استفاده از هر نوع داروی روانپزشکی-ضد افسردگی ، داروهای خواب آور ، داروهای ضد روان پریشی یا ADHD-همیشه یک وضعیت دائمی نیست. پزشکان اغلب چنین داروهایی را برای دوره ای از زندگی بیمار تجویز می کنند که چنین دارویی برای درمان مشکلات تمرکز ، اضطراب ، اختلالات خواب یا سایر ملاحظات کیفیت زندگی مفید خواهد بود. در برخی موارد ، بیمار از عوارض جانبی خود داروها رنج می برد که مشکلات و مشکلات زندگی را بیشتر از بیماری روانی ایجاد می کند. این نوع داروها اغلب "علائم قطع" را ایجاد می کنند که احتمالاً می توان با یک فرآیند کند شیرگیری به جای توقف "بوقلمون سرد" از آنها جلوگیری کرد یا آنها را کاهش داد. این مقاله نحوه رهایی بی خطر از داروهای روانپزشکی را نشان می دهد. توجه به این نکته ضروری است که هرگز نباید بدون مشورت با پزشک ، مصرف داروهای روانپزشکی را متوقف کنید.
مراحل
روش 1 از 4: مشورت با پزشک تجویز کننده
مرحله 1. در مورد دارویی که مصرف می کنید اطلاعات کسب کنید
دقیقاً از پزشک خود بپرسید که چه نوع داروی روانپزشکی مصرف می کنید و چه مدت نیمه عمر دارو قبل از قطع مصرف هر دارویی است.
- هرچه نیمه عمر کوتاه تر باشد-مدت زمانی که بدن برای متابولیسم دارو طول می کشد-روند از شیرگیری کندتر می شود. انتقال بین دوزها ، بیشتر به کمتر ، با داروهای نیمه عمر کوتاه بسیار مشکل تر است. از پزشک خود بخواهید که داروهای معادل با نیمه عمر طولانی داشته باشد زیرا این امر باعث می شود روند باریک شدن شما بسیار روان تر شود.
- به عنوان مثال ، اگر از Klonopin استفاده می کنید ، درخواست کنید که به Valium تغییر دهید و دلیل خود را برای پزشک توضیح دهید. با این حال ، در نهایت پزشک شما احتمالاً بهتر می داند ، بنابراین بهتر است در صورت مخالفت با ارزیابی شما از وضعیت به او گوش دهید.
- برخی از رایج ترین داروهای ضد افسردگی عبارتند از Cymbalta ، Effexor ، Lexapro ، Paxil ، Prozac ، Wellbutrin و Zoloft.
- Ambien احتمالاً شناخته شده ترین داروی خواب است.
- داروهای ضد روان پریشی عبارتند از: Abilify ، Haldol ، Olanzapine و Risperdal.
- بنزودیازپین ها که اغلب برای درمان اضطراب استفاده می شوند شامل Ativan ، Valium و Xanax هستند.
- داروهای معروف ADHD عبارتند از Adderall ، Concerta ، Ritalin و Strattera.
مرحله 2. از پزشک خود بپرسید که آیا نیازهای درمانی شما برآورده شده است یا خیر
در این صورت ، از پزشک خود بپرسید که آیا او فکر می کند که با کنار گذاشتن دارو بیشتر از ماندن آن سود خواهید برد. اگر به نفع شما است که دارو را کنار بگذارید ، پزشک می تواند در مورد چگونگی رهایی بی خطر داروهای روانپزشکی به شما توصیه کند.
مرحله 3. بپرسید آیا می توانید قرص های خود را به نصف برسانید
دریابید که آیا قرص های خاص شما می توانند بدون آسیب رساندن به اثر دارو به نصف تقسیم شوند.
برخی از قرص ها زمان انتشار دارند و برخی دیگر اینطور نیستند. قرصها و کپسولهای آزاد کننده زمان نباید تقسیم شوند ، اما سایر قرصها به راحتی نصف می شوند. سپس می توانید از قرص های نصف شده برای کمک به "کاهش" داروهای خود استفاده کنید ، سپس بعد از استفاده از قرص های نصف شده برای دوره زمانی تجویز شده توسط پزشک ، نصف ها را به چهار قسمت برسانید
مرحله 4. دوز "کاهش یافته" را امتحان کنید
از پزشک خود بپرسید که آیا سازنده دوز خاصی را برای کاهش مصرف دارو تولید کرده است یا خیر.
- قطع داروهای روانپزشکی می تواند منجر به یک دوره ترک ناخوشایند شود ، اگرچه به اندازه تصورات رسانه ای که شما تصور می کنید شدید یا طولانی مدت نیست. با این حال ، برای جلوگیری از این امر ، بهتر است با پزشک خود یک استراتژی برای کاهش تدریجی داروهای خود تهیه کنید.
- برخی از قرص ها و کپسول های با دوز بالاتر را می توان به سادگی با تجویز جدید دوز کمتر تجویز کرد.
روش 2 از 4: محافظت از خود
مرحله 1. دستورات پزشک خود را دقیقاً دنبال کنید
مهم این است که شما برنامه قطع مصرف پزشک خود را صادقانه و دقیق دنبال کنید. حتی انحرافات جزئی از برنامه پزشک شما می تواند پیامدهای منفی برای سلامتی شما و قطع قطع مصرف داروهای روانپزشکی داشته باشد.
- برای کمک به شما در جهت یابی ، برنامه ای را برای خود در تقویم خود ایجاد کنید که دقیقاً مواردی را که باید انجام دهید و در چه زمانی ذکر شده است ذکر کند. از یکی از اعضای خانواده یا دوستان مورد اعتماد بخواهید که به شما یادآوری کند که تقویم خود را بررسی کنید و در ادامه برنامه قطع مصرف خود ، در مسیر خود قرار بگیرید.
- در صورتی که به طور تصادفی از برنامه قطع مصرف خود خارج شدید ، از پزشک خود بپرسید چه اقداماتی باید انجام دهید.
مرحله 2. علائم ترک را درک کنید
خودتان را آماده کنید تا از برخی از علائم یا عوارض جانبی فرآیند از شیر گرفتن رنج ببرید ، از جمله علائم شبیه آنفولانزا مانند تهوع ، اسهال ، سردرد ، استفراغ ، خستگی و لرز.
- عوارض جانبی مرتبط با خواب و عاطفی ممکن است 1 تا 7 هفته شما را آزار دهد ، از جمله بی خوابی ، رویاهای زنده ، اختلال در تمرکز ، تحریک پذیری و گاهی افکار خودکشی.
- سایر علائم فیزیکی یا عوارض جانبی می تواند شامل درد عضلانی ، سرگیجه ، تعریق ، تاری دید ، سوزن سوزن شدن یا احساس برق گرفتگی باشد.
- حتماً از پزشک خود بپرسید که علائم ترک اعتیاد به احتمال زیاد بر اساس تشخیص شما و داروی روانپزشکی است که از آن استفاده می کنید.
مرحله 3. سوال بپرسید
تصور نکنید پزشک تجویز کننده شما متخصص داروهای روانپزشکی و روند قطع دارو است. پزشکان عمومی برای تجویز داروها واجد شرایط هستند ، اما مطمئن باشند که آنها به اندازه روانپزشکان در پیچیدگی داروهای روانپزشکی و روند قطع آنها تخصص ندارند.
- چندین سوال وجود دارد که می توانید از پزشک خود بپرسید. به عنوان مثال ، می توانید از پزشک خود بپرسید که آیا او با گزینه های مختلف درمانی برای ترک دارویی که مصرف می کنید ، آشنایی دارد یا خیر.
- می توانید از پزشک خود بپرسید که او چقدر در درمان اختلالی که شما تشخیص داده اید تجربه کرده است و چقدر تجربه ای در روند قطع دارو دارد.
مرحله 4. خجالتی نباشید
در اینجا سلامت روحی و جسمی شما در خطر است. هنگام پرسیدن سوال خجالت نکشید. اگر پزشک شما خوب باشد ، او از وضعیت شما درک می کند و از سوالات شما به عنوان بخشی از کار خود برای اطمینان از درمان مناسب و درمان خوب قدردانی یا تحمل می کند.
مرحله 5. نظر دوم را در نظر بگیرید
اگر پزشک شما سوالات شما را رد کرد یا بلافاصله موافقت کرد که شما را از داروی خود حذف کند ، نظر دوم را از یک روانپزشک دیگر بگیرید.
هزینه اخذ نظر دوم احتمالاً کمتر از هزینه استفاده از مشاوره بد در مورد ترک داروهای روانپزشکی است ، بنابراین اگر نگران توصیه هایی هستید که دریافت می کنید ، برای نظر دوم تلاش کنید
مرحله 6. تحت نظارت دقیق باشید
گاهی اوقات علائم ترک می تواند هفته ها یا حتی ماه ها طول بکشد تا ظاهر شود بنابراین اگر در حال ترک داروی روانپزشکی هستید ، باید مرتباً با پزشک معالج خود مشورت کنید تا آن دارو را کنار بگذارید.
- به پزشک خود بگویید که در مورد علائم ترک نگران هستید و از راهنمایی های او برای اینکه چقدر فکر می کند باید با آنها مشورت کنید پیروی کنید. آنها همچنین ممکن است بتوانند علائم خاصی را به شما نشان دهند.
- علاوه بر علائم ترک ، پزشک ممکن است شما را برای ظهور مجدد هرگونه علائم مرتبط با وضعیت شما تحت نظر داشته باشد.
روش 3 از 4: حرکت در روند از شیر گرفتن
مرحله 1. ورزش کنید
قطع مصرف داروهای روانپزشکی بعید به نظر می رسد که تحت استرس شدید و اگر بدن شما ناسالم است به خوبی انجام شود. ورزش منظم می تواند اثرات ضدافسردگی جزئی داشته باشد. ورزش همچنین می تواند استرس را از بین ببرد و ممکن است به بهبود سهولت خروج از داروهای روانپزشکی کمک کند.
وقتی ورزش می کنید ، سعی کنید به موسیقی ای گوش دهید که به شما فشار می آورد و به شما کمک می کند وقتی تمایل به تسلیم شدن دارید به تمرین خود ادامه دهید. با این اوصاف ، حتماً به بدن خود گوش دهید و زیاد به خود فشار نیاورید
مرحله 2. حاضر باشید نظر خود را تغییر دهید
به خاطر داشته باشید که هدف از ترک داروهای روانپزشکی این است که احساس خوبی داشته باشید و لزوماً بدون مواد مخدر نیست. اگر در قطع مصرف دارو احساس وحشتناکی شدید ، به خاطر داشته باشید که اگر پزشک فکر می کند که این ایده خوبی است ، می توانید تصمیم خود را معکوس کرده و مجدداً داروی خود را مصرف کنید.
قبل از تغییر نظر و پیروی از توصیه های خاص وی ، حتماً با پزشک خود مشورت کنید
مرحله 3. غذای سالم بخورید
وقتی غذای ناسالم می خورید ، می توانید احساس منفی داشته باشید ، که می تواند در تلاش شما برای رهایی بی خطر از داروهای روانپزشکی اختلال ایجاد کند. بنابراین ، خوردن غذاهای سالم بسیار مهم است.
- در اینجا چند نمونه از غذاهای سالم وجود دارد: گوشت بدون چربی ، آجیل ، میوه ها و سبزیجات.
- به خاطر داشته باشید که بخش عمده ای از تغذیه سالم داشتن رژیم غذایی متعادل است. اجتناب از خوردن بیش از حد تنها یک منبع غذایی.
مرحله 4. خواب کافی داشته باشید
نداشتن خواب کافی می تواند با ایجاد احساس خستگی ، ناراحتی و اضطراب به سلامت روانی ضعیف کمک کند ، همه اینها ممکن است در تلاش شما برای رهایی بی خطر از داروهای روانپزشکی اختلال ایجاد کند.
- اگر با خوابیدن مشکل دارید ، سعی کنید اتاق خواب خود را کاملاً تاریک کنید. با تغییر محیط و/یا استفاده از گوش گیر ، صداها را کاهش دهید. سعی کنید وارد یک روال عادی شوید و هر شب آن را کم و بیش یکسان نگه دارید. مطمئن شوید که به تعداد ساعات خواب شبانه نیاز دارید تا احساس طراوت و استراحت کنید. هدف این است که هر شب ساعت های زیادی را در اختیار داشته باشید.
- به عنوان مثال ، اگر تمایل دارید تا ساعت 10:30 شب در رختخواب باشید و سپس 30 دقیقه قبل از خواب بخوانید ، تمام تلاش خود را بکنید تا آنجا که ممکن است به آن برنامه پایبند باشید. به این ترتیب بدن خود را برای خواب تربیت می کنید.
مرحله 5. کافئین زیاد نداشته باشید
کافئین می تواند شما را مضطرب کند ، که می تواند به احساس استرس و اضطراب کمک کند و روند قطع مصرف را دشوارتر کرده و احتمال موفقیت آن کمتر باشد.
مرحله 6. روان درمانی را امتحان کنید
مشاوره یا روان درمانی به تنهایی یا همراه با داروهای روانپزشکی مثر بوده است. بنابراین ، اگر در حال ترک دارو هستید اما هنوز احساس می کنید که می توانید از درمان سود ببرید ، سعی کنید روان درمانی یا مشاوره را امتحان کنید.
- برای یافتن روان درمانگر یا مشاور ، جستجوی اینترنتی را با "روان درمانگر + محل سکونت" انجام دهید ، همچنین می توانید "روان درمانگر + محل زندگی شما + تشخیص خاص خود" را جستجو کنید.
- راه دیگر برای یافتن روانشناس برای مشاوره مراجعه به آدرس زیر است:
- سعی کنید درمانگری را پیدا کنید که با او احساس راحتی کنید. اگر بتوانید کاملاً صادق باشید و با آنها صحبت کنید ، شانس بیشتری برای درمان موفق خواهید داشت.
روش 4 از 4: متوقف کردن سوء مصرف داروهای تجویزی غیرقانونی به طور ایمن
مرحله 1. با پزشک خود صحبت کنید
اگرچه اعتراف به استفاده غیرقانونی از داروهای تجویزی شرم آور است ، اما باید با پزشک خود در مورد بهترین روش برای رهایی بی خطر از دارویی که برای شما تجویز نشده صحبت کنید. به خاطر داشته باشید که پزشکان هر روز در مورد انواع مشکلات و نگرانی های بدنی می شنوند. این برای آنها عادی است ، این فقط بخشی از کار آنها است ، بنابراین نباید احساس خجالت کنید.
- اگر نگران مطرح کردن آن هستید زیرا داروی تجویزی را به طور غیرقانونی مصرف می کنید ، سعی کنید فرضی صحبت کنید.
- به عنوان مثال ، می توانید مکالمه را با پرسیدن "اگر من به طور غیرقانونی از داروهای تجویزی استفاده می کردم ، آیا می توانستید به من کمک کنید تا با خیال راحت از این دارو خلاص شوم؟ یا آیا می توانید مرا به برخی منابع مفید راهنمایی کنید؟"
مرحله 2. با توانبخشی آشنا شوید
به عنوان راهی برای رهایی از مصرف داروهای روانپزشکی به بررسی وضعیت خود در مراکز ترک اعتیاد بپردازید. تحقیقات خود را برای یافتن امکانات مناسب برای خود انجام دهید. برخی از مراکز توانبخشی در درمان افراد معتاد به برخی از مواد مخدر تخصص دارند ، بنابراین شما باید یک مرکز مناسب برای نیازهای خود پیدا کنید. علاوه بر این ، هر دو امکانات توانبخشی سرپایی و سرپایی وجود دارد. همچنین بسیار مهم است که با پزشک خود در مورد نوع توانبخشی بیشترین بهره را ببرید.
- برنامه های بستری (یعنی مسکونی) حداقل 28 روز طول می کشد. اگر قبلاً به تنهایی یا تحت مراقبت های سرپایی سعی کرده اید مواد مخدر را کنار بگذارید اما موفق نشده اید ، انتخاب خوبی هستند. در صورت نیاز به سم زدایی (خروج ایمن و تحت نظارت از استفاده از دارو) آنها انتخاب خوبی هستند.
- برنامه های سرپایی آزادی بیشتری را برای بیماران فراهم می کند. اگر نمی توانید از کار خود مرخصی بگیرید یا برای تعهد به خانواده به طور مداوم در اطراف باشید ، این انتخاب خوبی است. اگر واقعاً با کنترل خود دست و پنجه نرم می کنید ، این گزینه برای شما ایده آل نیست ، با این حال ، با توجه به اینکه به حال خود رها شده اید و می توانید به استفاده از دارویی که سعی می کنید مصرف آن را متوقف کنید ، بازگردید.
- هر دو نوع برنامه شامل گزینه های درمانی شامل درمان است ، که ممکن است شامل یک جزء گروه درمانی باشد. با این حال ، برنامه های بستری اغلب بیشتر برای افراد طراحی شده اند زیرا شامل زندگی در این مرکز می شود.
مرحله 3. با خودتان صادق باشید
به خاطر داشته باشید که اگر به یک داروی روانپزشکی معتاد هستید ، ممکن است در ارزیابی خود تعصب داشته باشید که آیا مراقبت های سرپایی یا سرپایی به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت دارد. از پزشک خود بخواهید و با یکی از اعضای معتمد خانواده ، دوست یا یکی از عزیزان مشورت کنید تا به شما در تصمیم گیری کمک کند ، زیرا آنها به احتمال زیاد دیدگاه های مغرضانه تری نسبت به شما خواهند داشت.
برای اینکه بتوانید صادق باشید ، از خود بپرسید در آرام ترین حالت و کمترین استرس به چه نوع درمانی احتیاج دارید ، و در صورت لزوم در مورد شما ، هنگامی که کمترین احساس درد ناشی از ترک اعتیاد دارید
مرحله 4. توانبخشی را امتحان کنید
به خاطر داشته باشید که تصمیم شما برای امتحان نوع خاصی از برنامه توانبخشی باید بر اساس توصیه پزشک (مهمتر از همه) و پیشنهادات خانواده برای نوع کمکی باشد که فکر می کنند شما به آنها نیاز دارید و بیشترین بهره را خواهند برد.
توانبخشی خود را بسیار جدی بگیرید ؛ بهترین تلاشت را بکن اگر احساس می کنید که در تصمیم خود برای ادامه مسیر متزلزل هستید ، به خاطر داشته باشید که مانند دریایی مواج که به تدریج آرام می شود ، اغلب اینطور است که علائم منفی مرتبط با قطع مصرف مواد مخدر روانپزشکی نیز همینطور است
نکات
- روند بازیابی و خروج کاملاً منحصر به ترکیب بدن هر فرد است ، بنابراین انتظار نداشته باشید روند خروج شما دقیقاً همانطور که در هر منبعی که خوانده اید شرح داده شود. برخی از بیماران به زمان بسیار کمی احتیاج دارند و در صورت وجود علائم بسیار کمی از آن رنج می برند ، در حالی که برخی دیگر با فرآیند از شیر گرفتن مشکل تر هستند.
- به یاد داشته باشید که مقدار زیادی آب بنوشید. فرآیند دفع سموم از بدن زمانی موثرتر است که مقدار زیادی مایعات سالم ، کم یا بدون قند در طی فرآیند از شیر گرفتن معرفی شود.
