تثبیت کننده های خلق اغلب برای اختلال دوقطبی ، که به افسردگی شیدایی نیز معروف است ، استفاده می شود. با این حال ، گاهی اوقات می توان از آن برای درمان اختلال اسکیزوافکتیو ، اختلالات کنترل ضربه ، افسردگی در صورت مصرف همزمان با سایر داروها و تغییرات خلقی مرتبط با سایر اختلالات روانی مانند زوال عقل استفاده کرد. این تثبیت کننده های خلقی در بیماران در تمام سنین استفاده می شود ، اما در مورد افراد مسن ملاحظات خاصی وجود دارد. اگر شما مسن هستید و به هر یک از این شرایط مبتلا شده اید ، می توانید از تثبیت کننده های خلقی برای درمان بیماری خود استفاده کنید.
مراحل
روش 1 از 3: انتخاب تثبیت کننده روحیه مناسب
مرحله 1. لیتیوم را در نظر بگیرید
لیتیوم رایج ترین و یکی از قدیمی ترین تثبیت کننده های خلق است که برای اختلال دوقطبی تجویز شده است. این دارو در صورت تجویز برای بیماران مسن مثر است ، اما این دارو می تواند در افراد مسن مشکل ایجاد کند. لیتیوم می تواند به عنوان داروی دشواری برای افراد مسن استفاده شود زیرا شاخص درمانی کمی دارد. به عبارت دیگر ، اگر شما همزمان با شرایطی مانند بیماری کلیوی و نارسایی قلبی روبرو هستید ، بدن شما ممکن است دارو را به سرعت متابولیزه نکند و منجر به مسمومیت و سطوح بالای لیتیوم در خون شما شود.
- رژیم هایی که نمک و هیدراتاسیون ضعیف را محدود می کنند نیز می توانند سمیت لیتیوم را افزایش دهند.
- عوارض جانبی لیتیوم شامل هذیان ، آرام بخش ، کسل کننده شناختی و با استفاده طولانی مدت از لیتیوم ، کم کاری تیروئید و گواتر است.
- تداخلات دارویی جدی بین لیتیوم و دیورتیک ها ، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) رخ می دهد. اگر لیتیوم به عنوان یک گزینه درمانی در نظر گرفته شده است ، در صورت مصرف این داروها ، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 2. والپروات را امتحان کنید
والپروات ، که گاهی اوقات والپروئیک اسید یا دیوالپروکس سدیم نامیده می شود ، یکی دیگر از تثبیت کننده های خلقی رایج است. اغلب به اندازه لیتیوم م effectiveثر است. زمانی این دارو به عنوان ضد تشنج تجویز می شد ، اما اکنون از آن برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود. ممکن است برای افرادی که علائم مخلوط شیدایی و افسردگی یا اختلال دوقطبی دوچرخه سواری سریع دارند ، بهتر از لیتیوم عمل کند.
- عوارض جانبی احتمالی در افراد مسن والپروات شامل گیجی ، آرام بخش ، لرزش ، نازک شدن مو ، کاهش وزن و از دست دادن عملکرد ماهیچه ها می شود.
- همچنین با افزایش وقوع پانکراتیت در افراد مسن ارتباط دارد.
مرحله 3. در مورد کاربامازپین سوال کنید
کاربامازپین یک تثبیت کننده خلق است که برای انواع خاصی از اختلال دوقطبی استفاده می شود. دوقطبی دوچرخه سواری سریع و شیدایی تحریک پذیر دو مورد از شایع ترین علائم اختلال دوقطبی سالمندان است که هر دو با کاربامازپین به خوبی درمان می شوند.
- سابقه طولانی در استفاده از آن به عنوان تثبیت کننده خلق و خوی دارد ، اما شما باید فقط از آن به عنوان یک درمان کمکی استفاده کنید تا یک عامل واحد موثر.
- عوارض جانبی شایع کاربامازپین سرگیجه ، آرام بخش ، تهوع ، استفراغ ، بثورات پوستی ، از دست دادن کنترل ماهیچه ها و بدتر شدن علائم قلبی مانند فشار خون بالا ، افت فشار خون و نارسایی احتقانی قلب است.
- این دارو نسبت به سایر تثبیت کننده های خلقی دوز کمی متفاوت خواهد داشت زیرا بعد از چهار تا شش هفته ، کاربامازپین متابولیسم خود را ایجاد می کند و برای حفظ سطح یکنواخت خون شما به مقدار بیشتری نیاز دارد.
- کاربامازپین همچنین می تواند باعث کاهش شدید سطح سدیم شود ، بنابراین هنگام مصرف این دارو ، این سطوح را بررسی کنید.
- اگر از برخی آنتی بیوتیک ها ، داروهای ضدافسردگی ، ضد قارچ ها ، کورتیکواستروئیدها ، بسیاری از داروهای ضد روان پریشی ، مسدود کننده های کانال کلسیم و داروهای ضد انعقاد خوراکی استفاده می کنید ، تداخلات دارویی جدی رخ می دهد.
مرحله 4. لاموتریژین را امتحان کنید
لاموتریژین یکی دیگر از تثبیت کننده های خلقی است که ممکن است برای اختلال دوقطبی مفید باشد. نشان داده شده است که اگر در کنار لیتیوم یا والپروات مصرف شود ، در برابر اختلال دوقطبی بسیار مثر است.
- دوز کمتری از این دارو به دلیل افزایش احتمال مسمومیت در خون تجویز می شود.
- همچنین ممکن است احتمال کم خونی را افزایش دهد ، بنابراین پزشک شما باید سطح خون شما را زیر نظر داشته باشد.
روش 2 از 3: استفاده از تثبیت کننده های روحی به درستی
مرحله 1. با دوز به آرامی شروع کنید
هنگامی که شروع به مصرف تثبیت کننده های خلق می کنید ، باید آهسته شروع کنید. پزشک در ابتدا دوز کمی را برای شما تجویز می کند و دوز شما را به آرامی افزایش می دهد. این به دلیل کاهش متابولیسم از داشتن بیش از حد تثبیت کننده های خلقی در بدن جلوگیری می کند.
- شما با یک دوز برای یک یا دو هفته شروع می کنید و سپس دوز خود را به آرامی افزایش می دهید تا اینکه پزشک به دوز مورد نیاز روزانه برسد.
- این برای هر دارو متفاوت خواهد بود ، بنابراین مطمئن شوید که دستور پزشک خود را در مورد میزان مصرف داروهای خود رعایت می کنید.
مرحله 2. از جعبه قرص استفاده کنید
اگر به سختی می توانید روزانه چه داروهایی مصرف کنید ، یک جعبه قرص هفتگی تهیه کنید. این امر می تواند به خصوص هنگامی مفید باشد که در حال تلاش برای دوز توصیه شده برای تثبیت کننده خلق خود هستید. می توانید به محض شروع هفته با دوزهای صحیح دارو از اطلاعات دارویی خود ، جعبه قرص را پر کنید.
این امر احتمال از دست دادن یک دوز یا فراموش کردن مقدار مورد نیاز برای مصرف روزانه را کاهش می دهد
مرحله 3. سعی کنید آن را در شب مصرف کنید
بسیاری از تثبیت کننده های خلق عوارض جانبی سختی دارند. برخی از این موارد می تواند در طول روز برای شما سخت باشد. به جای مصرف دوز دارو در طول روز ، مصرف آن را در شب در نظر بگیرید. این می تواند به شما در جلوگیری از برخی از علائم کمک کند ، زیرا در صورت بروز بیشتر آنها در خواب خواهید بود.
اطمینان حاصل کنید که این برنامه زمان بندی برای تثبیت کننده های خلق و خوی شما با پزشک شما خوب است
مرحله 4. بر سلامت خود نظارت کنید
اگر از داروهای تثبیت کننده خلق استفاده می کنید ، برخی مشکلات بهداشتی ممکن است ایجاد شود. اگر بیشتر تثبیت کننده های خلق استفاده می کنید ، باید به طور مرتب سطح پلاسما خود را چک کنید. ممکن است سطح سمی دارو در خون شما وجود داشته باشد ، که می تواند باعث مشکلات سلامتی جدی شود. این نیز می تواند به شما در بررسی کم خونی ، که از علائم شایع کاربامازپین است ، کمک کند.
شما همچنین باید عملکرد کلیه خود را در حین استفاده از تثبیت کننده های خلقی کنترل کنید. کلیه ها خون و ادرار شما را فیلتر می کنند و ممکن است تحت تأثیر داروهای جدید قرار گیرند. اگر در گذشته دچار اختلال عملکرد کلیه یا بیماری شده اید ، باید کلیه های خود را زیر نظر داشته باشید
روش 3 از 3: تصمیم گیری در مورد نیاز به تثبیت کننده های خلقی
مرحله 1. اختلال دوقطبی را تشخیص دهید
قبل از تجویز داروهای تثبیت کننده خلق ، باید با اختلال دوقطبی تشخیص داده شوید. برای تشخیص باید به طور کامل توسط پزشک معاینه شوید. این شامل یک معاینه فیزیکی برای رد سایر دلایل احتمالی علائم شما می شود. هنگامی که پزشک شما این موارد را رد کرد ، برای تجزیه و تحلیل روانپزشکی به یک متخصص بهداشت روانی اعزام می شوید تا مشخص شود کدام نوع اختلال دوقطبی را دارید.
علائم اختلال دوقطبی بسته به این که شما دچار یک دوره شیدایی یا افسردگی هستید ، متفاوت خواهد بود
مرحله 2. در مورد تثبیت کننده های خلقی برای زوال عقل س Askال کنید
اشکال خاصی از زوال عقل وجود دارد که می تواند توسط تثبیت کننده های خلقی مانند لیتیوم ، والپروات و کاربامازپین درمان شود. اگر مبتلا به زوال عقل با علائم اضافی تکانشگری و پرخاشگری هستید ، پزشک ممکن است تجویز کننده تثبیت کننده خلق را برای شما تجویز کند.
- همچنین اگر دچار زوال عقل با ویژگی های شیدایی هستید ، ممکن است داروهای تثبیت کننده خلق برای شما تجویز شود.
- بسته به مورد خاص شما ، مقدار مصرف این داروها بسیار متفاوت است. همیشه دستورالعمل های دوز پزشک خود را دنبال کنید.
مرحله 3. تداخلات دارویی را بررسی کنید
یکی از بزرگترین مسائلی که هنگام نیاز به تجویز دارو برای بزرگسالان مسن پیش می آید ، احتمال تداخل دارویی است. تثبیت کننده های خلقی رایج می توانند داروهای سختی باشند و احتمال تعامل زیاد است. هنگامی که با پزشک خود برای درمان اختلال دوقطبی یا سایر اختلالات خود کار می کنید ، مطمئن شوید که پزشک شما هر دارویی را که مصرف می کنید می داند تا خطر تداخلات را کاهش دهد.
از آنجایی که افراد مسن داروهای بیشتری تجویز می کنند ، این امر آنها را در معرض خطر بالاتری برای تداخل دارویی قرار می دهد
مرحله 4. مطمئن شوید که وضعیت شما بدون دارو قابل درمان نیست
از آنجایی که تثبیت کننده های خلق و خوی می تواند بر بدن افراد مسن سخت باشد ، شما فقط باید در مواقع ضروری دارو مصرف کنید. از پزشک خود بپرسید که آیا راه دیگری برای درمان اختلال دوقطبی شما به جز دارو وجود دارد یا خیر.
