نوریت بینایی می تواند باعث از دست دادن ناگهانی بینایی ، درد در اطراف چشم و سایر علائم مربوط به آن شود ، اما خوشبختانه این عوارض معمولاً موقتی هستند. در حالی که می تواند ناشی از التهاب عصب بینایی یا عفونت باشد ، نوریت بینایی بیشتر با مولتیپل اسکلروزیس و سایر اختلالات خود ایمنی در ارتباط است. علائم معمولاً طی 2-3 روز به خودی خود بهبود می یابند و ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. با این حال ، بهتر است با پزشک مشورت کنید تا مطمئن شوید در معرض ابتلا به بیماری ام اس قرار ندارید. پزشک ممکن است بهبودی شما را با استفاده از کورتیکواستروئیدها و سایر درمانها تسریع کند. تجربه تغییرات در بینایی شما می تواند ترسناک باشد ، اما پزشک می تواند به شما در مدیریت و کنار آمدن با شرایط شما کمک کند.
مراحل
قسمت 1 از 3: تشخیص دقیق
مرحله 1. در صورت مشاهده تغییراتی در بینایی خود سریعاً به پزشک خود مراجعه کنید
در صورت مشاهده علائمی مانند از دست دادن بینایی ، تاری دید ، درد چشم یا از دست دادن بینایی رنگی ، در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید. علائم نوریت بینایی معمولاً به طور ناگهانی ظاهر می شود ، به تدریج حدود 2 هفته بدتر می شود ، سپس به تدریج بهبود می یابد. در بیشتر موارد ، علائم در 1 چشم ظاهر می شود ، اما هر دو چشم ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.
پزشک اصلی شما به احتمال زیاد شما را به چشم پزشک یا متخصص چشم ارجاع می دهد. برای جلوگیری از قبض پزشکی غافلگیر کننده ، ممکن است لازم باشد با بیمه گر خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که متخصص در شبکه شما حضور دارد
مرحله 2. در مورد علائم و داروهای مصرفی خود به پزشک اطلاع دهید
علائم خود و اولین باری که متوجه آنها شدید را شرح دهید. اگر به تازگی با عفونت تشخیص داده اید یا سابقه بیماریهای خود ایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس یا لوپوس دارید ، به پزشک خود اطلاع دهید. علاوه بر این ، در مورد هرگونه دارویی که به طور منظم مصرف می کنید ، به پزشک اطلاع دهید.
- نوریت بینایی را می توان به راحتی با سایر اختلالات بینایی اشتباه گرفت ، اما ارائه اطلاعات بیشتر در مورد علائم شما می تواند به پزشک شما در تشخیص دقیق کمک کند.
- در حالی که این بیماری معمولاً با بیماری مولتیپل اسکلروزیس همراه است ، می تواند ناشی از عفونت های چشم ، ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ، ویروس واریسلا زوستر (VZV) ، تومورها ، برخی آنتی بیوتیک ها و برخی داروهای ضد مالاریا باشد.
مرحله 3. تحت آزمایشات معمول چشم قرار بگیرید
پزشک بینایی شما را بررسی می کند ، توانایی شما در دیدن رنگ ها را اندازه گیری می کند و دید محیطی یا جانبی شما را اندازه گیری می کند. آنها از نور برای بررسی ساختارهای پشت چشم شما استفاده می کنند و نحوه واکنش مردمک های شما به نور را بررسی می کنند.
سعی کنید از معاینه چشم خود عصبی نباشید. این آزمایشات معمولی و غیرتهاجمی هستند و هیچ دردی را احساس نخواهید کرد
مرحله 4. یک معاینه عصبی کامل داشته باشید
پزشک شما چند آزمایش داخلی را انجام می دهد تا مطمئن شود اعصاب شما به خوبی کار می کند. آنها از چراغ های مخصوص و چکش های بازتابی برای بررسی مهارت های حسی ، مهارت های حرکتی ، هماهنگی و تعادل شما استفاده خواهند کرد. این آزمایشات غیر تهاجمی و بدون درد هستند.
این به پزشک این امکان را می دهد تا شرایط احتمالی را که می تواند باعث التهاب عصب بینایی شما شود ، از بین ببرد
مرحله 5. برای بررسی آسیب عصبی ، MRI بگیرید
اگر پزشک شما مشکوک باشد که MS می تواند عامل نوریت بینایی شما باشد ، MRI تجویز می کند که به آنها کمک می کند تا مناطق آسیب دیده عصب بینایی و مغز شما را پیدا کنند. در صورت مشاهده علائم آسیب عصبی ، دارویی تجویز می کنند که می تواند خطر ابتلا به بیماری ام اس را کاهش دهد.
- MRI هیچ گونه درد یا ناراحتی ایجاد نمی کند. اگر فضاهای بسته شما را عصبی می کند ، ممکن است داروهایی برای آرامش به شما داده شود.
- به احتمال زیاد یک رنگ مخصوص به شما تزریق می شود که به پزشکان کمک می کند چشم ها ، عصب بینایی و مغز شما را واضح تر ببینند. برای اکثر مردم ، رنگ کاملاً بی خطر است ، اما می تواند برای افرادی که مشکلات کلیوی دارند و در حال دیالیز هستند مضر باشد.
مرحله 6. از پزشک خود بخواهید آزمایش خون را توصیه کند
پزشک ممکن است آزمایش خون را برای از بین بردن علل احتمالی یا در صورت مشکوک بودن شما به عفونت تجویز کند. علائم نوریت بینایی می تواند ناشی از عفونت هایی مانند بیماری لایم ، مننژیت ، سل ، سفلیس ، سرخک و اوریون باشد. در صورت تشخیص عفونت زمینه ای ، برای درمان آنتی بیوتیک یا داروی ضد ویروسی تجویز می کنند.
علاوه بر این ، اگر MRI شما علائم آسیب عصبی را نشان داد ، باید از کورتیکواستروئید استفاده کنید که باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن می شود. قبل از شروع درمان با کورتیکواستروئید ، پزشک باید عفونت را رد کند
قسمت 2 از 3: درمان نوریت بینایی با کورتیکواستروئیدها
مرحله 1. از پزشک خود بپرسید که آیا کورتیکواستروئیدها در مورد شما ضروری هستند یا خیر
نوریت بینایی معمولاً طی 4 تا 12 هفته خود به خود از بین می رود ، بنابراین ممکن است به هیچ دارویی احتیاج نداشته باشید. در بیشتر موارد ، پزشک شما فقط در صورت کاهش شدید بینایی ، آنها را تجویز می کند. علاوه بر این ، اگر MRI شما علائم آسیب عصبی را نشان داد ، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری ام اس قرار دارید. کورتیکواستروئید تزریقی مانند متیل پردنیزولون می تواند این خطر را کاهش دهد.
- کورتیکواستروئید می تواند بهبود را تسریع کند ، بنابراین اگر علائم بر هر دو چشم شما تأثیر بگذارد یا در فعالیت های روزانه شما اختلال ایجاد کند ، پزشک درمان را توصیه می کند.
- عوارض جانبی شایع عبارتند از سردرد ، سرگیجه ، آکنه ، افزایش وزن ، افزایش تعریق ، مشکل در به خواب رفتن و تغییر خلق و خو.
- پزشک مزایای درمان را در مقابل خطرات ناشی از آن ارزیابی می کند.
مرحله 2. طبق دستور پزشک ، کورتیکواستروئید IV را تزریق کنید
رژیم درمانی توصیه شده برای نوریت بینایی شامل تزریق دوز بالای متیل پردنیزولون 1 تا 3 بار در روز به مدت 3 روز است. به احتمال زیاد برای دریافت تزریق باید به مطب پزشک یا مرکز درمانی دیگر مراجعه کنید.
قبل از دریافت تزریق کورتیکواستروئید ، پزشک خود را در مورد هرگونه دارویی که مصرف می کنید ، از جمله رقیق کننده خون ، آنتی بیوتیک ها ، داروهای ضد بارداری و داروهای دیابت ، اطلاع دهید. کورتیکواستروئیدها می توانند بر نحوه عملکرد این داروها تأثیر بگذارند یا عوارض جانبی مضر ایجاد کنند
مرحله 3. در صورت تجویز پزشک ، یک استروئید خوراکی بعد از درمان IV مصرف کنید
ممکن است پزشک به شما دستور دهد تا 11 روز پس از درمان اولیه از کورتیکواستروئید خوراکی با دوز کمتر استفاده کنید. کاهش دوز دارو برای 1-2 هفته می تواند از علائم ترک استروئید مانند افسردگی ، افزایش وزن ، تغییر عادات خواب و ناراحتی معده جلوگیری کند.
- از هر دارویی طبق دستور استفاده کنید. کورتیکواستروئید خوراکی را هر روز به طور همزمان مصرف کنید. مصرف آن با غذا یا شیر می تواند از ناراحتی معده جلوگیری کند.
- مصرف یک استروئید خوراکی به تنهایی ممکن است خطر ابتلا به نوریت بینایی مکرر را افزایش دهد.
مرحله 4. در صورت بروز عوارض جانبی شدید یا مداوم به پزشک خود اطلاع دهید
عوارض جانبی کورتیکواستروئیدهای تزریقی و خوراکی ممکن است شامل سردرد ، سرگیجه ، آکنه ، افزایش وزن ، افزایش تعریق ، مشکل در به خواب رفتن و تغییر خلق و خو باشد. در صورت شدید بودن این علائم یا ایجاد اختلال در فعالیت های روزانه با پزشک خود تماس بگیرید.
ممکن است برخی از عوارض جانبی را تجربه کنید. در صورت بروز عوارض جانبی که در روز شما اختلال ایجاد می کند ، مانند سردرد شدید ، سرگیجه ، افزایش وزن ، بی خوابی ، افزایش تورم ، تغییر خلق و خو ، تب ، بثورات پوستی ، مشکل تنفس یا بلع ، تشنج یا تورم فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. صورت ، گلو ، لب ها ، دست ها یا پاها
مرحله 5. برای جلوگیری از بیماری ، بهداشت شخصی سالم را رعایت کنید
از آنجا که کورتیکواستروئیدها سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کنند ، باید اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از عفونت انجام دهید. دستان خود را مکرر بشویید ، از غذاهای خام یا نیمه پخته اجتناب کنید و مرتب حمام کنید. سعی کنید از افرادی که بیمار هستند دوری کنید ، هیچ گونه واکسنی دریافت نکنید و اگر فردی در خانواده شما اخیراً واکسیناسیون کرده است با پزشک خود مشورت کنید.
در صورت مشاهده علائم عفونت ، مانند تب ، سرفه یا لرز ، یا زخمی دارید که بهبود نمی یابد ، قرمز یا متورم می شود یا چرک ترشح می کند
مرحله 6: 2 تا 4 هفته پس از شروع درمان ، در یک قرار ملاقات بعدی شرکت کنید
پزشک شما را بررسی می کند تا مطمئن شود علائم شما به درمان پاسخ می دهد. شما باید بتوانید بهتر ببینید و درد باید کاهش یابد ، اما ممکن است تا حدی دچار کاهش بینایی دائمی شوید.
- با درمان ، علائم معمولاً ظرف چند هفته بهبود می یابد ، اما موارد جدی ممکن است 6 تا 12 ماه طول بکشد. درمان با کورتیکواستروئید می تواند خطر عود را کاهش دهد ، اما نوریت بینایی بین 1/4 تا 1/3 از افراد تکرار می شود.
- اگر MRI علائم آسیب عصبی را نشان داد ، پزشک شما حداقل هر 6 تا 12 ماه داروهای اضافی و ویزیت های بعدی را توصیه می کند.
قسمت 3 از 3: کاهش خطر ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس
مرحله 1. اگر MRI شما ناهنجاری نشان داد ، از اینترفرون یا گلاتیرامر استفاده کنید
علائم آسیب عصبی نشان می دهد که خطر ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس بیشتر است. پزشک شما تزریق اینترفرون یا گلاتیرامر طولانی مدت را برای کاهش این خطر و کند کردن پیشرفت بیماری توصیه می کند.
- این داروها می توانند عوارض جانبی نامطلوبی مانند علائم شبیه آنفولانزا ، ضعف و افزایش وزن ایجاد کنند. با این حال ، این علائم معمولاً با گذشت زمان بهبود می یابد.
- در حالی که هیچ راه تضمینی برای جلوگیری از بیماری ام اس وجود ندارد ، اینترفرون یا گلاتیرامر می تواند خطر ابتلا به این بیماری را تا 50 درصد کاهش دهد.
مرحله 2. داروهای خود را طبق دستور پزشک تزریق کنید
گلاتیرامر و اینترفرون به ران ، بالای بازوها ، باسن یا معده تزریق می شود. به احتمال زیاد ، داروهای شما با سرنگ های یکبار مصرف و از قبل پر شده عرضه می شوند ، اما ممکن است مجبور باشید دوز خود را به تنهایی اندازه گیری کنید. اولین باری که از دارو استفاده می کنید در مطب پزشک است و پزشک نحوه تزریق را به شما نشان می دهد.
- به طور معمول ، تزریق اینترفرون در همان زمان از روز ، 3 روز در هفته ، مانند دوشنبه ، چهارشنبه و جمعه انجام می شود. دوز خاص شما متفاوت خواهد بود ، بنابراین دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید.
- گلاتیرامر معمولاً هر روز در یک ساعت مشخص از روز مصرف می شود ، اما پزشک دستورالعمل های خاصی را به شما ارائه می دهد.
- مصرف داروهای خود را تا زمانی که پزشک تجویز کرده است ادامه دهید. مصرف داروهای خود را بدون مشورت با پزشک متوقف نکنید.
مرحله 3. هر بار که از داروهای خود استفاده می کنید ، محل تزریق متفاوتی را انتخاب کنید
محل تزریق خود را مانند بالا بازو یا ران چپ خود ثبت کنید. برای کاهش خطر تحریک ، محل تزریق خود را تغییر دهید و 2 بار متوالی در یک نقطه تزریق نکنید.
به عنوان مثال ، روز دوشنبه به قسمت بالای بازوی راست ، در روز چهارشنبه در ران راست ، در روز جمعه در قسمت بالای بازوی چپ و در دوشنبه بعد ، به ران چپ خود تزریق کنید
مرحله 4. در صورت بروز عوارض جانبی شدید یا مداوم به پزشک خود اطلاع دهید
اکثر افرادی که از اینترفرون استفاده می کنند علائم شبیه آنفولانزا را تجربه می کنند ، از جمله سردرد ، تب ، لرز ، حالت تهوع ، درد عضلانی و خستگی ، به ویژه بلافاصله پس از تزریق. عوارض جانبی شایع گلاتیرامر شامل سردرد ، ناراحتی معده ، درد عضلانی ، درد در محل تزریق ، ضربان قلب سریع ، گرگرفتگی و تعریق است.
عوارض جانبی معمولاً با گذشت زمان بهبود می یابد. اگر علائم شدید است یا فعالیت های روزانه شما را مختل می کند ، از پزشک خود بخواهید که داروهای ضد درد و تب را بدون نسخه تجویز کند
مرحله 5. حداقل سالی یکبار به پزشک و متخصص چشم خود مراجعه کنید
اگر در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری ام اس هستید ، باید حداقل هر 6 تا 12 ماه یکبار به پزشک اصلی خود مراجعه کنید. پس از دریافت درمان نوریت بینایی ، حداقل سالی یکبار باید به چشم پزشک خود مراجعه کنید.
- پزشکان علائم پیشرفت یا عود بیماری را بررسی می کنند.
- در صورت مشاهده علائم جدید یا غیر معمول ، مانند تغییر در بینایی ، مشکلات هماهنگی و تعادل ، اسپاسم ماهیچه ها ، بی حسی یا سوزن سوزن شدن ، سرگیجه یا کاهش شنوایی ، علاوه بر معاینات منظم ، باید به پزشک مراجعه کنید.
نکات
- برخی از بیماران از طریق رژیم غذایی بهتر ، سم زدایی ، مصرف مکمل ها و اصلاح شیوه زندگی ، علائم خود را بهبود می بخشند. به این می گویند داروی کاربردی.
- عینک اصلاحی نمی تواند کاهش بینایی مربوط به نوریت بینایی را بهبود بخشد. اگر مشکلات بینایی مداوم دارید ، چشم پزشک می تواند راهکارهایی برای مقابله با بینایی ضعیف توصیه کند.
