3 روش برای تشخیص پلی نوروپاتی مزمن التهابی دمیلین کننده (CIDP)

فهرست مطالب:

3 روش برای تشخیص پلی نوروپاتی مزمن التهابی دمیلین کننده (CIDP)
3 روش برای تشخیص پلی نوروپاتی مزمن التهابی دمیلین کننده (CIDP)

تصویری: 3 روش برای تشخیص پلی نوروپاتی مزمن التهابی دمیلین کننده (CIDP)

تصویری: 3 روش برای تشخیص پلی نوروپاتی مزمن التهابی دمیلین کننده (CIDP)
تصویری: Dysautonomia International 2022 Research Update 2024, مارس
Anonim

پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) یک اختلال خود ایمنی مزمن است. به طور دقیق تر ، CIDP یک اختلال التهابی ناشی از سیستم عصبی محیطی است. CIDP می تواند در افراد مختلف کاملاً متفاوت ظاهر شود و به همین دلیل ، بسیاری از پزشکان CIDP را بیشتر از یک بیماری مجزا ، طیفی از شرایط می دانند. تشخیص CIDP مبتنی بر علائم بالینی ، مطالعات الکترودیاگنوستیک و آزمایشات آزمایشگاهی اضافی است. CIDP فقط توسط یک متخصص پزشکی قابل تشخیص است. با تشخیص علائم CIDP ، جستجوی تشخیص پزشکی و اطلاع از این بیماری ، می توانید برای تشخیص CIDP بهتر با پزشک خود همکاری کنید.

مراحل

روش 1 از 3: تشخیص علائم CIDP

تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 1
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 1

مرحله 1. علائم اولیه جسمی را تجربه کنید

CIDP با سندرم گیلن باره (GBS) ارتباط نزدیک دارد و بسیاری از علائم مشابه است. اولین نشانه هایی که ممکن است فرد مبتلا به CIDP باشد شامل "نقایص حرکتی" مانند ضعف و درد جسمی است. این علائم معمولاً طی یک دوره دو ماهه به آرامی پیشرفت می کنند. توجه به این نکته ضروری است که این علائم می تواند نشان دهنده طیف گسترده ای از شرایط قابل درمان باشد و به تنهایی نشان دهنده CIDP نیست. برخی از این علائم فیزیکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • ضعف
  • بی حسی
  • مشکل در راه رفتن (مخصوصاً روی پله ها)
  • مور مور
  • درد
  • غش کردن (هنگام ایستادن)
  • سوزش در اندام ها
  • شروع ناگهانی درد پشت و/یا گردن که از طریق اندام ها منتشر می شود
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 2
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 2

مرحله 2. اختلال عملکرد خودکار را تشخیص دهید

سایر علائم CIDP در گروه "اختلال عملکرد خودکار" قرار می گیرند. این علائم "حسی" ممکن است پس از بروز علائم اولیه فیزیکی ظاهر شوند. همچنین ممکن است طی چند هفته پیشرفت کنند. بار دیگر ، این علائم می تواند نشان دهنده تعدادی از شرایط قابل درمان باشد و به تنهایی به CIDP اشاره نمی کند. علائم عبارتند از:

  • سرگیجه
  • مشکل در تنفس
  • مشکلات روده و مثانه
  • حالت تهوع
  • خارش چشم (از خفیف تا شدید)
  • لرزش یا لرزش در سایر قسمت های بدن
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 3
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 3

مرحله 3. علائم خود را پیگیری کنید

علائم CIDP معمولاً طی یک دوره 8 هفته ای پیشرفت می کند و شدت می یابد. این علائم آهسته (چه پیوسته و چه مرحله ای) در یک دوره 8 هفته ای یکی از بهترین روش ها برای تشخیص این اختلال از شایع ترین سندرم گیلن باره (GBS) است. بنابراین ، داشتن سابقه ای از شروع علائم و نحوه پیشرفت آنها بسیار مهم است.

  • یک مجله سلامت شروع کنید.
  • یک یادداشت سریع در مورد احساس خود در هر روز بنویسید.
  • تاریخ هایی را برای زمان شروع علائم ذکر کنید.
  • در مورد شدت علائم توجه داشته باشید.
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 4
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 4

مرحله 4. سن خود را در نظر بگیرید

CIDP در افراد در هر سنی (از جمله کودکان) تشخیص داده شده است. با این حال ، افراد بین 50 تا 60 سال به مراتب بیشتر در معرض تشخیص هستند. هنگام تلاش برای تشخیص CIDP سن خود را در نظر بگیرید.

روش 2 از 3: تشخیص پزشکی

تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 5
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 5

مرحله 1. با پزشک خود صحبت کنید

در صورت مشاهده هر یک از علائم فوق ، برای مشورت با پزشک خود وقت بگیرید. ممکن است پزشک بخواهد شما را به متخصص مغز و اعصاب یا متخصص دیگر ارجاع دهد. در قرار ملاقات ، آماده توضیح باشید:

  • هرگونه علائمی به خاطر داشته باشید که علائم یکی از سه الگوی شامل پیشرونده (علائم با گذشت زمان بدتر می شوند) ، مکرر (علائم در دوره ها ظاهر می شوند و می شوند) و تک فاز (علائم یک تا سه سال طول می کشد و عود نمی کند) را دنبال خواهند کرد.
  • وقتی علائم شما شروع شد
  • سابقه پزشکی شما
  • هر شرایط دیگری که دارید
  • هرگونه دارویی که مصرف می کنید
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 6
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 6

مرحله 2. تحت معاینه فیزیکی قرار بگیرید

هنگامی که پزشک شما را برای CIDP ارزیابی می کند ، با انجام معاینه فیزیکی شروع می کند. آنها وزن ، دما و فشار خون شما را ردیابی می کنند. آنها قدرت عضلات و تاندون های شما و همچنین تعادل شما را آزمایش می کنند.

تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 7
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 7

مرحله 3. برای آزمایش های "تشخیص الکترود" آماده شوید

در مرحله بعد ، پزشک شما به دنبال آسیب میلین در اعصاب محیطی است. این را می توان با آزمایش الکترومیوگرافی (EMG) و/یا مطالعه رسانایی عصبی (NCS) انجام داد. این آزمایشات غیر تهاجمی هستند ، اما ممکن است ناراحت کننده باشند. آنها شامل استفاده از جریانهای ملایم الکتریکی برای آزمایش عملکرد و پاسخ عصبی هستند. این آزمایشات به دنبال آسیب عصبی یا "دمیلینه شدن" هستند. این را می توان با موارد زیر نشان داد:

  • کاهش سرعت عصب
  • بلوک رسانایی در یک یا چند عصب
  • وجود پراکندگی زمانی غیر طبیعی در یک یا چند عصب
  • تاخیرهای طولانی مدت دیستال در دو یا چند اعصاب
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 8
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 8

مرحله 4. آزمایش خون و ادرار را انجام دهید

به منظور رد سایر شرایط مانند دیابت ، عفونت ها ، قرار گرفتن در معرض سموم ، کمبودهای تغذیه ای ، بیماری های التهابی عروق خونی و/یا سایر بیماری های خود ایمنی-پزشک آزمایشاتی را روی خون و ادرار شما انجام می دهد.

تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 9
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 9

مرحله 5. یک "سوراخ کمری" را تجربه کنید

”یک سوراخ کمری به دنبال آنتی بادی های ضد گانگلیوزید است. اگرچه این آنتی بادی ها ممکن است در همه موارد CIDP وجود نداشته باشد ، اما شاخه ای از بیماری های CIDP وجود دارد که با ویژگی های anti-GM1 ، anti-GD1a و anti-GQ1b مشخص می شود. سوراخ کمری شامل قرار دادن یک سوزن کوچک در پشت محل مایع مغزی نخاعی (CSF) است. سپس این مایع از نظر وجود این آنتی بادی ها آزمایش می شود.

تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 10
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 10

مرحله 6. تحت بیوپسی عصب سورال قرار بگیرید

در موارد نادری که تشخیص آن واضح نیست یا در مواردی که سایر علل نوروپاتی را نمی توان کنار گذاشت ، پزشک ممکن است از شما درخواست بیوپسی کند. این روش سرپایی شامل برش 4 تا 5 سانتی متری (1.6 تا 2.0 اینچ) در پا (با کمک بی حسی موضعی) است. از طریق برش ، یک قطعه 1-2 سانتی متر (0.39-0.79 اینچ) از عصب سورال بریده می شود و سپس مورد مطالعه قرار می گیرد. این روش در حالی که تحت بیهوشی هستید انجام می شود.

روش 3 از 3: یادگیری درباره CIDP

تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 11
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 11

مرحله 1. با CIDP معمولی شروع کنید

CIDP یک بیماری خود ایمنی نادر است که باعث می شود بدن با بافت های خود مبارزه کند. CIDP باعث حمله بدن به غلاف میلین می شود که از اعصاب محافظت می کند و در نهایت منجر به آسیب عصبی می شود. CIDP اغلب به صورت اختلال عملکرد حرکتی و حسی ظاهر می شود.

  • نقص حرکتی (مانند ضعف ، مشکل در راه رفتن) در 94٪ از بیماران مبتلا به CIDP گزارش شده است.
  • نقایص حسی (مانند بی حسی ، تعادل ضعیف) در 89 of از بیماران مبتلا به CIDP گزارش شده است.
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 12
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 12

مرحله 2. درباره CIDP غالب حسی/حرکتی اطلاعات کسب کنید

در 5 تا 35 درصد از بیماران CIDP ، علائم حسی عمدتاً بدون نقص حرکتی ظاهر می شود. در طرف مقابل ، 7-10٪ از بیماران CIDP (بیشتر بیماران زیر 20 سال) علائم مربوط به حرکتی را تجربه می کنند ، بدون نقص حسی کمی یا بدون هیچ.

تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 13
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 13

مرحله 3. سندرم لوئیس-سامنر (LSS) را کشف کنید

سندرم لوئیس-سامنر (LSS)-همچنین به عنوان نوروپاتی حسی و حرکتی دمیلین کننده چند کانونی (MADSAM) شناخته می شود-در 6 تا 15 درصد از بیماران CIDP مشاهده می شود. این فرم CIDP با عدم تقارن مشخص می شود ، جایی که علائم یک قسمت از بدن (معمولاً قسمت فوقانی بدن/اندام فوقانی) را بیش از سایر نقاط تحت تأثیر قرار می دهد.

تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 14
تشخیص پلی نوروپاتی دمیلین کننده التهابی مزمن (CIDP) مرحله 14

مرحله 4. در مورد درمان های CIDP تحقیق کنید

اگرچه علت دقیق CIDP هنوز ناشناخته است ، این بیماری قابل درمان است. به ویژه هنگامی که این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود ، بسیاری از بیماران بهبودی و بهبودی از علائم را بدون آسیب عصبی طولانی مدت تجربه می کنند. برنامه درمانی شما بر اساس نام تجاری خاص CIDP که تجربه می کنید ، علائم شما و سایر شرایطی که ممکن است داشته باشید ، تنظیم می شود. برخی از انواع درمان CIDP عبارتند از:

  • کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون
  • داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
  • پلاسمافرزیس (تبادل پلاسما)
  • درمان ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIg)
  • فیزیوتراپی

توصیه شده: