کلیه های سالم مواد زائد و مایعات اضافی را از خون خارج می کنند. بنابراین کلیه ها برای حفظ تعادل پایدار مواد شیمیایی در بدن ضروری هستند. با این حال ، بیش از 26 میلیون آمریکایی یا از هر 9 بزرگسال 1 نفر از بیماری کلیوی رنج می برند ، به این معنی که کلیه ها به طور م functioningثر عمل نمی کنند. در صورت تشخیص زودهنگام ، بیماری کلیه را می توان برای جلوگیری از توسعه جدی تر بیماری و سایر عوارض درمان کرد. روش های مختلفی برای اندازه گیری عملکرد کلیه و آزمایش بیماری کلیوی وجود دارد.
مراحل
روش 1 از 2: گرفتن آزمایشات اولیه آزمایشگاهی
مرحله 1. نگرانی های خود را با ارائه دهنده خدمات درمانی اولیه خود در میان بگذارید
در مورد هرگونه علائمی که ممکن است تجربه کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
- علائم ممکن است شامل پف چشم ، دست و پا باشد. دفع ادرار خونین ، کدر یا چای رنگ ؛ کف زیاد ادرار ؛ دفع کمتر یا مشکل در دفع ادرار ؛ خستگی و از دست دادن اشتها ؛ خارش عمومی دائمی
- سپس پزشک به شما دستور می دهد تا یک سری آزمایش های استاندارد را انجام دهید. بنیاد ملی کلیه دو آزمایش ساده را برای بررسی بیماری کلیه توصیه می کند ، یکی آزمایش خون شما و دیگری آزمایش ادرار شما.
مرحله 2. آزمایش خون را درک کنید
مهم این است که خود را در جریان اندازه گیری این آزمایش ها و اطلاعاتی که در مورد عملکرد کلیه شما ارائه می دهند ، قرار دهید. آگاه ماندن می تواند به جلوگیری از اضطراب نیز کمک کند.
آزمایش خون را نرخ تصفیه گلومرولی می نامند. اندازه گیری میزان خون کلیه های شما در هر دقیقه را اندازه گیری می کند. این به عنوان GFR (نرخ فیلتراسیون گلومرولی) شناخته می شود. این آزمایش میزان عملکرد کلیه های شما را نشان می دهد. مقدار طبیعی GFR 90 یا بالاتر است. GFR زیر 60 نشانه عدم عملکرد صحیح کلیه ها است
مرحله 3. آزمایش ادرار را درک کنید
آزمایش ادرار پروتئین موجود در ادرار را بررسی می کند که می تواند نشانه بیماری کلیوی باشد. هنگامی که فیلترهای کلیه آسیب می بینند ، پروتئین به ادرار نشت می کند.
این آزمایش چندین نام مختلف دارد ، از جمله بررسی "پروتئینوری" ، "آلبومینوری" یا "میکروآلبومینوری". همچنین می توان آن را "نسبت آلبومین به کراتینین ادرار" نامید
مرحله 4. نمونه خون را بگیرید
شما باید به کلینیک آزمایشگاه پزشکی مراجعه کنید ، جایی که یک تکنسین نمونه استاندارد خون را از بازوی شما می گیرد.
- ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از شما بخواهد که به طور موقت مصرف هرگونه دارویی را که می تواند بر نتایج تأثیر بگذارد ، متوقف کنید. اینها شامل آنتی بیوتیک ، اسید معده و داروهای شیمی درمانی است.
- خطرات آزمایش خون حداقل است. در موارد نادر ، ممکن است افراد دچار خونریزی بیش از حد ، غش یا سبکی سر یا عفونت شوند.
- برخی افراد هنگام قرار دادن سوزن در بازو احساس درد متوسطی می کنند. با این حال ، اکثر آنها فقط کمی احساس سوزش می کنند. پس از کشیدن نمونه ، ممکن است لرزش یا کمی کبودی ایجاد شود ، اما نباید مدت زیادی دوام بیاورد.
- سپس نمونه برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می شود.
مرحله 5. نمونه ادرار را بگیرید
در بیشتر موارد ، از شما خواسته می شود که در مطب پزشک خود یک نمونه کوچک ادرار بدهید. برای این آزمون نیازی به آمادگی خاصی نیست. همچنین هیچگونه خطری در ارتباط با ارائه نمونه ادرار وجود ندارد.
- در موارد نادر ، ممکن است مجبور شوید تمام ادرار خود را در خانه به مدت 24 ساعت جمع آوری کنید. برای انجام این کار ، باید یک ظرف مخصوص از پزشک خود تهیه کنید.
- نمونه برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می شود.
مرحله 6. منتظر نتایج آزمایش خود باشید
پس از در دسترس بودن نتایج ، پزشک با شما تماس می گیرد. در صورت مثبت بودن نتایج بیماری کلیوی ، بهتر است با او ملاقات کنید تا در مورد تشخیص بالقوه و برنامه درمانی بحث شود.
روش 2 از 2: تحت آزمایش بیشتر
مرحله 1. با پزشک خود مشورت کنید که آیا آزمایش های اضافی مورد نیاز است یا خیر
پزشک شما را در مورد قطعی بودن نتایج آزمایشات اولیه آزمایشگاهی به شما اطلاع می دهد. او ممکن است آزمایشات بعدی را برای تأیید این نتایج یا ارزیابی میزان آسیب کلیه توصیه کند.
مرحله 2. آزمایش سونوگرافی انجام دهید
سونوگرافی کلیه یک آزمایش غیر تهاجمی است که تصاویری را تولید می کند که از آنها برای ارزیابی اندازه ، شکل و محل کلیه ها استفاده می شود.
- شما باید برای سونوگرافی وقت بگیرید ، معمولاً در کلینیک یا مرکز پزشکی خاصی که سونوگرافی کلیه انجام می دهد.
- تکنسین روش را توضیح می دهد و ممکن است لازم باشد فرم رضایت نامه ای را که اجازه انجام این عمل را می دهد امضا کنید.
- به طور معمول ، قبل از سونوگرافی نیازی به آماده سازی قبلی ، مانند ناشتا یا آرام بخش نیست.
- تکنسین پس از اعمال مقداری ژل بر روی ناحیه ای که قرار است تصویربرداری شود ، یک مبدل را از شکم شما عبور می دهد. مبدل یک دستگاه شبیه پروب است که امواج صوتی تولید می کند که از بافت های بدن بیرون می زند و پژواک ایجاد می کند. سپس پژواک ها به رایانه ارسال می شوند و به تصاویر کلیه های شما ترجمه می شوند.
مرحله 3. سی تی اسکن بگیرید
این آزمایش که توموگرافی کامپیوتری (CT) نامیده می شود ، از رنگ کنتراست برای تصویرسازی کلیه ها استفاده می کند. همچنین ممکن است برای جستجوی ناهنجاری ها و انسداد در کلیه ها مورد استفاده قرار گیرد.
- شما باید یک قرار ملاقات ویژه برای سی تی اسکن ، معمولاً در یک کلینیک یا مرکز پزشکی خاص که CT CT کلیه را انجام می دهد ، تعیین کنید.
- تکنسین این روش را برای شما توضیح می دهد و در صورت استفاده از رنگ کنتراست ، باید رضایت نامه ای را امضا کنید که اجازه می دهد این روش انجام شود.
- در آماده سازی ، قبل از آزمایش باید از خوردن غذا و نوشیدنی خودداری کنید.
- در حین آزمایش ، روی میز اسکن دراز می کشید که به داخل دهانه بزرگ و دایره ای دستگاه اسکن کشیده می شود. همانطور که اسکنر به دور شما می چرخد ، اشعه ایکس برای مدت کوتاهی از بدن عبور می کند. اشعه ایکس جذب شده توسط بافت های بدن توسط اسکنر شناسایی شده و به کامپیوتر ارسال می شود. سپس کامپیوتر اطلاعات را به تصویر تبدیل می کند.
مرحله 4. در بیمارستان تحت بیوپسی کلیه قرار بگیرید
شما باید این روش را از قبل برنامه ریزی کرده و حداقل 12 ساعت در بیمارستان بمانید.
- بيوپسي کليه از راه پوست صورت مي گيرد ، يعني از طريق پوست. در بیشتر موارد ، شما با داروی بیهوشی به خواب نخواهید رفت ، بلکه در عوض داروهایی برای خواب آلودگی به شما داده می شود ، در حالی که ناحیه بی حس شده است.
- پزشک پوست را بریده و سوزن را به سطح کلیه وارد می کند. سپس نمونه را بکشید. این ناحیه ممکن است برای چند روز احساس درد یا حساسیت کند و ممکن است مقداری خون در ادرار مشاهده کنید. در صورت تداوم این علائم با پزشک خود مشورت کنید.
