فرایند غلبه بر هرگونه اعتیاد ، از جمله اعتیاد به مت آمفتامین ، می تواند از نظر جسمی و روحی کاملاً خسته کننده باشد. این نیاز به یک تعهد جدی دارد و احتمالاً در طول فرآیند به حمایت زیادی نیاز خواهید داشت. غلبه بر اعتیاد به مت زمان می برد و ممکن است منجر به علائم ترک ناخواسته شود. با این حال ، نتایج مثبتی که در نهایت در زندگی شما رخ می دهد ، ارزش تلاش را خواهد داشت.
مراحل
قسمت 1 از 4: تعهد به تصمیم
مرحله 1. تمام دلایلی را که می خواهید ترک کنید بنویسید
به یاد داشته باشید ، یک شخص هرگز به طور واقعی استفاده از مواد مخدر را ترک نمی کند تا زمانی که برای انجام این کار آمادگی نداشته باشد. تصمیم باید با شما باشد. یک راه عالی برای آگاهی از همه مزایای زندگی بدون مواد مخدر این است که لیستی از مزایای متانت را تهیه کنید. در اینجا مواردی است که ممکن است بخواهید در نظر بگیرید:
- استفاده از مت اغلب بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد. وضعیت مالی شما ضربه می زند و روابط ممکن است به دلیل رفتارهای نامنظم که اعتیاد ایجاد می کند از بین برود. همچنین ، هنگام استفاده از مواد مخدر غیرقانونی همیشه در خطر دستگیری هستید. اینها همه چیزهایی هستند که می توانند با قطع مصرف مت تغییر کنند.
- استفاده طولانی مدت از مت می تواند عواقب منفی سلامتی مانند کاهش وزن شدید ، مشکلات شدید دندان از جمله از دست دادن دندان و زخم های پوستی را که در اثر خراش زیاد ایجاد می شود ، ایجاد کند. مصرف مت می تواند خطر ابتلا به بیماری های عفونی مانند HIV و هپاتیت را نیز افزایش دهد. سالم بودن برای شما و خانواده شما اغلب دلیل بسیار خوبی برای ترک است.
مرحله 2. همه تأثیرات منفی مخاطبین خود را حذف کنید
در مورد حذف افرادی که شما را با داروها به طور کامل از زندگی شما آشنا کرده اند ، عمدی عمل کنید. این شامل دوستان قدیمی است که در گذشته با آنها ارتباط برقرار کرده اید و همچنین تهیه کننده دارو. شما باید هر راهی را که می توانید برای تماس با آنها استفاده کنید حذف کنید. این شامل شماره تلفن هایی است که در تلفن همراه شما ذخیره شده است ، شماره تلفن هایی که ممکن است بر روی کاغذهای کیف پول یا خانه شما نوشته شود و حتی مخاطبین رسانه های اجتماعی. به این ترتیب دیگر به افرادی که تأثیر منفی بر شما دارند دسترسی نخواهید داشت.
- اگر هنوز تأثیرات منفی با شما تماس می گیرند ، ممکن است بخواهید شماره تلفن خود را تغییر دهید و حساب های رسانه های اجتماعی خود را برای مدتی حذف کنید.
- به همان اندازه مهم است که از رفتن به محیط های قدیمی که ممکن است تمایل شما به استفاده از مت را ایجاد کند ، اجتناب کنید. بسیاری از مردم حتی برای اجتناب از رانندگی با آشنایان قدیمی ، مسیرهای متناوب را برای کار انتخاب می کنند.
مرحله 3. خودتان را مشغول کنید
مشغول ماندن نیز می تواند به شما در جلوگیری از تأثیرات منفی کمک کند. سعی کنید یک شغل و حتی یک شغل دوم را در صورت امکان پیدا کنید. ساعتهای بیشتری کار کنید یا با یک سرگرمی جدید شروع کنید. سعی کنید خود را مشغول کنید تا کمتر حواس افراد و مکانهای منفی پرت شود.
مرحله 4. با یک دوست تماس بگیرید و از او بخواهید که شریک هوشیاری شما باشد
داشتن یک سیستم پشتیبانی قوی در حین خروج از روش مت بسیار مهم است. حداقل باید یک نفر وجود داشته باشد که بتوانید در هر زمان با او تماس بگیرید تا در گذراندن یک لحظه سخت به شما کمک کند.
- شماره تلفن شریک هوشیاری خود را در کیف پول ، تلفن همراه یا هر مکانی که همیشه به آن دسترسی آسان دارید ، نگه دارید.
- شناسایی یک نفر به عنوان شریک هوشیاری شما فوق العاده است ، اما داشتن چند نفر که بتوانید در یک لحظه با آنها تماس بگیرید ایده آل است. به خاطر داشته باشید که هرچه شبکه پشتیبانی شما بزرگتر باشد ، با ترک آن موفق تر خواهید بود.
قسمت 2 از 4: درمان
مرحله 1. با شرکت بیمه خود تماس بگیرید تا ببینید چه خدمات و تسهیلاتی تحت برنامه شما قرار دارد
ممکن است بخواهید یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را در این فرایند مشارکت دهید تا مطمئن شوید که تمام جزئیات مورد نیاز خود را به دست آورده اید. تصمیم گیری آگاهانه مهم است.
- ممکن است بخواهید قبل از تماس با شرکت بیمه ، بروشور یا برنامه مزایای برنامه خود را مشاهده کنید. این مواد بیمه نامه مکتوب همچنین باید دارای جزئیاتی در مورد مواردی باشد که در برنامه شما آمده است.
- اگر بیمه ندارید ، درمان ممکن است کمی دشوارتر باشد. با این حال ، مهم است که بدانید چگونه هزینه درمان خود را پرداخت خواهید کرد. برنامه های خدمات اجتماعی زیادی وجود دارد که ممکن است مفید باشد. علاوه بر این ، خانواده و دوستان ممکن است مایل به کمک مالی باشند تا بتوانید از آنها کمک بگیرید.
مرحله 2. تصمیم بگیرید که آیا قرار است تحت درمان سرپایی یا سرپایی قرار بگیرید
به طور کلی ، تفاوت بین دو گزینه درمانی سطح شدت است. اگرچه هر دو نوع می توانند برنامه های درمانی م offerثر را ارائه دهند ، اما خدمات بستری شدیدتر است. برنامه های بستری به شما این امکان را می دهد که با افراد دیگری که از اعتیاد در حال بهبودی هستند در این مرکز زندگی کنید و در جلسات و گروههای حمایتی روزانه شرکت کنید. برنامه های سرپایی به طور کلی شامل مشاوره و نظارت است ، اما به اندازه امکانات بستری شدید نیست.
- هنگام تصمیم گیری در مورد نوع درمان ، اعتیاد خود را در نظر بگیرید. اگر اعتیاد شدید است و نگران هستید که ماندن در خانه در حین درمان منجر به ترک برنامه شود ، احتمالاً برنامه بستری بهترین گزینه شما است.
- اگر اعتیاد بسیار شدید نیست و وظایف دیگری مانند شغل یا کودکان دارید ، ممکن است بخواهید یک برنامه سرپایی را در نظر بگیرید.
- هنگام اتخاذ این تصمیم ممکن است بخواهید از اعضای خانواده و سایر افرادی که به شما اهمیت می دهند بازخورد بخواهید. آنها ممکن است بتوانند وضعیت را کمی عینی تر ببینند.
- اگر درمان بستری را انتخاب می کنید ، سعی کنید از قبل به این مرکز مراجعه کنید تا در چند هفته یا ماه های آینده از محل زندگی خود راحت باشید.
مرحله 3. آماده شدن برای درمان
قبل از شروع درمان ، حتماً موارد را مرتب کنید. اگر تحت درمان بستری هستید ، در مورد مرخصی از کار با سرپرست خود صحبت کنید تا هنگام بازگشت ، شغل شما همچنان سر جای خود باشد. حتی اگر تحت درمان سرپایی هستید ، ممکن است بخواهید چند روز مرخصی بگیرید ، به ویژه در ابتدای شروع فرایند زندگی هوشیار. به این ترتیب ، عملکرد کاری شما به خطر نمی افتد. همچنین ، اگر مادر (یا پدر) فرزندان کوچک هستید ، اگر ازدواج نکرده اید ، باید مراقبت از کودک را ترتیب دهید و در صورت ازدواج ، لیست های زیادی برای شریک زندگی خود بنویسید.
- تکمیل درمان ممکن است تا 90 روز طول بکشد. گاهی اوقات بسته به شدت اعتیاد و نیازهای خاص شما حتی ممکن است طولانی تر شود. با این حال ، شما باید به روند متعهد باشید و این شامل آماده سازی از قبل برای موفقیت است. به یاد داشته باشید ، هنگامی که برنامه را تکمیل می کنید ، باید تمام ابزارهایی را که برای ماندن بدون مواد لازم دارید ، در اختیار داشته باشید.
- اگر تحت درمان سرپایی هستید ، ممکن است مایل نباشید از کار زیاد مرخصی بگیرید. کار راهی است برای مشغول ماندن و حواس پرتی.
مرحله 4. ذهن خود را آرام کنید
هنگامی که سرانجام تصمیم به ادامه درمان می گیرید ، ترس های غیرمنطقی و عادات تفکر قدیمی سعی در بازگشت به شما خواهند داشت. یک راه عالی برای عبور از ترس استفاده از تجسم است. سعی کنید یک عمارت بزرگ چند اتاقه را تجسم کنید. شما نمی دانید در اتاقهای جلو چه چیزی وجود دارد اما تصور می کنید که اولین قدم را با ایمان بر می دارید. هنگامی که از این استراتژی استفاده می کنید ، به خود یادآوری کنید که آنچه در عمارت پیش رو دارید برای شما خوب است و بدانید که شجاعت لازم را برای گذراندن کل عمارت پیدا خواهید کرد. وقتی ترس خود را نشان می دهد ، به آرامی به خود یادآوری کنید که با ورود به درمان بهترین کار ممکن را برای خود انجام می دهید.
مرحله 5. درخواست پشتیبانی کنید
غلبه بر مصرف اعتیاد به مت می تواند یک فرآیند بسیار سخت باشد ، بنابراین داشتن یک سیستم پشتیبانی جامد بسیار مهم است. سعی نکنید این روند را به تنهایی طی کنید. در اینجا چند روش وجود دارد که می توانید از پشتیبانی مورد نیاز خود برخوردار شوید:
- به اعضای نزدیک خانواده و دوستان اعتماد کنید. اگر تمایلی به درخواست دوباره حمایت ندارید زیرا آنها را در گذشته ناامید کرده اید ، به مشاوره خانواده مراجعه کنید. بسیار مهم است که در این مدت از حمایت نزدیکترین افراد برخوردار شوید.
- دوستان جدید پیدا کنید. شما می توانید افراد سالمی را که در فعالیت های سازنده مشغول به فعالیت هستند در مکان هایی مانند کلیسا ، گروه های مدنی ، فعالیت های داوطلبانه ، مدرسه ، کلاس ها یا رویدادهایی که در جامعه شما برگزار می شود ، پیدا کنید.
- اگر به تنهایی زندگی می کنید یا در مکانی که به آسانی به مت یا داروهای دیگر دسترسی دارید ، در طول درمان سرپایی به یک محیط زندگی بدون مواد مخدر بروید. این نیز گزینه خوبی است که پس از ترک درمان بستری در نظر گرفته شود. شما در محیط زندگی سالم تری حمایت بیشتری خواهید داشت.
مرحله 6. به درمان بروید
این ممکن است ساده تر از واقعیت به نظر برسد ، به ویژه اگر در برنامه سرپایی هستید. هنگامی که علائم ترک در ابتدا ظاهر می شود ، ممکن است بخواهید از ناراحتی جلوگیری کنید. به طور مشابه ، هنگامی که احساس می کنید در اواخر درمان احساس بهتری دارید ، ممکن است احساس کنید دیگر نیازی به درمان ندارید. در این مواقع ممکن است وسوسه شوید که دیگر به جلسات خود نروید یا درمان بستری را متوقف کنید. با این حال ، این تصمیم عاقلانه ای نخواهد بود و احتمالاً برای موفقیت شما مضر خواهد بود.
- درمان بستری بسیار ساختارمند است و گاهی اوقات ممکن است به نظر برسد که حضور در جلسات در زیر شما قرار دارد. علاوه بر این ، سایر افراد تحت درمان ممکن است بسیار صوتی باشند یا دارای شخصیتی باشند که با شخصیت شما مطابقت ندارد. هنگامی که این ناامیدی ها بوجود می آیند ، به خود یادآوری کنید که این فقط موقتی است و نتایج نهایی ارزش آن را دارد.
- در این مواقع به سیستم پشتیبانی خود تکیه کنید تا انگیزه شما حفظ شود. لحظه ای که فکر "امروز نرو" در ذهن شما نقش می بندد ، فوراً با شریک پاسخگو یا شخص حامی دیگر تماس بگیرید.
مرحله 7. در درمان شرکت کنید
ضروری است که شما نه تنها به هر جلسه ای بروید بلکه در درمان ارائه شده نیز به طور کامل شرکت کنید. در گفتگو شرکت کنید ، تکالیف خانه را انجام دهید و حداکثر استفاده را از هر جلسه در اولویت قرار دهید. انواع مختلفی از گزینه های درمانی وجود دارد که ممکن است ارائه شود:
- درمان شناختی رفتاری (CBT) به شما کمک می کند تا عواملی را که در مصرف مواد شما نقش دارند شناسایی کرده و راهکارهایی برای غلبه بر آنها ارائه دهید.
- خانواده درمانی چند بعدی (MFT) اغلب با نوجوانان مورد استفاده قرار می گیرد تا به جوانان و خانواده های آنها در رسیدگی به الگوهای سوء استفاده و بهبود عملکرد کلی در واحد خانواده کمک کند.
- انگیزه های انگیزشی از تقویت رفتار برای تشویق به ترک اعتیاد استفاده می کند.
مرحله 8. برای برداشت آماده شوید
سم زدایی اولین قدم در درمان است و این فرایند به بدن اجازه می دهد تا خود را از شر این دارو خلاص کند. آماده باشید تا علائم ترک را در چند روز اول که تحت درمان هستید تجربه کنید. این علائم احساس خوبی ندارند اما فقط موقتی هستند. به خود یادآوری کنید که پس از گذراندن چند روز اول ، آنها فروکش می کنند و احساس بهتری خواهید داشت.
- آن روزهایی که مجبور هستید به بوقلمون سرد بروید و با درد و رنج در درمان بنشینید ، گذشته است. به طور معمول ، دارو برای کاهش علائم ترک استفاده می شود. بنابراین ، اگرچه به احتمال زیاد برخی از علائم فیزیکی سم زدایی و ترک را تجربه خواهید کرد ، اما احتمالاً شدید نیستند.
- داروهایی مانند متادون ، بوپرنورفین و نالترکسون اغلب برای تسکین هوس مت استفاده می شوند تا بتوانید از جستجوی مواد مخدر صرف نظر کرده و بر درمان تمرکز کنید.
- برخی از علائم ترک که ممکن است تجربه کنید شامل مشکلات تنفسی ، اسهال ، لرزش ، پارانویا ، تغییر خلق و خو ، تعریق ، تپش قلب ، استفراغ و حالت تهوع است. باز هم ، به خاطر داشته باشید که داروها به تسکین این علائم کمک می کند.
- مت آمفتامین است که منجر به افزایش تولید دوپامین می شود. دوپامین به مغز علامت می دهد که "احساس خوبی داشته باشد" و هنگامی که فرد مصرف مت را متوقف می کند ، سطح دوپامین به شدت کاهش می یابد. در نتیجه ، ممکن است دچار آندونی یا ناتوانی در تجربه لذت شوید. این حالت موقت معمولاً چند هفته طول می کشد در حالی که بدن سطح دوپامین خود را تنظیم می کند. متأسفانه ، مردم اغلب در این دوران عود می کنند ، زیرا می خواهند دوباره احساس خوبی داشته باشند. بنابراین ، مهم است که بفهمید چه موقع این وضعیت رخ می دهد تا از درمان خارج نشوید.
- در ابتدا ، علائم ترک فیزیکی و عاطفی ممکن است بیش از حد احساس شود و باعث شود که بخواهید درمان را متوقف کنید. قطع درمان ایده عاقلانه ای نیست و می تواند برای موفقیت شما مضر باشد.
مرحله 9. به خودتان تبریک بگویید
وقت بگذارید تا واقعاً درمان خود را بپذیرید. به یاد داشته باشید که به طور شفاهی به خود تبریک می گویید که شجاعت بهتری برای خود و خانواده دارید.
قسمت 3 از 4: حفظ هوشیاری
مرحله 1. در خانه بهبودی وقت بگذارید
هنگام ترک برنامه بستری ، ممکن است ابتدا بخواهید زمان گذراندن در خانه بهبودی را در نظر بگیرید. این خانه ها اغلب به عنوان خانه های هوشیار یا خانه های نیمه راه شناخته می شوند. آنها می توانند به شکاف بین امکانات بستری و جهان خارج کمک کنند. قبل از بازگشت مستقیم به محیط قدیمی خود ، می توانید در مورد پیشگیری از عود در این خانه ها اطلاعات بیشتری کسب کنید.
این برنامه ها غالباً خصوصی هستند و می توانند گران باشند. باز هم ، ممکن است بخواهید بررسی کنید که آیا بیمه شما چنین برنامه هایی را پوشش می دهد یا خیر. گزینه های دیگر درخواست کمک مالی از خدمات اجتماعی ، کلیسا یا وزارتخانه محلی شما ، یا ترتیب پرداخت از جیب شما است
مرحله 2. گروههای پشتیبانی محلی را بصورت آنلاین جستجو کنید
این باید در اولویت باشد و باید به محض اتمام درمان انجام شود. در واقع ، ممکن است مفید باشد که قبل از پایان درمان در دسترس باشید تا بتوانید بدون تأخیر سریعاً وارد شوید. پیوستن به گروه پشتیبانی برای جلوگیری از عود بسیار مهم است. بررسی کنید که آیا یک گروه محلی Crystal Meth Anonymous یا Narcotics Anonymous وجود دارد که می توانید به آن بپیوندید. همچنین می توانید از پزشک ، دوست یا سازمان خدمات اجتماعی به پزشک مراجعه کنید.
- گذراندن وقت در کنار سایر افرادی که در یک محیط حمایتی در حال بهبودی هستند ، زمانی که شما به روال عادی خود وارد می شوید به شما کمک می کند.
- حضور در گروه پشتیبانی حتی اگر در خانه بهبودی هستید بسیار مهم است. به این ترتیب هنگام بازگشت به خانه عادت خواهید کرد.
- اکنون که احساس بهتری دارید ، چیزهای دیگر دوباره برای جلب توجه شما رقابت خواهند کرد. در طول این گذار ، ممکن است فکر کنید که شروع به کنار گذاشتن جلسات اشکالی ندارد. کنار گذاشتن جلسات گروه پشتیبانی ایده عاقلانه ای نیست و می تواند برای موفقیت شما مضر باشد.
مرحله 3. از عوامل محرک خود دوری کنید
هنگامی که در حال بهبودی هستید ، هنوز می خواهید از دوستان و مکان هایی که در زمان استفاده از مت استفاده می کردید دوری کنید. این افراد و محیط ها احتمالاً هنوز محرک های قوی برای شما خواهند بود. بنابراین ، اجتناب از آنها در چند سال اول بهبودی شما اهمیت ویژه ای دارد. در اینجا راه های دیگری برای جلوگیری از محرک هایی که می توانند منجر به عود شوند ، وجود دارد:
- از بارها و کلوپ ها خودداری کنید. حتی اگر با الکل دست و پنجه نرم نمی کنید ، الکل می تواند مانع کاهش قوه قضاوت شود. همچنین ، ممکن است به احتمال زیاد با دوستان قدیمی در آنجا برخورد کنید یا در حضور مت باشید.
- استفاده از مواد افيوني و ساير داروهاي تجويزي مي تواند باعث عود شود اما تسكين كافي درد را نيز موجب مي شود. بنابراین برای شما مهم است که هنگام مراجعه به پزشک با پزشک صادق باشید. از تاریخ خود شرمنده نباشید و در عوض بر جلوگیری از عود تمرکز کنید. اگر به یک عمل پزشکی یا دندانپزشکی نیاز دارید ، یک متخصص پزشکی پیدا کنید که داروهای جایگزین را برای شما تهیه کند یا حداقل مقدار دارو را تجویز کند تا به شما آرامش دهد ، اما باعث عود نمی شود.
مرحله 4. تسکین استرس را تمرین کنید
استرس ممکن است برای شما اشتیاق ایجاد کند اما اجتناب از همه استرس ها غیرممکن است. بنابراین ، مهم است که بدانید چگونه استرس را مدیریت کنید تا به طاقت نیاورد و باعث عود شما نشود. در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای از بین بردن استرس انجام دهید:
- ورزش: پیاده روی ، دویدن ، دوچرخه سواری ، باغبانی ، شنا ، حتی نظافت منزل به شما کمک می کند.
- بنویسید: روزانه 10-15 دقیقه وقت بگذارید و درباره رویدادهای استرس زایی که در آن روز اتفاق افتاده است بنویسید. اگر پس از نوشتن در مورد رویداد ، پایان را دوباره آنطور که دوست دارید اتفاقات پیش آمده بازنویسی کنید ، ممکن است مفید باشد. با زمان حال بنویسید ، طوری وانمود کنید که انگار واقعاً چنین اتفاقی افتاده است. به این ترتیب تمرین نوشتاری را با یک نکته مثبت به پایان می برید.
- با او صحبت کنید: خواه می خواهید بخندید ، گریه کنید یا کمی نفس بکشید ، یک دوست ، مشاور یا روحانی پیدا کنید که در دسترس باشد و با شما صحبت کنید.
- کاری را انجام دهید که از آن لذت می برید: فعالیتی را پیدا کنید که واقعاً از آن لذت می برید و مدتی را برای انجام آن اختصاص دهید. این می تواند هر چیزی سالم باشد که از آن لذت می برید ، مانند باغبانی ، بازی با بچه های خود ، قدم زدن ، بیرون غذا خوردن ، پختن غذا ، یا حتی مدتی بیرون نشستن در هوای تازه. اگر از آن لذت می برید و فعالیت سالمی است ، به دنبال آن بروید.
- مدیتیشن کنید: در مکانی آرام بنشینید و از طریق بینی عمیق نفس بکشید و اجازه دهید هوا به شکم شما برود. سپس از طریق دهان خود را بیرون دهید تا هوا از شکم شما خارج شده و از دهان شما خارج شود. هنگام انجام این کار ، بر نفس هایی که می کشید تمرکز کنید. این یک روش مدیتیشن عالی برای تسکین استرس است.
- یوگا: در کلاس یوگا ثبت نام کنید یا چند DVD یوگا بگیرید تا به تسکین استرس کمک کنید.
مرحله 5. یک برنامه پیشگیری از عود ایجاد کنید
گاهی اوقات هوس ها سخت و سنگین می شوند ، صرف نظر از کاری که انجام می دهید. بنابراین مهم است که بدانیم دقیقاً چه اتفاقی می افتد وقتی این اتفاق می افتد. در اینجا چند روش مقابله ای عالی است که باید بخشی از برنامه شما باشد:
- هنگام مواجهه با هوس ها ، افکار مولد داشته باشید. با خود بگویید که این یک هوس است. هوس ها قطعاً اتفاق می افتند و مقابله با هوس ها همیشه آسان تر می شود. فکر کنید ، "من باید هوس هایم را یکی یکی کنار بگذارم تا بتوانم هوشیار بمانم".
- لیستی از فعالیتهایی را که از آنها لذت می برید تهیه کنید که می تواند در صورت بروز تمایل به استفاده از آنها حواس شما را پرت کند. برخی از مثالهای فعالیتهای حواس پرتی ممکن است شامل خواندن ، نوشتن در مجله ، رفتن به سینما ، تماشای فیلم در خانه یا بیرون رفتن برای صرف غذا باشد.
- تصور کنید که شما موج سواری هستید که مصمم است تا زمانی که هوس از بین نرود موج را سوار شود. ببینید خودتان را در بالای موج می بینید تا زمانی که اوج بگیرد ، به اوج برسد ، و سپس به موج سواری کم قدرت تر ، سفید و کف آلود بازگردید. این تکنیک "موج سواری سریع" نامیده می شود.
- تمام مزایا و پیامدهای استفاده از مت بر روی کارت شاخصی را که همیشه بر روی خود نگه می دارید ، لیست کنید. وقتی هوس می شود ، کارت را بیرون بیاورید تا به خودتان یادآوری کنید که اگر از آن استفاده کنید واقعاً احساس بهتری نخواهید داشت.
- با شریک پاسخگو یا سایر دوستان یا اعضای خانواده حامی خود تماس بگیرید تا بتوانید از طریق اصرار صحبت کنید.
مرحله 6. اهداف معنی دار تعیین کنید
اهداف اغلب یک ابزار پیشگیری عالی از مواد مخدر هستند. هنگامی که بر دستیابی به اهداف خود متمرکز هستید ، احتمال بازگشت مجدد به روش مت کمتر است. مهم نیست که اهداف چیست - آنها می توانند بر خانواده ، شغل یا حتی اهداف شخصی مانند تکمیل ماراتن یا نوشتن اولین کتاب شما متمرکز شوند. فقط مطمئن شوید اهدافی که انتخاب می کنید برای شما مهم هستند.
مرحله 7. در صورت عود مجدد بلافاصله به دنبال کمک باشید
با شریک هوشیاری خود ، درمانگر ، روحانی تماس بگیرید ، به جلسه بروید یا در اسرع وقت با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.هدف این است که در اسرع وقت به مسیر اصلی برگردیم و از خطر خارج شویم.
عود بخشی رایج از روند بهبود است. اجازه ندهید شما را ناامید کند به جای اینکه به آن به عنوان یک شکست نگاه کنید ، از آن به عنوان یک فرصت یادگیری استفاده کنید. وقتی دوباره هوشیار شدید ، به عاملی که باعث عود شما شده است نگاهی بیندازید و بفهمید که دفعه بعد که چنین وضعیتی ظاهر شد چه کاری می توانید انجام دهید
قسمت 4 از 4: تبدیل شدن به یک الگو
مرحله 1. لیستی از مکان هایی که می خواهید داوطلب شوید ، تهیه کنید
پس از مدتی بهبودی ، ممکن است تصمیم بگیرید که می خواهید مردم را آموزش دهید یا از طریق روند بهبودی خود به دیگران کمک کنید. در واقع ، بسیاری از افراد داوطلب شدن را بخشی اساسی از روند بهبودی خود می دانند. تبدیل شدن به یک الگو یا مربی یک راه عالی برای کمک به دیگران در زمینه اعتیاد است. همچنین می تواند به شما در حفظ هوشیاری و افزایش عزت نفس کمک کند. داوطلبان همچنین از کاهش میزان افسردگی و افزایش احساس رضایت و رفاه از زندگی بهره مند می شوند.
- هنگام تهیه لیست خود ، انواع افرادی را که دوست دارید با آنها کار کنید ، در نظر بگیرید. ترجیحات شما هرچه باشد ، قبل از اینکه با داوطلب شدن موافقت کنید ، مطمئن شوید که آنها را در ذهن خود روشن دارید.
- هنگام انتخاب محل داوطلب شدن ، نکاتی را که باید در نظر بگیرید شامل سن و جنسیت شرکت کنندگان است. برخی از افراد تربیت جوانان را ترجیح می دهند در حالی که برخی دیگر ترجیح می دهند برای جنسیت خاصی حمایت کنند.
مرحله 2. در مورد الزامات تحقیق کنید
بعد از اینکه لیستی از مکان های احتمالی برای داوطلب شدن تهیه کردید ، اکنون وقت آن است که الزامات مربوط به هر سازمان را مرور کنید. برخی از برنامه ها دستورالعمل های دقیق تری نسبت به سایر برنامه ها دارند ، به ویژه اگر مایل به راهنمایی جوانان هستید. اگر شرایط داوطلبانه را برآورده می کنید ، سازمان را در لیست خود نگه دارید. اگر نه ، آن را کنار گذاشته و به مورد بعدی بروید.
مطمئن باشید که فرصت داوطلبانه برای شما مناسب است. به عنوان مثال ، اگر فقط می خواهید ماهانه یک بار داوطلب شوید ، مطمئن شوید که دستورالعمل ها انتظار تماس هفتگی را ندارند
مرحله 3. برای برنامه با "شخص تماس" تماس بگیرید
گاهی اوقات سازمان ها یک برنامه داوطلبانه رسمی دارند و احتمالاً شما فقط باید یک برنامه را پر کنید و منتظر بمانید تا با شما تماس گرفته شود. در مواقع دیگر ، به ویژه اگر می خواهید با دانش آموزان در محیط مدرسه صحبت کنید ، احتمالاً باید با رئیس سازمان تماس بگیرید تا ببینید آیا می توانید در آنجا داوطلب شوید.
معمولاً می توانید اطلاعات تماس را در وب سایت پیدا کنید. می توانید با شخص تماس بگیرید یا یک ایمیل سریع برای او ارسال کنید
مرحله 4. وظیفه داوطلب را دنبال کنید
پس از هماهنگی برای ارائه خدمات به عنوان مربی ، ممکن است کمی اضطراب یا ترس را تجربه کنید. اضطراب یک واکنش عادی به هر رویداد استرس زا است. بنابراین عجیب نیست که قبل از انجام کار جدید کمی عصبی باشید. با این حال ، سعی کنید انگیزه خود را حفظ کنید و به خود یادآوری کنید که انجام این کار به دیگران کمک می کند تا ابزارهای لازم برای داشتن زندگی بهتر را بیاموزند. در اینجا چند مورد دیگر وجود دارد که ممکن است به کاهش عصبی شما کمک کند:
- شب قبل از داوطلب شدن استراحت کافی داشته باشید. کم خوابی می تواند سطح اضطراب شما را افزایش دهد ، بنابراین حتماً در یک ساعت معقول بخوابید.
- سعی کنید در مورد وظیفه داوطلبانه آینده شک نکنید و بیش از حد فکر نکنید. افکار خود را بر آماده شدن برای رویداد متمرکز کنید و سپس بقیه زمان را به فعالیتهای سالم دیگر اختصاص دهید.
- با ترس های خود مقابله کنید. سعی کنید فعالیت هایی را شروع کنید که باعث کاهش سطح اضطراب شما می شود. به فعالیتهای خود ادامه دهید تا زمانی که دیگر اضطراب رخ ندهد. سعی کنید فعالیتهای کمی ناراحت کننده اما ساده را انجام دهید ، مانند قاشق زدن سوپ در کاسه در آشپزخانه سوپ. وقتی با این کار راحت شدید ، می توانید به سایر فعالیت های داوطلبانه بروید.
نکات
- هیچ گلوله جادویی وجود ندارد که برای همه یکسان عمل کند. درمان شما باید بر اساس شما ، محرک های خاص شما و موقعیت منحصر به فرد شما تنظیم شود.
- دو مرحله خروج وجود دارد. اولین مرحله مرحله حاد است که بیشتر علائم جسمی را تجربه می کنید. این مرحله چند روز طول می کشد. مرحله دوم مرحله پس از حاد است که شامل علائم احساسی است. این مرحله می تواند چند هفته طول بکشد.
- اگر با اعتیاد به مت مبارزه می کنید ، به احتمال زیاد با مشکلات دیگر نیز دست و پنجه نرم می کنید. این می تواند شامل عوارض سلامتی (HIV ، افسردگی ، اختلالات دوقطبی و غیره) ، مسائل مربوط به شغل ، مشکلات در خانواده ، مشکلات حقوقی یا سایر مسائل اجتماعی باشد. این مسائل باید همزمان با درمان دارویی حل شود.
- با غلبه بر اعتیاد از منزوی شدن خودداری کنید. با قطع مصرف مواد مخدر ، گذراندن وقت در کنار افراد حمایتی بسیار مهم است.
- شریک هوشیاری خود را حتی پس از درمان حفظ کنید. اگر احساس هوس می کنید ، بلافاصله با شریک هوشیاری خود تماس بگیرید. هوس ها به ویژه در روزهای اولیه بهبودی شما برطرف می شوند. با این حال ، هرچه سریعتر به حمایت بپردازید ، احتمال عود مجدد شما کمتر است.
- تا حد امکان از حمل کارت های نقدی و نقدی خودداری کنید. سعی کنید پول خود را در بانک نگه دارید و از دوستان یا خانواده خود بخواهید تا از منابع نقدی اضطراری شما نگهداری کنند. هنگامی که مجبورید مراحل اضافی را برای دریافت پول نقد در هنگام ظهور (مانند مراجعه به پنجره بانک یا درخواست پول از شخص دیگر) طی کنید ، وقت دارید که در مورد آن فکر کنید و تصمیم بهتری بگیرید.
- اطمینان حاصل کنید که در طول تعطیلات ، هنگام انتقال یا در زمان های استرس زا اقدامات احتیاطی را انجام دهید. این زمانی است که عود بیشتر مستعد وقوع است. در این مواقع حتماً افراد حامی خود را احاطه کنید.
- بسیاری از مردم معتقدند که پذیرش حیوان خانگی برای حفظ یک زندگی معنادار عاری از مواد مخدر مفید است.
- حتماً مراقب سلامتی خود باشید و به طور منظم ورزش کنید و معاینات پزشکی انجام دهید.
هشدارها
- اگر مراقب نباشید ، عود ممکن است رخ دهد. برای جلوگیری از عود ، مطمئن شوید که علائم هشداردهنده را می شناسید. علائم هشداردهنده اغلب شامل نادیده گرفتن جلسات ، گذراندن وقت با دوستان قدیمی که هنوز از داروی مت استفاده می کنند ، استفاده از انواع دیگر داروها ، یا این که فکر می کنید انجام این کار "فقط یکبار" اشکالی ندارد. اگر متوجه شدید که هر کدام از این موارد را انجام می دهید ، حتماً بلافاصله به دنبال پشتیبانی باشید.
- داروها می توانند به شما در سرکوب علائم ترک در طول سم زدایی کمک کنند. با این حال ، این به خودی خود درمانی نیست. این تنها اولین مرحله در روند درمان است. در حقیقت ، بسیاری از افرادی که تحت درمان با ترک درمان قرار می گیرند اما تحت درمان دیگری قرار نمی گیرند ، اغلب به رفتار و رفتارهای مشابه افرادی که هرگز سم زدایی با کمک پزشکی دریافت نکرده اند ، باز می گردند. بنابراین ضروری است که پس از فرآیند سم زدایی به درمان ادامه دهید.
