اگر کسی سقوط کند یا پاسخگو نباشد ، گاهی اوقات تشخیص اینکه هنوز زنده است دشوار است. اگرچه مشاهده مرگ احتمالی ترسناک و ناراحت کننده است ، اما سعی نکنید وحشت کنید. اگر احساس می کنید می توانید با خیال راحت به آن فرد نزدیک شوید ، سعی کنید بفهمید آیا او پاسخگو است و به طور عادی نفس می کشد. در غیر این صورت ، با اورژانس تماس بگیرید و CPR را شروع کنید. اگر فکر می کنید ممکن است فرد فوت کرده باشد ، می توانید علائم مرگ را نیز از قبیل کمبود تنفس یا نبض ، مردمک های بدون واکنش و از دست دادن کنترل مثانه و روده بررسی کنید.
مراحل
روش 1 از 2: انجام کمکهای اولیه
مرحله 1. قبل از اقدام ، خطرات احتمالی را بررسی کنید
قبل از نزدیک شدن به فرد فروپاشیده یا بیهوش ، وضعیت را سریع ارزیابی کنید تا مشخص شود آیا می توانید با خیال راحت به او نزدیک شوید. به عنوان مثال ، منطقه را از نظر خطرات مانند خرابی سیم برق ، آتش سوزی یا دود یا گازهای سمی بررسی کنید. اگر فکر نمی کنید می توانید با خیال راحت این کار را انجام دهید ، سعی نکنید آن شخص را لمس کنید یا به او نزدیک شوید.
- اگر فکر می کنید ممکن است فرد مست یا تحت تأثیر مواد مخدر باشد احتیاط کنید ، زیرا در صورت ایجاد مزاحمت می تواند واکنش خشنی نشان دهد.
- اگر فکر نمی کنید می توانید با خیال راحت نزدیک شوید ، با اورژانس تماس بگیرید و وضعیت را توضیح دهید. در نزدیکی منتظر بمانید تا کمک برسد.
نکته:
اگر فرد در منطقه ای خطرناک است (مانند وسط جاده) اما فکر می کنید می توانید با خیال راحت به او نزدیک شوید ، سعی کنید سریع اما ملایم او را به محل امن منتقل کنید.
مرحله 2. سعی کنید شخص را مجبور کنید به شما پاسخ دهد
اگر اطمینان دارید که می توانید با خیال راحت به آن شخص نزدیک شوید ، بررسی کنید که آیا او هوشیار است یا خیر. برای جلب توجه آنها فریاد بزنید و اگر می دانید نام آنها را بگویید. همچنین می توانید به آرامی تکان دهید یا به شانه آنها ضربه بزنید.
- چیزی شبیه این بگویید: "خوب هستی؟"
- اگر فردی در برابر تحریکات بیرونی مانند صدا ، لمس یا بوهای شدید به هیچ وجه حرکت نکند یا عکس العملی نشان ندهد "بی پاسخ" تلقی می شود.
مرحله 3. در صورت عدم پاسخگویی فرد ، فوراً درخواست کمک کنید
اگر فرد هیچ نشانه ای از هوشیاری خود را نشان نداد ، فوراً با اورژانس تماس بگیرید. آنها را در خط نگه دارید تا بتوانند با شما صحبت کنند که تا چه زمانی کمک برسد.
در صورت امکان از شخص دیگری بخواهید به شما کمک کند. به عنوان مثال ، آنها می توانند با شما تماس بگیرند یا در حالی که شما در کنار شخص هستید و به دنبال CPR هستید ، به دنبال کمک باشید
مرحله 4. دهان فرد را باز کرده و راه هوایی او را بررسی کنید
پس از درخواست کمک ، با دقت سر فرد را به عقب خم کرده و داخل دهان او را نگاه کنید. در صورت مشاهده هرگونه مایع یا اجسام خارجی در دهان یا گلو ، آنها را به پهلو بچرخانید و انگشتان خود را در پشت گلوی آنها بکشید تا هر چیزی که در آنجا گیر کرده است پاک شود.
اگر چیزی در راه هوایی وجود دارد اما نمی توانید آن را سریع و آسان بردارید ، به انجام فشرده سازی قفسه سینه بپردازید. فشرده سازی قفسه سینه می تواند به بیرون راندن مواد گیر کرده در مجرای تنفسی کمک کند
مرحله 5. به دنبال علائم تنفس باشید
پس از بررسی راه های هوایی ، ببینید آیا فرد به طور طبیعی نفس می کشد یا خیر. برای بررسی تنفس ، ابتدا نگاه کنید که آیا قفسه سینه فرد بالا یا پایین می رود یا خیر. اگر نمی توانید قفسه سینه آنها را در حال حرکت ببینید ، گوش خود را روی دهان و بینی آنها قرار دهید. به صداهای تنفس گوش دهید و ببینید آیا می توانید نفس آنها را روی گونه خود حداقل 10 ثانیه احساس کنید یا خیر.
- اگر فرد در حال گاز دادن ، خفگی یا تنفس نامنظم است ، این بدان معناست که زنده است اما به طور معمول تنفس نمی کند.
- اگر فرد تنفس نمی کند یا تنفس او غیر طبیعی است ، باید CPR انجام دهید.
مرحله 6. اگر فرد تنفس نمی کند یا اگر به طور غیر طبیعی تنفس می کند ، CPR را انجام دهید
فرد را به پشت روی سطح محکم قرار دهید و با گردن و شانه های خود زانو بزنید. سپس ، نبض آنها را به مدت 5-10 ثانیه بررسی کنید. اگر نبض ندارند ، پاشنه یکی از دستان خود را در وسط قفسه سینه ، بین نوک سینه ها قرار دهید و دست دیگر خود را بالای دست اول قرار دهید. آرنج های خود را قفل کرده و شانه ها را مستقیماً بالای دستان خود نگه دارید. از وزن بالای بدن خود برای فشار دادن قفسه سینه 30 بار و سپس 2 تنفس استفاده کنید. این کار را به مدت 5 چرخه انجام دهید ، سپس نبض آنها را دوباره بررسی کنید.
- اگر در زمینه CPR آموزش ندیده اید ، به انجام فشرده سازی قفسه سینه (CPR فقط با دست) پایبند باشید.
- اگر فرد دارای نبض است ، فقط به او تنفس نجات دهید. به آنها 10 تنفس نجات در دقیقه بدهید و نبض آنها را هر 2 دقیقه چک کنید.
- سعی کنید قفسه سینه را تا عمق بین 2 تا 2.4 اینچ (5.1 و 6.1 سانتی متر) به سمت پایین فشار دهید. سعی کنید 100-120 فشرده سازی در دقیقه انجام دهید.
- تا زمانی که کمک نرسید یا شخص شروع به حرکت و تنفس نکرد ، از انجام فشردن قفسه سینه خودداری کنید.
- اگر در زمینه CPR آموزش دیده اید ، پس از هر 30 بار فشار قفسه سینه ، راه تنفسی فرد را بررسی کرده و قبل از بازگشت به فشرده سازی قفسه سینه ، 2 تنفس نجات دهید.
روش 2 از 2: تشخیص علائم مرگ
مرحله 1. به دنبال از دست دادن نبض و تنفس باشید
فقدان نبض (ضربان قلب) و تنفس (تنفس) 2 از بارزترین علائم مرگ است. اگر فکر می کنید ممکن است فردی فوت کرده باشد ، ابتدا این علائم حیاتی را بررسی کنید. با این حال ، به خاطر داشته باشید که اطمینان از ضربان قلب و تنفس فرد بدون تجهیزات پزشکی واقعا دشوار است.
- به یاد داشته باشید که علائم تنفس را نگاه کنید ، بشنوید و احساس کنید.
- برای بررسی نبض ، چانه فرد را بلند کرده و احساس سیب (یا جعبه صدا) آدم او را بکنید. از آنجا انگشتان خود را به شیار بین سیب آدم و یکی از تاندون های بزرگ در دو طرف گردن بکشید. اگر فرد دارای نبض است ، شما باید یک تپش موزون زیر انگشتان خود را احساس کنید.
مرحله 2. در صورت داشتن کاف و گوشی پزشکی ، فشار خون نامفهوم را بررسی کنید
اگر گوشی پزشکی و کاف فشار خون دارید ، می توانید به صدای فشار خون سیستولیک فرد گوش دهید. کاف را روی بازوی فرد درست بالای مفصل آرنج قرار دهید و کاف را باد کنید تا کمی بیش از 180 میلی متر جیوه برسد. گوشی پزشکی را داخل کج آرنج خود ، کمی زیر لبه کاف قرار دهید. به آرامی هوا را از کاف خارج کرده و با برگشتن خون به شریان بازوی آنها ، صدای نبض را بشنوید.
اگر نمی توانید صدای جریان خون فرد را پس از خالی شدن کاف در شریان او بشنوید ، ممکن است مرده باشد
هشدار:
در شرایطی که فردی بطور غیرمنتظره ای زمین خورده یا تنفس خود را متوقف کرده است ، با شنیدن فشار خون یا جستجوی علائم دیگر مرگ خود را اذیت نکنید. تا زمان رسیدن کمک های پزشکی بر انجام CPR تمرکز کنید. جستجوی نشانه های مرگ در سناریویی که مرگ مورد انتظار است مناسب تر است ، مانند موقعیتی که در مراحل پایانی بیماری نهایی از شخصی مراقبت می کنید.
مرحله 3. ببینید آیا چشم ها ساکن و گشاد هستند یا خیر
به آرامی یکی از چشم های فرد را باز کنید (اگر قبلاً باز نشده است). اگر فرد فوت کرده باشد ، هیچ حرکتی از چشم مشاهده نمی کنید. اگر یک چراغ قوه دستی دارید ، آن را در چشمان آنها قرار دهید تا ببینید آیا مردمک چشم ها کوچکتر می شوند یا خیر. پس از مرگ ، مردمک ها معمولاً حتی در زیر نور شدید باز و بزرگ می مانند.
به خاطر داشته باشید که موارد دیگری نیز وجود دارد که می تواند باعث ایجاد مردمک چشم نشود ، مانند انواع خاصی از داروها یا آسیب به اعصاب کنترل کننده مردمک چشم و حرکت چشم. تصور نکنید فرد مرده است مگر اینکه علائم دیگری مانند کمبود تنفس یا نبض را نیز مشاهده کنید
مرحله 4. مراقب از دست دادن کنترل مثانه و روده باشید
وقتی فرد می میرد ، عضلات کنترل کننده مثانه و روده شل می شوند. اگر فرد ناگهان خود را خیس یا خاک کرد ، این ممکن است نشانه مرگ باشد.
