بینایی محیطی شما یکی از مواردی است که تا زمانی که دچار مشکل نشوید ، زیاد به آن فکر نمی کنید. در حالی که دید مرکزی شما به شما اجازه می دهد تا بر روی جزئیات و رنگ های ظریف جلوی خود تمرکز کنید ، دید محیطی شما را بر حرکت هایی که از پهلوهای شما انجام می شود تشدید می کند. شما می توانید بینایی محیطی خود را در خانه فقط برای سرگرمی آزمایش کنید ، اما در صورت مشاهده هر گونه مشکل در بینایی محیطی ، باید از یک چشم پزشک برای انجام آزمایشات استفاده کنید.
مراحل
روش 1 از 2: آزمایش توسط چشم پزشک
مرحله 1. با یک امتحان ساده میدان دیداری مقابله ای شروع کنید
برای این آزمایش بینایی محیطی ، چشم پزشک شما رو به روی شما می نشیند و از شما می خواهد که یک چشم خود را بپوشانید. از شما خواسته می شود مستقیم به جلو خیره شوید در حالی که آنها به آرامی یکی از دستان خود را از یک طرف وارد دید محیطی شما می کنند. وقتی تشخیص می دهید دست آنها در حال حرکت است ، "OK" یا "من آن را می بینم" بگویید.
- این یک آزمایش استاندارد در اکثر معاینات چشم است.
- ممکن است از شما خواسته شود آزمایش را چندین بار با هر چشم تکرار کنید.
- مطمئن شوید که مستقیم به جلو خیره می شوید. فقط در صورتی خود را فریب می دهید که سعی کنید کمی به پهلو نگاه کنید تا نگاهی سریع تر به دستان آنها بیاندازید.
مرحله 2. در امتحان خودکار محیطی شرکت کنید
اگر چشم پزشک شما می خواهد بینایی محیطی شما را بیشتر مورد آزمایش قرار دهد ، ممکن است از شما بخواهد که چانه خود را روی استراحت چانه قرار دهید و مستقیماً به یک وسیله محافظ مخروطی یا گنبدی خیره شوید. یک شی یا علامتی در مرکز مخروط/گنبد وجود دارد که می توانید به آن خیره شوید. این دستگاه چشمک هایی از نور را ایجاد می کند که باید بتوانید در دید محیطی آن را مشاهده کنید و یک دکمه برای شما وجود دارد که هر بار که یکی از آنها را می بینید ، آن را فشار دهید.
فقط وقتی فلش نور را تشخیص می دهید دکمه را فشار دهید. تظاهر به دیدن چیزهایی که احتمالاً به شما کمک نمی کند در انجام این آزمایش "بهتر" عمل کنید ، و ممکن است فقط مشکلات بینایی را که باید برطرف شوند ، پنهان کنید
مرحله 3. با استفاده از آزمون Target Screen ، دید محیطی خود را ترسیم کنید
اگر پزشک چشم شما می خواهد تجزیه و تحلیل دقیق تری از بینایی محیطی شما انجام دهد ، می توان از این آزمایش استفاده کرد. شما در فاصله 1 متری (3.3 فوت) یک صفحه با هدف در مرکز آن خواهید نشست. شما مستقیماً به هدف خیره می شوید و هر بار که حرکت را در جای دیگر روی صفحه تشخیص می دهید ، به طور شفاهی به پزشک خود می گویید.
در این فرایند ، دستگاهی که آزمایش را انجام می دهد ، نقشه ای از دید محیطی شما ایجاد می کند. این به پزشک شما اجازه می دهد نقاط ضعف ، شکاف یا مناطق مورد نگرانی را تشخیص دهد
مرحله 4. نتایج و درمانهای توصیه شده را مورد بحث قرار دهید
در بیشتر موارد ، مشکلات بینایی محیطی ناشی از بیماری های زمینه ای مانند گلوکوم است. در صورت تشخیص بیماری گلوکوم ، احتمالاً با قطره چشم تجویز شده و احتمالاً جراحی لیزر درمان خواهید شد.
- در برخی موارد ، استفاده از عینک با لنزهای منشوری می تواند دید محیطی را کمی بهبود بخشد.
- به خصوص اگر بینایی محیطی شما دچار آسیب شده باشد ، انجام منظم تمرینات چشمی با فیزیوتراپ نیز ممکن است کمک کننده باشد.
روش 2 از 2: آزمایش بینایی محیطی خود در خانه
مرحله 1. یک تکه مقوا 60 در 30 سانتی متر (24 در 12 اینچ) برای استفاده آماده کنید
ورق مقوا می تواند بزرگتر از این ابعاد باشد ، اما کوچکتر نیست. اگر بزرگتر است ، با خط کش و مداد یک مستطیل 60 در 30 سانتی متر (24 در 12 اینچ) را روی آن بکشید. در امتداد یکی از لبه های طولانی این مستطیل 60 * 30 ، یک سنجاق محکم را در نیمه راه (به طوری که از هر سر آن 30 سانتی متر (12 اینچ) است) بچسبانید.
همچنین می توانید از یک تکه فوم سفت و محکم به جای مقوا استفاده کنید
مرحله 2. یک نیم دایره بزرگ در مستطیل 60 در 30 سانتی متر (24 در 12 اینچ) بکشید
یک سر یک رشته را به سنجاق و انتهای دیگر را به مدادی که در وسط لبه بلند مخالف مقوا قرار دارد ، وصل کنید. نخ را محکم نگه دارید و مداد را روی ورق مقوایی به جلو و عقب حرکت دهید. رشته آن را برای ایجاد یک شکل نیم دایره راهنمایی می کند.
مرحله 3. یک نیم دایره کوچکتر با شعاع 2 سانتی متر (0.79 اینچ) بکشید
سیم را دور مداد بچرخانید تا فاصله بین مداد و سنجاق به 2 سانتی متر (0.79 اینچ) کاهش یابد. یک نیم دایره بسیار کوچک دیگر را روی تخته بکشید.
این دایره کوچکتر تبدیل به برش بینی شما می شود
مرحله 4. مقوا را به شکل رنگین کمان برش دهید
از قیچی محکم یا یک چاقوی کاربردی برای برش هر دو نیم دایره بزرگتر و کوچکتر استفاده کنید. لازم نیست که کامل باشد ، اما برای اطمینان از یک صفحه منحنی صاف روی تخته رنگین کمان خود وقت بگذارید.
اگر این بخشی از پروژه علمی کودک است ، یک بزرگسال باید بر این کار نظارت کند یا خود آن را انجام دهد. قیچی و به خصوص چاقوهای کاربردی می توانند بسیار خطرناک باشند
مرحله 5. یک فنجان را در قسمت زیر تخته بچسبانید تا به عنوان دسته عمل کند
زمانی که شروع به ردیابی کردید ، تقریباً نیمی از جایی را که محل فشار و مداد بود انتخاب کنید. از نوار یا چسب دو طرفه برای چسباندن کف لیوان یکبار مصرف پلاستیکی به قسمت زیرین تخته خود استفاده کنید.
شما فنجان را با هر دو دست نگه می دارید تا تخته در موقعیت خود در حین امتحان ثابت بماند
مرحله 6. یک پایه فشار را در راس شکل رنگین کمان قرار دهید
پایه نگهدارنده ای را که قبلا استفاده می کردید ، دوباره به مقوا بچسبانید ، این بار دقیقاً از نقطه ای که مداد را برای شروع ردیابی در ابتدا قرار داده اید ، کمی کوتاه کنید. در حین امتحان ، این نقطه کانونی شما خواهد بود.
سوزن ممکن است در تمام طول مقوا بچسبد ، بنابراین مراقب باشید هنگام آزمایش انگشت خود را روی آن نکشید
مرحله 7 از کاغذ ساختمانی قرمز ، زرد و سبز ، 6 نوار مستطیلی برش دهید
هر نوار باید 10 در 2 سانتی متر (3.94 در 0.79 اینچ) باشد. از کاغذ ساختمانی سفت و سخت استفاده کنید یا از نشانگرها برای رنگ آمیزی نوارهای کاغذ سفید سفت و سخت (مانند کارت های شاخص) استفاده کنید.
می توانید از ترکیب متفاوتی از رنگ های آسان برای تشخیص استفاده کنید ، اما قرمز ، زرد و سبز ترکیب ایده آلی هستند
مرحله 8. با قیچی نیمی از نوارهای رنگی را انتهای نوک تیز کنید
3 نوار (یکی از هر رنگ) بردارید و دو گوشه را در یکی از طرفهای کوتاه هر کدام کوتاه کنید. با این کار در یک سر هر یک از آنها شکل مثلثی ایجاد می شود.
وقتی دوست شما از یکی از این نوارهای مثلثی در طول آزمایش استفاده می کند ، مطمئن شوید که آن را با انتهای نوک تیز نگه داشته است
مرحله 9. تخته را با بینی خود در برش کوچک نگه دارید
با استفاده از دسته (فنجان متصل شده) تخته را درست زیر سطح چشم نگه دارید. پل بینی شما باید با برش مقوایی کوچک در تماس باشد.
در حین آزمایش تخته را ثابت و یکنواخت نگه دارید
مرحله 10. در حالی که شریک یک نوار کاغذی رنگی را بالا می گیرد ، به پایه نگهدارنده خیره شوید
چشمان خود را روی پایه ای که در مقوا چسبیده است متمرکز کنید و از آن نقطه چشم بر ندارید. در حین انجام این کار ، از یکی از دوستان خود بخواهید یکی از نوارهای رنگی را در یکی از انتهای تخته-یعنی در "انتهای رنگین کمان" نگه دارد.
- دوست شما باید در حین امتحان تا حد ممکن بی حرکت باشد. نشستن یا ایستادن مستقیم آنها در مقابل شما ، از کنار پایه فشار ، برای آنها راحت تر است. اما تمرکز خود را بر پایه فشار نگه دارید ، نه آنها.
- نوار کاغذی در نقطه شروع باید فراتر از میدان دید شما باشد. اگر می توانید آن را در آنجا تشخیص دهید ، مطمئن شوید که مستقیم به جلو خیره شده اید و شریک شما نوار کاغذی را در گوشه تخته نگه داشته است.
مرحله 11. وقتی برای اولین بار متوجه حرکت شدید یاور خود را مطلع کنید
از دوست خود بخواهید نوار کاغذ را به آرامی در امتداد لبه منحنی تخته بکشد. به محض این که توانستید حرکت را در بینایی محیطی خود تشخیص دهید ، با گفتن "OK" یا چیزی مشابه ، به دوستان خود اطلاع دهید. آنها باید یک لحظه مکث کنند ، سپس کشیدن نوار کاغذ را ادامه دهند.
- اگر می خواهید نتایج خود را ثبت کنید ، از دوست خود بخواهید قبل از ادامه کار ، این نقطه را به سرعت با یک مداد در قسمت زیرین تابلو علامت گذاری کند.
- به دلیل عملکرد بینایی محیطی-با تکیه بیشتر بر میله های چشمان شما که به حرکت حساس هستند ، و نه مخروط های حساس به رنگ-قبل از اینکه بتوانید شکل یا رنگ خود را مشخص کنید ، باید توجه داشته باشید که چیزی در حال حرکت است.
مرحله 12. آزمایش را تا زمانی که رنگ و شکل را نیز تشخیص ندهید ادامه دهید
همانطور که دوست شما همچنان نوار کاغذ را به میدان دید شما منتقل می کند ، مشخص کنید چه زمانی می توانید جزئیات بیشتری را ببینید. برای مثال ، وقتی می بینید که از نوار قرمز کاغذ با بالای مثلث استفاده می کنند ، "قرمز" و سپس "مثلث" بگویید.
در صورت تمایل ، آنها می توانند این نقاط را با مداد در قسمت زیر تخته نیز مشخص کنند
مرحله 13. آزمایش را در طرف دیگر و با نوارهای دیگر تکرار کنید
شما می توانید هر زمان که دوست دارید این آزمایش را انجام دهید ، اما 3 بار در هر طرف انجام دهید تا بینایی محیطی چپ و راست خود را آزمایش کنید. برای آزمایش دقیق تر در مورد درک رنگ و شکل ، از دوست خود بخواهید که از یک نوار از هر رنگ در هر طرف ، به ترتیب تصادفی استفاده کند.
به عنوان مثال: مثلث قرمز در سمت راست شما ؛ مستطیل زرد در سمت چپ شما ؛ مثلث زرد در سمت راست شما ؛ مثلث سبز در سمت چپ شما ؛ مستطیل قرمز در سمت راست شما ؛ مستطیل سبز سمت چپ شما
مرحله 14. در صورت تمایل شرایط آزمایش را کمی تغییر دهید
به عنوان مثال ، می توانید سطح نور اتاق را کاهش دهید ، چند دقیقه به چشم خود فرصت دهید تا خود را تنظیم کند و آزمایش را تکرار کنید تا ببینید که نتایج شما چگونه مقایسه می شود. یا ، می توانید حروف یا اعداد تصادفی را روی نوارها بنویسید و به محض خواندن آنها به دوستان خود بگویید.
نکات
- بینایی مرکزی شما در تمرکز بر جزئیات و رنگها بهتر است ، اما برای عملکرد خوب به نور بیشتری نیاز دارد. بینایی محیطی شما بهتر می تواند با سطوح کم نور سازگار شود و نسبت به حرکت و تغییرات روشنایی حساس تر است.
- میدان دید معمولی انسان تقریباً 170 درجه است. بینایی محیطی شما حدود 100 درجه از این میدان را تشکیل می دهد (50 درجه در دو طرف دید مرکزی شما).
