لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که در آن بدن به خود حمله می کند. تقریبا نیمی از بیماران مبتلا به لوپوس دچار ریزش مو می شوند. دو نوع ریزش مو در ارتباط با لوپوس وجود دارد. یکی ناشی از بیماری است و دیگری ناشی از دارو است. اگرچه برخی از ریزش مو اجتناب ناپذیر است ، اما برای پیشگیری از آن می توانید اقدامات لازم را انجام دهید.
مراحل
قسمت 1 از 3: جلوگیری از آلوپسی مرتبط با بیماری شما
مرحله 1. تعیین کنید که آیا ریزش موی شما نتیجه لوپوس یا داروهای شما است
لوپوس پوستی (لوپوس پوست) می تواند باعث ریزش موهای شما شود. از طرف دیگر ، ریزش مو ممکن است در نتیجه مصرف دارو باشد ، به ویژه اگر از کورتیکواستروئید استفاده می کنید (مانند پردنیزون). با پزشک خود مشورت کنید تا بفهمید کدام یک از این دو دلیل باعث ریزش مو شده اید (که به آن آلوپسی نیز گفته می شود). ریزش مو از داروهای لوپوس مانند کورتیکواستروئیدها عمدتا برگشت پذیر است ، اما ریزش مو در اثر زخم و ضایعات دیسکوئید به طور کلی دائمی است.
مرحله 2. درمان لوپوس خود را بلافاصله شروع کنید
اگر بیماری لوپوس پوستی (لوپوس پوست) تشخیص داده شده است ، ممکن است به سرعت ریزش مو را شروع کنید زیرا صدماتی که لوپوس به پوست شما وارد می کند می تواند عملکرد طبیعی فولیکول های مو را تغییر دهد. هرچه زودتر درمان خود را آغاز کنید ، زودتر می توانید ریزش مو را معکوس کنید.
اگر بیماری لوپوس تشخیص داده نشده است ، اما موهای شما ریزش کرده است ، در مورد احتمال ابتلا به لوپوس با پزشک خود مشورت کنید. دلایل زیادی برای ریزش مو (وراثت ، درمان شیمیایی مو ، مشکلات تیروئید ، کمبودهای تغذیه ای و غیره) وجود دارد ، اما اگر نگران هستید ، به پزشک مراجعه کنید. به خصوص اگر تب های غیر قابل توضیح ، بثورات ، انگشتان و انگشتان پا که در سرما ، خستگی و درد مفاصل یا ماهیچه ها آبی می شود را تجربه می کنید ، شانس مناسبی برای ابتلا به لوپوس دارید. کلید جلوگیری از ریزش مو در بیماری لوپوس درمان زودهنگام است. در بیشتر موارد ، بهترین راه برای کنترل ریزش مو ، کنترل بیماری است
مرحله 3. دارو را به موقع و طبق دستور مصرف کنید
انواع مختلفی از داروهای لوپوس وجود دارد که دستورالعمل آنها بسیار متفاوت است. به احتمال زیاد شما باید مقداری شب بخورید و بعضی صبح ، بعضی را با غذا و بعضی دیگر بدون. با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید که در صورت از دست دادن دوز چه باید کرد ، زیرا این بستگی به نوع دارویی که مصرف می کنید نیز دارد.
قسمت 2 از 3: جلوگیری از ریزش مو از داروهای لوپوس
مرحله 1. به نوع دارویی که تجویز کرده اید توجه کنید
شایع ترین آن یک کورتیکواستروئید است که به تنظیم فشار خون ، کمک به سیستم ایمنی بدن و کاهش التهاب کمک می کند. احتمالاً پزشک پردنیزولون ، پردنیزولون یا متیل پردنیزولون را تجویز می کند. کورتیکواستروئیدها اغلب باعث ریزش مو می شوند. اگر ریزش موی شما ناشی از داروهای شماست ، ممکن است مجبور شوید برای کنترل ریزش مو صبر کنید تا ریزش مو کنترل شود.
مرحله 2. در مورد تغییر داروی خود با پزشک خود مشورت کنید
اگر دارو باعث ریزش موهای شما می شود ، پزشک ممکن است بتواند دوز شما را تغییر دهد یا از داروهای دیگری استفاده کند. به خاطر داشته باشید که ممکن است برای تغییر داروها کمی صبر کنید. اگرچه ریزش مو واقعاً ناخوشایند است ، اما مدیریت بیماری مهم است.
بسته به شدت لوپوس شما ، پزشک شما ممکن است نتواند داروهایی که باعث ریزش مو می شوند را از شما دور کند. با این حال ، آنها ممکن است بتوانند دوز شما را برای برخی از داروها کاهش دهند و در عین حال دوز شما را برای برخی دیگر افزایش دهند. (به عنوان مثال ، آنها ممکن است دوز کورتیکواستروئید شما را کاهش داده و یک داروی ضد مالاریا اضافه کنند که به تنظیم علائم شما بدون افزودن عوارض جانبی جدید کمک می کند.) از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و NSAIDS نیز می توان برای درمان لوپوس استفاده کرد. نمونه های سرکوب کننده سیستم ایمنی عبارتند از آزاتیوپرین ، مایکوفنولات و متوترکسات
مرحله 3. در صورت مشاهده پوسته پوسته شدن یا بثورات به پزشک خود اطلاع دهید
مخصوصاً صورت و پوست سر خود را بررسی کنید. اگر چیزی گرد و پوسته پوسته یا هر چیزی شبیه بثورات وجود داشته باشد ، به دلیل ایجاد جای زخم ، در معرض ریزش دائمی موها هستید. ممکن است پزشک شما بتواند دارو تجویز کند یا داروهای فعلی شما را تغییر دهد تا از این امر جلوگیری شود.
قسمت 3 از 3: اجتناب از محرک های لوپوس
مرحله 1. استرس را مدیریت کنید
لوپوس تمایل به شعله ور شدن در هنگام استرس دارد ، و شعله ور شدن می تواند باعث ریزش موهای شما شود. بهترین راه برای مدیریت سطح استرس این است که لیست تعهدات خود را به حداقل برسانید و اغلب ورزش کنید.
- همچنین می توانید تکنیک های آرام سازی مانند مدیتیشن یا یوگا را امتحان کنید.
- اگر فردی مذهبی هستید ، نماز ممکن است سطح استرس شما را کاهش دهد.
- برای سرگرمی ها و سایر فعالیتهایی که باعث آرامش شما می شود ، وقت بگذارید.
- از مواد مخدر ، الکل یا کافئین برای کاهش استرس خود استفاده نکنید. ممکن است به نظر برسد که آنها در کوتاه مدت کمک می کنند ، اما فقط در دراز مدت بدتر خواهند شد.
- اگر در مدیریت استرس مشکل زیادی دارید ، با یک مشاور یا پزشک لوپوس خود صحبت کنید. آنها ممکن است بتوانند به شما در کنار آمدن کمک کنند.
مرحله 2. استراحت کافی داشته باشید
به یاد داشته باشید که برخی از افراد مبتلا به لوپوس برای مدیریت سطح استرس خود به 12 ساعت خواب شبانه نیاز دارند. لوپوس به سیستم دفاعی بدن شما حمله می کند ، بنابراین برای بازسازی آن به خواب بیشتری نسبت به افراد معمولی نیاز دارید. خواب کافی به شما در مدیریت بسیاری از علائم ، از جمله ریزش مو کمک می کند.
اگر متوجه شده اید که بلند شدن از رختخواب در صبح دشوار است یا اینکه از خواب بیدار می شوید و احساس سرزندگی نمی کنید ، ممکن است خواب کافی نداشته باشید. با پزشک خود در مورد میزان نیاز به خواب صحبت کنید و از او بپرسید که آیا کمک خواب ملایم می تواند کمک کننده باشد
مرحله 3. از آفتاب دور بمانید
حدود نیمی از بیماران مبتلا به لوپوس در اثر حساسیت به نور دچار فلش می شوند. اگر مجبور هستید زیر نور آفتاب باشید ، مقدار زیادی کرم ضد آفتاب ، کلاهی که از صورت و گردن شما محافظت می کند و آستین بلند و شلوار بپوشید. حتی اگر هوا ابری باشد ، هنگامی که مجبورید به مدت طولانی بیرون از خانه باشید ، از پوست خود محافظت کنید. حدود 70 درصد از اشعه های ماوراء بنفش هنوز می توانند به صورت مخفیانه از طریق پوشش ابر عبور کنند.
- خورشید بخصوص بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر قوی است. سعی کنید در صورت تمایل در این ساعات در خانه بمانید.
- اگر قرار است بیش از چند دقیقه بیرون از خانه باشید ، کرم ضد آفتاب را روی قسمت هایی از بدن که پوشیده از لباس است نیز بگذارید. بیشتر لباس ها فقط تا SPF 5 از پوست محافظت می کنند.
- مکرراً (تقریباً هر 2 ساعت یکبار) ، به ویژه اگر عرق می کنید ، مجدداً برنامه را اعمال کنید.
- فراموش نکنید که اشعه ماوراء بنفش می تواند از شیشه های ماشین نیز عبور کند. ممکن است بخواهید سایه پنجره یا فیلم محافظ بخرید.
- هر روز ، باید از کرم های ضد آفتاب استفاده کنید که دارای طیف وسیعی در برابر نور خورشید UBA و UVB هستند ، دارای SPF 30 یا بیشتر و مقاوم در برابر آب هستند.
مرحله 4. از خود در برابر چراغ های هالوژن یا فلورسنت محافظت کنید
اشعه ماوراء بنفش نیز از نورپردازی داخلی ناشی می شود و همچنین می تواند باعث شعله ور شدن لوپوس شود. به خصوص اگر در دفتری کار می کنید که از این نوع نورپردازی استفاده می کند ، می توانید با سایه ، سپر ، فیلتر و روکش لوله از خود محافظت کنید.
فراموش نکنید که بسیاری از دستگاه های فتوکپی نیز اشعه UV ساطع می کنند. وقتی از دستگاه کپی برای محافظت از خود در برابر این اشعه ها استفاده می کنید ، درپوش را ببندید
مرحله 5. در مورد محل اقامت با رئیس خود صحبت کنید
بسته به شدت بیماری شما ، قانون آمریکایی های دارای معلولیت ممکن است مواردی را که برای راحت کار کردن نیاز دارید را پوشش دهد. به طور معمول ، اگر یک یا چند تظاهر بیماری شما به عنوان "ناتوانی" شناخته شود تحت پوشش ADA قرار خواهید گرفت.
- ADA ناتوانی را به عنوان "نقصی که به طور اساسی یک یا چند فعالیت اصلی زندگی را محدود می کند" تعریف می کند.
- اگر مطمئن نیستید که حقوق شما چیست یا چگونه از رئیس خود بخواهید ، با یک متخصص اسکان در مشاغل صحبت کنید. وزارت کار ایالات متحده خدمات رایگان به نام Network Accommodation Network (JAN) را ارائه می دهد که مشاوران آن با شما در مورد محل اقامت صحبت خواهند کرد.
- به عنوان مثال ، اگر حساسیت به نور بالایی دارید ، ADA ممکن است شرکت شما را ملزم به ارائه نورهای با طیف وسیع کند.
