بسیاری از مردم این تصور غلط را دارند که اختلالات خوردن یک انتخاب عمدی است که توسط فرد انجام می شود. با این حال ، اختلالات خوردن به عنوان بیماری های جدی در نظر گرفته می شوند که ممکن است ناشی از اختلال در سلامت روان و/یا استعداد ژنتیکی باشد. شایع ترین اختلالات خوردن عبارتند از بی اشتهایی عصبی (محدودیت غذا خوردن) ، پرخوری عصبی (بی اشتهایی و پاکسازی) و اختلال پرخوری (خوردن بیش از حد بدون پاکسازی). با نوجوان خود در مورد عادات غذایی خود صحبت کنید و علائم و نشانه های هشداردهنده را بیاموزید تا بتوانید اختلال قریب الوقوع خوردن را در نوجوان خود تشخیص دهید.
مراحل
قسمت 1 از 3: به دنبال علائم هشدار دهنده باشید
مرحله 1. به نحوه صحبت نوجوان خود در مورد سلامت گوش دهید
اگر نوجوان شما در مورد غذا ، تغذیه سالم و ورزش بیش از حد وسواس دارد ، ممکن است تصور ناسالم بر تصویر بدن داشته باشد. این لزوماً به این معنا نیست که نوجوان شما دارای اختلال خوردن است ، اما احتمال خطر ابتلا به اختلال خوردن در آینده را نشان می دهد.
- اگر نوجوان شما از چاقی خود شکایت می کند یا از اضافه وزن خود نگران است ، ممکن است با تصویر بدن مشکل داشته باشد.
- نوجوانان اغلب قبل از بیرون رفتن خود را در آینه بررسی می کنند. با این حال ، اگر نوجوان شما به ظاهر خود وسواس نشان می دهد ، حتی زمانی که فقط در خانه می نشیند ، ممکن است برخی از مشکلات مربوط به تصویر بدن وجود داشته باشد.
- توجه کنید که آیا نوجوان شما در مورد عادات غذایی خود صحبت می کند یا خیر. ابراز ناامیدی یا شرمندگی ممکن است به عنوان طعنه به تصویر کشیده شود - به عنوان مثال ، مکرراً جمله هایی مانند ، "وای ، من مثل یک لقمه کامل غذا می خورم. تماشای غذا خوردن من باید منزجر کننده باشد."
مرحله 2. توجه کنید که آیا نوجوان خود را در حال غذا خوردن می بینید یا خیر
عادات غذایی نامنظم یا ناسازگار ، علامتی شایع در حال توسعه اختلال خوردن است. برخی از نوجوانان ممکن است ادعا کنند که قبلاً غذا خورده اند ، یا ممکن است غذای خود را به اتاق خود ببرند و ادعا کنند که به تنهایی غذا می خورند. سایر نوجوانان ممکن است وعده های غذایی خود را به طور کامل کنار بگذارند و ادعا کنند که گرسنه نیستند یا بهانه ای برای کمبود اشتها ایجاد کنند.
توجه داشته باشید که الگوها و تکرار در اینجا مهم است. نوجوانان ممکن است بسته به میزان متابولیسم و فعالیت های خود اشتهای متغیری داشته باشند ، بنابراین اگر نوجوان شما یک بار از وعده غذایی صرف نظر کرد لزوماً به این معنا نیست که مشکلی وجود دارد
مرحله 3. عادات حمام را رعایت کنید
نوجوانان با انواع خاصی از اختلالات خوردن مانند پرخوری عصبی بعد از خوردن غذا تمایل به تخلیه دارند. این ممکن است شامل القاء استفراغ یا القای مدفوع باشد.
- اگر نوجوان شما در طول یا بلافاصله بعد از غذا به دستشویی می رود ، ممکن است نشانه این باشد که نوجوان شما خود را از غذا پاک می کند.
- برخی از نوجوانان ممکن است از مکمل های غذایی یا ملین ها برای تصفیه غذا یا تنظیم اشتها استفاده کنند. مراقب هرگونه استفاده مکرر از داروها یا مکمل ها یا سفرهای مکرر به دستشویی باشید.
مرحله 4. آداب غذا را بشناسید
نوجوانان مبتلا به اختلالات خوردن غالباً مشغول غذا هستند. آنها ممکن است وعده های بسیار کوچکی بخورند ، یا ممکن است هنگام غذا خوردن از عادات سختگیرانه خود پیروی کنند. اینها ممکن است شامل برش خوردن غذا به قطعات کوچک ، جویدن یک لقمه برای مدت زمان بسیار طولانی ، به طور کلی غذا خوردن بیش از حد آهسته یا پیروی از رژیم های عجیب و غریب باشد.
نوجوانان مبتلا به اختلالات خوردن ممکن است بیشتر اوقات به خوردن غذاهای مشابه پایبند باشند
مرحله 5. عوامل خطر را شناسایی کنید
در حالی که فشار اجتماعی می تواند بر ایجاد اختلال خوردن تأثیر بگذارد ، برخی از نوجوانان بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند. به سابقه خانوادگی خود ، به ویژه سابقه سلامت روانی نوجوان خود فکر کنید و ارزیابی کنید که آیا آنها در معرض خطر بالای ابتلا به اختلال خوردن هستند یا خیر.
- به خاطر داشته باشید که اگرچه دختران و پسران ممکن است دچار اختلال خوردن شوند ، اما در دختران شایع تر است.
- نوجوانان دارای سابقه خانوادگی اضطراب ، افسردگی یا اعتیاد ، بیشتر مستعد ابتلا به اختلالات خوردن هستند.
- تمایلات وسواسی-اجباری و همچنین گرایش به کمال گرایی می تواند خطر احتمالی ایجاد اختلال خوردن را نشان دهد.
- اگر نوجوان شما دارای خویشاوند نزدیک است که دچار اختلال خوردن شده است ، این ممکن است شانس ابتلا به آن را نیز افزایش دهد.
قسمت 2 از 3: تشخیص اختلال خوردن
مرحله 1. به دنبال نوسانات شدید وزن باشید
نوجوانانی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کنند ، احتمالاً دارای نوسانات محسوسی در وزن خود هستند که ممکن است شامل کاهش و افزایش وزن باشد. نوجوانی که دچار نوسانات وزن می شود ممکن است لایه لایه لباس بپوشد یا لباس های گشاد و غیرمعمول بپوشد. این کار ممکن است برای پنهان کردن کاهش وزن اخیر یا گرم نگه داشتن اگر نوجوان چربی کافی بدن ندارد انجام شود. نوجوانان مبتلا به اختلال خوردن همچنین ممکن است احساس کنند که هیچ مقدار کاهش وزن هرگز "کافی" نیست.
مرحله 2. علائم بی اشتهایی عصبی را مشخص کنید
بی اشتهایی عصبی در اصل گرسنگی به خود است. نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی ممکن است مقدار کلی غذای مصرفی خود را به شدت محدود کنند ، یا ممکن است گروه های غذایی خاصی مانند کربوهیدرات یا چربی را حذف کنند.
- ممکن است متوجه شوید نوجوان شما دارای پوست خشک ، زرد یا کم رنگ و موها و ناخن های شکننده است. آنها همچنین ممکن است روی بدن خود موهایی نرم مانند موی هلو داشته باشند.
- یبوست ، درد شکم و یا کمبود یا مازاد انرژی در هر زمان ، همه علائم جسمانی بی اشتهایی هستند.
- آنها ممکن است از سردی ، سرگیجه یا خستگی مکرر شکایت کنند.
- دختران نوجوانی که قاعدگی خود را شروع کرده اند ممکن است در صورت ابتلا به بی اشتهایی قاعدگی خود را از دست بدهند یا به طور نامنظم دچار شوند.
- آیین های غذایی بیشتر در بین نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی رایج است. آنها ممکن است غذاها را به ترتیب یا شیوه خاصی بخورند ، یا از خوردن تمام دسته های غذایی به طور کلی خودداری کنند.
مرحله 3. علائم پرخوری عصبی را بشناسید
پرخوری (مصرف مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه) و پاکسازی (تخلیه بدن) دو علامت بزرگ بولیمیا هستند. پاکسازی ممکن است از طریق استفراغ یا حرکات روده ای القایی انجام شود.
- آنها ممکن است از درد معده ، سوزش سر دل یا گلودرد شکایت کنند.
- نوجوانانی که دچار پرخوری عصبی شده اند ، ممکن است دچار بریدگی یا پینه روی دست و قوزک پا در اثر چسباندن دست ها به گلو برای ایجاد استفراغ شوند.
- همچنین فرد مبتلا به پرخوری عصبی می تواند از نعناع ، آدامس یا دهانشویه زیاد برای پوشاندن بوی استفراغ استفاده کند.
- نوجوان مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است دچار تغییر رنگ دندان ، حفره ، خشکی پوست و تورم در قسمت های خاصی از بدن شود. همچنین ممکن است موهای نازک یا شکننده داشته باشند.
مرحله 4. بدانید اختلال پرخوری چگونه است
پرخوری عبارت است از مصرف مقادیر غیر عادی مقدار زیادی غذا در مدت زمان نسبتاً کوتاه. پرخوری در نوجوانانی که دچار بولیمیا عصبی شده اند ممکن است با پاکسازی همراه باشد. با این حال ، برخی از نوجوانان ممکن است از اختلال پرخوری رنج ببرند ، که شامل پرخوری بدون پاکسازی است.
- به عنوان علامت واضح پرخوری به دنبال بسته بندی مواد غذایی پنهان و "انبارهای" ذخیره شده غذا باشید.
- نوجوانان اغلب اشتهای متغیری دارند ، اما افرادی که زیاد غذا می خورند ممکن است بدون هیچ کنترلی غذا بخورند ، حتی اگر از احساس سیری گذشته باشند.
- به دنبال نوسانات وزن ، از جمله چاقی خفیف تا شدید باشید.
قسمت 3 از 3: کمک به نوجوان
مرحله 1. با نوجوان خود صحبت کنید
اگر نگران هستید که ممکن است نوجوان شما دچار اختلال خوردن شود ، اولین قدم این است که در مورد نگرانی های خود با نوجوان خود صحبت کنید. این امر نیاز به تدبیر خوبی دارد ، زیرا نوجوانان در صورت مواجهه با اختلال خوردن ممکن است به سرعت دفاعی یا حتی تهاجمی شوند.
- به نوجوان خود در مورد رفتارهایی که دیده اید یا شنیده اید اطلاع دهید.
- از عبارات "من" استفاده کنید و از اتهام مستقیم خودداری کنید. به عنوان مثال ، به جای گفتن "شما اختلال خوردن دارید" ، چیزی شبیه به این بگویید: "من متوجه شده ام که عادات غذایی شما کمی متفاوت بوده است و من نگران می شوم. آیا می توانید به من بگویید چه خبر است؟"
- ممکن است لازم باشد قبل از دریافت پاسخ صادقانه چندین بار با نوجوان خود تماس بگیرید. غیر معمول نیست که نوجوانان در مورد نداشتن اختلال خوردن دروغ بگویند و اصرار داشته باشند که همه چیز خوب است.
مرحله 2. با یک متخصص صحبت کنید
اولین قدم برای کمک به نوجوان این است که خود را در مورد اختلالات خوردن و نحوه درمان آنها آموزش دهید. انجمن ملی اختلالات خوردن دارای یک خط تلفن مستقیم است که والدین و نوجوانان می توانند برای دریافت کمک با آن تماس بگیرند. با ایالات متحده (800) 931-2237 (800) می توانید به ایالات متحده دسترسی پیدا کنید.
مرحله 3. برای نوجوان خود به دنبال درمان باشید
بسیاری از نوجوانانی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کنند نیاز به درمان حرفه ای دارند. یک درمانگر متخصص در اختلالات خوردن و/یا تفکر وسواسی جبری پیدا کنید.
- پزشک نوجوان شما می تواند عوارض جسمی یک اختلال خوردن را شناسایی و مدیریت کرده و به شما در راهنمایی به منابع دیگر ، درمانگران یا متخصصان کمک کند.
- با جستجوی آنلاین ، بررسی دفترچه تلفن محلی خود یا درخواست پزشک نوجوان خود ، یک درمانگر پیدا کنید.
- علاوه بر مشاوره ، ممکن است بخواهید یک نوبت تغذیه نیز تعیین کنید.
- یک متخصص تغذیه می تواند با نوجوان شما برای انتخاب سالم و یک رژیم غذایی مغذی که نوسانات وزن را بدون قربانی کردن نیازهای غذایی مدیریت می کند ، تعیین کند.
مرحله 4. ترویج نگرش های سالم نسبت به غذا و تناسب اندام
برخی از نوجوانان به دلیل نشانه های محیطی نگرش منفی نسبت به انواع خاصی از غذا نشان می دهند. اگر نگران این هستید که نوجوان شما دچار اختلال خوردن شود ، سعی کنید در مورد نحوه صحبت کردن در مورد غذا و تناسب اندام در اطراف نوجوان خود آگاه باشید.
- از برخی غذاها به عنوان "خوب" و برخی دیگر "بد" نام نبرید ، زیرا این امر می تواند نوجوان شما را برای احساس گناه آماده کند. هرگز از غذا به عنوان رشوه ، پاداش یا مجازات استفاده نکنید.
- اگر سیر هستید نوجوانان را مجبور نکنید که همه چیز را در بشقاب خود بخورند ، اما مطمئن شوید که آنها به اندازه کافی غذا خورده اند تا بدن در حال رشد خود را حفظ کنند.
- بر تغذیه سالم و عادات ورزشی سالم تمرکز کنید. ورزش و ورزش منظم را تشویق کنید بدون اینکه اجازه دهید نوجوان شما با عادات ورزشی خود وسواس داشته باشد.
مرحله 5. عزت نفس را تشویق کنید
بسیاری از نوجوانان مبتلا به اختلالات خوردن تصویری مخدوش از بدن خود دارند. طبیعی است که نوجوانان در رشد و تغییر بدن خود کمی احساس ناامنی کنند ، اما تقویت تصویر مثبت بدن و احساس قوی عزت نفس مهم است.
- هرگز نوجوانان خود را در مورد ظاهر آنها اذیت نکنید.
- در مورد نحوه نمایش بدن های "جذاب" تبلیغات و رسانه ها انتقاد کنید.
- پذیرش محترمانه ای از انواع بدن ، از جمله بدن خود را نشان دهید. اگر نسبت به بدن خود انتقاد دارید ، نوجوان شما ممکن است رفتارهای مشابهی داشته باشد.
- به نوجوان خود کمک کنید تا راهبردهای مقابله سالم و موثری مانند مدیریت استرس و صحبت در مورد مشکلات خود با دیگران ایجاد کند.
