چه پدر و مادر باشید و چه معلم دبیرستان ، احتمالاً شما متوجه برخی "ناهنجاری ها" در یک نوجوان شده اید. برخی از آن ها ممکن است به نظر بیهوده اجتماعی برسند ، اما شاید شما متوجه برخی رفتارهای عجیب دیگر در این نوجوان شده اید ، یا این احساس برای شما به نظر می رسد که چیزی بیشتر از "ناخوشی اجتماعی" معمولی در این نوجوان وجود دارد. در برخی موارد ، فردی در سن نوجوانی ممکن است اوتیسم داشته باشد و در کودکی تشخیص داده نشده باشد. کنار آمدن با اوتیسم می تواند برای نوجوانان دشوار باشد ، اما آنقدرها هم که دیگران تصور می کنند وحشتناک نیست و درک اینکه چرا نوجوان شما اینگونه است می تواند به آنها کمک کند - و شما - شادتر باشید.
مراحل
قسمت 1 از 2: در جستجوی علائم
مرحله 1. متوجه شوید که هیچ راهی برای اوتیسم وجود ندارد
اوتیسم اختلال طیف نامیده می شود زیرا هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است و برخی از آنها در مناطق خاصی بهتر از سایرین عمل می کنند. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم به صورت غیر شفاهی ارتباط برقرار می کنند ، در حالی که برخی دیگر در برقراری ارتباط کلامی بسیار خوب هستند و ممکن است واژگان زیادی برای سن خود داشته باشند. برخی واقعاً با اختلال عملکرد اجرایی دست و پنجه نرم می کنند ، در حالی که برخی دیگر حداقل مشکلات مربوط به انتقال از فعالیت به فعالیت و مراقبت از خود را دارند. روش های زیادی برای اوتیسم وجود دارد و همانطور که هیچ فرد غیر اوتیستیک یکسان نیست ، هیچ فرد اوتیسم نیز یکسان نیست.
مراقب استفاده از "زیرگروه ها" نیز باشید ، مانند توصیف شخصی به عنوان "عملکرد بالا" یا "کم عملکرد". از آنجا که همه نقاط قوت و ضعف خود را دارند ، استفاده از این اصطلاحات به اندازه کافی تجربیات یا نقاط قوت یک فرد اوتیسم را توصیف نمی کند
مرحله 2. رفتارهای دوران کودکی آنها را تجزیه و تحلیل کنید
اغلب اوقات ، اگر یک نوجوان مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شود ، به این دلیل است که رفتارهای او آنقدر فراگیر نبوده است که به طور قابل توجهی در رشد آنها تداخل ایجاد کند - به عنوان مثال ، آنها احتمالاً به طور کامل غیر کلامی ارتباط برقرار نمی کنند. با این حال ، برخی از علائم ممکن است در زمان بلوغ کودک آشکارتر شود ، مانند مشکل در توانایی های اجتماعی. اگر از گذشته نوجوان چیزی می دانید ، سعی کنید به گذشته نگاه کنید و ببینید آیا می توانید هر یک از این علائم را از دوران کودکی او تشخیص دهید.
- آیا آنها یاد گرفتند که دیرتر از اکثر کودکان صحبت کنند (به عنوان مثال ، قبل از چهار سالگی دو یا سه کلمه نگویند)؟ صرف نظر از زمان شروع به صحبت ، آیا الگوهای گفتاری غیرمعمول مانند اکولالیا را نشان دادند؟
- آیا آنها مهارت های خاصی را قبل از اکثر کودکان (مانند خواندن در دو سالگی) آموختند؟
- آیا آنها در مواجهه با انتقال از یک رویداد به رویداد دیگر ، حتی اگر انتقال ساده به نظر می رسید ، مشکل نداشتند؟ به عنوان مثال ، یک جمله ساده "بیا ، بیا سوار ماشین شو و به خانه مادربزرگ برویم" می توانست چیزی را که یک عصبانیت مزاج به نظر می رسید ، رد کند.
- تحریک کردند؟ در حالی که تحریک تنها به کودکان اوتیسم محدود نمی شود ، بسیار بیشتر از کودکان غیر اوتیستیک شایع است. به خاطر داشته باشید که برخی از کودکان اوتیسم ممکن است توسط افراد غیر اوتیسم مجبور به تحریک شوند. سعی کنید به یاد بیاورید اگر آنها تا به حال شروع به تحریک ، اما پس از آن متوقف شده است.
- آیا آنها متفاوت از بازی بچه های دیگر بازی می کردند؟ به عنوان مثال ، یک نوجوان اوتیسم ممکن است در کودکی به بازی "وانمود کردن" نپردازد یا به بازی های غیرمعمول مانند احساس موی عروسک یا چیدن آجرهای لگو به جای استفاده از این اسباب بازی ها به گونه ای که انتظار می رود ، پرداخته باشد. مورد استفاده قرار گیرد.
مرحله 3. به دنبال علائمی باشید که ممکن است از دوران کودکی ادامه داشته باشد
اگر نوجوان اوتیسم هرگز درمانی برای آن دریافت نکرده باشد ، برخی از ویژگی های اوتیسم می تواند برای مدت طولانی باقی بماند. اینها می تواند مواردی باشد که ممکن است در هر کودکی مشاهده کنید ، مانند لکنت زبان یا لکنت زبان ، یا موارد مهمتر ، مانند اجتناب مداوم از تماس چشمی. هنگام جستجوی نشانه هایی که نشان می دهد این نوجوان مبتلا به اوتیسم است به سوالات زیر توجه کنید.
- آیا آنها علایق خاصی دارند که دائماً در مورد آنها تحقیق می کنند؟ گاهی اوقات این علایق خاص می توانند افراد باشند ، بنابراین می توانند وسواس شخصی را در سطوح تقریباً شبیه به stalker داشته باشند - خواه این شخص مشهور باشد یا شخص شخصی که شخصاً می شناسد.
- آیا آنها دچار فروپاشی می شوند (هنگامی که کنترل احساسات خود را از دست می دهند ، فریاد می زنند و در برخی موارد رفتار مخرب از خود نشان می دهند) یا تعطیل می شوند (وقتی منفعل تر می شوند ، "خود" عقب نشینی می کنند و گاهی توانایی های خاصی مانند صحبت کردن را از دست می دهند)؟ فروپاشی ممکن است شبیه حالت عصبی باشد ، مخصوصاً در کودکان ، اما فروپاشی یا خاموشی اغلب پاسخی به اضافه بار حسی یا تغییر ناگهانی در روال عادی است.
- آیا آنها رفتارهای نه چندان واضحی را تحریک می کنند؟ نادیده گرفتن این امر می تواند آسان باشد ، زیرا برخی از لکه ها ممکن است شبیه یک بی نظمی معمولی به نظر برسد که تقریباً در هر نوجوانی مشاهده می کنید. با این حال ، سعی کنید بیشتر دقت کنید و ببینید که آنها چگونه این رفتارها را انجام می دهند. آیا آنها مدام به مداد خود ضربه می زنند یا مثلاً موهایشان را بازی می کنند؟
- آیا آنها به روالهای سخت پایبند هستند و وقتی روال به نحوی تغییر می کند ناراحت می شوند؟ به عنوان مثال ، اگر به یک نوجوان مبتلا به اوتیسم گفته شود "شما امروز به مدرسه نمی روید" ، ممکن است ناراحت شده و شکایت کنند ، حتی اگر از مدرسه بیزار باشند.
- آیا آنها مشکلات حسی دارند - برای مثال ، آیا گوش های خود را می پوشانند و با صداهای بلند به وضوح ناراحت می شوند ، یا الگوهای غذایی عجیبی دارند ، مانند خوردن غذاهای ملایم یا غذاهای خیلی تند؟ برخی از نوجوانان به تحریک بیش از حد حساس هستند ، در حالی که برخی دیگر به آن حساسیت دارند. برخی از نوجوانان حتی ممکن است ترکیبی از هر دو را داشته باشند.
مرحله 4. چالش های طولانی مدت و جنبه های غیر معمول مهارت های اجتماعی نوجوان را تجزیه و تحلیل کنید
برخی از نوجوانان ممکن است از نظر اجتماعی ناخوشایند باشند و دوستان زیادی نداشته باشند. با این حال ، اوتیسم چیزی فراتر از "بی حوصلگی اجتماعی" است - این شامل برخی مشکلات جدی تر با مهارت های اجتماعی می شود تا مشکلات اجتماعی نوجوانان. مشکل زندگی اجتماعی نوجوان را جستجو کنید و ببینید آیا هر یک از موارد زیر صدق می کند.
- آیا آنها بیش از حد یا خیلی کم تماس چشمی برقرار می کنند؟ تماس چشمی نادر اغلب با اوتیسم همراه است ، اما برخی از افراد اوتیستیک "خیره کننده" در نظر گرفته می شوند و به ندرت ممکن است تماس چشمی را قطع کنند.
- آیا آنها در درک زبان مجازی یا کنایه دچار مشکل هستند؟ به عنوان مثال ، اگر به یک نوجوان مبتلا به اوتیسم گفته شود "برو در دریاچه بپری!" ، پاسخ آنها ممکن است این باشد: "چرا؟ من نمی توانم شنا کنم" یا "چه دریاچه ای؟ اینجا دریاچه ای وجود ندارد".
- آیا آنها تقریباً با استراحت به گفتگوهای طولانی می پردازند تا شنونده چیزی بگوید؟ این "rambles" یا "infodump" می تواند در مورد هر چیزی باشد ، اما ممکن است در مورد علایق فرد اوتیسم بشنوید.
- آیا آنها دوستان واقعی کمی دارند یا اصلا ندارند؟ این ممکن است در محیطهای مخصوص پذیرش صدق نکند ، اما نوجوانان اوتیستیک ممکن است متوجه نشوند که یک دوست آب و هوایی خوب یک دوست واقعی نیست ، حتی زمانی که دوست به اصطلاح سعی می کند به این موضوع اشاره کند.
- آیا آنها غالباً مورد هدف قلدری یا دستکاری قرار می گیرند و به نظر نمی رسد تا دیر نشده متوجه شوند که چه اتفاقی می افتد؟ برخی از افراد مبتلا به اوتیسم بسیار وفادار هستند ، بنابراین ممکن است آنها را با یک "دوست" که آنها را تحقیر می کند و رفتار وحشتناکی با آنها دارد ، چسبیده باشند.
- آیا بیشتر اوقات تنها هستند؟ (این ممکن است با درون گرا اشتباه گرفته شود. به خاطر داشته باشید که افراد مبتلا به اوتیسم می توانند درون گرا باشند ، اما می توانند برون گرا یا جاه طلب نیز باشند.)
- آیا آنها به طرق ظاهری عجیب و غریب ، مانند صحبت کردن به صورت یکنواخت یا استفاده از حرکات بسیار کمی ارتباط برقرار می کنند؟
مرحله 5. علائم آلکسیتیمیا را در نوجوان مشاهده کنید
الکسی تایمیا در تشخیص و توصیف احساسات خود مشکل دارد. افراد مبتلا به اوتیسم می توانند با آلکسی تایمیا دست و پنجه نرم کنند ، بنابراین اگر با نوعی از احساسات سر و کار داشته باشند ، ممکن است تشخیص ندهند که این احساس را تا زمانی که در علائم جسمی (مانند گلودرد ، سردرد) ظاهر شود ، احساس می کنند. آنها همچنین ممکن است در تشخیص احساسات دیگران مشکل داشته باشند و تا حدی پاسخ همدلی را کاهش دهند ، اگرچه درک این نکته مهم است افراد مبتلا به اوتیسم می توانند بدون در نظر گرفتن آلکسی تایمی احساس همدلی کنند به در حالی که الکسی تایمیا ارتباط مستقیمی با اوتیسم ندارد ، می تواند نشانه ای از آن باشد.
مرحله 6. برای ارزیابی اوتیسم ترتیب دهید
در قرار ملاقات با پزشک نوجوان خود ، توضیح دهید که به نوجوان خود مشکوک به اوتیسم هستید - یا اگر نوجوان شما نیز مشکوک به اوتیسم است ، به او اجازه دهید در صورت تمایل با او ارتباط برقرار کند. شما باید به فردی ارجاع داده شوید که بتواند نوجوان شما را از نظر اوتیسم ارزیابی کند.
- بدون این که نوجوان شما بداند که می خواهید بپرسید ، جلوی نوجوان خود درخواست ارزیابی نکنید. این ممکن است نوجوان شما را شوکه و ناراحت کند ، به ویژه اینکه شما او را در جریان نگه نداشتید.
- توجه داشته باشید که دختران نوجوان ممکن است بیشتر در معرض تشخیص اشتباه باشند. تعداد زیادی داستان وجود دارد که دختران و زنان مبتلا به اوتیسم به دلایل مختلف تشخیص داده نمی شوند - خواه به این دلیل که پزشک معتقد نبود یک زن می تواند اوتیسم داشته باشد ، یا به دلیل این که آنها به جای علائم اوتیسم شرایط همزمان را تشخیص داده اند. برخی از پزشکان یا روانشناسان ممکن است یک دختر اوتیسم را مبتلا به افسردگی ، اختلال دوقطبی ، اضطراب ، OCD یا هرگونه اختلال روانی دیگری تشخیص دهند که می تواند برخی از رفتارهای آنها را در بر داشته باشد ، اما نه رفتارهای اوتیسم. سعی کنید مطمئن شوید که ارزیابی اوتیسم در تصویر وجود دارد ، حتی اگر پزشک بحث کند.
مرحله 7. مراقب شرایط همراه باشید
یک نوجوان اوتیستیک ممکن است همراه با اوتیسم دارای برخی بیماریهای همزمان نیز باشد. (با این حال ، به خاطر داشته باشید که اگر یک نوجوان در ابتدا با یکی از این موارد تشخیص داده شد ، و سپس بعداً مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شد ، این بدان معنا نیست که آنها دارای بیماری همراه هستند.) برخی از شرایطی که بیشتر در افراد مبتلا به اوتیسم رخ می دهد عبارتند از:
- افسردگی
- بیش فعالی
- اضطراب یا OCD
- اختلال پردازش حسی (همچنین به عنوان اختلال ادغام حسی شناخته می شود)
- اختلال هماهنگی رشدی
- اختلال دوقطبی
- برخی از نوجوانان اوتیسم ممکن است دچار تشنج شوند. آنها ممکن است صرع و همچنین اوتیسم داشته باشند ، اما برخی از افراد مبتلا به اوتیسم که در سن بلوغ و نوجوانی هستند می توانند بدون داشتن صرع دچار تشنج شوند.
قسمت 2 از 2: کمک و پشتیبانی
مرحله 1. صلاحیت را فرض کنید
اگر نوجوان شما مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده است ، ممکن است تمایل داشته باشید که در هر کاری به او کمک کنید. نکن. افراد مبتلا به اوتیسم نمی توانند از خود مراقبت کنند فقط به این دلیل که اوتیستیک هستند. هر فرد مبتلا به اوتیسم با برخی چیزها دست و پنجه نرم می کند ، اما با برخی دیگر مبارزه نمی کند. از نوجوان خود بپرسید که در مورد چه چیزی به کمک نیاز دارد و تنها در مواردی که به شما می گویند به آنها نیاز دارد ، به او کمک کنید. اگر نوجوان شما نمی گوید در موقعیت های اجتماعی به کمک احتیاج دارد و به هر حال وارد عمل می شوید ، تنها کاری که می خواهید انجام دهید این است که او را تشدید کنید.
افراد مبتلا به اوتیسم "دارای عملکرد بالا" یا "کم عملکرد" نیستند و این برچسب مورد نفرت بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم است. یک نوجوان مبتلا به اوتیسم به دلیل مشکلات حسی شدید و ارتباطات غیرکلامی خود "کم کارکرد" تلقی می شود ، ممکن است مهارتهای درک مطلب خواندن فوق العاده ای داشته باشد و رمان های طولانی بنویسد. یکی دیگر از نوجوانان مبتلا به اوتیسم که "دارای عملکرد بالا" است ، ممکن است مهارت های اجتماعی و ارتباطی فوق العاده ای داشته باشد ، اما دارای اختلال عملکرد شدید ، موهای خود را کنده و نمی تواند رانندگی کند زیرا دچار حساسیت بیش از حد است و ممکن است علائم مهم جاده ای یا چراغ های جلو را از دست بدهد. همه افراد مبتلا به اوتیسم نقاط قوت و ضعف شخصی خود را دارند و نمی توان آنها را با برچسب عملکردی تعریف کرد
مرحله 2. از زبان اول هویت استفاده کنید
اوتیسم بخشی از هویت فرد است و اگرچه ممکن است تمایل بیشتری داشته باشد که بگوییم "فرد مبتلا به اوتیسم" از نظر سیاسی درست تلقی می شود ، اما این بخشی از هویت فرد اوتیسم را حذف می کند. افراد مبتلا به اوتیسم در تمام طول زندگی خود اوتیسم هستند و با گفتن "فرد مبتلا به اوتیسم" به نظر می رسد که اوتیسم آن شخص بخشی از آنها نیست و فقط می توان "حذف" کرد.
به خاطر داشته باشید که گاهی اوقات ، این امر به ترجیح شخصی بستگی دارد. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ترجیح می دهند از آنها به عنوان "فرد مبتلا به اوتیسم" یاد شود ، اما اگر مشخص نکرده اند که این کار را دوست دارند یا نه ، در امان بمانید و از آنها به عنوان یک فرد اوتیسم یاد کنید
مرحله 3. برای نوجوان خود یک IEP درخواست کنید
والدین می توانند برای نوجوان خود درخواست IEP کنند ، اما نوجوان باید ارزیابی شود که آیا واجد شرایط برای IEP هستند یا خیر. بر اساس قانون آموزش افراد دارای معلولیت ، که به عنوان IDEA نیز شناخته می شود ، کودکان و نوجوانان اوتیسمی واجد شرایط خدمات IEP هستند. IEP می تواند به نوجوان شما برخی خدمات اضافی را اجازه دهد - برای مثال ، اجازه آوردن اسباب بازی های تحریک کننده ، توپ های ورزشی برای نشستن ، اجازه خروج از اتاق در صورت احساس خستگی ، گفتاردرمانی و موارد دیگر.
- داشتن یک IEP می تواند به معلمان نوجوان شما کمک کند تا نحوه حمایت از آنها را در کلاس بهتر درک کنند.
- اجازه دهید نوجوان شما در جلسات IEP شرکت کند و نیازهای خود را بیان کند. در سنین دبیرستان ، نوجوانان اوتیسم کودک نیستند و والدین آنها نباید برای آنها تصمیم گیری کنند. اطمینان حاصل کنید که نوجوان شما در مورد خدماتی که دریافت می کند اطلاعاتی دریافت کند ، حتی اگر به طور مداوم بپرسد ، "آیا به نظر شما به نظر می رسد که به شما کمک کند؟"
- معلمان می توانند به والدین یک نوجوان پیشنهاد دهند که از IEP درخواست کنند ، اما آنها نمی توانند بدون اجازه والدین از دانش آموز درخواست IEP کنند.
- ممکن است بخواهید در مورد ایجاد یک مکان آرام برای نوجوان خود در مدرسه بحث کنید. اگر نوجوان شما مستعد فروپاشی یا تعطیلی است ، به ویژه در مدرسه ، نکته اصلی اولین جلسه IEP باید یافتن مکانی آرام برای آرامش او باشد.
مرحله 4. درمان مسائلی مانند مشکلات گفتاری یا حرکتی را امتحان کنید
برخی از نوجوانان اوتیستیک در ارتباط کلامی خود مشکل دارند و گفتاردرمانی ممکن است برای آنها بسیار مفید باشد. دیگران با مهارت های حرکتی مشکل دارند و ممکن است برای مهارت های حرکتی درشت یا مهارت های حرکتی خوب به درمان نیاز داشته باشند. علاوه بر این ، برخی از درمان های ادغام حسی وجود دارد که نوجوان شما می تواند از آنها برای یادگیری مقابله با مشکلات حسی استفاده کند. سعی کنید این درمان ها را بررسی کرده و درمانگران بالقوه را به طور کامل بررسی کنید.
مراقب درمان های ABA باشید. اگر درمانگر مناسب باشد ، درمان ABA ، که به آن تحلیل رفتار کاربردی نیز گفته می شود ، می تواند برای برخی از نوجوانان اوتیسمی که با مهارت های حرکتی مشکل دارند کار کند. با این حال ، داستانهای بسیار زیادی نیز در مورد سوء استفاده افراد مبتلا به اوتیسم در درمان ABA و ترک درمان با PTSD وجود دارد. اگر شروع به بررسی درمان های ABA کردید ، بسیار مراقب باشید و اگر نوجوان اوتیستیک شما با درمان دچار ناراحتی شد ، او را مجبور به رفتن نکنید
مرحله 5. راههایی را برای سهولت برقراری ارتباط جستجو کنید
برخی از افراد اوتیسم در درجه اول ارتباطات غیر کلامی دارند و برخی دیگر ممکن است هنگام تعطیلی ، توانایی برقراری ارتباط کلامی را از دست بدهند. در حالی که بسیاری از نوجوانانی که تشخیص دیرهنگام اوتیسم را دریافت می کنند ممکن است به صورت شفاهی ارتباط برقرار کنند ، برخی از آنها ممکن است ارتباط غیرکلامی را ترجیح دهند. با آنها کار کنید تا راه هایی را برای بیان نیازهای خود بیابید.
- اگر نوجوان در درجه اول به صورت شفاهی ارتباط برقرار می کند و فقط موارد نادری از برقراری ارتباط غیرکلامی دارد (به عنوان مثال ، در زمان تعطیلی) ، ممکن است بتوان فهمید که نیازهای نوجوان چه محرک هایی را نشان می دهد. به عنوان مثال ، فشار دادن دستان آنها می تواند به معنی "بیش از حد تحریک کننده است و من باید بروم" باشد.
- اگر نوجوان در درجه اول غیرکلامی است ، اما در هماهنگی و تماس چشمی مشکل خاصی ندارد ، زبان اشاره را در نظر بگیرید.
- نحوه انتخاب AAC برای یک فرد اوتیستیک ممکن است مقاله خوبی برای بررسی باشد اگر نوجوان شما در ارتباط کلامی با مشکل شدید روبروست یا ارتباط غیر کلامی برقرار می کند (یا ترجیح می دهد ارتباط برقرار کند).
مرحله 6. در صورت نیاز به کمک به نوجوان در یافتن راههای تحریک آن کمک کنید
در حالی که ممکن است در ابتدا گیج کننده به نظر برسد ، اما در واقع راه های زیادی وجود دارد که می توانید به نوجوان اوتیستیک کمک کنید تا راههای جدید تحریک را پیدا کند. به عنوان مثال ، می توانید به آنها در یافتن یا ساخت اسباب بازی های تحریک کننده کمک کنید ، یا به آنها در تغییر مسیر لک هایی که ممکن است متوجه نشوند مخرب هستند ، کمک کنید. به عنوان مثال: "من متوجه شده ام که شما در طول آزمایش عباراتی را برای خود تکرار می کنید. آیا فکر می کنید می توانید با حلقه خود بازی کنید یا گردنبند خود را بجوید؟ صحبت کردن در حین آزمون می تواند تمرکز سایر دانش آموزان را سخت تر کند ، حتی اگر فقط زمزمه می کنی."
- به نوجوان پیشنهاد دهید که چگونه برای تحریک کردن ، چگونه به طور محرمانه تحریک شود و چگونه جایگزین لکه های مضر شود را مطالعه کنید تا به خود در تحریک کمک کند.
- سعی نکنید نوجوان را از تحریک کامل منع کنید. فشار بر افراد مبتلا به اوتیسم به تمرکز و کاهش بار اضافی حسی کمک می کند و جلوگیری از تحریک آنها می تواند در تمرکز و رفاه آنها مشکل ایجاد کند - و مجبور کردن آنها به جلوگیری از تحریک با مهار آنها می تواند منجر به مشکلات مادام العمر شود. اشکالی ندارد اگر به آنها کمک کنید لقمه های مضر را به غیر مضر تغییر دهند یا برای جلوگیری از ایجاد اختلال در افراد در جمع ، لبه های آرام تری را پیشنهاد کنید ، اما هرگز سعی نکنید آنها را از ایجاد تحریک جلوگیری کنید.
- به همین ترتیب ، یک نوجوان را مجبور نکنید که به تحریک آرام تری بپردازد فقط به این دلیل که نمی خواهید خجالت بکشید. اگر نوجوان شما وقتی شاد یا مضطرب است بازوهایش را تکان می دهد ، مگر اینکه دلیل موجهی برای درخواست از او برای استفاده از محرک آرامتر وجود داشته باشد (به عنوان مثال شما در امنیت فرودگاه هستید و در حال حاضر باید تحت آزمایش های اضافی قرار بگیرید) ، از او نخواهید از محرک آرام تری استفاده کنید این امر آنها را خفه کرده و به آنها می آموزد که احساسات دیگران از احساسات آنها مهمتر است.
مرحله 7. حمایت نوجوانان را نشان دهید
هرگز به خاطر اوتیسم بودن آنها عذرخواهی نکنید یا از اوتیسم ناراحت نشوید. نوجوانان اوتیسم می توانند شما را درک کرده و کاملاً موفق باشند ، حتی اگر غیر کلامی باشند یا با اختلال عملکرد اجرایی دست و پنجه نرم کنند. اوتیسم بودن لعنت نیست و در حال حاضر ، به ویژه در این برهه از زندگی ، یک نوجوان اوتیسم بیش از هر زمان دیگری به حمایت و مراقبت شما نیاز خواهد داشت. با مراقبت بی قید و شرط از آنها و حمایت نکردن از سازمانهای مبارزه با اوتیسم (مانند اوتیسم صحبت می کند) از آنها حمایت کنید. در عوض ، سازمانهایی را پیدا کنید که از افراد مبتلا به اوتیسم حمایت کرده و آنها را اداره می کند.
- فرهنگ اوتیسم را با آنها تجربه کنید. افراد مبتلا به اوتیسم کارهای زیادی انجام داده اند که یکی از آنها نوشتن کتاب یا وبلاگ است. به گروه هایی که جنایت اوتیسم را نشان نمی دهند نگاه کنید ، مانند شبکه حمایتی از اوتیسم (ASAN). این گروه ها توسط افراد مبتلا به اوتیسم اداره می شوند.
- در ماه آگاهی از اوتیسم از آنها حمایت کنید. ماه آگاهی از اوتیسم ، که هر ماه آوریل برگزار می شود ، می تواند برای افراد مبتلا به اوتیسم بسیار دشوار باشد. در عوض از ماه پذیرش اوتیسم پشتیبانی کنید.
- به عنوان یک قاعده کلی ، سعی کنید از سازمان هایی که از قطعه پازل برای لوگوی خود استفاده می کنند اجتناب کنید. افراد مبتلا به اوتیسم در حال حاضر کامل هستند. هیچ قطعه ای از آنها گم نشده است قطعه پازل همچنین اغلب با اوتیسم صحبت می کند ، که اغلب توسط افراد مبتلا به اوتیسم به عنوان یک گروه نفرت پنهان به عنوان یک سازمان در نظر گرفته می شود.
- صرف نظر از اینکه شما و نوجوان خود به طور فعال از سازمان های اوتیسم حمایت می کنید ، مطمئن شوید که آنها درک کرده اند که شما آنها را بدون قید و شرط دوست دارید - اوتیسم و همه.
نکات
- هر فرد مبتلا به اوتیسم از نظر رفتار و شخصیت متفاوت است. به قول معروف ، اگر با یک فرد اوتیسم ملاقات کرده اید ، با یک فرد اوتیسم ملاقات کرده اید. همه نوجوانان اوتیستیک را یکسان و کلیشه ای نکنید.
- نوجوان را در جریان نگه دارید. اگر می خواهید ارزیابی اوتیسم یا IEP را درخواست کنید ، قبل از وقوع شرایط به آنها اطلاع دهید. شما نمی خواهید نوجوان خود را با پرسیدن س questionsالات مربوط به او بدون درگیر کردن او گیج کرده یا ناراحت کنید.
- اگر به نوجوان می گویید که فکر می کنید اوتیسم است ، مراقب باشید - ممکن است خود را در اطراف شما خفه کرده و از صحبت با شما امتناع کند.
- سعی کنید از نوجوان بخواهید مقاله "چگونه علائم اوتیسم را در خود تشخیص دهیم" بخواند و اگر با علائم آن مطابقت دارد ، خود او را ببیند. این می تواند برای تشخیص علائم اوتیسم در نوجوان بسیار مفید باشد ، زیرا آنها خود را بهتر می شناسند. با این حال ، به خاطر داشته باشید که برخی از نوجوانان به دلیل کلیشه های منفی در مورد اوتیسم ممکن است تمایلی به این کار نداشته باشند.
- بسیاری از نوجوانان ، اوتیسم یا غیر ، اطلاعات زیادی در مورد اوتیسم ندارند ، مگر آنچه رسانه ها به آنها می گویند. شاید لازم باشد آن را برای آنها توضیح دهید.
