پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) یک اختلال التهابی ناشی از سیستم عصبی محیطی است که در غیر این صورت به عنوان یک اختلال خود ایمنی مزمن شناخته می شود. CIDP می تواند به عنوان علائم مختلفی باشد که برای افراد مختلف متفاوت است. در واقع ، بسیاری از پزشکان CIDP را بیشتر از طیفی از بیماری ها تصور می کنند تا یک بیماری مجزا. اگرچه علت CIDP به خوبی شناخته نشده است ، اما تا 90٪ بیماران به خوبی به درمان پاسخ می دهند و بسیاری از آنها به بهبودی دست می یابند. با بررسی فیزیوتراپی ، بررسی گزینه های درمان دارویی و آگاهی از این اختلال ، با کمک پزشک خود ، می توانید CIDP را به طور موثر درمان کنید.
مراحل
روش 1 از 3: بررسی فیزیوتراپی
مرحله 1. برنامه ریزی کنید
درمان فیزیکی/شغلی یک فرم بسیار شخصی و بسیار م ofثر برای درمان و بهبود CIDP است. برای اینکه این کار برای شما مفید باشد ، داشتن یک برنامه بلند مدت با یک درمانگر اختصاصی (یا درمانگران) ضروری است. این طرح باید شامل موارد زیر باشد:
- درمان علائم حاد
- حرکت از طریق بازیابی (گام به گام).
- تمرین فیزیوتراپی برای خانه.
مرحله 2. علائم حاد را درمان کنید
در حالی که شما هنوز "مرحله حاد" بیماری را تجربه می کنید (به این معنی که علائم هنوز در حال بدتر شدن هستند) ، ممکن است تحرک بسیار کمی داشته باشید. ممکن است نتوانید تحرکات زیادی را تحمل کنید. فیزیوتراپی هنوز می تواند نقش داشته باشد. در این مرحله ، درمانگران فیزیکی/کار می توانند:
- به شما کمک می کند بنشینید ، بایستید و به گونه ای حرکت کنید که کمترین درد را ایجاد کند.
- تمرینات ملایم و منفعل دامنه حرکتی را روی خود انجام دهید تا آتروفی را به حداقل برسانید.
- تمرینات تنفسی را معرفی کنید که می تواند به تسکین درد کمک کند.
مرحله 3. برای بهبودی تلاش کنید
با شروع بازیابی کنترل و احساس حرکتی ، فیزیوتراپی می تواند کمتر منفعل و فعال تر (یا با کمک فعال) شود. در این مرحله ، فیزیوتراپیست ها می توانند به شما کمک کنند تا به آرامی ماهیچه های خود را تقویت کرده و تاندون های خود را کشش دهید. با کمک فیزیوتراپی ، ممکن است بیماران بهبودی کامل را بدست آورند. در این مرحله ، درمانگران فیزیکی/کار می توانند:
- فعالیت های خود را به تدریج گسترش دهید.
- قبل از افزایش شدت ، تکرارها را افزایش دهید.
- روشهای صرفه جویی در مصرف انرژی را به شما آموزش می دهد.
روش 2 از 3: بررسی گزینه های درمانی
مرحله 1. از پزشک خود بپرسید که آیا درمان مبتنی بر دارو برای شما مناسب است یا خیر
برای برخی از بیماران علائم CIDP خفیف و بدون دارو قابل کنترل است. در مورد اینکه آیا ممکن است از داروها سود ببرید یا آیا CIDP شما تنها با فیزیوتراپی قابل کنترل است با پزشک خود مشورت کنید.
مرحله 2. کورتیکواستروئیدها مصرف کنید
کورتیکواستروئیدها ، مانند پردنیزون ، اغلب اولین درمانی هستند که برای افراد مبتلا به CIDP ارائه می شود. این دارو ممکن است روزانه از طریق دهان تجویز شود یا ماهانه تزریق شود ، با کاهش دوزها در طول زمان.
- 5-8 هفته طول می کشد تا بهبودی با داروهای استروئیدی مشاهده شود.
- نشان داده شده است که کورتیکواستروئیدها هماهنگی ، قدرت و سرعت را بهبود می بخشند.
- عوارض جانبی شامل تحریک پذیری و افزایش وزن است.
مرحله 3. درمان ایمونوگلوبولین وریدی را امتحان کنید
ایمونوگلوبولین داخل وریدی (یا IVIg) یک محلول استریل آنتی بادی است که از هزاران فرد سالم گرفته شده و به بازوی شما تزریق می شود. این محلول از طریق IV در مدت 2-5 روز تجویز می شود.
- در حالت ایده آل ، این روش هر ماه تکرار می شود.
- عوارض جانبی می تواند شامل سردرد ، تب ، لرز ، ضربان قلب سریع ، دردهای عضلانی و فشار خون بالا باشد.
مرحله 4. تحت پلاسمافرزیس قرار بگیرید
پلاسمافرزیس (که به آن تبادل پلاسما نیز گفته می شود) روشی است که طی آن پلاسما از خون خارج شده و مایع دیگری جایگزین می شود. این کار از طریق کاتتری که در زیر استخوان ترقوه قرار داده شده انجام می شود. در ابتدا ، تعویض پلاسما پنج بار (هر روز به مدت ده روز) انجام می شود.
- مزایا می تواند در حدود 3-4 هفته (در صورت عدم تکرار روش) ادامه یابد.
- عوارض نادر می تواند شامل ضربان قلب غیر طبیعی ، عدم تعادل نمک ، آسیب گلبول های قرمز خون ، کاهش کلسیم خون ، عفونت و/یا خونریزی باشد.
روش 3 از 3: تشخیص CIDP
مرحله 1. با CIDP آشنا شوید
CIDP یک اختلال خود ایمنی نادر است که باعث می شود بدن شما به بافتهای خود حمله کند. در بیماران مبتلا به CIDP ، بدن با غلاف میلین که از اعصاب محافظت می کند مبارزه می کند که می تواند منجر به آسیب عصبی شود. این بیماری با سندرم گیلن باره (GBS) ارتباط تنگاتنگی دارد ، اما به عنوان یک نسخه "مزمن" در نظر گرفته می شود. CIDP اشکال مختلفی دارد ، از جمله:
- CIDP غالب حسی.
- CIDP غالب موتور
- سندرم لوئیس-سامنر (LSS).
مرحله 2. به دنبال علائم باشید
علائم می تواند شامل اختلالات حرکتی و حسی باشد که در مدت 8 هفته پیشرفت می کند. برخی از این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ضعف.
- بی حسی
- مشکل در راه رفتن (مخصوصاً روی پله ها).
- مور مور.
- درد
- غش کردن (هنگام ایستادن).
- سوزش در اندام ها
- شروع ناگهانی درد پشت و/یا گردن که از طریق اندام ها منتشر می شود.
- سرگیجه
- مشکل در تنفس.
- مشکلات روده و مثانه.
- حالت تهوع.
- انقباض چشم (از خفیف تا شدید).
- لرزش یا لرزش در سایر قسمت های بدن.
مرحله 3. تحت آزمایش قرار بگیرید
CIDP فقط توسط یک متخصص پزشکی قابل تشخیص است. اگر هر کدام از این علائم را تجربه کرده اید ، با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک یا متخصص مغز و اعصاب شما می خواهند یک سری آزمایشات را انجام دهند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- معاینهی جسمی.
- آزمایشات تشخیص الکترود (EMG یا NCS).
- آزمایش خون.
- آزمایشات ادرار
- سوراخ کمری.
- بیوپسی عصب سورال.
