراحی است که برای برداشتن تیمومای مرحله I یا II انجام می شود. این شامل تقسیم استخوان سینه و برداشتن تیموما و بافتهای اطراف آن مانند لایه داخلی ریه و قلب است. این یک جراحی باز است ، به این معنی که شما بیشتر در معرض از دست دادن خون و زمان بهبود طولانی مدت هستید. با این حال ، این نوع جراحی یک کار عالی در برداشتن تومور به طور کامل انجام می دهد.
در برخی موارد ، ممکن است قبل از عمل به شیمی درمانی یا پرتودرمانی نیاز داشته باشید. شیمی درمانی و پرتودرمانی می تواند تومور را کوچک کرده و برداشتن آن را آسان تر کند
مرحله 6. دریابید که آیا نامزد عمل جراحی رباتیک تیمکتومی هستید یا خیر
این روش شامل ایجاد برش روی سینه بیمار و اتصال بازوهای روباتیک در یک طرف واحد پایه است. چندین دستگاه پزشکی در طرف دیگر متصل شده اند ، از جمله دوربین های آندوسکوپی که به مشاهده بدن کمک می کنند ، ابزارهای تیز ، ابزارهای دوخت پیچیده ، چاقوی کوچک مینیاتوری و لیزر. جراح جراحی از کنترلرها برای دستکاری ابزارهایی که در بدن بیمار هستند استفاده می کند. این سازها دارای قابلیت های مشابه مچ دست انسان هستند. جراح حرکات دوخت و برش خاصی را با استفاده از ابزار انجام می دهد. رایانه حرکات جراح را ترجمه کرده و آنها را در داخل بدن انجام می دهد.
این روش می تواند زمان بهبود و از دست دادن خون را کاهش دهد ، اما بسته به شدت تیموما برای هر بیمار امکان پذیر نیست
مرحله 7. از جراح خود در مورد امکان جراحی لاپاراسکوپی قفسه سینه سوال کنید
این جراحی شامل ایجاد سه برش کوچک در سمت راست یا چپ قفسه سینه است. محدوده ها و ابزارهای دیگر از طریق برش ها وارد می شوند تا تومور برداشته شود. این نوع جراحی زمان بهبودی شما را به شدت کاهش می دهد ، اما ممکن است برای همه بیماران امکان پذیر نباشد.
مرحله هشتم
این جراحی برای تیموما که در مراحل بعدی است و در سراسر بدن پیشرفت کرده است انجام می شود. این کار زمانی انجام می شود که امکان برداشتن کل تیموما وجود ندارد. این روش سعی می کند بیشتر تومور را در صورت امکان از بین ببرد و به تسکین برخی از علائم کمک می کند. این ممکن است شامل برداشتن بافتهای اطراف قفسه سینه ، قلب و ریه ها نیز باشد.
مرحله 9. سه تا شش هفته پس از عمل جراحی عمل جراحی بهبود یابید
شما نمی توانید بلافاصله به محل کار ، مدرسه یا فعالیت های بدنی خود بازگردید. برای اکثر بیماران مبتلا به تیمکتومی ، سه تا شش هفته زمان بهبود قبل از بازگشت به فعالیت عادی کافی است. با این حال ، عوارض جانبی تیمکتومی نسبتاً جزئی است: اکثر بیماران تنها پس از چند روز از بیمارستان مرخص می شوند و اکثر آنها نیازی به داروهای ضد درد جدی ندارند.
به خاطر داشته باشید که غده تیموس برای داشتن سیستم ایمنی سالم برای بزرگسالان ضروری نیست. اکثر بیماران پس از برداشتن غده تیموس عوارض بدی را تجربه نمی کنند
روش 2 از 3: برداشتن تیموما با استفاده از پرتودرمانی
مرحله 1. تشخیص دهید که تابش ممکن است به خودی خود کار نکند
پرتودرمانی می تواند به کوچک شدن تومورها قبل از برداشتن جراحی کمک کند. اشعه همچنین می تواند به جلوگیری از بازگشت تومور بعد از عمل کمک کند. همراه با شیمی درمانی ، اشعه می تواند به تسکین علائم تیموما در بیماران مبتلا به تومورهای مرحله آخر مانند تنفس دردناک یا درد قفسه سینه کمک کند. با این حال ، اشعه به خودی خود م mostثرترین گزینه درمانی نیست.
مرحله 2. درباره نحوه عملکرد پرتودرمانی تحقیق کنید
تشعشع شامل استفاده از پرتوهای نامرئی با انرژی بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی است. این به جلوگیری و افزایش آنها کمک می کند. نوع تابش مورد استفاده به میزان انرژی مورد نیاز برای برداشتن تیموما و همچنین میزان گسترش تیموما بستگی دارد.
در صورت انتخاب پرتودرمانی ، با پزشکی که انکولوژیست پرتویی نامیده می شود همکاری خواهید کرد
مرحله 3. اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) تهیه کنید
سی تی اسکن روشی م effectiveثر برای ایجاد تصاویر از بدن شما است. این شامل گرفتن تعدادی اشعه ایکس در زوایای مختلف و سپس ترکیب آنها برای تجسم مقاطع بدن شما است. سی تی اسکن می تواند به تیم انکولوژی شما در تعیین دوز و موقعیت صحیح پرتودرمانی شما کمک کند.
مرحله 4: 5 روز در هفته تحت پرتودرمانی با پرتو خارجی (EBRT) قرار بگیرید
رایج ترین نوع تابش مورد استفاده ، پرتودرمانی با پرتو خارجی است. این دستگاه از اشعه ایکس دستگاه مانند روش معمول اشعه ایکس استفاده می کند ، فقط این اشعه های ایکس تابش بسیار قوی تری را منتشر می کنند.
- این روش درد ندارد ، اما ممکن است بعداً عوارض جانبی ایجاد کند: خستگی ، قرمزی پوست ، کاهش وزن ، اشتهای ضعیف ، تهوع و استفراغ. همه اینها به دلیل شدت شدید تشعشع است که ممکن است سلولهای طبیعی را همراه با سلولهای سرطانی ایجاد کند. بسیاری از عوارض جانبی موقتی هستند و با داروها برطرف می شوند.
- نوع دیگری از EBRT که مورد استفاده قرار می گیرد ، پرتو درمانی سه بعدی کانفورما (3D-CRT) است. این روش می تواند تومور بدخیم را به طور دقیق مورد هدف قرار دهد در حالی که تعداد کمی از بافت های اطراف را تحت تأثیر قرار می دهد. این بدان معناست که این روش عوارض جانبی کمتری نسبت به پرتودرمانی معمولی دارد.
- بیشتر پرتودرمانی برای چند دقیقه در یک زمان ، چند روز در هفته انجام می شود و چندین هفته ادامه می یابد.
مرحله 5. از پزشک بخواهید پرتودرمانی تعدیل شده با شدت (IMRT) را انجام دهد
IMRT یک شکل پیشرفته از 3D-CRT است که می تواند برای از بین بردن تیموما نیز استفاده شود. این روش برای هدف قرار دادن دقیقتر بافت سرطانی به رایانه متکی است. پرتوها و شدت تابش را می توان برای جلوگیری از آسیب رساندن به بافتهای سالم مجاور تنظیم کرد.
مرحله 6. تحت تابش داخلی قرار بگیرید
منبع تابش نیز می تواند ایمپلنتی باشد که مستقیماً با استفاده از سوزن یا کاتتر روی تومور قرار می گیرد. به این شکل از پرتودرمانی اشعه بینابینی یا داخلی گفته می شود. تابش داخلی معمولاً به مدت چند هفته به بیماران سرپایی داده می شود. در طول یا بعد از درمان رادیواکتیو نیستید.
روش 3 از 3: برداشتن تیموما با استفاده از شیمی درمانی
مرحله 1. نحوه عملکرد شیمی درمانی به عنوان درمان تیموما را درک کنید
شیمی درمانی یک روش پزشکی است که برای از بین بردن سلول های سرطانی با استفاده از داروها استفاده می شود. این داروها به صورت داخل وریدی یا خوراکی تجویز می شوند. وقتی داروهای شیمیایی وارد جریان خون شما می شوند ، به اندام های دیگر سرایت می کنند. این زمانی مفید است که تیموما وارد بافت ها و اندام های مجاور شده باشد.
- شیمی درمانی می تواند قبل از جراحی برای کوچک کردن تومورهایی که با جراحی قابل برداشتن نیستند استفاده شود.
- شیمی درمانی همچنین می تواند پس از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده که ممکن است پشت سر گذاشته شده باشد انجام شود.
- شیمی درمانی ممکن است همراه با اشعه برای افرادی که برای درمان جراحی بسیار مریض هستند استفاده شود.
- شیمی درمانی برای بیمارانی که تومورهای آنها به راحتی با جراحی قابل برداشتن است توصیه نمی شود.
مرحله 2. در مورد شیمی درمانی سیستمیک با پزشک خود صحبت کنید
داروهای شیمی درمانی را می توان از طریق دهان مصرف کرد یا به ورید یا عضله تزریق کرد. این داروها می توانند وارد جریان خون شده و به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند. این درمان نامیده می شود شیمی درمانی سیستمیک زیرا شامل تمام سیستم های بدن می شود.
مرحله 3. در مورد شیمی درمانی منطقه ای با پزشک خود صحبت کنید
شیمی درمانی همچنین ممکن است به طور مستقیم به ناحیه خاصی از بدن که تیموما در آن ایجاد شده است ، داده شود. این روش درمان موضعی است. شیمی درمانی منطقه ای سلول های سرطانی موجود در آن ناحیه خاص را از بین می برد.
مرحله 4. بدانید چه داروهایی در طول شیمی درمانی تجویز می شود
داروهای شیمی درمانی مختلفی وجود دارد که می توان در طول درمان تجویز کرد. آنها عبارتند از: کربوپلاتین ، سیس پلاتین ، سیکلوفسفامید ، دوکسوروبیسین ، اتوپوزید ، ایفوسفامید ، اکتروئید ، پاکلیتاکسل و پمترکسد. ترکیباتی که معمولاً در درمان تیموما استفاده می شود عبارتند از:
- سیکلوفسفامید ، سیس پلاتین و دوکسوروبیسین.
- پاکلیتاکسل و کربوپلاتین
- سیس پلاتین و اتوپوزید.
مرحله 5. چهار تا شش چرخه شیمی درمانی را انجام دهید
شیمی درمانی در چند دوره انجام می شود که هر دوره حدود سه تا پنج هفته طول می کشد. بیماران بین این چرخه ها استراحت کرده و بهبود می یابند. یک دوره اولیه شیمی درمانی معمولاً چهار تا شش سیکل طول می کشد تا مثر باشد.
مرحله 6. از عوارض جانبی شیمی درمانی مطلع باشید
عوارض جانبی ناشی از شیمی درمانی به دوز و داروهای داده شده بستگی دارد. بسیاری از این عوارض جانبی پس از پایان شیمی درمانی از بین می روند. با این حال ، عوارض جانبی رایج عبارتند از:
- حالت تهوع
- استفراغ
- عفونت
- اسهال
- کاهش اشتها
- ریزش مو
- خستگی
مرحله 7. از پزشک خود در مورد اکتروئید بپرسید
Octreotide یک هورمون مصنوعی است که ممکن است بتواند سلولهای تیموما را کوچک کرده و از بین ببرد. اگر مبتلا به تیموما در مراحل پایانی هستید که نمی توان آن را به طور کامل از بین برد ، از پزشک خود بپرسید که آیا ممکن است گزینه هورمونی برای شما امکان پذیر باشد.
نکات
- تیمکتومی روباتیک برای بیماران چاق توصیه می شود زیرا تهاجمی کمتری دارد.
- از پرسیدن پرسش از پرسنل پزشکی دریغ نکنید.
- به یاد داشته باشید که پیش آگهی برای بیماران تیموما ، به ویژه برای کسانی که در مراحل اولیه بیماری هستند ، عالی است.
هشدارها
- تحقیقات خود را در مورد جراحان ، انکولوژیست ها و بیمارستان ها انجام دهید و برنامه درمانی خود را تنظیم کنید. اطمینان حاصل کنید که همه پزشکان شما دارای مجوز و تجربه هستند و بیمارستان شما بهترین عمل را انجام می دهد.
- در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی به پزشک خود اطلاع دهید. آنها ممکن است بتوانند به شما در رفع این آثار سوء کمک کنند.
