پروتئین در ادرار هرگز یک امر طبیعی نیست (هنگامی که سطح آن بیش از 150 میلی گرم در روز است ، زمانی که پزشک به شما می گوید که سطح غیرطبیعی پروتئین در ادرار خود دارید). مواقعی وجود دارد که شما به طور گذرا پروتئین خود را افزایش داده اید و ممکن است به خودی خود برطرف شود. با این حال ، اگر مشکل همچنان ادامه دارد یا بسیار شدید است ، باید به دنبال کمک پزشکی باشید. پروتئین در ادرار اغلب نشانه بیماری زمینه ای کلیه یا سایر مشکلات پزشکی است اگر بیش از چند روز ادامه یابد.
مراحل
قسمت 1 از 2: سعی در شیوه زندگی و درمان های پزشکی
مرحله 1. گام هایی را برای کاهش فشار خون بردارید
راهکارهای سبک زندگی برای کاهش فشار خون عبارتند از:
- کاهش نمک در رژیم غذایی برای این کار ، از خوردن نمک اضافی روی غذاهایی که در خانه تهیه می شوند خودداری کنید. شاید مهمتر اینکه از خوردن مکرر بیرون و یا مصرف زیاد غذاهای فرآوری شده خودداری کنید ، زیرا اینها نمک بالایی دارند (بطور متوسط بیشتر از غذاهای تهیه شده در خانه).
- کاهش کلسترول تجمع کلسترول در تشکیل پلاک ها در عروق شما نقش دارد و در نتیجه منجر به افزایش فشار خون می شود. برای اندازه گیری میزان چربی و کلسترول از پزشک خود آزمایش خون بخواهید تا ببینید آیا این بخشی از رژیم غذایی شما است که می تواند از بهبود استفاده کند.
توجه داشته باشید:
افزایش فشار خون فشار زیادی به کلیه ها وارد می کند و از آنجا که پروتئینوری مداوم (افزایش پروتئین در ادرار) تقریباً همیشه با مشکل در کلیه ها مرتبط است ، کاهش فشار خون می تواند به طور قابل توجهی به این مشکل کمک کند.
مرحله 2. داروی فشار خون را انتخاب کنید
اساساً همه افرادی که با سطح بیماری کلیوی یا اختلال عملکرد کلیه (که دلایل اصلی افزایش مداوم پروتئین در ادرار است) تشخیص داده می شوند از پزشک خود داروی فشار خون دریافت می کنند. به طور خاص ، ایده آل برای تجویز پزشکان "مهار کننده ACE" (مهار کننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین) است. به عنوان مثال می توان به رامیپریل ، کاپتوپریل و لیزینوپریل اشاره کرد. مزیت این دسته از داروهای فشار خون این است که مزایای اضافی (و "اثر محافظتی") برای کلیه ها دارد.
- در صورتی که قبلاً از این دارو استفاده نمی کنید ، از پزشک خود در مورد دریافت نسخه این دارو سوال کنید.
- در موارد شدیدتر بیماری کلیوی ممکن است به بیش از یک داروی فشار خون نیاز داشته باشید.
مرحله 3. از پزشک خود در مورد سایر روشهای درمانی بپرسید
به عنوان مثال ، اگر بیماری زمینه ای خودایمنی دارید که باعث مشکلات کلیوی (و در نتیجه پروتئین در ادرار) می شود ، ممکن است برای سرکوب سیستم ایمنی بدن به دارو نیاز داشته باشید. اگر مشکلات کلیوی (و پروتئینوری) از عوارض دیابت است ، ممکن است برای کنترل روزانه بهتر سطح قند خون به داروهایی مانند متفورمین یا انسولین نیاز داشته باشید. بسیاری از تشخیص های بالقوه وجود دارد که می تواند منجر به مشکلات کلیوی و در نتیجه پروتئینوری شود ، بنابراین با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین درمان پزشکی را برای مورد خاص خود ارائه دهید.
قسمت 2 از 2: ارزیابی علت
مرحله 1. علت را تشخیص دهید
درک این نکته ضروری است که تنها راه کاهش پروتئین در ادرار (یا درمان آن) تشخیص علت اصلی است. این به این دلیل است که پروتئین در ادرار به خودی خود تشخیصی نیست. بلکه یک علامت است که نشان می دهد اتفاق دیگری در حال رخ دادن است. تنها در تشخیص و درمان آن "چیز دیگری" است که سطح پروتئین بالا را می توان به بهترین نحو مورد بررسی و رسیدگی قرار داد.
مرحله 2. تعیین کنید که کدام نوع "پروتئینوری" (افزایش پروتئین در ادرار) را تجربه می کنید
سه نوع پروتئینوری وجود دارد و خبر خوب این است که دو مورد از هر سه مورد نیاز به درمان ندارد و معمولاً همه به خودی خود و با گذشت زمان برطرف می شوند. اما نوع سوم برای تعیین علت زمینه ای نیاز به معاینه پزشکی جامع تری دارد. سه نوع عبارتند از:
-
پروتئینوری گذرا
این زمانی است که آزمایش ادرار نشان می دهد پروتئین بالا در یک بار خوانده می شود ، اما سطح به خودی خود کاهش می یابد و در نهایت با قرائت های بعدی به حالت عادی برمی گردد. پروتئینوری گذرا به طور معمول با استرس های حاد مانند بیماری ایجاد کننده تب یا ورزش بیشتر از حد معمول (مانند تمرین برای یک ماراتن) مرتبط است. هنگامی که استرس از بین می رود یا بدن شما با آن سازگار می شود ، سطح پروتئین شما نیز باید به حالت عادی بازگردد.
-
پروتئینوری ارتوستاتیک
این زمانی است که سطح غیرطبیعی پروتئین با تغییرات وضعیتی (ایستادن در مقابل نشستن در مقابل دراز کشیدن) مرتبط است. این امر غیر معمول است و بیشتر در نوجوانان وجود دارد. در صورت وجود ، نیازی به درمان ندارد و تقریباً همیشه در بزرگسالی خود را برطرف می کند.
-
پروتئینوری مداوم
این زمانی است که سطح پروتئین در ادرار شما با آزمایش مکرر بالا می ماند. این نشان دهنده یک مشکل اساسی مانند بیماری کلیوی ، دیابت ، بیماری خود ایمنی یا سایر بیماری ها است. این نیاز به یک سری آزمایشات برای اهداف تشخیصی و همچنین درمان دارویی دارد.
مرحله 3. هرگونه استرس گذرا را که ممکن است تجربه کنید ارزیابی کنید
همانطور که قبلاً ذکر شد ، اگر شما در حال حاضر مبتلا به تب هستید ، بیش از حد معمول ورزش می کنید یا از سایر عوامل استرس زای حاد در زندگی خود رنج می برید ، ممکن است در نتیجه این استرس سطح پروتئین در ادرار شما به طور گذرا افزایش یابد. نکته اصلی این است که چند روز بعد مجدداً به پزشک مراجعه کنید تا آزمایش ادرار مکرر (و اندازه گیری مکرر) انجام شود ، در این هنگام او می تواند تایید کند که سطح پروتئین شما کاهش یافته و/یا امیدوارم به حالت عادی برگردد. اگر شما "پروتئینوری گذرا" را تجربه می کنید ، خبر خوب این است که برای درمان آن هیچ کاری لازم نیست انجام دهید ، و سطح شما طی چند روز تا چند هفته به خودی خود به حالت عادی برمی گردد.
توجه داشته باشید که اگر از یک "استرس زای حاد" (مانند تب ، ورزش یا چیزهای دیگر) رنج می برید ، باید همچنان برای آزمایش مکرر ادرار به پزشک خود مراجعه کنید تا تأیید شود که هیچ چیز جدی تری در جریان نیست
مرحله 4. درخواست تکرار آزمایش ادرار
دستیابی به آزمایشات مکرر ادرار بسیار مهم است. این امر به این دلیل است که باید یک سری اندازه گیری پروتئین در ادرار خود را بدست آورید ، تا ببینید چگونه پیشرفت می کند و آیا به خودی خود بهبود می یابد یا خیر. ممکن است پزشک آزمایش ادرار را برای انجام آزمایشگاه در کلینیک خود به شما پیشنهاد دهد ، یا ممکن است از شما بخواهد که آن را به خانه ببرید و پس از جمع آوری نمونه ادرار به آزمایشگاه بازگردانید. توجه داشته باشید که اگر ادرار خود را در خانه ذخیره می کنید ، باید آن را در یخچال خنک نگه دارید تا بتوانید آن را برای تجزیه و تحلیل رسمی به آزمایشگاه تحویل دهید.
مرحله 5. آزمایش خون انجام دهید
آزمایش های تشخیصی اضافی که پزشک شما ممکن است انجام دهد شامل آزمایش خون است ، به ویژه اگر او مشکوک به بیماری زمینه ای کلیوی یا سایر مشکلات سلامتی باشد. اگر پزشک آزمایش خون بدهد ، احتمالاً BUN (نیتروژن اوره خون) و کراتینین را اندازه گیری می کند. هر دوی اینها آزمایش عملکرد کلیه هستند و اطلاعات ارزشمندی در مورد سلامت کلیه های شما در اختیار پزشک قرار می دهند.
- در صورت مشکوک بودن به بیماری زمینه ای خود ایمنی ، ممکن است پزشک آزمایش خون دیگری مانند HbA1c (آزمایش دیابت) یا آنتی بادی های خود ایمنی را تجویز کند.
- همه اینها به سابقه پزشکی شما و شرایط پزشکی بستگی دارد که پزشک شما فکر می کند شما بیشتر در معرض ابتلا به آن هستید.
مرحله 6. بیوپسی کلیه انجام دهید
در برخی موارد ، بیوپسی کلیه نیز به عنوان یک بررسی بیشتر مورد نیاز است تا علت پروتئین در ادرار مشخص شود. این نادرتر است ؛ با این حال ، اگر پزشک شما در غیر این صورت نتواند علت را تعیین کند ، ممکن است لازم باشد.
مرحله 7. توجه داشته باشید که پروتئین موجود در ادرار در دوران بارداری موضوع دیگری است
اگر در حال حاضر باردار هستید و سطح پروتئین شما بالا است ، ممکن است به دلیل وضعیتی به نام پره اکلامپسی باشد. نحوه برخورد با پره اکلامپسی را برای اطلاعات بیشتر در مورد پره اکلامپسی و افزایش سطح پروتئین در ادرار خود در دوران بارداری بررسی کنید.
