اختلال شخصیت خودشیفته یک اختلال روانی است که با احساس بیش از حد ارزش خود و عدم همدلی با دیگران مشخص می شود. بسیاری از افرادی که به این اختلال مبتلا هستند در واقع عزت نفس بسیار پایینی دارند ، اما این را در پشت خودپرستی های پنهان خود پنهان می کنند. ممکن است بتوانید بسیاری از علائم اختلال شخصیت خودشیفته را به تنهایی تشخیص دهید ، اگرچه تشخیص این وضعیت از سایر اختلالات شخصیت می تواند چالش برانگیز باشد. اگر معتقد هستید که شما یا فردی که می شناسید دارای اختلال شخصیت خودشیفته است ، بهتر است برای تشخیص و درمان به یک متخصص مراجعه کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: تشخیص علائم اختلال شخصیت خودشیفته
مرحله 1. به دنبال اهمیت بسیار زیاد برای خود باشید
افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته بسیار در مورد خود به گونه ای فکر می کنند که از مرز اعتماد به نفس معمولی عبور می کند. اگر مشکوک هستید که فردی که می شناسید به این اختلال مبتلا است ، توجه کنید که به نظر می رسد فرد در مورد خود چگونه فکر می کند و آیا این احساسات در واقعیت پایه گذاری شده است.
- ممکن است فرد در مورد عظمت خود تخیلات وسواسی داشته باشد.
- فرد ممکن است در مورد دستاوردها دروغ بگوید یا اغراق کند تا بیشتر به نظر برسد.
- ممکن است فرد معتقد باشد که بر دیگران برتری دارد ، حتی اگر هیچ واقعیت یا دستاوردی مید این امر نباشد.
- همچنین ممکن است فرد تصور کند که دیگران به این برتری حسادت می کنند و وقتی دیگران موفقیت را تجربه می کنند ، حسادت شدید نشان می دهند.
مرحله 2. مراقب حق باشید
از آنجا که افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته تمایل دارند خود را برتر از سایر افراد بدانند ، آنها همچنین معتقدند که آنها شایسته بهترین چیزها هستند. به این نکته توجه کنید که آیا به نظر می رسد شخص معتقد است که بدون هیچ دلیل مشخصی تحت درمان ویژه ای قرار دارد یا خیر.
- این فرد همچنین ممکن است معتقد باشد که شایستگی حضور در جمع افراد دیگر "نخبه" را دارد.
- همچنین ممکن است فرد خواسته های مکرری داشته باشد و انتظار داشته باشد که افراد دیگر بدون هیچ س questionالی پاسخ دهند.
مرحله 3. نیاز به تحسین را رعایت کنید
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته بسیار نیازمند هستند. آنها احساس می کنند نیاز دارند که پیوسته به خاطر برتری خود شناخته شوند و مورد ستایش قرار گیرند.
- ممکن است متوجه شوید که شخص مدام به دستاوردها اشاره می کند.
- همچنین ممکن است فرد برای تعارف ماهیگیری کند.
مرحله 4. به تمایلات بسیار انتقادی توجه کنید
افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است نسبت به همه اطرافیان خود بسیار انتقادی به نظر برسند. آنها اغلب ممکن است به افرادی که با آنها در تماس هستند توهین یا انتقاد کنند ، خواه آن شخص پیشخدمت در رستوران باشد یا پزشک شخص.
ممکن است فرد حتی افراد شایسته را مورد انتقاد قرار دهد ، به ویژه اگر آنها با شخص مخالف یا چالش برانگیز باشند
مرحله 5. تعاملات با دیگران را مشاهده کنید
افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته به طور عادی با افراد دیگر ارتباط برقرار نمی کنند ، بنابراین به رفتار فرد در محیط های اجتماعی دقت کنید. ممکن است فرد اغلب متکبر و فاقد همدلی باشد.
- ممکن است شخص به طور مکرر دیگران را به نفع خود منفعت بخشد یا از آنها استفاده کند.
- ممکن است فرد کاملاً از نیازها و احساسات دیگران بی توجه باشد.
مرحله 6. به واکنش ها نسبت به انتقاد توجه کنید
افرادی که دارای اختلال شخصیت خودشیفته هستند ، انتقاد را به خوبی کنترل نمی کنند ، زیرا احساس برتری آنها را به چالش می کشد. به این نکته توجه داشته باشید که آیا به نظر می رسد فرد حتی در کمترین انتقادات نیز به طرز افراطی واکنش نشان می دهد یا خیر.
- این شخص ممکن است به افرادی که انتقاد می کنند انتقاد کند.
- از طرف دیگر ، ممکن است فرد هنگام مواجهه با انتقاد بسیار افسرده شود.
- برای برخی از افراد ، این ممکن است به ناتوانی در رسیدگی به هر چیزی که ممکن است به عنوان یک چالش تلقی شود ، حتی چیزی به سادگی به عنوان یک نظر متفاوت ، گسترش یابد.
قسمت 2 از 3: درک سایر علل احتمالی ویژگی های خودشیفتگی
مرحله 1. تمایلات خودشیفته را از اختلال شخصیت متمایز کنید
همه کسانی که ویژگی های خودشیفتگی را نشان می دهند ، دارای اختلال شخصیت خودشیفته نیستند. برخی افراد به سادگی خودخواه هستند و خودخواهی بزرگی دارند ، بنابراین در تشخیص بیش از حد مراقب باشید.
- برای اینکه فرد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته تشخیص داده شود ، علائم باید حداقل در دو زمینه زیر عملکرد اصلی را مختل کنند: شناخت ، تأثیر ، عملکرد بین فردی یا کنترل ضربه.
- یک تشخیص حرفه ای برای تأیید اینکه آیا فرد دارای اختلال شخصیت خودشیفته یا فقط ویژگی های خودشیفته است ، مورد نیاز است.
مرحله 2. احتمال اختلال شخصیت مرزی را در نظر بگیرید
اختلال شخصیت مرزی اغلب با اختلال شخصیت خودشیفته اشتباه گرفته می شود. این دو دارای بسیاری از علائم مشابه هستند ، بنابراین درک تفاوتهای ظریف بسیار مهم است.
- افراد مبتلا به هر دو اختلال ممکن است عصبانیت خود را نشان دهند ، اما افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته تمایل دارند خشم خود را نسبت به دیگران نشان دهند ، در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی تمایل دارند عصبانیت خود را نسبت به خود ابراز کنند.
- افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است بیش از افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته به نگرانی ها و نظرات دیگران اهمیت دهند ، اگرچه هنوز بعید است که آنها به طور عادی و سالم با دیگران ارتباط برقرار کنند.
- ممکن است برای یک فرد هم اختلال شخصیت خودشیفته و هم اختلال شخصیت مرزی وجود داشته باشد ، که ممکن است تشخیص را پیچیده تر کند.
مرحله 3. احتمال وجود اختلال شخصیت ضداجتماعی را بشناسید
اختلال شخصیت ضداجتماعی ، که به عنوان اختلال شخصیت اجتماعی اجتماعی نیز شناخته می شود ، معمولاً با اختلال شخصیت خودشیفته اشتباه گرفته می شود ، زیرا افراد مبتلا به هر دو اختلال تمایلی به بی توجهی عمومی نسبت به سایر افراد دارند. با این حال ، برخی علائم وجود دارد که این دو اختلال را از یکدیگر متمایز می کند.
- افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی در مقایسه با افرادی که دارای اختلال شخصیت خودشیفته هستند ، به سختی می توانند انگیزه ها را کنترل کنند. در نتیجه ، آنها اغلب تهاجمی تر و/یا خود مخرب هستند.
- افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی نیز عمدتاً نسبت به افرادی که دارای اختلال شخصیت خودشیفته هستند ، دستکاری و فریبکاری بیشتری انجام می دهند.
قسمت 3 از 3: تشخیص حرفه ای
مرحله 1. درک کنید که چه کسی تحت تأثیر قرار گرفته است
اختلال شخصیت خودشیفته تقریباً 6 درصد از افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. هر کسی می تواند تحت تأثیر قرار گیرد ، اما علائم این اختلال در افراد خاصی شایع تر است.
- مردان بیشتر از زنان دچار اختلال شخصیت خودشیفته هستند.
- از آنجا که علائم اختلالات شخصیت با افزایش سن کاهش می یابد ، اختلال شخصیت خودشیفته به طور معمول در افراد جوانتر بیشتر مشهود است.
مرحله 2. معاینه فیزیکی انجام دهید
اگر مشکوک هستید که ممکن است اختلال شخصیت داشته باشید ، بهتر است برای معاینه کامل فیزیکی به پزشک خود مراجعه کنید. این می تواند احتمال بیماریهای جسمی که ممکن است در علائم شما نقش داشته باشد را رد کند.
احتمالاً پزشک شما می خواهد آزمایش خون نیز انجام دهد
مرحله 3. به یک متخصص بهداشت روانی مراجعه کنید
برای تأیید تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته ، فرد باید توسط متخصص بهداشت روانی مانند روانپزشک یا روانشناس ملاقات کند. یک پزشک عمومی می تواند شما را به متخصص سلامت روان ارجاع دهد ، اما نمی تواند تشخیص دهد.
- فرایند تشخیص شامل یک ارزیابی روانشناختی کامل خواهد بود. گاهی از پرسشنامه ها برای درک وضعیت روحی فرد استفاده می شود.
- مانند بسیاری از اختلالات سلامت روان ، هیچ آزمایش آزمایشگاهی وجود ندارد که بتواند برای تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته مورد استفاده قرار گیرد. یک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده باید علائم و سابقه فرد را برای تشخیص تشخیص تجزیه و تحلیل کند.
مرحله 4. تحت درمان قرار بگیرید
هنگامی که شخص به طور رسمی با اختلال شخصیت خودشیفته تشخیص داده شد ، می تواند تحت درمان قرار گیرد. بیشتر اوقات ، این روان درمانی است ، که به فرد کمک می کند نحوه تعامل سالم با مردم و نحوه انتظارات آنها را مدیریت کند.
- درمان اختلال شخصیت خودشیفته یک پروسه طولانی است. ممکن است فرد به سالها درمان نیاز داشته باشد.
- در برخی موارد ، ممکن است داروهایی برای کمک به فرد در مبارزه با علائم مانند اضطراب یا افسردگی تجویز شود.
