صحبت کردن درباره بیماری های جدی می تواند مشکل باشد. شاید شما مبتلا به بیماری جدی شده اید و دوست دارید این خبر را با دیگران به اشتراک بگذارید. یا شاید یکی از دوستان یا اعضای خانواده اخبار را با شما به اشتراک می گذارد. در هر صورت ، راه هایی وجود دارد که نسبت به نیازهای شخص (یا افرادی که با آنها صحبت می کنید) حساس ، همدل و محترم بمانید. علاوه بر این ، اگر این نوع بحث باید در مورد کودکان کوچک اتفاق بیفتد ، می توانید اقدامات احتیاطی دیگری را انجام دهید. مانند هر موضوع دشواری ، مهمترین چیز فقط گوش دادن ، حضور و حمایت است.
مراحل
روش 1 از 3: فاش کردن اخبار برای عزیزان
مرحله 1. به یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوست خود بگویید
اگر بیماری جدی تشخیص داده اید ، بدانید که لزوماً مسئولیت شما نیست که این خبر را با همه کسانی که می شناسید به اشتراک بگذارید. اگر آماده صحبت کردن در مورد آن هستید ، یکی از گزینه ها این است که آن را با یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوست خود در میان بگذارید و سپس از آنها بخواهید که اخبار را به دیگران منتقل کنند. مزیت این روش این است که اجازه می دهد اخبار تا حدودی منفعلانه پخش شود ، که ممکن است برای شما راحت تر باشد.
- شما می توانید با نشستن آن شخص در جایی خصوصی شروع کنید.
- می توانید با گفتن این جمله شروع کنید: "من چیزی دارم که باید به شما بگویم. من این را با شخص دیگری به اشتراک نگذاشته ام. در واقع ، بعد از اینکه به شما گفتم ، دوست دارم اگر می توانید این اطلاعات را به من منتقل کنید."
مرحله 2. یک جلسه خانوادگی برگزار کنید
یکی دیگر از گزینه های به اشتراک گذاری اخبار بیماری ، تماس با خانواده و دوستان نزدیک است. این کار مزایای گفتن یکباره بسیاری از افراد را دارد ، که ممکن است برای شما آسان تر باشد. علاوه بر این ، به خانواده و دوستان شما این امکان را می دهد که از یکدیگر حمایت کرده و حلقه ای از حمایت را برای شما ارائه دهند.
- می توانید با دوستان و خانواده خود در خانه خود یا در خانه یکی دیگر از اعضای خانواده خود تماس بگیرید.
- همه در یک دایره بنشینید.
- با گفتن این جمله شروع کنید: "نکته مهمی وجود دارد که باید با همه شما به اشتراک بگذارم."
- اگر با کلمات دست و پنجه نرم می کنید ، می توانید صادق باشید. فقط توضیح دهید ، "صحبت کردن در مورد من دشوار است."
- اگر به شما کمک می کند ، ممکن است بخواهید کارت های یادداشت یا اسکریپت تهیه کنید.
مرحله 3. به مردم یک به یک بگویید
سومین گزینه شما این است که به دوستان و اعضای خانواده خود به صورت جداگانه ، همانطور که می بینید ، اطلاع دهید. این صمیمی ترین مکالمات را ارائه می دهد ، که ممکن است حس عمیق تری از حمایت را به شما ارائه دهد.
- در این مثال ، ممکن است نخواهید افرادی که به آنها می گویید این اطلاعات را با دیگران به اشتراک بگذارند.
- اگر چنین است ، حتماً توضیح دهید ، "ترجیح می دهم اگر این مطلب را با کسی در میان نگذاشته اید. من دوست دارم فرصتی برای خودم به مردم بگویم."
مرحله 4. از پزشک یا مددکار اجتماعی بخواهید در آنجا حضور داشته باشد
صرف نظر از این که کدام مسیر را برای به اشتراک گذاشتن این اخبار انتخاب می کنید ، ممکن است درخواست حضور پزشک یا مددکار اجتماعی مفید باشد. پزشک و/یا مددکار اجتماعی شما ممکن است بتواند به س questionsالات مربوط به سلامتی شما ، وضعیت مالی شما و آنچه که می توانید در پیشبرد آن پاسخ دهید پاسخ دهد. (البته میزان انتخاب این اطلاعات به عهده خود شماست). یک پزشک یا مددکار اجتماعی نیز در هدایت این نوع مباحث ماهر خواهد بود و به این ترتیب می تواند پشتیبانی کند.
- پیش از این با پزشک یا مددکار اجتماعی خود صحبت کنید تا مشخص شود نقش آنها در این جلسه چگونه خواهد بود.
- هنگامی که این بحث ها را انجام می دهید ، می توانید عزیزان خود را از نقش پزشک یا مددکار اجتماعی خود مطلع کنید.
- به عنوان مثال ، ممکن است بگویید: "دکتر ویلیامز اینجاست تا به س questionsالات شما پاسخ دهد."
مرحله 5. برای انواع واکنش ها آماده باشید
قبل از ورود به این گفتگوها ، سعی کنید بفهمید که مردم به انواع مختلف نسبت به این اخبار واکنش نشان می دهند. تا جایی که می توانید سعی کنید این واکنش های اولیه را شخصی نگیرید. این خبر احتمالاً شوکه کننده خواهد بود.
- ممکن است برخی از افراد اشک بریزند.
- دیگران ممکن است از عصبی شدن بخندند.
- برخی از افراد وارد "حالت مفید" می شوند.
- دیگران ممکن است اصلاً چیزی نگویند.
- اگر مدتی به دوستان و عزیزان خود فرصت دهید ، احتمالاً طیف گسترده ای از واکنش های احساسی از هر یک از آنها ، از جمله غم ، عصبانیت و ترس را مشاهده خواهید کرد.
مرحله 6. درخواست کمک کنید
بسیاری از مردم می خواهند به نحوی به شما کمک کنند ، اما احتمالاً نمی دانند چگونه. در مورد آنچه نیاز دارید صادق باشید و در درخواست کمک صریح باشید. ممکن است نیاز داشته باشید:
- کسی که برای شما مواد غذایی تهیه کند
- کسی که شما را به قرار ملاقات برساند.
- به صاف شدن خانه خود کمک کنید
- کسی که با او صحبت کند.
- ممکن است بگویید: "من به کسی احتیاج دارم که مواد غذایی مرا در روزهای چهارشنبه تهیه کند. آیا فکر می کنید می توانید در این زمینه به من کمک کنید؟"
روش 2 از 3: حمایت از عزیزان
مرحله 1. گوش دهید
وقتی دوست یا عزیزی به شما می گوید که مبتلا به بیماری جدی شده اید ، وظیفه شما در آن لحظه فقط گوش دادن است. هر کاری که می توانید انجام دهید تا در کنار آنها باشید ، تماس مستقیم چشمی برقرار کنید و به آنچه می گویند توجه کنید.
- تماس چشمی ثابت را حفظ کنید.
- سر تکان دهید تا نشان دهید که گوش می دهید.
- س questionsال بپرسید ، اما گول نزنید.
- به عنوان مثال ، ممکن است بگویید: "می توانم بپرسم چه برنامه درمانی را دنبال خواهید کرد؟"
مرحله 2. از ارائه مشاوره خودداری کنید
هرگاه اخبار بدی را از یکی از دوستانمان می شنویم ، این یک واکنش طبیعی است که سعی کنیم مشکل را حل کنیم ، یا حال آنها را بهتر کنیم. متأسفانه ، این می تواند این احساس را در فرد ایجاد کند که انگار واقعا شنیده نمی شود. اکنون زمان آن نیست که توصیه کنید ، به آنها یادآوری کنید که چگونه می تواند بدتر باشد ، یا در غیر این صورت سعی کنید آنها را تشویق کنید.
- واکنش شما ممکن است این باشد که بگویید: "حداقل بیمه خوبی دارید" یا "حداقل آنچه جودی داشت را ندارید". در برابر این خواسته مقاومت کنید. این چیزی نیست که عزیز شما باید بشنود.
- ممکن است وسوسه شوید که سعی کنید آنها را تشویق کنید. این کار را نکن. در عوض ، به آنها اجازه دهید آنچه را که احساس می کنند احساس کنند.
- پاسخ هایی همدلانه ارائه دهید که شرایط را تصدیق کند. گفتن چیزی ساده به عنوان "وای ، این بد است" ، گاهی اوقات بهترین چیزی است که می توان گفت.
مرحله 3. اعتراف کنید که نمی دانید چه باید بگویید
اگر احساس می کنید دچار افسردگی شده اید یا زبانتان بسته است ، اجازه ندهید ناراحتی شما مانع حمایت از دوستتان شود. اگر نمی دانید چه چیزی باید بگویید (که قابل درک است) ، به سادگی آن را بپذیرید و در حضور عزیز خود حاضر باشید.
- آنها نیازی ندارند که شما چیزی بگویید.
- آنها به شما نیاز دارند که گوش دهید.
- گفتن "من واقعاً نمی دانم چه بگویم" بسیار خوب است.
مرحله 4. به حریم خصوصی آنها احترام بگذارید
وقتی یکی از دوستان یا اعضای خانواده این نوع خبر را با شما به اشتراک می گذارد ، پرسیدن س perfectlyالات کاملاً مناسب است. (در واقع ، پرسیدن س showsالات نشان می دهد که شما واقعاً گوش می دهید.) با این حال ، آنها تصمیم می گیرند کدام جزئیات را به اشتراک بگذارند کاملاً به آنها بستگی دارد. عجله نکنید ، یا اصرار نکنید که به س questionsالات پاسخ دهند. در این زمان حساس ، رعایت حریم خصوصی آنها برای شما بسیار مهم است.
- سعی کنید سوالات را با عبارت "می تونم بپرسم …" شروع کنید.
- اگر س askالی می پرسید و باعث می شود که عزیزانتان مکث کنند ، می توانید با صدای بلند بگویید: "اگر از به اشتراک گذاشتن آن راحت نیستید ، مشکلی نیست."
- همچنین می توانید بگویید ، "اگر ترجیح می دهید ، می توانیم بعداً در مورد آن صحبت کنیم."
مرحله 5. بپرسید چگونه می توانید کمک کنید
یک راه عالی برای حمایت از دوست یا دوست خود این است که بپرسید چگونه می توانید کمک کنید. گاهی اوقات راههایی که فکر می کنیم می توانیم کمک کنیم ، بیشترین نیاز را ندارند. بنابراین ابتدا بپرسید ، و سپس کمک کنید.
- فقط بپرسید "چه کمکی می توانم بکنم؟"
- ممکن است ارائه زمان هایی که آزاد هستید ارائه شود. مانند: "سه شنبه ها و پنج شنبه ها روزهای باز من هستند ، بنابراین اگر در آن روزها به چیزی نیاز دارید ، من شخص شما هستم."
- به این فکر کنید که چه منابعی باید داشته باشید. آنها ممکن است به قرارهای ملاقات ، کمک در خانه یا به احتمال زیاد فقط به کسی که می تواند گوش دهد نیاز داشته باشند.
روش 3 از 3: صحبت با کودکان
مرحله 1. به آنها اطلاع دهید که پرسیدن س OKالات مشکلی ندارد
هنگامی که این نوع اخبار با کودکان مورد بحث قرار می گیرد ، آنها ممکن است نحوه تعامل را درک نکنند. به آنها اطلاع دهید که س toال کردن برای آنها مشکلی ندارد و نیازی نیست که این س questionsالات فوراً مطرح شوند. اغلب یک کودک نیاز به ساعت ها ، روزها یا حتی هفته ها دارد تا قبل از ظاهر شدن سوالات خود فکر کند ، و این خوب است.
شما می توانید بگویید: "اشکالی ندارد که س questionsال کنید. و نیازی نیست که آنها را در حال حاضر بپرسید. هر زمان که به س questionالی فکر می کنید ، یا فقط اگر می خواهید صحبت کنید ، بیایید و مرا بیابید."
مرحله 2. در مورد احساسات خود صادق باشید
اگر کودکی می گوید ترسیده یا ناراحت است ، می توانید به او بگویید که شما نیز چنین احساسی دارید. این بحث ها می تواند احساساتی را ایجاد کند که ممکن است برای کودکان تازگی داشته باشد. وقتی احساسات خود را با دیگران به اشتراک می گذارید ، به آنها کمک می کند تا بدانند که احساسات آنها طبیعی و طبیعی است و اینکه چنین احساسی وجود دارد اشکالی ندارد.
می توانید بگویید ، "آیا شما از این موضوع می ترسید؟ من هم می ترسم. این مسئله بسیار ترسناکی است که باید با آن کنار بیایید ، اما این احساسات در نهایت از بین می روند."
مرحله 3. مراقبین را مطلع کنید
وقتی این نوع اخبار را با بچه ها به اشتراک می گذارید ، مهم است که به سایر بزرگسالان در حلقه کودک اطلاع دهید. با معلمان ، پرستار بچه یا سایر اعضای خانواده مراقب صحبت کنید. اگر همه بزرگسالان مناسب در جریان باشند ، می توانند برای کمک به کودک در دسترس باشند و رفتار کودک را بهتر درک کنند.
- احساس نکنید که لازم است هر چیزی را که برای اشتراک گذاری راحت نیستید فاش کنید.
- شما می توانید به سادگی به یک معلم یا مراقب بگویید: "ما در خانواده خود با بیماری جدی روبرو هستیم. ما به تامی در مورد آن صحبت کرده ایم ، و ما واقعاً مطمئن نیستیم که او چگونه واکنش نشان خواهد داد."
مرحله 4. از مقایسه "مرگ" و "خواب" خودداری کنید
وقتی کودکی برای اولین بار با مرگ روبرو می شود ، مرسوم است که مرگ را به عنوان "خوابیدن" توصیف کنیم. متأسفانه ، این عارضه جانبی ناخواسته ای دارد که باعث ایجاد ترس از خوابیدن برای برخی از کودکان می شود. هنگام بحث در مورد مرگ یا بیماری جدی با بچه های زندگی خود ، از این مقایسه خودداری کنید.
- به جای مقایسه مرگ با خواب ، به سادگی سعی کنید آن را در ساختار اعتقادی خانواده خود صادقانه توصیف کنید.
- کودکان قادر به بحث های پیچیده هستند. تمام تلاش خود را بکنید تا با آنها صادق باشید.
