اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD ، یک وضعیت روانی است که ممکن است پس از تحمل یک مصیبت خطرناک یا ترسناک با آن روبرو شوید. در طول رویداد واقعی ، ممکن است برای زنده ماندن از تجربه ، به خلبان خودکار یا واکنش "مبارزه یا فرار" بپردازید. با این حال ، با PTSD ، پاسخ "مبارزه یا فرار" پس از رویداد کاهش نمی یابد. مدت طولانی بعد از تماس ، فرد همچنان آثار خطر را احساس می کند. اگر فکر می کنید شما یا یکی از عزیزانتان ممکن است PTSD داشته باشید ، علائم کلیدی وجود دارد.
مراحل
روش 1 از 3: ارزیابی خطر ابتلا به PTSD
مرحله 1. دریابید که PTSD چیست
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک بیماری روانی است که می توانید پس از گذراندن یک تجربه ترسناک و آزاردهنده به آن مبتلا شوید. پس از یک موقعیت آسیب زا ، احساس بی شمار احساسات منفی مانند سردرگمی ، ناراحتی ، تشدید ، درماندگی ، اندوه و دیگران کاملاً طبیعی است - این واکنش روانشناختی منظمی است که افراد هنگام مواجهه با یک موقعیت آسیب زا تجربه می کنند. با این حال ، این احساسات باید با گذشت زمان از بین بروند. با PTSD ، این واکنش های احساسی به جای ناپدید شدن شدیدتر می شوند.
- PTSD به طور کلی زمانی اتفاق می افتد که رویدادی که تجربه می کنید ترسناک و تهدید کننده زندگی باشد. هرچه بیشتر در معرض ضربه قرار بگیرید ، احتمال ابتلا به PTSD بیشتر می شود.
- به دنبال ادبیات و منابع برای درک بهتر PTSD باشید.
مرحله 2. علائم PTSD را به دلیل اینکه در ارتش نبوده اید انکار نکنید
از آنجایی که PTSD مدتهاست با جانبازان جنگی در ارتباط است ، برخی از افرادی که در جنگ نبوده اند علائم خود را شناسایی نمی کنند. اگر اخیراً تجربه ای آسیب زا ، ترسناک یا زخمی داشته اید ، ممکن است از اختلال استرس پس از سانحه رنج ببرید. علاوه بر این ، PTSD فقط برای قربانیان واقعی یک تجربه تهدید کننده زندگی اتفاق نمی افتد. گاهی اوقات ، اگر فقط شاهد یک رویداد وحشتناک بوده اید یا مجبور به مقابله با عواقب بعدی آن شده اید ، ممکن است دچار PTSD شوید.
- رویدادهای متداولی که باعث PTSD می شود شامل تجاوز جنسی ، تهدید به سلاح ، بلایای طبیعی ، از دست دادن ناگهانی یکی از عزیزان ، تصادفات ماشین و هواپیما ، شکنجه ، نبرد یا شاهد قتل است.
- توجه به این نکته ضروری است که اکثر افرادی که با PTSD دست و پنجه نرم می کنند ، این اختلال به دلیل عملی که توسط شخص دیگری انجام شده است ، رخ می دهد و نه یک بلای طبیعی.
مرحله 3. تعیین کنید چه مدت از تجربه استرس زای شما گذشته است
همانطور که قبلاً نیز گفته شد ، داشتن احساسات منفی قوی پس از گذراندن یک اتفاق وحشتناک طبیعی است. در چند هفته اول ، این اختلال استرس حاد نامیده می شود. با این وجود ، پس از گذشت حدود یک ماه ، آن احساسات منفی به طور کلی شروع به محو شدن می کنند. PTSD زمانی نگران کننده می شود که این احساسات پس از گذشت بیش از یک ماه قوی تر شود.
مرحله 4. از عوامل خطری که می تواند شما را مستعد ابتلا به PTSD کند آگاه باشید
PTSD از این نظر عجیب است که دو نفر می توانند دقیقاً یک تجربه را تجربه کنند ، اما یک نفر دچار PTSD می شود در حالی که شخص دیگر چنین نمی کند. در صورت تجربه یک رویداد آسیب زا ، برخی عوامل وجود دارد که می تواند شما را در معرض ابتلا به PTSD قرار دهد. مهم است که به خاطر داشته باشید که همه افراد دچار PTSD نمی شوند ، حتی اگر این عوامل مربوط به آنها باشد. این عوامل عبارتند از:
- سابقه مسائل روانی در خانواده شما. اگر خویشاوندانی دارید که از اضطراب یا افسردگی رنج می برند ، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به PTSD باشید.
- روش فردی برای پاسخگویی به استرس. استرس طبیعی است ، اما برخی از افراد دارای بدن هستند که مقادیر بیشتری از مواد شیمیایی و هورمون ها را ایجاد می کنند که می توانند واکنش های غیر طبیعی به استرس ایجاد کنند.
- تجربیات دیگری که داشته اید. اگر سایر آسیب های زندگی مانند سوء استفاده یا بی توجهی در دوران کودکی را پشت سر گذاشته اید ، این ضربه جدید ممکن است فقط بر وحشتی که در گذشته احساس کرده اید و منجر به PTSD می شود ، بیفزاید.
روش 2 از 3: به دنبال علائم PTSD باشید
مرحله 1. احساس اجتناب را بشناسید
هنگامی که تجربه ای آسیب زا را تجربه می کنید ، ممکن است راحت تر از هر چیزی که شما را به یاد حادثه می اندازد دوری کنید. با این حال ، مقابله مستقیم با خاطرات در واقع سالم ترین راه برای مقابله با ضربه است. اگر PTSD دارید ، ممکن است برای جلوگیری از هر چیزی که شما را به یاد تجربه سختی می اندازد ، از راه خود خارج شوید. علائم اجتناب عبارتند از:
- امتناع از فكر كردن به اوضاع.
- دوری از افراد ، مکانها یا اشیایی که شما را به یاد رویداد می اندازد.
- نمی خواهم در مورد تجربه صحبت کنم.
- خود را درگیر حواس پرتی کنید ، بیش از آنکه به رویدادی که تجربه کرده اید فکر کنید ، نسبت به آن فعالیت وسواس پیدا کنید.
مرحله 2. به خاطرات مزاحمی که تجربه می کنید توجه کنید
خاطرات مزاحم خاطراتی هستند که نمی توانید آنها را کنترل کنید-آنها ناگهان در ذهن شما ظاهر می شوند بدون اینکه شما به مغز خود بگویید که به آن خاطرات دسترسی پیدا کند. ممکن است احساس درماندگی کنید و نتوانید جلوی آنها را بگیرید. انواع خاطرات مزاحم عبارتند از:
- فلاش های زنده و خارج از رنگ آبی به این رویداد.
- کابوس هایی که بر آنچه اتفاق افتاده تمرکز می کنند.
- "نمایش اسلاید" تصاویری از رویداد که به نظر نمی رسد جلوی پخش آنها را در سر بگیرید.
مرحله 3. اگر متوجه شدید که مایل به انکار رویداد هستید ، توجه داشته باشید
برخی از افراد مبتلا به PTSD با انکار اینکه این رویداد تا به حال رخ داده است ، به یک رویداد آسیب زا واکنش نشان می دهند. آنها ممکن است کاملاً عادی عمل کنند ، مانند اینکه زندگی آنها به هیچ وجه مختل نشده است. این نوعی شوک و حفظ خود است. ذهن ، حافظه و درک آنچه برای جلوگیری از درد بدن اتفاق افتاده است را خاموش می کند.
به عنوان مثال ، ممکن است مادری پس از مرگ فرزند پسر خود به انکار بپردازد. او ممکن است به جای این که بپذیرد که او رفته است ، مثل خوابیدن با او صحبت کند
مرحله 4. تغییرات را در طرز فکر خود کنترل کنید
افراد می توانند دائماً نظرات خود را تغییر دهند. با این حال ، با PTSD ، شما ناگهان متوجه خواهید شد که در مورد چیزهایی-از جمله افراد ، مکانها و چیزها-به شکلی فکر می کنید که قبل از حادثه آسیب زا هرگز انجام نداده اید. این تغییرات در اندیشه می تواند شامل موارد زیر باشد:
- افکار منفی در مورد افراد دیگر ، مکانها ، موقعیتها و خودتان.
- بی تفاوتی یا احساس ناامیدی هنگام فکر کردن در مورد آینده.
- ناتوانی در احساس شادی یا لذت ؛ احساس بی حسی
- ناتوانی یا مشکل شدید در برقراری ارتباط با دیگران و حفظ روابط.
- مشکلات حافظه از فراموشی چیزهای کوچک گرفته تا خلأهای بزرگ حافظه در مورد رویداد.
مرحله 5. هرگونه تغییر احساسی یا جسمی را که از زمان حادثه تجربه کرده اید ، بشناسید
مانند تغییرات فکری ، تغییرات احساسی و جسمی که باید به آنها توجه داشته باشید باید تغییراتی باشند که هرگز قبل از وقوع آن تجربه نکرده اید. مهم است که به یاد داشته باشید که این تغییرات ممکن است هر چند وقت یکبار اتفاق بیفتند-اگر مدام در حال وقوع هستند توجه به آنها مهمتر است. این تغییرات می تواند شامل موارد زیر باشد:
- بی خوابی (که به معنی عدم توانایی در خوابیدن است).
- از دست دادن اشتها.
- عصبانی شدن یا عصبانی شدن خیلی راحت و نشان دادن پرخاشگری.
- عدم امکان لذت بردن از چیزهایی که قبلاً درگیرشان شده اید.
- احساس غلبه بر احساس گناه یا شرمندگی شدید.
- بروز رفتارهای خود تخریبی مانند رانندگی بیش از حد سریع ، سوء مصرف مواد ، یا تصمیم گیری های بی دقتی یا خطرناک.
مرحله 6. به هرگونه احساس هوشیاری زیاد توجه کنید
پس از یک رویداد ترسناک و آسیب زا ، ممکن است احساس کنید که بسیار عصبی یا عصبی هستید. چیزهایی که معمولاً شما را نمی ترساند شما را به وحشت می اندازد. یک رویداد آسیب زا می تواند باعث افزایش سطح هوشیاری بدن شما شود که ضروری نیست ، اما به دلیل ضربه ای که شما تجربه کرده اید احساس می کند که ضروری است.
برای مثال ، اگر بمبی را در نزدیک خود تجربه کردید ، ممکن است با صدای افتادن کلیدها یا کوبیدن درب در حال پریدن یا وحشت باشید
مرحله 7. با یک متخصص بهداشت روانی که تجربه کار با آسیب دیدگان را دارد صحبت کنید
یک روانشناس یا درمانگر می تواند به شما کمک کند تا بفهمید آنچه که تجربه می کنید عکس العمل عادی به این رویداد است یا خیر. ارائه دهنده خدمات بهداشتی به شما کمک می کند تا تعیین کنید که کدام روش درمانی برای مورد شما مناسب است. گزینه های درمانی PTSD ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- گفتگوی درمانی سنتی در کمک به درمان علائم PTSD یا کمک به مبتلایان در کنار آمدن با مشکلات خانوادگی ، زندگی یا شغلی که در نتیجه PTSD ایجاد می شود ، مثر بوده است.
- روان درمانی ممکن است به شکل قرار گرفتن در معرض نور باشد ، که بر صحبت بیشتر در مورد رویداد آسیب زا و شاید بازدید از مکان ها و/یا افرادی که از آنها اجتناب کرده اید تمرکز می کند ، یا آموزش تلقیح استرس ، که به شما در ایجاد مکانیسم های مقابله سالم با استرس یا اضطراب کمک می کند. -برانگیختن رویدادهای زندگی
- روانپزشک ممکن است داروهایی را برای شما تجویز کند که ممکن است علائم افسردگی ، اضطراب را تسکین داده و یا اختلالات خواب را از بین ببرد.
روش 3 از 3: تشخیص شرایط متصل به PTSD
مرحله 1. مراقب علائم افسردگی باشید
زندگی در یک تجربه آسیب زا اغلب می تواند باعث افسردگی افراد شود. اگر فکر می کنید PTSD دارید ، ممکن است افسردگی را نیز تجربه کنید. مراقب علائمی باشید که شامل موارد زیر است:
- مشکل در تمرکز
- احساس گناه ، درماندگی و بی ارزشی.
- کاهش انرژی و عدم علاقه به چیزهایی که معمولاً شما را خوشحال می کند.
- احساس غم و اندوه عمیقی که به نظر نمی رسد از بین برود ؛ همچنین به عنوان احساس خالی تجربه می شود.
مرحله 2. بر احساسات اضطرابی که تجربه می کنید نظارت کنید
پس از یک تجربه ترسناک یا هولناک ، ممکن است دچار اضطراب شوید. اضطراب فراتر از احساس عادی استرس یا نگرانی است که افراد در زندگی روزمره خود تجربه می کنند. علائم اختلال اضطراب ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- نگرانی یا وسواس مداوم در مورد نگرانی ها یا مسائل کوچک یا بزرگ.
- احساس بیقراری یا تمایلی به آرامش ندارید.
- به راحتی مبهوت می شوید یا احساس تنش و تشنج می کنید.
- مشکل در خواب و احساس اینکه نمی توانید نفس بکشید.
مرحله 3. به هرگونه رفتار وسواسی (OCD) که ممکن است به آن تمایل داشته باشید توجه کنید
وقتی چیزی را تجربه می کنید که کل جهان شما را متزلزل می کند ، به طور کلی برای بازگشت به حالت عادی تلاش می کنید. با این حال ، برخی از مردم با تلاش برای کنترل بیش از حد محیط خود از این میل به طبیعی بودن فراتر می روند. OCD می تواند به طرق مختلف خود را نشان دهد ، اما اگر نگران هستید که ممکن است آن را توسعه داده باشید ، مطمئن شوید که موارد زیر را جستجو کنید:
- تمایل به شستن مداوم دست ها. شما دچار پارانوئید می شوید که پوست شما کثیف است یا به نوعی آلوده شده اید.
- با وسواس چک کنید تا مطمئن شوید همه چیز مرتب است. به عنوان مثال ، ده بار چک کنید تا مطمئن شوید که فر خاموش است یا در قفل شده است.
- وسواس ناگهانی در تقارن. خود را در حال شمردن و مرتب کردن چیزها برای اطمینان از قرینه و یکنواخت بودن آنها می بینید.
- امتناع از دور ریختن هر چیزی زیرا می ترسید که اگر این کار را انجام دهید اتفاق بدی رخ دهد.
مرحله 4. اگر دچار توهم هستید با شخصی صحبت کنید
توهم چیزی است که شما با یکی از حواس پنجگانه خود تجربه می کنید و واقعاً اتفاق نمی افتد. این می تواند به معنای شنیدن صداهایی باشد که واقعی نیستند ، دیدن چیزهایی که واقعاً وجود ندارند ، چشیدن یا بوییدن احساسات خیالی و تجربه لمس چیزی که در واقع شما را لمس نمی کند. کسی که دچار این توهمات می شود ، تشخیص آن از واقعیت به سختی ممکن است.
- یکی از راه های تشخیص اینکه شما دچار توهم هستید یا نه این است که از اطرافیان خود بپرسید آیا آنها نیز چنین چیزی را تجربه می کنند.
- توجه داشته باشید که این توهمات ممکن است نشانه ای از وجود اختلال روان پریشی تشخیص داده نشده مانند اسکیزوفرنی و اختلال استرس پس از سانحه باشد. محققان همپوشانی زیادی بین این دو بیماری روانی پیدا کرده اند. بسیار مهم است که به محض مشاهده یا شنیدن چیزهایی که از وجود آنها مطمئن نیستید ، کمک بگیرید.
مرحله 5. اگر فکر می کنید ممکن است دچار فراموشی شده باشید ، به دنبال یک متخصص باشید
هنگامی که با چیزی آسیب زا مواجه می شوید ، بدن شما در واقع می تواند آن حافظه را ببندد تا شما را از درد دور کند. همچنین می توانید از طریق سرکوب و انکار اینکه این حادثه واقعاً رخ داده است ، خود را به فراموشی بسپارید. اگر به طور ناگهانی احساس می کنید از جزئیات زندگی خود خسته شده اید یا احساس می کنید زمان خود را از دست داده اید بدون اینکه بدانید کجا رفته است ، باید با یک درمانگر یا شخصی که به او اعتماد دارید صحبت کنید.
نکات
- در مورد حادثه وحشتناکی که تجربه کرده اید با شخصی که به او اعتماد دارید صحبت کنید. صحبت در مورد آنچه تجربه کرده اید می تواند به شما کمک کند تا احساسات دردناک یا منفی مرتبط با این تجربه را رها کنید.
- به خاطر داشته باشید که گریه کردن اشکالی ندارد و ضعیف نیستید. اتفاقی که افتاد تقصیر تو نبود
- اشکالی ندارد اگر می خواهید برای مدتی کوتاه تنها باشید. وقتی آماده هستید برای راحتی به سراغ کسی بروید.
هشدارها
- اگر فکر می کنید ممکن است PTSD داشته باشید ، بلافاصله به دنبال درمانگر باشید.
- به مدرسه یا محل کار سلاح نبرید. ممکن است با مشکلات جدی مانند اخراج یا دستگیری روبرو شوید.
- از تلاش یا تهدید به صدمه زدن/کشتن دیگران یا خودتان خودداری کنید.
- الکل زیاد مصرف نکنید این فقط اوضاع را بدتر می کند.
