این بیماری که تحت عنوان کتف بالدار (WS) شناخته می شود باعث ایجاد تیغه بیرون زده برجسته ای می شود که کمی شبیه به کنده بال است و همچنین می تواند باعث درد موضعی و محدودیت حرکت بالاتنه شود. در واقع چندین نوع WS وجود دارد ، اما برای اکثر انواع ، پزشک شما احتمالاً ترکیبی از استراحت ، فیزیوتراپی و مدیریت درد را توصیه می کند. در صورت لزوم ، ممکن است گزینه های جراحی در نظر گرفته شود. بهترین راه برای جلوگیری از WS تقویت گروه های ماهیچه ای در بالای بدن است.
مراحل
روش 1 از 3: درمان WS با توانبخشی و جراحی
مرحله 1. 6 تا 24 ماه اجازه دهید تا کتف بدون جراحی بهبود یابد
اگر تیغه شانه شما بیرون زده و برای شما درد ایجاد می کند ، ممکن است یک راه حل سریع بخواهید ، اما صبر اغلب بهترین روش است. با ترکیب مناسب استراحت و توانبخشی ، بسیاری از موارد WS را می توان بدون انجام عمل جراحی و خطرات مربوط به آن درمان کرد.
سعی نکنید WS را به تنهایی تشخیص داده یا درمان کنید. در صورت داشتن تیغه بیرون زده یا درد در ناحیه شانه که توانایی شما را در انجام کارهای روزمره مانند مسواک زدن یا هل دادن سبد خرید محدود می کند ، به پزشک مراجعه کنید
مرحله 2. در جلسات فیزیوتراپی تجویز شده شرکت کنید
پزشک از شما می خواهد که به شانه خود استراحت دهید ، اما فیزیوتراپی هدفمند و تحت نظارت حرفه ای معمولاً روند بهبود و تقویت را تسریع می کند. از پزشک و دوستان خود بخواهید که فیزیوتراپ های خوب در منطقه شما را توصیه کنند و از بیمه گر خود لیستی از ارائه دهندگان شبکه را بخواهید.
- در طول جلسات فیزیوتراپی ، شما تمرینات هدفمند دامنه حرکتی و تقویت کننده کتف را انجام می دهید. احتمالاً تمریناتی برای انجام در خانه نیز به شما نشان داده می شود.
- بهبودی از WS یک روند طولانی مدت است ، بنابراین برای شرکت در جلسات فیزیوتراپی به مدت چند ماه و احتمالاً 6 ماه یا بیشتر برنامه ریزی کنید.
مرحله 3. ماساژ درمانی را امتحان کنید ، به خصوص اگر توصیه می شود
ماساژ درمانی ممکن است بخشی از برنامه فیزیوتراپی شما باشد یا جداگانه انجام شود. این می تواند به کاهش درد ناشی از WS و شل شدن ماهیچه های سفت در ناحیه کمک کند.
- از پزشک و متخصص طب فیزیکی توصیه کنید. ماساژهای پزشکی به احتمال زیاد مفیدتر خواهند بود ، اما ماساژهای سبک آبگرم نیز می تواند کمک کننده باشد.
- اگر ماساژ درمانی توسط پزشک شما توصیه شده است ، احتمالاً حداقل به مدت جلسات فیزیوتراپی - احتمالاً 6 ماه یا بیشتر در جلسات شرکت خواهید کرد.
- ماساژ درمانی ممکن است تحت پوشش بیمه گر شما باشد یا نباشد.
مرحله 4. برای تسکین موقت درد از گرما و یخ استفاده کنید
برای تسکین کوتاه مدت درد WS ، برخی از مردم بهتر به گرما واکنش نشان می دهند ، در حالی که دیگران ترجیح می دهند یخ زدن این ناحیه باشد. برای مشاوره با پزشک یا فیزیوتراپیست خود مشورت کنید و هر کدام را امتحان کنید تا ببینید کدام برای شما مناسب است.
- حرارت یا یخ را به مدت 20 تا 30 دقیقه در یک زمان بمالید ، مگر اینکه دستور دیگری داده شود. به طور معمول می توانید گرما یا یخ را به دفعات دلخواه استفاده کنید.
- بسته یخ یا کیسه یخ را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید. ابتدا آن را در یک حوله بپیچید.
- ممکن است به یک کمکی نیاز داشته باشید تا بسته گرما/یخ را در محل خود نگه دارد یا آن را در موقعیت خود بپیچد.
مرحله 5. در صورت توصیه پزشک از "بریس وینگر" استفاده کنید
این وسیله محافظتی روی شانه ها و دور کمرتان قرار می گیرد ، همه اینها با هدف فشار دادن کتف بیرون زده شما به قسمت بالای کمر است. این ممکن است مقداری از درد را تسکین داده و به بهبود کمک کند.
- بریس وینگر برای همه موارد WS مناسب نیست ، بنابراین از راهنمای پزشک خود پیروی کنید.
- پزشک شما را برای بریس مناسب می کند ، از طریق یک شرکت تأمین کننده پزشکی به شما کمک می کند و نحوه استفاده از آن را به شما نشان می دهد.
مرحله 6. از شل کننده های عضلانی یا داروهای ضد درد تجویز شده استفاده کنید
به عنوان بخشی از برنامه استراحت و توانبخشی ، پزشک ممکن است یک یا چند دارو برای مقابله با درد WS تجویز کند. اینها معمولاً شامل شل کننده های عضلانی ، NSAID ها و/یا سایر مسکن ها هستند.
- هرگونه داروی تجویز شده WS را دقیقاً طبق توصیه مصرف کنید و مراقب عوارض جانبی که توسط پزشک و/یا داروساز ذکر شده است باشید.
- از جمله عوارض جانبی احتمالی آنها ، شل کننده های عضلانی می توانند باعث خواب آلودگی ، خواب آلودگی ، ضعف عضلانی و بی حالی شوند. NSAID ها می توانند واکنش های آلرژیک ایجاد کرده یا زخم معده را تشدید کنند. استامینوفن (تیلنول) می تواند باعث مشکلات کبدی شود. و مسکن های افیونی می توانند با استفاده طولانی مدت به وابستگی منجر شوند.
مرحله 7. اگر استراحت و توانبخشی کمکی نکرد ، تحت عمل جراحی قرار بگیرید
اگر چند ماه یا تا 2 سال استراحت و توانبخشی به طور قابل توجهی WS شما را بهبود ندهد ، جراحی محتمل ترین گزینه می شود. همچنین ممکن است پزشک شما زودتر آن را برای انواع خاصی از WS ، مانند WS به دلیل آسیب ترومایی ، توصیه کند. گزینه های جراحی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- انتقال عصب و/یا عضله. اعصاب و/یا بافتهای عضلانی سایر قسمتهای بالای بدن شما به منظور ترمیم آسیب کتف و ناحیه اطراف آن جابجا می شوند.
- تثبیت استاتیک یک اسلینگ داخلی به منظور اتصال مجدد کتف به قسمت بالای کمر کاشته می شود.
- همجوشی اسکاپولوتوراسیک این آخرین راه حل است که کتف شما را مستقیماً به قفسه سینه شما می چسباند. این می تواند محدودیت های حرکتی قابل توجهی و مشکلات ریوی و سایر مسائل را ایجاد کند.
روش 2 از 3: تقویت تیغه های شانه
مرحله 1. با انجام تمرینات توصیه شده ، قدرت شانه خود را افزایش دهید
اگر تشخیص WS داده اید ، احتمالاً به آرامی با برنامه ای از تمرینات تقویت کننده کتف آشنا می شوید. این تمرینات همچنین می تواند دامنه حرکتی شما را بهبود بخشد و احتمالاً شانس ابتلا به موارد بعدی WS را کاهش دهد.
- در صورت تشخیص WS ، برنامه ورزشی توصیه شده توسط پزشک و/یا فیزیوتراپ را دنبال کنید. در برخی موارد ، تمرینات تقویتی - به ویژه اگر بیش از حد انجام شوند - می توانند صدمات بیشتری ایجاد کنند.
- اگر تا به حال WS نداشته اید ، این تمرینات هنوز هم راهی عالی برای ایجاد قدرت و انعطاف پذیری شانه است.
مرحله 2. هر 4 موقعیت ITYW را انجام دهید
شروع به صورت دراز کشیده با بازوهای خود در کنار خود کنید. سپس هر یک از 4 موقعیت را 2-3 بار حرکت دهید و 15 ثانیه را در هر موقعیت صرف کنید.
- نام هر تمرین از شکل حروف بدن شما در طول مانور گرفته شده است.
- I: دستان خود را به باسن خود ببرید ، در حالی که کف دست ها بالا هستند و انگشتان شست شما به سمت ران ها هستند. دستان خود را بالا و پایین تکان دهید.
- T: دستان خود را به طرفین دراز کرده ، کف دست ها را پایین بیاورید. دستان خود را بالا و پایین تکان دهید.
- Y: دستان خود را از وسط به طرف بیرون و مستقیماً بالای سر خود حرکت دهید. با کف دست پایین به بالا و پایین تکان دهید.
- W: آرنج های خود را خم کرده و در حالی که دستان خود را در زاویه "Y" کشیده اید ، به پهلوها بچسبانید. سپس بازوها را به حالت کامل "Y" باز کرده و به مدت 15 ثانیه تکرار کنید.
مرحله 3. یک نوار تمرین سبک را با هر دو بازو بکشید
بازوها را در ارتفاع و عرض شانه روبرو ، کف دست ها روبه روی هم قرار دهید و یک نوار تمرین (بدون تنش) در دستان خود بگیرید. بازوها را صاف و در ارتفاع شانه نگه دارید ، با استفاده از یک حرکت آهسته و ثابت ، آنها را تا جایی که می توانید به راحتی کنترل کنید به سمت بیرون بکشید. به آرامی به موقعیت اولیه بازگردید - بجای اجازه دادن به عقب برگشتن باند را کنترل کنید.
- 2-3 ست هر کدام را با 10-15 تکرار انجام دهید و بین ست ها کمی استراحت کنید.
- با یک نوار تمرین مقاومتی سبک شروع کنید ، سپس به آرامی به سطح مقاومتی بیشتر برسید هنگامی که سطح فعلی شما دیگر چالشی ایجاد نمی کند.
گام 4. برای هدف قرار دادن کتف ، "فشار" را انجام دهید
با یک دیوار روبرو شوید و بازوهای خود را طوری دراز کنید که کف دست شما در برابر دیوار صاف باشد در حالی که بازوها در ارتفاع و عرض شانه قرار دارند. بدون خم شدن یا حرکت دادن بازوها ، به آرامی جناغ (سینه) خود را به سمت دیوار بکشید تا زمانی که تیغه های شانه شما به هم برسند. سپس ، بدون حرکت دست ها یا بازوها ، جناغ خود را کمی فراتر از موقعیت اولیه خود به عقب بکشید ، به طوری که تیغه های شانه شما کمی به سمت بیرون گرد شوند.
در هر ست 10-15 تکرار و بین 2-3 ست انجام دهید
مرحله 5. یک توپ دارویی را با یک دست به دیوار بچرخانید
به اندازه یک بازو از دیوار فاصله بگیرید و پاها را به عرض شانه باز کنید. یک توپ دارویی 8 پوندی (3.6 کیلوگرمی) را با یک بازو و یک کف صاف به دیوار بچسبانید - در صورت نیاز از دست دیگر خود برای قرار دادن توپ استفاده کنید. توپ را در جهت های خلاف جهت عقربه های ساعت و جهت عقربه های ساعت به مدت 15 تا 30 ثانیه روی دیوار بچرخانید. سعی کنید اجازه ندهید که توپ بیفتد!
- هر ست را با هر بازو 2-3 ست انجام دهید.
- ممکن است در نهایت بتوانید به یک توپ دارویی سنگین تر حرکت کنید.
مرحله 6. فشار شانه را با یک توپ دارویی انجام دهید
به پشت دراز بکشید و زانوها را خم کرده و پاها را روی زمین قرار دهید. یک توپ دارویی 8 پوندی (3.6 کیلوگرمی) را در بالای هر دو دست خود نگه دارید ، در حالی که بازوها را مستقیماً بالای بالای سینه خود کشیده اید. پشت ، پا و سر خود را صاف روی زمین نگه دارید و فقط از تیغه های شانه خود استفاده کنید تا توپ را چند اینچ/سانتیمتر به سمت بالا فشار دهید ، سپس به حالت اولیه بازگردید.
- سعی کنید هر بار 2-3 ست با 10-15 تکرار انجام دهید.
- در صورت نیاز می توانید با یک توپ طبی سبک تر (یا حتی یک توپ فوتبال یا والیبال) شروع کنید و هنگامی که از نظر فیزیکی برای یک چالش بزرگ آماده شدید ، به یک توپ سنگین تر بروید.
مرحله 7. فشارهای توپ را به عنوان یک مانور پیشرفته تمرین کنید
با پاها و بدن خود یک حالت فشار استاندارد را در نظر بگیرید ، اما هر دو دست را روی یک توپ ورزشی قرار دهید که در زیر سینه شما قرار دارد. بازوهای خود را در حالی که دستان خود را روی توپ قرار داده اید ، دراز کنید ، سپس به آرامی به سمت پایین پایین بیایید تا زمانی که قفسه سینه توپ تمرین را لمس کند.
- 10 تکرار و 2 ست انجام دهید.
- ایمن نگه داشتن توپ در زیر شما نیاز به تمرین و قدرت کافی بالای بدن دارد. در این تمرین راحت باشید و کار با یک نگهدارنده توپ را در نظر بگیرید. در غیر این صورت ، ممکن است توپ آزاد بچرخد و شما روی صورت بیفتید!
روش 3 از 3: تشخیص WS
مرحله 1. در صورت داشتن علائم جسمی یا درد موضعی با پزشک خود تماس بگیرید
شرایط مربوط به هم که به عنوان کتف بالدار نامیده می شوند ، نام خود را از تیغه شانه ای بیرون زده گرفته اند که کمی شبیه به آغاز یک بال است. اگر متوجه شدید که یکی - یا حتی کمتر ، هر دو - تیغه (های) شانه به طور قابل توجهی بیرون آمده است ، به ویژه هنگامی که دستان خود را بالا می آورید ، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.
اگر WS دارید ، مطمئناً هنگام بالا بردن بازو در ناحیه شانه ، بالای بازو ، بالای کمر و/یا گردن نیز احساس درد خواهید کرد. این درد ممکن است آنقدر قوی باشد که کارهای متداول مانند مسواک زدن یا هل دادن سبد خرید را دشوار کند
مرحله 2. هرگونه فعالیت حرکتی تکراری را با پزشک خود در میان بگذارید
در حالی که هنوز غیر معمول است ، WS بیشتر در بدنسازان ، ورزشکاران آماتور یا حرفه ای (بیس بال ، گلف ، بسکتبال و غیره) و افرادی که شغل آنها نیاز به حرکت مکرر شانه دارد (به عنوان مثال ، خالی کردن سطل های زباله در کامیون زباله). حتی دراز کردن بازو در همان موقعیت برای کشش های طولانی (مانند کار روی میز) در موارد نادر می تواند به WS کمک کند.
اگر برای مثال ، به طور منظم تنیس بازی را شروع کرده اید یا کار جدیدی در زمینه کاشت درختان و درختچه ها انجام داده اید ، پزشک خود را مطلع کنید
مرحله 3. در مورد سایر علل احتمالی WS نیز صحبت کنید
حتی بدون فعالیت های حرکتی مکرر ، اگر علائم را نشان می دهید ، WS همچنان امکان پذیر است. علل دیگر می تواند شامل موارد زیر باشد:
- آسیب دیدگی. به عنوان مثال تصادفات رانندگی می تواند باعث آسیب بافتی و عصبی شود که به WS کمک می کند.
- عمل جراحي. اگر اعصاب خاصی در حین عمل جراحی که شامل شانه ، قسمت فوقانی کمر یا قفسه سینه می شود آسیب ببینند ، WS ممکن است رخ دهد.
- بیماری. بیماریهای ویروسی مانند آنفولانزا و شرایط پزشکی مانند دیستروفی عضلانی گاهی اوقات می توانند به WS کمک کنند. واکنشهای آلرژیک ، مصرف بیش از حد دارو یا قرار گرفتن در معرض سموم نیز ممکن است. هر چند همه این علل بسیار نادر هستند.
مرحله 4. تحت معاینه فیزیکی و احتمالاً آزمایش قرار بگیرید
در بیشتر موارد ، پزشک WS را با بررسی کتف و بررسی علائم شما با شما تشخیص می دهد. به عنوان مثال ، هنگام بالا بردن بازوها ، کتف شما را نگاه کرده و احساس می کنند.
اگر هنوز شک وجود دارد ، پزشک شما ممکن است الکترومیوگرافی (تحریک عصب از طریق سوزن الکترود وارد شده در عضلات شما) را به منظور تایید تشخیص WS توصیه کند. اما این در بیشتر موارد غیر ضروری است
نکات
- از حرکات مکرر شانه و بازو خودداری کنید تا خطر WS کاهش یابد.
- برای جلوگیری از WS وضعیت و ارگونومی مناسب را تمرین کنید. اگرچه به طور کامل قابل پیشگیری نیست ، اما این خطر را کاهش می دهد.
