بثورات پوستی مناطق ملتهب یا قرمز پوست هستند که می توانند با علائم مختلف دیگری (درد ، خارش و تورم) همراه شوند. بثورات پوستی می تواند ناشی از واکنش های آلرژیک ، عفونت ها ، شرایط التهابی ، تماس با مواد محرک یا گرما و سایر مسائل پزشکی باشد. اگرچه برخی از بثورات پوستی خود به خود ناپدید می شوند ، اما برخی دیگر ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. با این حال ، می توانید برای پیشگیری از انواع مختلف بثورات پوستی اقداماتی را انجام دهید.
مراحل
روش 1 از 5: پیشگیری از ایجاد گرما
مرحله 1. از موقعیت هایی که منجر به تعریق می شود اجتناب کنید
هنگامی که مجاری عرق در پوست شما مسدود می شود ، بثورات گرمایی ایجاد می شود. هنگامی که این اتفاق می افتد ، به جای تبخیر ، عرق در زیر پوست گیر کرده و منجر به بثورات پوستی می شود.
- بثورات گرمایی اغلب در شرایط گرم و مرطوب رخ می دهد.
- با اجتناب از خارج از منزل در گرم ترین زمان روز بدن خود را خشک نگه دارید.
- از کولر گازی استفاده کنید.
- برای خنک شدن دوش بگیرید یا حوله های مرطوب و مرطوب را روی قسمت هایی که بیش از حد گرم شده است بمالید.
مرحله 2. در هوای گرم و مرطوب از ورزش شدید خودداری کنید
گرمای ساطع شده از بدن همراه با هوای گرم احتمالاً باعث ایجاد بثورات در نقاط خاصی از بدن با بیشترین غدد عرق ، مانند زیر بغل می شود.
- به جای ورزش در بیرون در هوای گرم ، به یک باشگاه بدنسازی تهویه مطبوع بروید.
- بلافاصله بعد از ورزش دوش آب سرد بگیرید.
مرحله 3. لباس های سبک و گشاد بپوشید
لباس هایی که بسیار محکم جا می شوند ، پوست را تحریک کرده و با به دام انداختن گرمای ساطع شده از بدن باعث ایجاد جوش می شوند.
- به پوست خود اجازه دهید تنفس کند و لباسهای سبک و گشاد بپوشد. این امر در مورد نوزادان نیز صدق می کند. در هوای گرم ، بیش از حد لباس نپوشید و به کودک بسته نزنید.
- استثنا هنگام ورزش است. پوشیدن لباس های ورزشی مناسب که برای دفع عرق و رطوبت اضافی طراحی شده است ، می تواند از ایجاد جوش در بدن جلوگیری کند ، به ویژه در هنگام ورزش های بسیار فعال مانند دوچرخه سواری و دویدن.
مرحله 4. مقدار زیادی آب بنوشید
بدن شما برای عملکرد صحیح به آب نیاز دارد و آنچه در طول تعریق از دست می رود باید دوباره پر شود.
- در طول روز آب بنوشید تا از کم آبی بدن جلوگیری شود.
- حداقل دو تا چهار لیوان (16 تا 32 اونس) مایعات خنک در هر ساعت بنوشید.
روش 2 از 5: جلوگیری از Intertrigo
مرحله 1. چین های پوست را تمیز و خشک نگه دارید
اینترتیگو در اثر اصطکاک پوست به پوست ایجاد می شود که باعث تحریک و بثورات پوستی می شود. این بیماری در نواحی گرم و مرطوب بدن رایج است ، به ویژه در مناطقی که پوست می تواند به پوست دیگر بمالد ، مانند کشاله ران ، زیر سینه ها ، بین ران ها ، زیر بازوها یا بین انگشتان پا. همچنین ممکن است منجر به عفونت های باکتریایی یا قارچی شود. برخلاف بثورات حرارتی ، در هر محیطی ممکن است رخ دهد.
- پوست خود را تمیز و خشک نگه دارید ، مخصوصاً در جاهایی که ممکن است به پوست دیگر مالیده شود تا از ایجاد ترک خوردگی جلوگیری شود. ضد تعریق را به زیر بغل خود بمالید. ممکن است متوجه شوید که ژله نفتی به تشکیل یک سد محافظ برای مناطقی مانند ران داخلی شما کمک می کند. استفاده از پودر بچه یا پودر دارویی نیز می تواند به جذب رطوبت اضافی کمک کند.
- کفش یا صندل باز بپوشید. این به کاهش رطوبت بین انگشتان پا کمک می کند.
مرحله 2. یک کرم مانع استفاده کنید
کرم های دارویی دارویی را می توان در اکثر داروخانه ها و داروخانه ها خریداری کرد. پماد بثورات پوشک (مانند دسیتین) می تواند برای مناطقی که اغلب مرطوب هستند و مستعد اصطکاک هستند ، مانند ناحیه کشاله ران مفید باشد. پماد اکسید روی نیز ممکن است مثر باشد.
اگر مکرراً با بثورات اصطکاکی مشکل دارید ، از پزشک خود در مورد Tetrix ، یک کرم محافظ تجویز کننده که حاوی دی متیکون است ، سوال کنید. م thanثرتر از درمانهای بدون نسخه است
مرحله 3. لباسهای گشاد و تمیز بپوشید
پوشاکی که به پوست شما مالیده می شود می تواند باعث بثورات اصطکاکی شود. در صورت امکان از الیاف طبیعی مانند پنبه ، ابریشم یا بامبو استفاده کنید ، زیرا الیاف مصنوعی می توانند پوست را تحریک کنند و اغلب تنفس خوبی ندارند.
مرحله 4. کاهش وزن
اینتریتگو در افرادی که اضافه وزن یا چاقی دارند رایج است ، زیرا مناطق بیشتری از پوست وجود دارد که می تواند باعث اصطکاک شود. با پزشک خود در مورد اینکه آیا بثورات پوستی شما از کاهش وزن شما سود می برند یا خیر صحبت کنید.
بدون مشورت با پزشک خود رژیم کاهش وزن را شروع نکنید
روش 3 از 5: جلوگیری از شعله ور شدن اگزما
مرحله 1. عوامل اگزما را شناسایی کرده و از آنها اجتناب کنید
اگزما ، همچنین به عنوان درماتیت آتوپیک شناخته می شود ، یک اختلال مزمن پوستی است که خود را به عنوان یک بثورات قرمز ، پوسته پوسته و خارش دار نشان می دهد که به لمس حساس است و می تواند تا حدودی تورم را درگیر کند. افراد مبتلا به اگزما پروتئین خاصی در پوست خود ندارند و شرایط خاصی می تواند وضعیت آنها را بدتر کند. یاد بگیرید عوامل محرک اگزما را بشناسید و از آنها اجتناب کنید ، مانند:
- عفونت های پوستی
- آلرژن هایی مانند گرده ، کپک ، کنه های گرد و غبار ، حیوانات یا غذاها
- هوای سرد و خشک در زمستان ، بیش از حد گرم یا خیلی سرد شدن ، یا تغییرات ناگهانی دما
- مواد محرک شیمیایی یا مواد خشن مانند پشم
- استرس احساسی
- عطرها یا رنگهایی که به لوسیون یا صابون های پوست اضافه می شوند
مرحله 2. در مورد داروهای آلرژی یا درمان از پزشک خود بپرسید
ممکن است نتوانید از همه عوامل محرک خود اجتناب کنید ، به خصوص اگر به چیزهایی مانند گرده حساسیت دارید. با پزشک خود در مورد درمان های احتمالی آلرژی صحبت کنید تا علائم شما کاهش یابد.
مرحله 3. حمام یا دوش کوتاهتری بگیرید
دوش گرفتن زیاد یا دوش گرفتن می تواند روغن طبیعی پوست را از بین ببرد که می تواند باعث خشکی بیش از حد شود.
- حمام و دوش خود را حداکثر به 10 تا 15 دقیقه محدود کنید.
- هنگام استحمام ، از آب گرم به جای آب گرم استفاده کنید
- بعد از دوش گرفتن ، از یک حوله نرم استفاده کنید تا به آرامی پوست خود را خشک کنید.
- فقط از شوینده ها یا صابون های ملایم و ملایم دوش استفاده کنید. صابون های ملایم ، ضد حساسیت و روغن های دوش ملایم هستند و پوست را از روغن های طبیعی محافظ آن جدا نمی کنند.
- از استفاده از شوینده های ضد باکتری یا الکلی که به راحتی می توانند پوست شما را خشک کنند ، خودداری کنید.
- پاک کننده های دوش را با مرطوب کننده های اضافی انتخاب کنید.
مرحله 4. حداقل دوبار در روز پوست خود را مرطوب کنید
مرطوب کننده ها به رطوبت طبیعی پوست کمک کرده و در نتیجه آن را محافظت و هیدراته نگه می دارند.
- پوست مرطوب در برابر سوزش ، مانند مالش پارچه های سخت و یا خراشیدن روی پوست ، سخت تر است و از جلوگیری از شعله ور شدن اگزما جلوگیری می کند.
- همچنین بلافاصله بعد از خشک شدن بعد از حمام یا دوش از مرطوب کننده استفاده کنید.
روش 4 از 5: جلوگیری از درماتیت تماسی
مرحله 1. از عوامل محرک و حساسیت زا خودداری کنید
درماتیت تماسی ناشی از محرک هایی است که با پوست شما تماس پیدا می کند. درماتیت تماسی می تواند یک واکنش آلرژیک باشد یا می تواند ناشی از یک محرک رایج (غیر حساسیت زا) باشد ، اما خبر خوب این است که با اجتناب از محرک می توان از آن جلوگیری کرد.
- از قرار دادن پوست خود در معرض عوامل محرک رایج مانند کنه گرد و غبار ، گرده ، مواد شیمیایی ، لوازم آرایشی ، روغن های گیاهی (پیچک سمی) و سایر مواد که ممکن است واکنش درماتیت تماسی فردی شما را تحریک کند ، خودداری کنید. درماتیت تماسی تحریک کننده معمولاً باعث بثورات خشک و پوسته پوسته می شود که خارش ندارد. با این حال ، برخی از انواع درماتیت تماسی ممکن است باعث خارش و تاول شود.
- برخی از افراد می توانند بلافاصله پس از یک بار مواجهه با محرک ها واکنش نشان دهند ، در حالی که برخی دیگر ممکن است فقط پس از تماس مکرر با علائم مواجه شوند. گاهی اوقات می توانید با گذشت زمان تحمل تحریک کننده را ایجاد کنید.
مرحله 2. آزمایش آلرژی انجام دهید
اگر از آلرژیک بودن خود مطمئن نیستید ، پزشک می تواند یک آزمایش آلرژی انجام دهد تا موادی را که ممکن است باعث ایجاد درماتیت تماسی شما شوند ، شناسایی کند.
- آلرژن های رایج شامل نیکل ، داروها (از جمله آنتی بیوتیک های موضعی و آنتی هیستامین ها) ، فرمالدئید و خالکوبی پوست و محصولات حنا سیاه است.
- یکی دیگر از آلرژن های رایج ، بالسام پرو است که در لوازم آرایشی ، عطر ، دهانشویه ها و طعم دهنده ها استفاده می شود. اگر محصول جدیدی واکنش نشان داد ، استفاده از آن را متوقف کنید.
- برچسب ها را بررسی کنید تا مطمئن شوید که به طور تصادفی محصولات حاوی آلرژن را خریداری نمی کنید.
مرحله 3. بلافاصله پس از تماس پوست خود را بشویید
اگر در معرض مواد تحریک کننده یا آلرژن قرار گرفتید ، بلافاصله منطقه آسیب دیده را بشویید. این می تواند به کاهش واکنش یا حتی جلوگیری از آن کمک کند.
- در صورت زیاد بودن از آب گرم و صابون های ملایم استفاده کنید یا دوش بگیرید.
- همچنین ، همه لباس ها و هر چیز دیگری را که با این ماده تماس پیدا کرده است بشویید.
مرحله 4. هنگام برخورد با مواد محرک ، لباس یا دستکش محافظ بپوشید
در صورت نیاز به کار با این ماده ، با پوشیدن لباسهای روباز ، عینک و دستکش از پوست خود در برابر تماس مستقیم با عوامل تحریک کننده یا آلرژن محافظت کنید.
به خاطر داشته باشید که از تکنیک ها و دستورالعمل های مناسب برای برخورد با مواد مضر پیروی کنید
مرحله 5. برای محافظت از پوست خود از مرطوب کننده استفاده کنید
مرطوب کننده ها پوست را با یک سد محافظ می پوشانند و به بازگرداندن لایه بیرونی آن کمک می کنند.
قبل از تماس احتمالی با ماده تحریک کننده از مرطوب کننده استفاده کنید و به طور منظم از آن برای حفظ سلامت پوست خود استفاده کنید
مرحله 6. در صورت بروز جوش بعد از مصرف دارو با پزشک خود مشورت کنید
چندین دارو می توانند "بثورات دارویی" را به عنوان یک عارضه جانبی یا یک واکنش آلرژیک ایجاد کنند. این معمولاً در عرض یک هفته پس از شروع داروی جدید شروع می شود و به صورت لکه های قرمز شروع می شود که مناطق وسیعی از بدن را در بر می گیرد. داروهای رایج که باعث بثورات دارویی می شوند عبارتند از:
- آنتی بیوتیک ها
- داروهای ضد تشنج
- دیورتیک ها (قرص های آب)
روش 5 از 5: جلوگیری از شعله ور شدن پسوریازیس
مرحله 1. تمام داروها را طبق دستور مصرف کنید
اگر طبق توصیه پزشک مصرف شود ، داروهای پسوریازیس اغلب می توانند از بروز مجدد بیماری جلوگیری کنند. این امر به ویژه در مورد داروهایی که از طریق سیستم ایمنی بدن شما کار می کنند ، مانند مواد بیولوژیکی صادق است.
همچنین مهم است که بدون مشورت با پزشک ، مصرف دارو را قطع نکنید. قطع دارو برای پسوریازیس بدون همکاری با پزشک می تواند باعث شود یک نوع پسوریازیس به نوع شدیدتری تبدیل شود
مرحله 2. از استرس دوری کنید
پسوریازیس یک اختلال خود ایمنی پوستی است که با خارش و بثورات پوستی پوستی مشخص می شود. علت پسوریازیس اغلب ناشناخته است ، اما عوامل محرکی وجود دارد که می تواند شرایط را تشدید کرده و باعث شیوع ، از جمله استرس شود.
- برای کاهش استرس در زندگی گام بردارید. از تکنیک های آرام سازی مانند یوگا و مدیتیشن استفاده کنید.
- به طور منظم تمرین کن. ورزش به ترشح اندورفین کمک می کند و استرس را کاهش می دهد.
مرحله 3. از صدمه به پوست خودداری کنید
آسیب به پوست (واکسیناسیون ، گزش ، خارش و آفتاب سوختگی) می تواند باعث ایجاد ضایعات جدید پسوریازیس شود. این پدیده کوبنر نامیده می شود.
- از لباس های محافظ استفاده کنید و بلافاصله با استفاده از تکنیک های بهداشتی از تمام خراش ها و آسیب ها مراقبت کنید.
- با استفاده از کرم های ضد آفتاب ، لباس های محافظ (کلاه و لباس های گشاد بلند) یا سایه ها از آفتاب سوختگی جلوگیری کنید. همچنین ، زمان صرف شده در زیر نور مستقیم خورشید را محدود کنید.
مرحله 4. از مصرف داروهایی که باعث پسوریازیس می شوند خودداری کنید
برخی از داروها محرک شیوع پسوریازیس هستند ، از جمله داروهای ضد مالاریا ، لیتیوم ، ایندومتاسین و کینیدین.
- اگر مشکوک هستید که داروی شما ممکن است باعث ایجاد پسوریازیس شود ، از پزشک خود بخواهید که داروی جایگزین مصرف کند.
- مصرف داروهای تجویزی را به طور ناگهانی بدون درخواست پزشک خود قطع نکنید.
مرحله 5. از عفونت ها اجتناب کرده و آنها را درمان کنید
هر چیزی که می تواند بر سیستم ایمنی شما تأثیر بگذارد ، ممکن است باعث بروز بیماری پسوریازیس شود ، مانند گلو درد (فارنژیت استرپتوكوكی) ، برفك (Candida albicans) و عفونت های تنفسی.
در صورت مشکوک بودن به عفونت فوراً به پزشک مراجعه کنید
مرحله 6. آبجو پر کالری نخورید
یک مطالعه بالینی نشان داد که آبجو معمولی (اما نه آبجو سبک ، شراب یا انواع دیگر الکل) ممکن است با افزایش خطر شیوع پسوریازیس مرتبط باشد.
این خطر برای زنانی که پنج بار یا بیشتر آبجو در هفته مصرف می کردند ، 2.3 برابر بیشتر از زنانی بود که آبجو نمی نوشیدند
مرحله 7. سیگار را ترک کنید
سیگار کشیدن پسوریازیس را بدتر می کند. به طور کلی برای سلامتی شما نیز مضر است. با پزشک یا داروساز خود در مورد گزینه هایی که به شما در ترک سیگار کمک می کند صحبت کنید.
زنان سیگاری در معرض خطر شدیدتر پسوریازیس هستند
مرحله 8. از هوای سرد و خشک خودداری کنید
هوای سرد و خشک ، رطوبت طبیعی را از سطح پوست خارج می کند و ممکن است باعث شیوع پسوریازیس شود.
گرم بمانید و در نظر داشته باشید که یک مرطوب کننده را به خانه خود ببرید
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- از عوامل محرک و حساسیت زا که باعث ایجاد بثورات پوستی می شوند خودداری کنید.
- اگر از بثورات پوستی که برطرف نمی شوند رنج می برید ، با پزشک خود مشورت کنید.
- اگر داروی اپیپن دارید و فکر می کنید با واکنش آلرژیک روبرو شده اید ، دارو را در حالی که منتظر رسیدن اورژانس هستید منتقل کنید.
- مطمئن شوید که از داروهایی مانند کورتیزون استفاده می کنید که خارش را متوقف می کند ، بنابراین بثورات ممکن است متوقف شود.
هشدارها
- اگر مطمئن نیستید که آیا داروی شما باعث ایجاد جوش می شود ، با پزشک خود مشورت کنید. هرگز به سادگی مصرف داروهای تجویز شده را متوقف نکنید.
- برخی از واکنش های آلرژیک می تواند منجر به شوک آنافیلاکتیک شود که می تواند زندگی را تهدید کند. در صورت نگرانی از واکنش شدید ، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید یا با اورژانس تماس بگیرید. علائم یک واکنش شدید شامل تورم لب یا زبان ، کهیر گسترده ، سرفه ، خس خس سینه یا مشکل تنفس است.
- برخی از بثورات پوستی می توانند جدی باشند ، در صورت عدم اطمینان از شدت بثورات خود ، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
