اختلال شخصیت اجتنابی (APD) یک اختلال شخصیت نسبتاً شایع است که باعث می شود افراد بسیار خجالتی و نگران طرد شدن یا خجالت کشیدن باشند. این اختلال اغلب افراد را مجبور به انزوا می کند ، که می تواند از زندگی مفید و لذت بخش جلوگیری کند. شاید بتوان بسیاری از علائم اختلال شخصیت اجتنابی را تشخیص داد ، اما برای تشخیص ، فرد باید توسط یک متخصص بهداشت روانی واجد شرایط ملاقات کند.
مراحل
قسمت 1 از 3: تشخیص علائم APD
مرحله 1. به دنبال کمرویی شدید باشید
یکی از قابل تشخیص ترین علائم اختلال شخصیت اجتنابی ، احساس ناراحتی شدید در موقعیت های اجتماعی است ، فراتر از آنچه که ممکن است خجالتی "طبیعی" تلقی شود. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است هر زمان که در موقعیتی قرار می گیرند که می خواهند با دیگران تعامل داشته باشند ، ترسیده یا بسیار پرتنش به نظر برسند.
مرحله 2. به روابط اجتماعی توجه کنید
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی اغلب هیچ دوست صمیمی یا روابط عاشقانه ندارند. این ممکن است به این دلیل باشد که آنها اغلب خود را از نظر اجتماعی ناتوان می دانند.
- هنگامی که آنها درگیر روابط عاشقانه می شوند ، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی به احتمال زیاد هنوز به دلیل ترس شدید از طرد شدن ، خویشتنداری زیادی نشان می دهند.
- اگرچه آنها برای برقراری روابط نزدیک با دیگران به سختی می گذرند ، اما اکثر افرادی که دارای اختلال شخصیت اجتنابی هستند روابط نزدیکی را می خواهند و ممکن است در مورد اینکه چگونه آنها را داشته باشند خیالات مفصلی داشته باشند.
مرحله 3. توجه کنید که از چه نوع فعالیت هایی اجتناب می شود
افرادی که دارای اختلال شخصیت اجتنابی هستند تمایل دارند از موقعیت هایی که شامل تعامل با افراد دیگر می شود اجتناب کنند. این ممکن است شامل مدرسه ، کار یا فعالیتهای تفریحی باشد.
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی نیز از ترس خجالت کشیدن از هرگونه فعالیت جدید یا ناآشنا اجتناب می کنند
مرحله 4. پاسخ به انتقاد را مشاهده کنید
افرادی که دارای اختلال شخصیت اجتنابی هستند ، تمایل زیادی به انتقاد یا حتی انتقاد درک شده دارند. آنها ممکن است دائماً احساس کنند که دیگران در مورد آنها قضاوت می کنند ، حتی اگر به خلاف این اطمینان خاطر داشته باشند.
- برخی از افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی از فعالیت هایی که فکر می کنند در انجام آنها ضعیف هستند اجتناب می کنند تا از عملکرد ضعیف خود مورد انتقاد قرار نگیرند.
- آنها ممکن است انتظار داشته باشند در شرایطی مورد انتقاد قرار بگیرند که دیگران آن را جدی نمی گیرند ، مانند بازی.
مرحله 5. به یک حس اغراق آمیز منفی توجه کنید
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی تمایل دارند که جنبه های منفی موقعیت ها را بیش از حد ارزیابی کنند. ممکن است متوجه شوید که آنها مشکلات احتمالی را برطرف کرده و آنها را بسیار جدی تر از آنچه هستند نشان می دهند.
قسمت 2 از 3: تشخیص APD از شرایط مشابه
مرحله 1. اختلال شخصیت اسکیزوئید را رد کنید
هر دو اختلال شخصیت اجتنابی و اختلال شخصیت اسکیزوئید می توانند باعث شوند افراد از تعاملات اجتماعی با دیگران اجتناب کنند ، اما تفاوت بسیار مهمی بین این دو وجود دارد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی معمولاً از انزوای خود بسیار ناراحت هستند و می خواهند با دیگران درگیر شوند ، در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً از عدم تعامل خود ناراحت نمی شوند.
مرحله 2. احتمال وجود اختلال اضطراب اجتماعی را در نظر بگیرید
اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال شخصیت اجتنابی بسیار مشابه هستند ، بنابراین ممکن است برای کسی که در روانشناسی آموزش ندیده باشد تمایز یکی از دیگری غیرممکن است. به طور معمول ، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی علائم بیشتری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی نشان می دهند و علائم آنها بیشتر بازدارنده است.
- افرادی که تنها چند مورد از علائم اختلال شخصیت اجتنابی را نشان می دهند ممکن است در واقع مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی باشند ، اما مهم است که یک متخصص آموزش بهداشت روانی آموزش دیده این تشخیص را انجام دهد.
- برخی از افراد ممکن است هم با اختلال شخصیت اجتنابی و هم با اختلال اضطراب اجتماعی تشخیص داده شوند که این امر تمایز بین این دو وضعیت را پیچیده تر می کند.
مرحله 3. در مورد اختلالات دیگری که می توانند باعث کمبود اعتماد به نفس شوند آشنا شوید
اختلال شخصیت اجتنابی تنها بیماری روانی نیست که می تواند باعث عدم اعتماد به نفس در افراد شود و احساس ناکافی بودن کنند. قبل از فرض اینکه فردی دارای اختلال شخصیت اجتنابی است ، سایر اختلالات مشابه شخصیتی را نیز در نظر بگیرید.
- مانند افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی ، افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونی تمایل به نداشتن عزت نفس دارند. تفاوت عمده در این است که افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونی از راه خود خارج می شوند و به دنبال تأیید و تأیید دیگران هستند ، اغلب به شیوه ای ناسالم یا مخرب ، در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی به جای آن از تماس با دیگران اجتناب می کنند.
- اختلال شخصیت وابسته نیز با فقدان ارزش خود و ترس از رها شدن مشخص می شود. با این حال ، افراد دارای شخصیت وابسته تمایل دارند به جای اجتناب از همه تعاملات اجتماعی ، به فرد خاصی وابسته شوند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته نیز به سختی می توانند به تنهایی تصمیم گیری کنند ، که این ویژگی اختلال شخصیت اجتنابی نیست.
قسمت 3 از 3: تشخیص حرفه ای
مرحله 1. یک معاینه فیزیکی کامل انجام دهید
اگر فکر می کنید که شما یا فردی که می شناسید ممکن است دچار اختلال شخصیت اجتنابی باشید ، اولین قدم برای تشخیص این است که برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. پزشک می خواهد هرگونه شرایط جسمانی که ممکن است باعث ایجاد علائم شود را رد کند.
این قرار ملاقات شامل یک معاینه فیزیکی و همچنین بررسی دقیق سابقه شخصی و خانوادگی بیمار خواهد بود
مرحله 2. به یک متخصص بهداشت روانی مراجعه کنید
در صورت عدم شناسایی شرایط جسمی ، پزشک به احتمال زیاد بیمار را به یک متخصص بهداشت روانی مانند روانپزشک یا روانشناس ارجاع می دهد. متخصصان سلامت روان برای تشخیص اختلالات شخصیت ، از جمله اختلال شخصیت اجتنابی آموزش دیده اند.
- این قرار ملاقات شامل یک مصاحبه مفصل خواهد بود. روانپزشک یا روانشناس می خواهد همه چیز را در مورد علائمی که بیمار تجربه می کند ، هنگام شروع و نحوه پیشرفت آنها در طول زمان بداند.
- هیچ آزمایش پزشکی برای تشخیص اختلال شخصیت اجتنابی وجود ندارد. تشخیص بر اساس مشاهدات رفتار بیمار و علائم گزارش شده انجام می شود.
- پس از تشخیص بیماری ، وی تشویق می شود که برای کمک به غلبه بر علائم اختلال شخصیت اجتنابی وارد روان درمانی شود.
مرحله 3. شرایط مشترک را تشخیص دهید
برخی از افراد دارای اختلال شخصیت اجتنابی از سایر مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی رنج می برند. یک ارزیابی کامل روانپزشکی باید نشان دهد که آیا شرایط دیگری علائم اختلال شخصیت اجتنابی را پیچیده می کند یا خیر.
