هنگامی که به ارتفاعات بالاتر سفر می کنید ، مانند مناطق اطراف کوه ، تغییرات زیادی در محیط مشاهده می شود که می تواند شما را تحت تأثیر قرار دهد. این موارد شامل سرما ، رطوبت کم ، افزایش اشعه ماوراء بنفش از خورشید ، کاهش فشار هوا و کاهش اشباع اکسیژن است. بیماری ارتفاع واکنش بدن ما به فشار کم هوا و اکسیژن است که معمولاً در ارتفاعات بیش از 8000 فوت رخ می دهد. اگر می دانید که قرار است به ارتفاعات بالا سفر کنید ، برای پیشگیری از بیماری ارتفاع چند مرحله ساده را دنبال کنید.
مراحل
قسمت 1 از 2: جلوگیری از بیماری ارتفاع
مرحله 1. به آرامی صعود کنید
وقتی به مکان هایی در ارتفاعات زیاد سفر می کنید ، باید سعی کنید به آرامی به آنجا برسید. بدن شما به طور معمول به سه تا پنج روز در ارتفاعات بالاتر از 8000 پا نیاز دارد تا قبل از سفر در ارتفاع بالا به محیط نزدیک شود. برای کمک به این امر ، به خصوص اگر در جایی که هیچ نشانگر ارتفاع وجود ندارد ، سفر می کنید ، ارتفاع سنج یا ساعت با ارتفاع متر بخرید تا بدانید چقدر سفر کرده اید. می توانید اینها را به صورت آنلاین یا از یک فروشگاه ورزشی کوهستانی خریداری کنید.
برخی رفتارهای دیگر نیز وجود دارد که باید از آنها اجتناب کنید. در عرض 1 روز بیش از 9000 پا ارتفاع نروید. 1،000 تا 2،000 فوت بالاتر از ارتفاعی که شب قبل خوابیده اید نخوابید. شما همیشه باید به ازای هر 3 ، 300 فوت یک روز دیگر را برای سازگاری بگذرانید
مرحله 2. استراحت کنید
راه دیگر مبارزه با بیماری ارتفاع ، استراحت زیاد است. سفرهای داخلی و خارجی می توانند الگوهای طبیعی خواب را تغییر دهند. این می تواند باعث خستگی و کم آبی بدن شما شود ، که خطر ابتلا به بیماری ارتفاع را افزایش می دهد. قبل از شروع صعود ، یک یا دو روز استراحت برنامه ریزی کنید تا به محیط جدید و الگوهای خواب خود عادت کنید ، به ویژه اگر در سفرهای بین المللی هستید.
علاوه بر این ، در طول سه تا پنج روز سازگاری با ارتفاع جدید ، یکی دو روز اول را قبل از کاوش در منطقه استراحت کنید
مرحله 3. داروهای پیشگیری کننده مصرف کنید
قبل از رفتن به سفری که به ارتفاعات بالا می روید ، مقداری دارو برای کمک بگیرید. قبل از خروج با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید تا داروهای پیشگیری کننده را دریافت کنید. در مورد سابقه پزشکی قبلی خود بحث کنید و توضیح دهید که در حال افزایش به ارتفاعات بیش از 8000 تا 9000 فوت هستید. اگر حساسیت ندارید ، ممکن است توسط پزشک تجویز استازولامید به شما داده شود.
- این یک داروی مورد تایید FDA برای پیشگیری و درمان بیماری حاد کوهستان است. استازولامید یک ادرارآور است که تولید ادرار را افزایش می دهد و شناخته شده است که باعث افزایش تهویه تنفسی می شود که باعث می شود اکسیژن بیشتری در بدن ما انجام شود.
- 125 میلی گرم طبق تجویز دو بار در روز از یک روز قبل از سفر مصرف کنید و دو روز در بالاترین ارتفاع خود مصرف کنید.
مرحله 4. دگزامتازون را امتحان کنید
اگر پزشک در مورد استازولامید توصیه کرده یا حساسیت دارید ، گزینه های دیگری نیز وجود دارد. می توانید سایر داروهای مورد تأیید FDA مانند دگزامتازون ، که یک استروئید است ، مصرف کنید. مطالعات نشان داده است که این دارو میزان بروز و شدت بیماری حاد کوهی را کاهش می دهد.
- این دارو را طبق تجویز مصرف کنید ، که معمولاً هر 6 تا 12 ساعت یکبار قبل از سفر 4 میلی گرم است و از روز قبل از سفر خود استفاده کنید و ادامه دهید تا در بالاترین ارتفاع خود به طور کامل عادت کنید.
- 600 میلی گرم ایبوپروفن هر 8 ساعت نیز ممکن است از بیماری حاد کوه جلوگیری کند.
- Ginkgo biloba برای درمان و پیشگیری از بیماری ارتفاع مورد مطالعه قرار گرفته است ، اما نتایج متفاوت است و برای استفاده توصیه نمی شود.
مرحله 5. گلبول های قرمز خون خود را (RBC) آزمایش کنید
قبل از عزیمت به سفر ، ممکن است لازم باشد RBC های خود را آزمایش کنید. قبل از خروج با پزشک خود برای این آزمایش وقت بگیرید. اگر مشخص شد که کم خونی دارید یا گلبول های قرمز خون پایینی دارید ، پزشک ممکن است قبل از سفر به شما توصیه کند که این مشکل را اصلاح کنید. این مهم است زیرا گلبول های قرمز اکسیژن را به بافت ها و اندام های شما می رسانند و برای بقا مورد نیاز هستند.
دلایل زیادی برای RBC پایین وجود دارد ، شایع ترین آنها فقر آهن است. کمبود ویتامین B همچنین می تواند منجر به کاهش گلبول های قرمز شود. اگر کم باشد ، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که مکمل های آهن یا ویتامین B را برای اصلاح گلبول قرمز خود مصرف کنید
مرحله 6. مقدار زیادی آب بنوشید
کم آبی بدن بدن شما را در ارتفاع جدید سازگار می کند. از روز قبل از سفر روزانه دو تا سه لیتر بنوشید. در طول صعود یک لیتر آب اضافی روی خود نگه دارید. مطمئن شوید که در راه پایین به میزان لازم مشروب می خورید.
- از مصرف الکل خودداری کنید و در 48 ساعت اول سفر از مصرف آن خودداری کنید. الکل یک افسردگی است و می تواند سرعت تنفس شما را کند کرده و باعث کم آبی بدن شود.
- همچنین باید از محصولات کافئین دار مانند نوشابه های انرژی زا و نوشابه ها اجتناب کنید. کافئین می تواند منجر به کم آب شدن ماهیچه ها شود.
مرحله 7. غذای مناسب بخورید
انواع خاصی از غذاها وجود دارد که باید بخورید تا برای سفر آماده شوید و از بیماری ارتفاع جلوگیری کنید. رژیم های حاوی کربوهیدرات بالا در برخی از مطالعات نشان داده است که علائم بیماری حاد کوهی را کاهش داده و همچنین خلق و خو و عملکرد را بهبود می بخشد. مطالعات دیگر نشان داده است که اشباع اکسیژن در خون در طول آزمایش های شبیه سازی شده از کربوهیدرات ها در ارتفاع زیاد نیز افزایش یافته است. اعتقاد بر این است که رژیم های کربوهیدرات می تواند تعادل انرژی را بهبود بخشد. قبل و در طول دوره عادت از رژیم غذایی با کربوهیدرات بالا استفاده کنید.
- این می تواند شامل پاستا ، نان ، میوه و غذاهای مبتنی بر سیب زمینی باشد.
- علاوه بر این ، باید از نمک اضافی خودداری کرد. نمک زیاد باعث دهیدراته شدن بافت های بدن شما می شود. در سوپرمارکت به دنبال غذا و وعده های غذایی با برچسب نمک کم یا بدون نمک باشید.
- ممکن است استقامت فیزیکی و حالت پذیری قبل از کوهنوردی ایده خوبی باشد. با این حال ، مطالعات نشان داده اند هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد آمادگی جسمانی از بیماری ارتفاع محافظت می کند.
قسمت 2 از 2: شناخت علائم
مرحله 1. انواع مختلف را بیاموزید
3 نوع سندرم شامل بیماری ارتفاع وجود دارد: بیماری حاد کوهی ، ادم مغزی در ارتفاع بالا (ادم مغزی ارتفاع بالا) و ادم ریوی ارتفاع (HAPE).
- بیماری حاد کوهی به دلیل کاهش فشار هوا و اکسیژن است.
- ادم مغزی در ارتفاعات (HACE) یک پیشرفت شدید بیماری حاد کوهستانی است که در اثر تورم مغز و نشت عروق مغزی متسع می شود.
- ادم ریوی ارتفاعی (HAPE) می تواند با HACE ، خود به خود بعد از بیماری حاد کوهی ، رخ دهد یا یک تا چهار روز پس از سفر در ارتفاع بیش از 8000 فوت ایجاد شود. این به دلیل تورم در ریه ها به دلیل نشت مایعات به ریه ها ایجاد می شود. با فشار زیاد و انقباض عروق خونی در ریه ها.
مرحله 2. بیماری حاد کوه را بشناسید
بیماری حاد کوهی یک بیماری نسبتاً شایع در نقاط خاصی از جهان است. 25٪ از مسافران بالای 8000 فوت در کلرادو ، 50٪ از مسافران هیمالیا و 85٪ از مسافران منطقه اورست را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم زیادی از بیماری حاد کوهی وجود دارد.
اینها شامل سردرد در عرض دو تا 12 ساعت پس از ارتفاع جدید ، مشکل در افتادن یا خواب ماندن ، سرگیجه ، خستگی ، سبکی سر ، افزایش ضربان قلب ، تنگی نفس در حین حرکت و تهوع یا استفراغ است
مرحله 3. به ادم مغزی در ارتفاع زیاد (HACE) توجه کنید
از آنجا که HACE یک گسترش شدید بیماری حاد کوهی است ، ابتدا با این علائم شروع کنید. با تشدید شرایط ، علائم دیگری نیز به شما مبتلا می شود. این موارد شامل آتاکسی ، که ناتوانی در راه رفتن مستقیم است ، یا تمایل به لرزش هنگام راه رفتن یا راه رفتن مورب است. شما همچنین ممکن است از تغییر وضعیت روحی رنج ببرید ، که می تواند به صورت خواب آلودگی ، گیجی و تغییر در گفتار ، حافظه ، تحرک ، افکار و محدوده توجه شما ظاهر شود.
- همچنین ممکن است هوشیاری خود را از دست داده یا به کما بروید.
- برخلاف بیماری حاد کوهی ، HACE بسیار نادر است. فقط از.1 تا 4 درصد افراد را تحت تاثیر قرار می دهد.
مرحله 4. مراقب ادم ریوی در ارتفاع بالا (HAPE) باشید
از آنجا که این می تواند تشدید HACE باشد ، ممکن است علائم بیماری حاد کوهی و HACE را نیز تجربه کنید. با این حال ، از آنجا که می تواند خود به خود ظاهر شود ، باید مراقب علائم به عنوان یک وضعیت مستقل باشید. ممکن است دچار تنگی نفس شوید ، که تنگی نفس در حالت استراحت است. همچنین ممکن است احساس سفتی و درد در قفسه سینه ، خس خس نفس هنگام بازدم از ریه ها ، افزایش تنفس و ضربان قلب ، ضعف و سرفه داشته باشید.
- همچنین ممکن است متوجه یک تغییر فیزیکی نیز شوید ، مانند سیانوز ، که در آن دهان و انگشتان شما تیره یا مایل به آبی می شوند.
- مانند HACE ، HAPE نیز نسبتاً نادر است و میزان بروز آن از 1٪ تا 4٪ است.
مرحله 5. با علائم مقابله کنید
حتی اگر سعی کنید از بیماری ارتفاع جلوگیری کنید ، باز هم ممکن است اتفاق بیفتد. اگر چنین است ، باید مراقب باشید که وضعیت را بدتر نکنید. اگر بیماری حاد کوهی دارید ، تا 12 ساعت منتظر بهبود علائم باشید. همچنین سعی کنید در صورت عدم بهبود علائم در 12 ساعت یا زودتر از مواقع اگر علائم شما شدید باشد ، حداقل حداقل 1000 پا پایین بیایید. اگر قادر به پایین آمدن نیستید ، درمان با اکسیژن باید در صورت وجود علائم در عرض چند ساعت به شما کمک کند. در این مرحله ، علائم را برای بهبود مجدد ارزیابی کنید.
- اگر با علائم یا نشانه های HACE یا HAPE روبرو هستید ، فوراً با حداقل تلاش ممکن به پایین فرود بیایید تا علائم تشدید نشوند. سپس باید علائم را برای بهبود دوره ای مجدداً ارزیابی کنید.
- اگر فرود به دلیل شرایط آب و هوایی یا دلایل دیگر امکان پذیر نیست ، اکسیژن را برای افزایش فشار اکسیژن تجویز کنید. ماسک را روی خود قرار دهید و لوله ماسک را در نازل مخزن قرار دهید. اکسیژن را آزاد کنید. همچنین می توانید در یک محفظه قابل حمل هایپربار قرار دهید. اگر اینها در دسترس هستند ، اگر علائم شدید نباشند و شما به درمان پاسخ دهید ، ممکن است نیازی به فرود نباشد. اینها ماشین های سبک وزن هستند که معمولاً توسط تیم های نجات یا در ایستگاه های نجات حمل می شوند. اگر رادیو یا تلفن در دسترس است ، موارد را به تیم نجات گزارش دهید و مکان خود را به آنها بدهید و منتظر ورود باشید.
مرحله 6. داروهای اضطراری مصرف کنید
برخی داروها وجود دارد که ممکن است توسط پزشک به صورت اورژانسی به شما داده شود. برای درمان بیماری حاد کوهی ، ممکن است استازولامید یا دگزامتازون به شما داده شود. برای درمان HACE ، ممکن است دگزامتازون به شما داده شود. بلافاصله قرص مصرف کرده و با آب قورت دهید.
پزشک شما همچنین ممکن است در صورت HAPE داروهای اضطراری برای شما تجویز کند ، که داروهای مورد تایید FDA برای پیشگیری و درمان HAPE نیستند. مطالعات کوچک نشان داده است که برخی از داروها در صورت مصرف 24 ساعت قبل از سفر ، میزان بروز HAPE را کاهش می دهند. اینها شامل نیفدیپین (پروکاردیا) ، سالمترول (سرونت) ، مهار کننده های فسفودی استراز -5 (تادالافیل ، سیالیس) و سیلدنافیل (ویاگرا) هستند
غذاهایی که باید بخورید و از آنها اجتناب کنید
غذاهایی که به جلوگیری از بیماری ارتفاع کمک می کند
غذاهایی که برای جلوگیری از بیماری ارتفاع باید اجتناب کرد
