زندگی با افراد خودشیفته می تواند یک چالش روزانه باشد و در برخی موارد بهتر است رابطه خود را با آنها به پایان برسانید. با این حال ، ممکن است برای شما مفید باشد که در زندگی خود به خودشیفته کمک کنید تا تغییرات مثبت ایجاد کند. برای کمک واقعی به آنها ، باید جنبه های منحصر به فرد خودشیفتگی آنها را بشناسید ، همدلی را نشان دهید و در عین حال از اهرم برای متقاعد کردن آنها برای درخواست کمک استفاده کنید و در حین شرکت در درمان با یک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده ، از آنها حمایت کنید.
مراحل
روش 1 از 3: درک خودشیفتگی آنها
مرحله 1. خودشیفته را به عنوان فردی با ویژگی های منحصر به فرد بشناسید
اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یک بیماری همه جانبه نیست. بلکه طیفی از ویژگی ها و گرایش های خودشیفته را شامل می شود ، به این معنی که هر مورد NPD مختص به فرد است. بنابراین ، اولین قدم در جهت کمک به افراد خودشیفته این است که آنها را فردی بدانیم که به کمک فردی احتیاج دارد.
- ممکن است بخوانید یا بشنوید که همه خودشیفته ها یکسان هستند ، همه آنها خبر بدی هستند و باید فوراً روابط خود را با آن شخص قطع کنید. این ممکن است در برخی موارد صادق باشد ، اما افراد زیادی نیز مبتلا به NPD هستند که می توانند (با کمک مناسب) روی بهبود ویژگی ها و رفتارهای خاص کار کنند.
- NPD باید به درستی توسط یک متخصص آموزش دیده تشخیص داده شود. با این حال ، یک راه اساسی برای شناسایی یک خودشیفته بالقوه این است که از خود بپرسید که آیا آنها قادر به گفتن "متشکرم" ، "متاسفم" یا "من شما را می بخشم" نیستند.
مرحله 2. دلایل حمایتی خودشیفتگی آنها را در نظر بگیرید
در بیشتر موارد NPD عناصر "طبیعت" و "پرورش" وجود دارد-یعنی عوامل ژنتیکی و اجتماعی که به توسعه خودشیفتگی منحصر به فرد کمک می کند. برای کمک به کسی که مبتلا به NPD است ، درک نیروهای اجتماعی و محیطی که بر آنها در بزرگسالی تأثیر می گذارد بسیار مفید است.
- به عنوان مثال ، سوء استفاده شدید یا ضربه های روانی در دوران کودکی می تواند از ویژگی های خودشیفتگی در بزرگسالی پشتیبانی کند ، و این نوع افراد احتمالاً از خود بزرگ بینی به عنوان پوششی برای احساسات فلج کننده ناامنی و نارسایی استفاده می کنند.
- با این حال ، کسی که هرگز در کودکی مورد اعتراض یا اصلاح قرار نگرفته ، بلکه فقط مورد تمجید قرار گرفته است ، ممکن است به یک خودشیفته تبدیل شود که به طور قانونی نمی تواند خود را جز برتری درک کند.
مرحله 3. احتمال ایجاد تغییرات مثبت را در آنها ارزیابی کنید
علیرغم وجود NPD به عنوان یک طیف گسترده ، می توان آن را به طور کلی به 2 دسته تقسیم کرد. احتمال اینکه بتوانید به یک فرد کمک کنید بستگی زیادی به این دارد که او در کدام دسته قرار می گیرد:
- خودشیفته های "بزرگ" یا "تحسین برانگیز" بر عظمت خود تمرکز می کنند و حتی به دیگران فکر می کنند ، بیشتر شاد و پایدار هستند و معمولاً می توانند در یادگیری همدلی به آنها کمک کنند.
- خودشیفتگان "آسیب پذیر" یا "رقابت" به شکست یا به حداقل رساندن دیگران در اطراف خود به عنوان راهی برای ارتقاء موقعیت و عزت نفس خود امیدوارند (یا برای آن تلاش می کنند). آنها معمولاً ناامنی و ناراحتی زیادی را پنهان می کنند و معمولاً کمک به آنها بسیار چالش برانگیز است.
مرحله 4. قبول کنید که ممکن است لازم باشد روابط خود را با آنها قطع کنید
این که بخواهید در زندگی خود به افراد خودشیفته کمک کنید ، اعم از اینکه آنها همکار ، دوست ، خویشاوند یا افراد مهم دیگری باشند ، بسیار ستودنی است. با این حال ، حتی برخی از کارشناسان معتقدند که خودشیفته ها هرگز نمی توانند روش خود را به طور واقعی تغییر دهند. و قطعاً این درست است که خودشیفته ها اگر نخواهند هرگز تغییر نمی کنند. آنها باید مایل به کمک باشند و شما نیز مایل به قطع رابطه هستید اگر آنها به سلامتی شما آسیب برسانند.
- اگر فرد به شما آسیب های عاطفی ، روحی یا جسمی قابل توجهی وارد می کند ، و به ویژه اگر هیچ علائمی از علاقه به ایجاد تغییرات در شما نشان ندهد ، احتمالاً بهترین کار این است که تا آنجا که می توانید روابط خود را با او قطع کنید.
- گاهی اوقات ، پایان دادن به رابطه شما با فرد ممکن است تنها راهی باشد که او را متوجه می کند که به کمک نیاز دارد. اما حتی این ممکن است کافی نباشد.
- افراد مبتلا به خودشیفتگی که به دنبال کمک هستند ، ممکن است در نهایت درمان را کنار بگذارند. آنها اغلب قادر به ایجاد یک رابطه درمانی با یک مشاور نیستند زیرا همچنان معتقدند که واقعاً به کمک نیاز ندارند.
روش 2 از 3: استفاده از "تقابل همدلانه"
مرحله 1. با افراد خودشیفته مرزهای مشخص ایجاد و اجرا کنید
حفظ مرزهای مناسب بخش مهمی از یک رابطه کاربردی با یک خودشیفته است. به طور واضح و واضح به آنها بگویید که چه رفتاری را تحمل نخواهید کرد و توضیح دهید که اگر آنها مرزهای شما را نقض کنند چه عواقبی خواهد داشت.
به عنوان مثال ، ممکن است بگویید: "سوزان ، من احساس بی احترامی می کنم وقتی مرا در مقابل دوستانم اینطور تحقیر می کنی. اگر اینطور ادامه پیدا کند ، دیگر نمی توانم با شما وقت بگذرانم."
مرحله 2. سخت کار کنید تا مسائل را از دیدگاه آنها ببینید
بسیار آسان است که در برابر افراد خودشیفته دفاعی یا عصبانی شوید ، زیرا آنها شما را قضاوت می کنند ، تحقیر می کنند یا کاملاً نادیده می گیرند. با این حال ، به جای تهمت زدن یا کنار کشیدن ، سعی کنید بر استدلال درونی آنها در مورد کلمات یا اعمال خود تمرکز کنید. تا آنجا که ممکن است ، خودتان را جای آنها بگذارید.
- به عنوان مثال ، اگر آنها در مورد میزان ناتوانی دیگران در محل کار ادامه می دهند ، سعی کنید به مسائل از دیدگاه آنها نگاه کنید. اگر واقعاً باور داشتید که در شغل خود بهتر از دیگران در دفتر خود هستید ، اگر نتوانید به رسمیت شناخته شده خود را به دست آورید ، ناامید کننده خواهد بود.
- دیدن چیزها از دیدگاه آنها به این معنا نیست که شما باید حرفها یا اعمال آنها را تأیید یا توجیه کنید. شما فقط باید بفهمید که آنها از کجا آمده اند.
- همچنین ممکن است لازم باشد بپذیرید که هیچ دلیل منطقی برای استدلال آنها وجود ندارد.
مرحله 3. در تلاش برای جلب همدلی ، همدلی را نشان دهید
شما باید رفتاری را که امیدوار هستید بتواند از شخص دیگر بیرون بکشد ، الگو قرار دهید. در مورد خودشیفته ، این بدان معناست که شما باید همدلی زیادی را نشان دهید. با گوش دادن دقیق و بیان واضح درک ، احساسات آنها را تأیید کنید. با این حال ، به خاطر داشته باشید که اعتبار سنجی همان توجیه نیست.
- به عنوان مثال ، اگر آنها به سادگی از بین نروند یا این واقعیت را که شما ارتقاء اخیر خود را به اندازه کافی جشن نگرفته اید کنار نگذارند ، ممکن است بگویید: "من می دانم که وقتی دستاوردهای زیادی به دست آورده اید احساس نا ارزشی می کند باید ناراحت کننده باشد.”
- در بیشتر موارد ، شروع اظهارات همدلانه خود با عبارت "می دانم" یا "می فهمم" مفید است.
مرحله 4. ترکیب اظهارات همدلانه با اظهارات اهرمی
این نیمه دیگر "رویارویی همدلانه" است. شما باید همدلی خود را با یک عبارت "اهرم" ترکیب کنید-یعنی یک بیان واضح که رفتار آنها غیرقابل قبول است و اگر تغییر نکند ، عواقب منفی را در پی خواهد داشت.
- "من می دانم" یا "من می فهمم" خود را با یک "اما" ، "با این حال" یا "این گفته" دنبال کنید.
- به عنوان مثال: "من می دانم که ناامید کننده است وقتی احساس می کنید که به این اندازه دست یافته اید ، قدردانی نشده است. اما ، این عادلانه نیست که شما مرا "ناسپاس" خطاب کنید یا طوری رفتار کنید که من لیاقت شما را ندارم و اگر ادامه یابد مجبور می شوم این رابطه را پایان دهم."
مرحله 5. اظهارات اهرم خود را دنبال کنید
گفتن به یک خودشیفته مبنی بر اینکه عواقبی وجود خواهد داشت که معمولاً برای ایجاد تغییر در آنها کافی نخواهد بود. در بیشتر موارد ، خودشیفته ها تنها زمانی به دنبال کمک هستند که تحت تأثیر مستقیم و منفی اعمال خود قرار گیرند. این بدان معناست که شما ممکن است مجبور شوید خود را حداقل به طور موقت از فرد جدا کنید ، به این امید که آنها متوجه شوند که چیزی باید تغییر کند.
به عنوان مثال ، اگر با آن شخص رابطه دارید ، ممکن است لازم باشد دیگر او را ملاقات نکنید: "من دیگر شما را نمی بینم تا زمانی که نپذیرید که رفتار شما باید تغییر کند و شما به کمک نیاز دارید. اگر شما موافقت کنید که به درمان بروید ، من از هر طریق ممکن از شما حمایت می کنم ، زیرا می دانم که یک مرحله چقدر دشوار است."
روش 3 از 3: حمایتی در طول درمان
مرحله 1. به آنها کمک کنید تا وجود (و اهمیت) افراد دیگر را تشخیص دهند
اگر شخص با رضایت خود با درمان NPD موافقت کند ، باید تحت روان درمانی شدید و طولانی مدت (گفتگوی درمانی) با یک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده قرار گیرد. حتی اگر در جلسات درمانی شرکت ندارید (که ممکن است چنین باشد یا نباشد) ، می توانید با تقویت آموخته های خود در خارج از جلسات به آنها کمک کنید-به عنوان مثال ، این واقعیت ساده که افراد دیگر واقعاً وجود دارند و واقعاً موضوع.
- به رسمیت شناختن دیگران یک مشکل رایج برای افراد خودشیفته و یک تمرکز مشترک برای روان درمانی است. در صورت لزوم ، در مورد راههای خاصی که می توانید از آنها حمایت کنید ، با متخصص بهداشت روانی صحبت کنید.
- به عنوان مثال ، ممکن است فرد را تشویق کنید که هنگام صحبت یا نوشتن همیشه دیگران را با نام خطاب کند ، روی مهارت های گوش دادن فعال کار کند و فضای شخصی دیگران را تشخیص دهد.
مرحله 2. ذهن آگاهی را از طریق تکنیک "خود ناظر" تشویق کنید
این یکی دیگر از روشهای رایج روان درمانی است که در موارد NPD استفاده می شود. هدف این است که فرد خود را خارج از یک تعامل تصور کند و آن را در یک حالت خنثی مشاهده کند. انجام این کار به فرد کمک می کند تا نسبت به محیط اطراف خود و به ویژه نحوه تأثیر سخنان و اعمال خود بر دیگران توجه بیشتری داشته باشد.
- به عنوان مثال ، ممکن است فرد را تشویق کنید که خود را در حال مشاهده تعامل خود با یک همکار تصور کند. بپرسید آیا این دیدگاه متفاوتی در مورد نحوه تفسیر همکاران از نظرات آنها به آنها می دهد یا خیر.
- یا ، ممکن است از آنها بخواهید که دیدگاه ناظر را در یک موقعیت خاص در نظر بگیرند. ممکن است بگویید: "آیا می توانید یک لحظه برای استفاده از" خود ناظر "خود به این وضعیت نگاه کنید و چرا ممکن است احساس کنم نادیده گرفته شده ام؟"
مرحله 3. تشویق مثبت کنید و انتقادات را کوچک جلوه دهید
در هر فرصتی که به دست می آورید ، دستاوردهای مثبت را برجسته کرده و جشن بگیرید. اگر آنها می گویند "متأسفم" بیش از هر چیز ناپسند ، به آنها بگویید که چقدر از آن قدردانی می کنید: "متشکرم. برای من خیلی مهم است که این جمله را بشنوی."
- پذیرش و ادامه درمان برای خودشیفتگان مشکل است. ضروری است که شما همچنان به تشویق مثبت خود ادامه دهید ، مانند: "من به کار سختی که انجام می دهید و پیشرفتی که دارید بسیار افتخار می کنم."
- در صورت امکان انتقادات خود را از رفتار آنها محدود کنید ، اما در صورت لزوم اظهارات "اهرم" خود را کنار نگذارید. هنوز باید برای آنها روشن شود که عواقبی برای گفتار و اعمال آنها وجود دارد.
مرحله 4. صبور و مثبت بمانید و شوخ طبعی خود را حفظ کنید
درمان برای فرد مبتلا به NPD دشوار خواهد بود و برای شما به عنوان یک دوست ، خویشاوند یا شخص مهم دیگر دشوار خواهد بود. فراز و نشیب هایی وجود دارد ، قدم به قدم پس از قدم به جلو ، و مواقعی که شخص فقط می خواهد ترک کند و به "خود بودن" بازگردد. با آنها صبور و دلگرم باشید ، و همچنین با خودتان-به خاطر زحمتی که می کشید به خودتان اعتبار دهید!
- برای خود وقت بگذارید و فعالیتهایی را انجام دهید که از آنها لذت می برید-چه با طرف مقابل و چه جدا از آنها. به دنبال فرصت هایی برای خندیدن و تفریح باشید-واقعاً می تواند کمک کننده باشد!
- به عنوان مثال ، در حالی که آنها در یک جلسه درمانی هستند ، با یک دوست قدیمی تماس بگیرید و یک گپ لذت بخش داشته باشید. یا برای هوشیاری ذهن خود از یک کلاس ایروبیک یا یوگا استفاده کنید.
