طبیعی است که در صورت ابتلا به نوروپاتی نگران باشید ، اما ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند به شما در مدیریت بیماری و به حداقل رساندن علائم کمک کند. نوروپاتی زمانی اتفاق می افتد که سیستم عصبی شما آسیب ببیند و ارتباطات م nثر را برای اعصاب شما سخت کند. این می تواند منجر به تغییر در احساس ، مشکلات حرکتی یا مشکلات عملکردهای بدن شما شود. نوروپاتی می تواند کل بدن شما را تحت تأثیر قرار دهد یا در یک ناحیه خاص قرار گیرد. نوروپاتی علل زیادی دارد ، از جمله آسیب ها ، بیماری ها ، اختلالات و قرار گرفتن در معرض سموم. اگر مشکوک هستید که به نوروپاتی مبتلا هستید ، برای تأیید تشخیص ، به پزشک مراجعه کنید تا آزمایشاتی را انجام دهد.
مراحل
روش 1 از 3: تشخیص علائم نوروپاتی
مرحله 1. مراقب بی حسی ، سوزن سوزن شدن یا سوزن سوزن شدن دست یا پای خود باشید
این احساس به تدریج ظاهر می شود و ممکن است از دست ها و پاهای شما به بالا در بازوها و پاها پخش شود. اگر احساس بی حسی ، سوزن سوزن شدن یا سوزن سوزن شدن شما دلیل مشخصی ندارد ، مانند نشستن طولانی مدت روی پای خود یا خوابیدن خنده دار ، باید با پزشک خود مشورت کنید.
- اگر پاهای شما بی حس شده باشد ، می تواند نحوه راه رفتن شما را تغییر دهد. با گذشت زمان ، این تغییر می تواند بدن شما را از راه های دیگر تحت تاثیر قرار دهد ، مانند ایجاد تغییر شکل در پا یا درد ناشی از راه رفتن ناهموار.
- همچنین ممکن است تاول ها و زخم هایی در نواحی آسیب دیده پایتان ایجاد شود زیرا نمی توانید احساس کنید که به طور ناهموار در حال راه رفتن هستید.
مرحله 2. اگر درد دارید بدون علت خارجی مستقیم
شما ممکن است درد شدید ، تپش ، ضربان ، سوزش یا انجماد را تجربه کنید که ناشی از مشکلات اعصاب شماست و نه به دلیل آسیب. اگر بدون دلیل درد را تجربه می کنید ، ممکن است نوروپاتی باشد.
مرحله 3. اگر حساسیت شدید به لمس دارید در نظر بگیرید
از آنجا که اعصاب شما به درستی به احساسات پاسخ نمی دهند ، ممکن است احساسات را شدیدتر از قبل احساس کنید. اگرچه این مورد نادر است ، اما ممکن است به این معنی باشد که یک ضربه خفیف به پشت برای شما دردناک است یا این که یک آغوش گیرنده های درد شما را شعله ور می کند.
مرحله 4. به دنبال عدم هماهنگی و تمایل به زمین خوردن باشید
اگر این ناشی از نوروپاتی باشد ، به احتمال زیاد یک پیشرفت اخیر خواهد بود و یک مشکل مادام العمر با دست و پا چلفتی نیست. در نظر داشته باشید که آیا اخیراً بیشتر به درها و مبلمان برخورد می کنید ، یا ناگهان بدون دلیل شروع به زمین خوردن یا سفر کرده اید.
مرحله 5. به ضعف و فلج عضلات توجه کنید
وقتی اعصاب حرکتی شما تحت تأثیر نوروپاتی قرار می گیرد ، دچار ضعف عضلانی و احتمالاً فلج می شوید زیرا عصب نمی تواند به طور مناسب با ماهیچه های شما ارتباط برقرار کند. در مراحل پایانی نوروپاتی ، ممکن است در حرکت کردن ، برداشتن وسایل یا حتی صحبت کردن با مشکل مواجه شوید.
مرحله 6: در صورت عدم تحمل گرما یا تعریق کمتر ، در نظر بگیرید
اگر اعصاب خودکار شما تحت تأثیر قرار گیرد ، ممکن است در تنظیم عملکردهای بدن خود دچار مشکل شوید. این شامل این می شود که بدن شما هنگام گرم شدن عرق کند. ممکن است بدن شما به دفعات زیاد عرق نکند و باعث گرم شدن بیش از حد شما شود.
مرحله 7. به دنبال مشکلات روده ، مثانه یا دستگاه گوارش باشید
اگرچه این علائم به تنهایی می تواند ناشی از مشکلات مختلف باشد ، اما اگر آنها را با علائم دیگر مانند بی حسی یا درد داشته باشید ، ممکن است نشان دهنده نوروپاتی باشد. نوروپاتی باعث آسیب عصبی می شود ، بنابراین اعصاب شما ممکن است نتوانند پیام هایی را به بدن شما ارسال کنند تا به او بگویند چه موقع به دستشویی برود ، چه موقع غذا را پردازش کند و چه زمانی این عملکردها را متوقف کند. ممکن است علائم زیر را تجربه کنید:
- یبوست
- اسهال
- حالت تهوع
- استفراغ
- سوء هاضمه
- مشکلات ادرار کردن
- اختلال نعوظ در مردان
- کمبود مایع واژن در زنان
مرحله 8. مراقب سرگیجه و سبکی سر باشید
در صورت ابتلا به نوروپاتی ، بدن شما قادر به تنظیم ضربان قلب و فشار خون شما نیست ، بنابراین نمی تواند به تغییرات سطح فعالیت شما پاسخ دهد. ضربان قلب شما ممکن است حتی زمانی که ورزش نمی کنید بالا بماند و فشار خون شما به سرعت کاهش یابد و باعث احساس سرگیجه شوید. اگر سرگیجه یا سبکی سر همراه با درد یا سوزن سوزن شدن دارید ، ممکن است نوروپاتی باشد.
سرگیجه و سبکی سر ممکن است هنگام نشستن یا ایستادن بدتر شود
روش 2 از 3: تشخیص پزشکی
مرحله 1. برای دریافت تشخیص ، با پزشک خود یک قرار ملاقات بگذارید
برای تشخیص و درمان مناسب در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند یک یا چند آزمایش را انجام دهد تا مشخص شود آیا علائم شما ناشی از نوروپاتی یا یک بیماری دیگر است. اگر نوروپاتی علت آن باشد ، درمان های موجود وجود دارد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند به شما در مدیریت و به حداقل رساندن علائم کمک کند.
مرحله 2. تهیه سابقه پزشکی و شیوه زندگی برای کمک به شناسایی علل احتمالی
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما نیاز به مشخصات پزشکی کامل ، از جمله سابقه خانوادگی بیماری های عصبی شما دارد. آنها همچنین باید عادات سبک زندگی شما و قرار گرفتن در معرض سموم را درک کنند. آنها همچنین ممکن است بپرسند که آیا سابقه سوء مصرف الکل دارید.
این به آنها کمک می کند تا علت احتمالی علائم شما را تشخیص دهند. اگر نوروپاتی است ، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند از اطلاعات پیشین شما برای محدود کردن علل احتمالی و تصمیم گیری برای انجام آزمایشات استفاده کند
مرحله 3. برای بررسی مشکلات عصبی تحت معاینه عصبی قرار بگیرید
در حالی که به نظر می رسد ترسناک است ، یک معاینه عصبی ساده ، غیر تهاجمی و به راحتی در مطب ارائه دهنده خدمات درمانی شما انجام می شود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما را بررسی می کند تا مطمئن شود که ماهیچه های شما به خوبی رشد کرده اند و احساسات را به درستی احساس می کنند.
- سپس رفلکس های شما را بررسی می کنند ، یا با ضربه زدن به زانوی خود برای بررسی اینکه آیا پای شما واکنش نشان می دهد یا با سوزن کوچک (که صدمه ای به شما وارد نمی کند اما ممکن است ناراحت کننده باشد).
- در نهایت ، آنها وضعیت و هماهنگی شما را بررسی می کنند تا مطمئن شوند که با تعادل راه می روید.
مرحله 4. آزمایش خون انجام دهید تا به دنبال شرایطی باشید که باعث ایجاد نوروپاتی می شوند
در صورت مشکوک بودن به نوروپاتی ، آزمایش خون احتمالاً اولین آزمایشی خواهد بود که ارائه دهنده خدمات درمانی شما دستور می دهد. شما ممکن است دچار کمبود ویتامین ، دیابت یا عملکرد ایمنی غیر طبیعی باشید که می تواند به اعصاب شما آسیب برساند. این شرایط را می توان از طریق آزمایش خون تشخیص داد و به پزشک اجازه می دهد تشخیص بهتری انجام دهد.
مرحله 5. اگر آزمایش خون علت را مشخص نکرد ، یک آزمایش تصویربرداری انجام دهید
آزمایشات تصویربرداری ، مانند سی تی اسکن یا MRI ، به پزشک اجازه می دهد تا تصویر واضح تری از آنچه در بدن شما اتفاق می افتد دریافت کند. در حالی که شما نیاز به سکون دارید ، این آزمایش ها دردناک نخواهند بود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند ببیند که آیا شما دچار فتق دیسک ، تومور یا سایر ناهنجاری هایی هستید که بر سیستم عصبی شما تأثیر می گذارد و منجر به نوروپاتی می شود.
مرحله 6: آزمایشاتی را برای دیدن نحوه دریافت و واکنش اعصاب به سیگنال ها انجام دهید
آزمایش عملکرد اعصاب را می توان در مطب پزشک یا بیمارستان انجام داد ، اما معمولاً یک عمل سرپایی سریع است. بسته به نوع نوروپاتی که ارائه دهنده خدمات درمانی شما مشکوک است انواع مختلفی از آزمایشات عملکرد وجود دارد. اغلب ، آنها را در همان جلسه انجام می دهند تا کار را برای شما راحت تر کنند. در حالی که این آزمایشات دردناک نیستند ، ممکن است گاهی اوقات احساس ناراحتی کنید زیرا پزشک ممکن است از یک سوزن ظریف برای تعیین آسیب عصبی استفاده کند. قبل از آزمایش ، حمام یا دوش بگیرید ، از لوسیون ها و مرطوب کننده ها اجتناب کنید. علاوه بر این ، 2 تا 3 ساعت قبل از آزمایش ، سیگار نکشید یا کافئین مصرف نکنید.
- آزمایش الکترومیوگرافی بررسی می کند که اعصاب شما چقدر سریع به سیگنال های مغز پاسخ می دهند. پاسخ آهسته می تواند به این معنا باشد که اعصاب شما آسیب دیده است.
- ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است آزمایش خود مختاری را سفارش دهد ، این بدان معناست که آنها میزان تنفس شما ، واکنش فشار خون به تغییرات وضعیت بدن ، تعریق مناسب بدن و مشکلات گوارشی یا حمام را بررسی می کنند. به علاوه بر این ، آنها ممکن است سونوگرافی انجام دهند.
- تست های حسی می توانند میزان لمس و ارتعاشات و همچنین سرما و گرما را به خوبی نشان دهند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما وصله ای روی بدن شما قرار می دهد که ارتعاشات و تغییرات دما را برای اندازه گیری واکنش عصبی به بدن شما ارسال می کند. این یک آزمایش ساده و غیر تهاجمی است که دردناک نیست. حداکثر ممکن است در مواقعی احساس ناراحتی کنید.
مرحله 7. برای تعیین نوع و شدت بیماری ، بیوپسی عصبی انجام دهید
در حالی که بیوپسی عصبی ترسناک به نظر می رسد ، این یک روش بسیار ساده است و به ندرت برای تعیین وجود نوروپاتی مورد استفاده قرار می گیرد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما این کار را در محیط سرپایی و تحت بی حسی موضعی انجام می دهد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی قطعه کوچکی از عصب را برای بررسی ، اغلب از مچ پا خارج می کند. آنها برش کوچک را با بخیه های محلول و مقدار کمی گچ می بندند. معمولاً می توانید همان روز به خانه بروید.
بیوپسی به پزشک اجازه می دهد تا تشخیص بهتری داشته باشد ، به ویژه در مورد میزان جدی بودن وضعیت شما. آنها همچنین می توانند یک دوره درمانی بهتر را برای کمک به مدیریت و به حداقل رساندن علائم شما تجویز کنند
روش 3 از 3: درمان نوروپاتی
مرحله 1. اگر درد شما جدی است از مسکن ها استفاده کنید
اگر ارائه دهنده خدمات درمانی آنها را برای استفاده شما تأیید کرد ، مسکن های بدون نسخه ، از جمله NSAID هایی مانند ایبوپروفن ، موترین و ناپروکسن را امتحان کنید. اگر اینها درد شما را تسکین نمی دهند ، پزشک ممکن است مسکن قوی تری برای شما تجویز کند یا شما را به کلینیک درد ارجاع دهد.
- اگر هیچ دردی را تجربه نمی کنید ، نیازی به مصرف مسکن ندارید.
- همیشه در مورد هرگونه دارویی که مصرف می کنید یا قصد مصرف آن را دارید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای شما مناسب است و با سایر داروهای شما تداخل ندارد.
مرحله 2. اگر مسکن ها کمکی نمی کنند ، از داروهای ضد تشنج درخواست کنید
داروهایی که معمولاً برای درمان صرع استفاده می شوند نیز می توانند برای درمان دردهای عصبی ناشی از نوروپاتی استفاده شوند. این داروها شامل Gralise ، Neurontin و Lyrica هستند. ارائه دهنده خدمات درمانی شما می تواند تعیین کند که آیا برای شما مناسب است یا خیر.
- این داروها می توانند باعث خواب آلودگی و سرگیجه شوند.
- قبل از مراجعه به داروهای ضد تشنج ، مسکن ها را امتحان کنید.
مرحله 3. برای تسکین علائم بدون داروهای خوراکی از درمان های موضعی استفاده کنید
درمانهای موضعی که می توانند به دردهای عصبی کمک کنند شامل کرم کپسایسین و تکه های لیدوکائین است. کرم کپسایسین حاوی ماده ای است که در فلفل تند یافت می شود و می تواند علائم نوروپاتی را در صورت جذب از طریق پوست برطرف کند. تکه های لیدوکائین باعث تسکین درد می شود اما نیاز به نسخه پزشک و یا کلینیک درد دارد.
- از این داروها فقط زیر نظر ارائه دهنده خدمات درمانی خود استفاده کنید.
- کرم کپسایسین می تواند باعث سوزش و سوزش پوست در محل استفاده شود ، که معمولاً پس از 2 تا 4 هفته ادامه استفاده از بین می رود. اگر چنین نشد ، ممکن است بخواهید روش دیگری را در نظر بگیرید.
- لکه های لیدوکائین همچنین می توانند عوارض جانبی از جمله خواب آلودگی ، سرگیجه و بی حسی در ناحیه اطراف وصله ایجاد کنند.
مرحله 4. اگر اعصاب شما بیش از حد تحریک شده است ، از داروی ضد افسردگی استفاده کنید
برخی از داروهای ضدافسردگی با تغییر فرایندهای شیمیایی در مغز ، میزان درد را کاهش می دهند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا این گزینه برای شما مفید است یا خیر.
- اگر از داروی ضد افسردگی استفاده می کنید ، ممکن است عوارض جانبی مانند خشکی دهان ، حالت تهوع ، خواب آلودگی ، سرگیجه ، کاهش اشتها و یبوست را تجربه کنید.
- فقط از داروهای ضد افسردگی زیر نظر پزشک خود استفاده کنید.
مرحله 5. درمان TENS را برای تسکین درد امتحان کنید
TENS مخفف کلمه تحریک عصبی الکتریکی است. یک پزشک یا پرستار ، الکترودها را روی پوست شما قرار می دهد. در طول درمان ، یک جریان ملایم الکتریکی با فرکانس های مختلف از طریق الکترودها وارد بدن شما می شود و اعصاب را تحریک می کند. این تحریک باید میزان درد ناشی از اعصاب شما را کاهش دهد.
- درمان TENS معمولاً روزانه انجام می شود و درمان به مدت 30 دقیقه طول می کشد. ارائه دهنده خدمات درمانی یا درمانگر شما می تواند دستگاه قابل حمل را در اختیار شما قرار دهد و نحوه استفاده از آن را در خانه به شما آموزش دهد.
- ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما باید بر استفاده شما از دستگاه TENS نظارت کند.
مرحله 6. اگر علت التهاب است از درمان تبادل پلاسما استفاده کنید
این درمان می تواند به کاهش پاسخ ایمنی شما کمک کند ، که باعث کاهش التهاب در بدن شما می شود که باعث ایجاد علائم شما می شود. در حالی که به نظر پیچیده می آید ، شما فقط باید به پزشک خود اجازه دهید خون شما را بگیرد و آنتی بادی ها و پروتئین ها را حذف کند. سپس خون تمیز را دوباره به بدن شما تزریق می کنند.
مرحله 7. اگر عضلات شما ضعیف شده اند ، فیزیوتراپی کامل را انجام دهید
اگر دچار ضعف عضلانی شده اید یا در حال بهبودی از مشکلات راه رفتن هستید ، یک فیزیوتراپ می تواند به شما در آموزش مجدد ماهیچه ها کمک کند. ممکن است بتوانید تحرک خود را حفظ کرده یا مشکلات راه رفتن خود را برطرف کنید.
آنها همچنین می توانند به شما در سازگاری با وسایل تطبیقی خود مانند بندهای دست یا پا ، عصا ، واکر یا ویلچر کمک کنند
مرحله 8. اگر نوروپاتی ناشی از فشار باشد ، جراحی را در نظر بگیرید
اگر نوروپاتی شما در 1 ناحیه موضعی باشد ، تومور می تواند بر اعصاب شما فشار بیاورد. در حالی که تومور ممکن است خوش خیم باشد ، باید توسط پزشک معاینه شود و در صورت لزوم توسط جراح نمونه برداری و برداشته شود.
