شاید پزشکان مهمترین متخصصان زندگی ما باشند. در نتیجه ، شما باید اطمینان حاصل کنید که یک پزشک متخصص و پاسخگو دارید که به شما و نگرانی های شما گوش می دهد. در نهایت ، با یافتن یک پزشک پاسخگو ، مشارکت فعال در مراقبت های بهداشتی خود و اطمینان از اینکه پزشک شما بیمار محور است ، گام هایی را بر می دارید تا مطمئن شوید پزشک به حرف شما گوش می دهد و نگرانی های شما را جدی می گیرد.
مراحل
قسمت 1 از 3: مشارکت فعال در مراقبت های بهداشتی خود
مرحله 1. واضح صحبت کنید
با واضح صحبت کردن ، مطمئن می شوید که پزشک حرف های شما را می شنود و می فهمد. در نهایت ، بدون صحبت واضح ، پزشک شما نمی تواند آنچه شما می گویید را درک کند.
- آهسته صحبت کنید. در گفتار خود عجله نکنید
- با لحنی شنیدنی صحبت کنید. به عبارت دیگر ، زمزمه نکنید و آرام صحبت نکنید.
- از زبان عامیانه خودداری کنید. به عنوان مثال ، از اصطلاحاتی مانند "توتزی" (پا) ، "نوگین" (سر) و "فلفل" (چشم) اجتناب کنید. این شرایط ارتباط بین شما و پزشک را کند می کند. اجتناب از عامیانه بسیار مهم است زیرا اصطلاحات عامیانه ممکن است برای افراد مختلف معنای متفاوتی داشته باشد.
- کلمات خود را بیان کنید کلمات خود را واضح بیان کنید و هجا را بیان کنید.
- از هرگونه مانع زبانی یا مانع لهجه بین شما و پزشک خود آگاه باشید. اگر یکی از آنها وجود داشته باشد ، هر دوی شما باید برای برقراری ارتباط بیشتر تلاش کنید. اگر مشکل جدی است ، ممکن است لازم باشد یک پزشک پیدا کنید که بتوانید با او ارتباط بهتری برقرار کنید.
مرحله 2. از آنها سوال کنید
با پرسیدن س questionsالات ، پزشکان خود را مجبور می کنید که به صحبت های شما گوش دهند و زمانی را برای پاسخگویی به سوالات شما اختصاص دهند. علاوه بر این ، نشان خواهید داد که شما یک بیمار فعال هستید که می خواهید یک گفتگوی واقعی در مورد مراقبت های بهداشتی خود برقرار کنید.
- از آنها بخواهید داروها و موارد مصرف داروهایی که به شما تجویز می کنند را توضیح دهند. به عنوان مثال ، اگر آنها آنتی بیوتیک تجویز می کنند ، یک س verال تأیید کننده مانند "دکتر ، آیا این آنتی بیوتیک باکتری هایی را که عامل عفونت من هستند را هدف قرار می دهد؟"
- از آنها بپرسید آیا متوجه حرف شما شده اند. س questionsالات تأیید ساده ای مانند ، "آیا باید بیشتر توضیح دهم؟" یا "آیا می دانید منظور من چیست؟" ممکن است کافی باشد
- بعد از اینکه آزمایشات بیشتری را توصیه کردند ، در مورد تشخیص سوال کنید. این یک راه عالی برای مجبور کردن آنها به گوش دادن به نگرانی های شما و گذراندن زمان بیشتر برای برقراری ارتباط با شما است.
- در صورتی که فکر می کنید در مورد بیماری شما به سرعت نتیجه گیری می کنند ، از آنها بخواهید آزمایش های تشخیصی را انجام دهند. به سادگی با درخواست از آنها برای انجام یک آزمایش خاص ، آنها را مجبور خواهید کرد که با شما درگیر شوند و کمی بیشتر در مورد تشخیص آنها فکر کنید.
مرحله 3. اطلاعات زیادی به آنها ارائه دهید
با ارائه اطلاعات زیاد ، شانس شنیدن و پردازش افکار و نگرانی های شما را افزایش می دهید. اگر به پزشک خود اجازه ندهید جزئیات وضعیت شما را بداند ، ممکن است به درستی با شما رفتار نکند.
- از پاسخ دادن به س questionsالات "بله" یا "نه" خودداری کنید. ممکن است پزشک شما س questionsالات باز بپرسد تا اطلاعات بیشتری از شما دریافت کند. اینها سوالاتی هستند که بیش از یک پاسخ "بله" یا "نه" نیاز دارند. اگر پزشک شما س questionsالات پایانی می پرسد که جواب "بله" یا "نه" را می طلبد ، در صورت امکان جزئیات را به همراه پاسخ خود ارائه دهید.
- پاسخ خود را در چند جمله توضیح دهید. جزئیات مربوطه را وارد کنید که ممکن است اطلاعات بهتری در مورد وضعیت شما به آنها بدهد. به عنوان مثال ، اگر پزشک از شما می پرسد آیا هنگام خم شدن احساس درد می کنید ، درد را توضیح دهید. بگویید: "بله. این در ناحیه کمر من درد می کند و درد به بیرون به پهلوهای من سرایت می کند. تقریباً احساس می شود که کسی در سراسر کمر و پهلوهای من چاقو زده است."
- اگر فکر نمی کنید آنها به حرف شما گوش می دهند ، خودتان را تکرار کنید. وقتی خودتان را تکرار می کنید دقیقاً از کلمات مشابه استفاده نکنید. به عنوان مثال ، اگر قبلاً به پزشک گفته اید که میگرن دارید و نمی توانید درست ببینید ، دوباره به او بگویید: "من درد شدیدی در سرم احساس می کنم و بینایی من به نوعی تار شده است."
مرحله 4. در طول معاینه فیزیکی خود با پزشک تماس بگیرید
با صحبت کردن با پزشک هنگام معاینه شما ، مطمئن می شوید که آنها توجه کرده اند و بهتر متوجه می شوید که بدنبال چه چیزی هستند. در پایان ، بهتر می توانید در مورد وضعیت خود صحبت کنید.
- در مورد هر مشکلی که هنگام بررسی شما تجربه می کنید نظر دهید. به عنوان مثال ، هنگام شروع معاینه ، بگویید "من در ناحیه کمر و پهلو درد دارم".
- از مشکلات خاصی که آنها پیدا می کنند برای تشخیص شما بپرسید. به عنوان مثال ، اگر در طول تیغه خود احساس درد می کنید ، از آنها بپرسید که چه چیزی ممکن است نشان دهد.
قسمت 2 از 3: اطمینان از اینکه پزشک مرکز بیمار است
مرحله 1. به این فکر کنید که آیا از کار خود لذت می برند یا خیر
ارزیابی اینکه آیا پزشک از کار خود لذت می برد یا نه یکی از م effectiveثرترین روش ها برای تعیین این است که آیا آنها به حرف شما گوش می دهند یا خیر. در نهایت ، اگر یک پزشک از کار آنها لذت نبرد ، احتمالاً با بیماران خود طوری رفتار می کند که گویی برای آنها اهمیتی قائل نیستند.
- ببینید آیا پزشک با شما چت می کند یا خیر. ممکن است درباره آب و هوا ، رویدادهای جامعه یا خانواده خود صحبت کنید.
- توجه داشته باشید که پزشک شما لبخند می زند و به نظر می رسد هیجان زده است که با شما صحبت کند.
- ببینید آیا آنها خوشحال به نظر می رسند. اگر پزشک شما خسته شده است و نظرات بدبینانه یا توهین آمیز می دهد ، به احتمال زیاد آنها از کار خود خوششان نمی آید. بنابراین ، آنها ممکن است در واقع به حرف شما گوش ندهند.
- حالشان را بپرسید پزشک شما احتمالاً با خوشحالی پاسخ می دهد یا حتی ممکن است صادق باشد. با پرسیدن ، این فرصت را برای آنها ایجاد می کنید که احساس خود را بیان کنند - به طور بالقوه به شما این امکان را می دهد که از کار خود لذت ببرید.
مرحله 2. ببینید آیا پزشک یادداشت می کند یا خیر
یادداشت برداری نشانگر این است که آیا پزشک مشغول است ، به آنچه شما می گویید توجه می کند و آیا او به طور فعال وضعیت شما را ارزیابی می کند یا خیر. بدون یادداشت ، پزشک احتمالاً جزئیات را فراموش می کند و ممکن است درمان مورد نیاز را به شما ارائه ندهد.
- پزشک شما باید یک کلیپ بورد ، پرونده های بیمار یا یک قرص برای یادداشت برداری داشته باشد.
- در حالی که ممکن است پزشک شما یادداشت های زیادی ننویسد ، باید هنگام ملاقات با شما برخی یادداشت ها را ثبت کند.
- یادداشت ها به پزشک شما (یا سایر متخصصان پزشکی) کمک می کند تا وضعیت یا سابقه سلامتی شما را در ملاقات های بعدی ارزیابی کند.
مرحله 3. مراقب باشید که آیا پزشک حواس پرت شده است یا خیر
انواع مختلفی از حواس پرتی ها وجود دارد که پزشکان هر روز در مطب با آن روبرو می شوند. اگر پزشک شما حواس او را پرت می کند ، به احتمال زیاد به شما گوش نمی دهند. بنابراین ، آنها ممکن است شما را به اشتباه تشخیص دهند و درمان نامناسبی برای شما انجام دهند.
- توجه داشته باشید که پزشک شما دائماً به تلفن همراه یا تبلت نگاه می کند.
- مراقب باشید که آیا پرستاران یا سایر کارکنان مطب زمان شما را با پزشک قطع می کنند. اگر چنین است ، حریم خصوصی را درخواست کنید
- از پزشک بخواهید حواس پرتی را محدود کند. به عنوان مثال ، اگر درب اتاق معاینه شما باز است و سروصدا وارد اتاق می شود ، بگویید "آیا می توانیم در را ببندیم؟ من نمی توانم صدایت را بشنوم."
قسمت 3 از 3: پیدا کردن یک پزشک پاسخگو
مرحله 1. از دوستان بپرسید
دوستان شما شاید بزرگترین منبع ارجاع شما برای متخصصان ، از جمله پزشکان باشند. با اتکا به دوستان خود ، از تجربیات شخصی آنها استفاده خواهید کرد و زمان زیادی را برای بررسی نظرات شخص ثالث صرفه جویی می کنید.
- به یکی از دوستان خود نزدیک شوید و از او بپرسید که آیا پزشکش را دوست دارد یا خیر. به عنوان مثال ، بگویید "جان ، آیا پزشک عمومی خود را دوست داری؟ من به دنبال یکی جدید هستم."
- از دوست خود بپرسید که آیا پزشک او پاسخگو است یا خیر. به عنوان مثال ، بگویید "آیا پزشک شما پاسخگو است؟ آیا آنها واقعاً به نگرانی های شما گوش می دهند؟"
- توضیح دهید که در گذشته با پزشکانی برخورد کرده اید که به شما گوش نمی دهند و افکار و نگرانی های شما را جدی نمی گیرند.
- استفاده از رسانه های اجتماعی را در نظر بگیرید تا از دوستان خود بخواهید به پزشکان خوب مراجعه کنند.
مرحله 2. نظرات را بخوانید
بررسی ها منبع دیگری برای یافتن پزشکانی است که پاسخگو هستند و به بیماران خود گوش می دهند. با خواندن نظرات ، می توانید اطلاعات بسیاری از پزشکان و از منابع مختلف را جمع آوری کنید.
- از وب سایت هایی که بر بررسی های حرفه ای پزشکی مانند Healthgrades ، Zocdoc و Webmd تمرکز دارند ، بازدید کنید.
- همچنین ، وب سایت های عمومی تری مانند Yelp و Consumerreports.org را امتحان کنید.
- با خواندن نظرات ، به اطلاعات مهم در مورد انواع متخصصان پزشکی دسترسی خواهید داشت.
مرحله 3. دریابید که آیا پزشک تماس های تلفنی شما را می گیرد یا خیر
پزشکانی که نمی خواهند یا نمی توانند به صورت جداگانه با بیماران خود تلفنی صحبت کنند ، ممکن است پزشکانی باشند که به نیازهای بیماران خود پاسخ نمی دهند.
- پزشکانی که شخصاً به تماس ها یا پیام های بیمار خود پاسخ نمی دهند ، ممکن است مسئولیتی نداشته باشند و گوش ندهند.
- کارکنان مطب پزشک و خدمات پیام را ارزیابی کنید. اگر کارکنان مطب پاسخگو نباشند ، احتمال دارد پزشک به حرف شما گوش ندهد.
- اگر پزشک شماره شخصی خود را به شما بدهد ، احتمالاً بسیار پاسخگو است و به شما گوش می دهد.
- به یاد داشته باشید که زمان پول است. وقت گذراندن تلفن نیز بهایی دارد ، قیمتی که پزشکان معمولاً نمی توانند آن را به شرکت های بیمه اعلام کنند. اجازه ندهید این تنها راهی باشد که شما پاسخ پزشک خود را ارزیابی می کنید.
مرحله 4. به دنبال علائم دیگری باشید که ممکن است پزشک به شما گوش ندهد
هنگام ارزیابی اینکه آیا پزشک بالقوه شما پاسخگو است و به شما گوش می دهد ، علائم مختلفی را می توانید جستجو کنید. برخی از علائم هشدار دهنده عبارتند از:
- افراد زیادی در اتاق انتظار هستند.
- شما زمان انتظار طولانی را تجربه می کنید.
- وقت شما با پزشک بسیار کوتاه است. پزشکانی که در اتاق بیماران و در خارج از آن نسیم می زنند ممکن است به صحبت های بیماران خود گوش ندهند.
- پزشک شما برای انجام بخش عمده ای از کارهای خود به کمک پزشکان یا پرستاران متکی است.
- پزشک هنگام صحبت کردن از شما س questionsال نمی کند یا صحبت شما را قطع نمی کند.
