افسردگی یک بیماری شایع پزشکی است ، اما بسیاری از افراد بحث در مورد این مشکل را مشکل می دانند یا اعتراف می کنند که با آن مشکلی دارند. بدانید چگونه در مورد افسردگی با یک پزشک صحبت کنید تا بتوانید هر دوی شما به طور م communicateثر ارتباط برقرار کنید و بتوانید به کمک مورد نیاز خود برسید.
مراحل
روش 1 از 3: انجام تکالیف
مرحله 1. درک افسردگی را از قبل توسعه دهید
تصمیم بگیرید که آیا علائم افسردگی را تجربه می کنید تا بتوانید دقیقاً بدانید چه چیزی را به پزشک خود اطلاع دهید. قبل از ملاقات با خواندن علائم افسردگی مطلع شوید. انجام برخی تحقیقات شما را با این بیماری بیشتر آشنا می کند و صحبت با پزشک را برای شما آسان می کند. علائم افسردگی عبارتند از:
- امید کمی به آینده
- احساس بی ارزشی یا گناه
- به راحتی تحریک می شود
- از دست دادن علاقه به فعالیتهای معمولاً لذت بخش
- کناره گیری از دوستان یا عزیزان
- تغییر خواب (به عنوان مثال خواب زیاد یا خیلی کم)
- تغییرات اشتها (به عنوان مثال خوردن بیشتر یا کمتر)
- کاهش یا افزایش وزن
- استفاده از الکل ، مواد مخدر ، قمار یا سایر رذایل برای حواس پرتی یا خوددرمانی
- تجربه بیماریهای جسمی
مرحله 2. با اعضای خانواده صحبت کنید تا ببینید آیا در خانواده شما رایج است
وقتی به خطر افسردگی خود فکر می کنید ، ممکن است مفید باشد که سابقه خانوادگی خود را در نظر بگیرید. در برخی موارد ، افسردگی می تواند ژنتیکی و محیطی باشد و چندین نسل از خانواده را درگیر کند.
با والدین یا خواهر و برادر خود صحبت کنید تا ببینید آیا آنها تا به حال با افسردگی مبارزه کرده اند یا یکی دیگر از بستگان خود را می شناسد. این اطلاعات می تواند به پزشک شما در تعیین منبع علائم شما کمک کند ، که به او در درمان موثرتر کمک می کند
مرحله 3. به هرگونه تغییر یا استرس اخیر که تجربه کرده اید فکر کنید
از آنجا که افسردگی از ترکیبی از عوامل روانی ، بیولوژیکی و اجتماعی ایجاد می شود ، بیماری شما می تواند پس از یک استرس زای اخیر ظاهر شود. ممکن است دیدن ارتباط سخت باشد ، اما شرایط خاصی که در زندگی تحمل می کنید می تواند به علائم افسردگی کمک کند. عوامل استرس زا یا رویدادهای زندگی که ممکن است باعث افسردگی شوند عبارتند از:
- آسیب یا سوء استفاده در دوران کودکی
- اختلاف زناشویی یا روابط
- فشار مالی
- بیکاری یا کم کاری
- عدم حمایت اجتماعی
- تنهایی
- سوء مصرف الکل یا مواد
- درد مزمن یا شرایط پزشکی
مرحله 4. فهرستی تهیه کنید
اگر متوجه دوره های مکرر افسردگی شده اید ، لیستی از زمان هایی که احساس افسردگی می کنید ، احساسات خود و آنچه در زندگی شما اتفاق می افتد و فکر می کنید ممکن است در ایجاد این مشکل نقش داشته باشد ، تهیه کنید. داشتن سابقه علائم ، صحبت با پزشک را در مورد افسردگی آسان کرده و به پزشک کمک می کند تا بهترین درمان را برای شما تعیین کند.
شما حتی می توانید یک کاربرگ را بارگیری کنید که به شما امکان می دهد از سوالات احتمالی پزشک خود مطلع باشید و با پاسخ های خود آماده باشید. می توانید این برگه را به همراه خود در قرار ملاقات خود بیاورید تا مطمئن شوید که تمام مبانی را پوشش می دهید. جستجوی آنلاین انجام دهید
روش 2 از 3: قرار ملاقات
مرحله 1. مشخص کنید که آیا می خواهید ابتدا شخص دیگری را درگیر کنید
برخی از افراد قبل از برداشتن قدم بعدی و در واقع مراجعه به پزشک برای افسردگی به سیستم حمایتی نیاز دارند. قبل از اینکه به پزشک مراجعه کنید ، ممکن است بخواهید در نظر بگیرید که آیا می خواهید شخص دیگری را همراه خود داشته باشید یا از شما حمایت کرده و از شما حمایت کند تا خوب شوید.
- اگر شما فردی مذهبی هستید ، ممکن است بخواهید با کشیش یا روحانی خود صحبت کنید تا قدرت کمک گرفتن را کسب کنید.
- اگر یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوستی دارید که با افسردگی سر و کار داشته است ، ممکن است با درخواست از او برای شرکت در قرار ملاقات با شما حمایت شود. ممکن است با حضور شخصی که چیزی شبیه به آن چیزی را که شما در حال تجربه آن هستید تجربه کرده باشید.
مرحله 2. به رابطه ای که با پزشکان خود دارید فکر کنید
قبل از قرار ملاقات ، در نظر بگیرید که چگونه می توانید موضوع افسردگی خود را مطرح کنید و چه احساسی خواهید داشت. اگر این فکر شما را می ترساند و کسی را ندارید که برای حمایت با شما همراه باشد ، ممکن است به این فکر کنید که یک پزشک متفاوت انتخاب کنید تا در مورد افسردگی خود با او صحبت کنید. بدانید که پزشک مراقبت های اولیه شما تنها انتخاب نیست.
- برخی از افراد ممکن است به طور منظم ویزیت شوند یا با پزشکان دیگر ، مانند متخصص زنان و زایمان یا متخصص قلب ، احساس راحتی بیشتری داشته باشند. شما همیشه می توانید در مورد علائم خود با این پزشک صحبت کنید و سپس او شما را به یک متخصص بهداشت روانی ارجاع دهد.
- در شرایط اضطراری ، یک پزشک اورژانس یا متخصص بهداشت روانی بیمارستان می تواند از شما پشتیبانی کند و اطلاعاتی را در مورد اینکه در هنگام خروج از بیمارستان از کجا باید کمک بگیرید به شما ارائه دهد.
- سایر متخصصان یا مکان هایی که ممکن است بتوانید از آنها کمک بگیرید ، شامل مددکاران اجتماعی بالینی ، مشاور در مرکز سلامت روان جامعه ، برنامه های وابسته به دانشگاه یا دانشکده پزشکی ، درمانگاه های سرپایی بیمارستان دولتی ، خدمات خانواده/آژانس های اجتماعی ، کلینیک ها و امکانات خصوصی است. ، برنامه های کمک به کارکنان ، یا انجمن های پزشکی و/یا روانپزشکی محلی.
مرحله 3. انتظارات خود را مدیریت کنید
پس از انتخاب پزشک موردنظر در مورد افسردگی خود ، به اهداف خود برای ویزیت فکر کنید. با ملاقات با پزشک خود بیشتر دوست دارید به چه چیزی برسید؟
مطمئن باشید که انتظارات شما منطقی است. برای بازدید یک یا دو هدف کوچک و واقع بینانه انتخاب کنید. به عنوان مثال ، با هدف تشخیص و توقف علائم بسیار مهم است و بعید است که در یک هفته به آن برسید. با این حال ، حرکت با هدف اطلاع پزشک از علائم شما و کسب اطلاعات بیشتر در مورد افسردگی واقع بینانه است و احتمالاً محقق می شود
روش 3 از 3: رفتن به قرار ملاقات
مرحله 1. مسئله را به حداقل نرسانید
در مورد شدت علائم خود صادق باشید. پزشک شما برای مقابله با افسردگی به شما کمک می کند ، بنابراین در مورد احساسات و علائم خود صادق باشید. ممکن است ترسناک یا شرم آور به نظر برسد ، اما صادق بودن و صحبت آشکار بهترین راه برای کمک به پزشک شما در کمک به شما است.
از گفتن جمله هایی مانند "اوه ، آنقدرها هم بد نیست" که باعث می شود موضوع کوچکتر از آنچه هست ، خودداری کنید
مرحله 2. مسأله را به صراحت بیان کنید
فراتر از صداقت ، شما همچنین باید در مورد علائم خود مستقیم باشید. از صحبت مبهم در مورد موضوع خودداری کنید. پزشک شما به راحتی می تواند باور کند که هر مشکلی که تجربه می کنید بیشتر ناشی از یک بیماری است نه یک بیماری روانی. تا حد امکان شفاف بودن از سردرگمی جلوگیری می کند.
برای مستقیم بودن ، می توانید بگویید: "دکتر باردن ، من فکر می کنم اخیراً احساس افسردگی کرده ام" یا "من نسبت به زندگی خود کاملاً ناامید شده ام. من نه غذا می خورم و نه می خوابم ، و چندین روز را از دست داده ام. کلاس در چند هفته گذشته."
مرحله 3. در مورد تغییرات دارو بحث کنید
وقتی در مورد افسردگی با پزشک خود صحبت می کنید ، هرگونه تغییر در رژیم دارویی روزانه خود را ذکر کنید. افزودن یا حذف داروها از رژیم روزانه می تواند علائم افسردگی را افزایش دهد ، زیرا داروهای خاصی که برای درمان بیماری های پزشکی استفاده می شوند باعث عوارض جانبی مانند ناراحتی یا ناامیدی می شوند. به همین دلیل ، شما باید پزشک خود را از تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه ای که مصرف می کنید آگاه کنید.
داروهایی که ممکن است باعث افسردگی شوند عبارتند از: آکوتان ، داروهای ضد تشنج ، مسدود کننده های بتا ، استاتین ها ، زوویراکس ، بنزودیازپین ها ، نورپلنت و موارد دیگر
مرحله 4. در مورد گزینه های خود صحبت کنید
داروهای تجویزی یک داروی رایج برای درمان علائم افسردگی هستند ، اما تنها گزینه نیستند. شاید بتوانید تمرینات شخصی مانند روزنامه نگاری یا حتی درمان های جامع مانند مدیتیشن یا طب سوزنی را برای کمک به افسردگی خود کشف کنید. مطمئن شوید که همه گزینه های خود را با پزشک خود درمیان می گذارید تا نظر او را در مورد اثربخشی آنها جلب کنید تا بتوانید تصمیمی را بگیرید که با سبک زندگی شما مطابقت دارد.
مرحله 5. درخواست ارجاع دهید
پزشک خانواده شما مجاز است داروهای ضد افسردگی برای شما تجویز کند ، اما به طور کلی ، این پزشکان در درمان اختلالات روانی آموزش خاصی ندارند. اولا ، شما باید کاملاً مطمئن باشید که افسردگی را تجربه می کنید تا بتوانید به درستی آن را درمان کنید. سپس ، می توانید با یک متخصص بهداشت روانی مجرب تصمیم بگیرید که کدام استراتژی درمانی برای شما مناسب است.
علاوه بر این ، متخصصان سلامت روان مانند روانپزشکان درک بهتری از داروهای اثبات شده برای کاهش افسردگی دارند و ممکن است برای درمان به درمانگر یا روانشناس نیاز باشد
مرحله 6. مسئولیت پیگیری را بر عهده بگیرید
شما اولین قدم لازم را برای بهبود افسردگی خود برداشته اید. اکنون ، پیگیری برای شما مهم است. اگر پزشک مراقبت های اولیه برای شما دارو تجویز کرده است ، باید در یک ویزیت پیگیری شرکت کنید تا در مورد عملکرد و نحوه عملکرد آنها صحبت کنید. اگر به شما ارجاع داده می شود ، باید ملاقات های بیشتری را با ارائه دهندگان دیگر برنامه ریزی کنید.
