ارتوپدی تشخیص و درمان سیستم اسکلتی عضلانی است و جراحان ارتوپدی به طور خاص آموزش دیده اند تا در بیماران مبتلا به استخوان ، ماهیچه ها و مفاصل مشکل داشته باشند. متخصصان ارتوپد زمان قابل توجهی را صرف انجام جراحی می کنند ، اما انواع دیگری از درمان های توانبخشی را برای افرادی که دارای مشکلات سیستم اسکلتی عضلانی هستند تجویز می کنند. جراحان ارتوپدی دارای امتیازات بیمارستان هستند و ممکن است به عنوان پزشکان انفرادی ، با یک گروه ارتوپدی یا به عنوان متخصص در یک گروه چند تخصصی تمرین کنند.
مراحل
قسمت 1 از 4: گذراندن مدرسه
مرحله 1. یک برنامه آموزشی تهیه کنید
حتی در دبیرستان ، می توانید برای مشاغل جراحی ارتوپدی برنامه ریزی کنید. در واقع ، هرچه زودتر برنامه ریزی را شروع کنید ، بهتر است. شما باید استعداد بالایی برای کارهای مدرسه داشته باشید ، که مستلزم تست خوب ، داشتن استراتژی های خوب مطالعه و یادگیری سریع چیزها است.
- برای حفظ یک رزومه خوب دبیرستانی-از جمله نمرات بالا ، نمرات آزمون بالا ، خدمات اجتماعی و باشگاه ها و سازمانها-برنامه ریزی کنید تا بتوانید وارد یک کالج برتر شوید.
- درخواست کالج شما همچنین باید شامل یک مقاله ورودی بی عیب و نقص ، شواهدی از ویژگی های شخصی باشد که در دانشگاه خوب عمل می کند (به عنوان مثال ، ویژگی های رهبری) و توصیه نامه های معلمان.
- کلاسهایی که بیشترین ارتباط را با جراحی ارتوپدی در دبیرستان دارند ممکن است شامل زیست شناسی ، آناتومی و فیزیولوژی ، شیمی و نسخه های پیشرفته (AP) این دوره ها باشد.
مرحله 2. عادات مطالعه قوی ایجاد کنید
در دبیرستان و کالج ، شما باید حداکثر تلاش خود را برای ایجاد عادات مطالعه خوب انجام دهید. این عادات کلید موفقیت شما در دانشکده پزشکی ، در طول اقامت شما و در صورت داشتن تمرین خاص شما خواهد بود. جراحان ارتوپدی باید مهارت های قوی در مدیریت مطالعه ، خود انضباطی ، حفظ ، سازماندهی و تمرکز داشته باشند.
مرحله 3. مهارت انگشت را بیاموزید
همه جراحان باید علائم توانایی مکانیکی را نشان دهند ، به ویژه اینکه با دست و انگشتان خود خوب عمل می کنند. جراحی یک مهارت ظریف است ، به ویژه هنگام عمل روی ستون فقرات. جراحان ارتوپدی باید از هماهنگی عالی انگشتان برخوردار باشند. کارهایی مانند کارت بازی ، دوخت ، نوازندگی گیتار یا ساخت جواهرات را انجام دهید.
- جراحان ارتوپدی همچنین باید مهارت های تجسم سه بعدی بسیار خوبی را برای انجام جراحی های موفق داشته باشند. شما می توانید این مهارت های فضایی را با تمرین طراحی ، پیش نویس و یا حتی انجام بازی های ویدئویی توسعه دهید.
- جراحان ارتوپدی نیز معمولاً افرادی بسیار فعال هستند که از ورزش لذت می برند و در دو و میدانی پیشرو هستند.
مرحله چهارم. چهار سال تحصیل در مقطع کارشناسی را تکمیل کنید
اولین قدم بعد از دبیرستان برای جراح ارتوپد ، ورود به کالج کارشناسی خوب است. جراحان ارتوپدی باید در زمینه زیست شناسی ، پیش پزشکی یا رشته ای مرتبط با این موضوع تحصیل کنند. پس از اخذ لیسانس علوم در یکی از این زمینه ها ، جراحان مشتاق می توانند به دنبال دانشکده پزشکی باشند.
- همانطور که داشتن یک رزومه قوی دبیرستانی برای ورود به یک دوره کارشناسی خوب مورد نیاز بود ، یک رزومه قوی و جامع برای ورود به دانشکده پزشکی مورد نیاز است.
- برای درخواست برای پزشکی ، فارغ التحصیلان باید MCAT ، یک آزمون استاندارد ورودی که نشان می دهد شما برای سختگیری های دانشکده پزشکی آماده هستید ، شرکت کنند.
- هزینه MCAT می تواند از 100 دلار تا 2،000 دلار هزینه داشته باشد.
مرحله پنجم. چهار سال مدرسه پزشکی را تمام کنید
پس از اخذ مدرک کارشناسی زیست شناسی یا پیش پزشکی یا موارد مشابه و کسب نمره MCAT بالا ، گام بعدی شما حضور در دانشکده پزشکی است. در طول این چهار سال تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد پزشکی ، مدرک دکترای پزشکی استئوپاتیک (D. O.) یا دکترای پزشکی (M. D.) را دریافت خواهید کرد. درجه های بالا و عملکرد مهارت خود را در اینجا برای دریافت اقامت حفظ کنید.
هر سال فقط حدود 650 برنامه اقامتی در دسترس است که این را به یک زمینه رقابتی بالا تبدیل کرده است
مرحله 6. اقامت 5 ساله انجام دهید
مهمترین بخش آموزش جراح ارتوپد ، اقامت آنهاست که باید پنج سال به طول انجامد و در زمینه ارتوپدی تخصص دارد. اکثر اقامتگاههای امروزی شامل چهار سال آموزش جراحی ارتوپدی و پس از آن یک سال آموزش پزشکی عمومی است.
- سال آخر پزشکی عمومی می تواند در جراحی عمومی ، داخلی و اطفال باشد.
- برخی از اقامتگاه ها به آموزش عمومی بیشتری نیاز دارند و فقط شامل سه سال آموزش ارتوپدی با دو سال پزشکی عمومی می شوند.
قسمت 2 از 4: اخذ گواهینامه
مرحله 1. برای امتحان مجوز مطالعه کنید
پس از اتمام رزیدنتی خود ، مجوز فعالیت پزشکی و جراحی به عنوان جراح ارتوپدی را دارید. آخرین مدرکی که باید دریافت کنید ، گذراندن امتحان هیئت مدیره ارتوپدی است که می توانید پس از 2 سال تمرین ، برای آن درخواست دهید. این امتحان معمولاً در حالی برگزار می شود که دانش آموزان هنوز در محل اقامت خود هستند و دارای دو جزء کتبی و شفاهی هستند.
مرحله 2. تابلوهای مجوز پزشکی را تصویب کنید
امتحان مجوز پزشکی ایالات متحده (USMLE) و/یا معاینه جامع مجوز پزشکی استئوپاتیک (COMLEX) برای جراحان ارتوپدی جهت انجام قانونی پزشکی مورد نیاز است. این آزمون شامل سه مرحله است و استعداد پزشک را برای پزشک بودن شامل دانش ، مفاهیم و اصول ارزیابی می کند.
- هر مرحله از آزمون هزینه متفاوتی دارد که 70 ، 600 دلار و 1 ، 275 دلار برای اجزای مختلف هزینه دارد.
- این آزمون مجوز عمومی است که همه پزشکان باید در آن شرکت کنند.
مرحله 3. امتحان گواهینامه هیئت مدیره را پشت سر بگذارید
به منظور دریافت مجوز به عنوان متخصص ارتوپدی ، متخصصان جراحی باید از امتحانات هیئت جراحی ارتوپدی آمریکا (ABOS) و/یا هیئت جراحی استئوپاتیک آمریکایی ارتوپدی (AOBOS) نیز عبور کنند. این معاینات شیوه های ایمن جراحان ارتوپدی در ایالات متحده را تضمین می کند. این آزمون Maintenance of Certification (MOC) نامیده می شود و دارای چهار بخش است.
- هزینه های امتحان بیش از 1،000 دلار و هزینه دیررس 350 دلار است.
- این آزمایش هر 7 تا 10 سال یکبار دیگر مورد نیاز است.
قسمت 3 از 4: آشنایی با زمینه
مرحله 1. بیاموزید که هر چند وقت یکبار جراحی انجام می دهید
وظایف جراحان ارتوپدی معمولاً بین جراحی واقعی و نگهداری غیر جراحات یا بیماری ها تقسیم می شود. تقسیم معمولاً هریک 50 is است ، بنابراین حتی اگر مشتاق جراحی هستید و می خواهید همیشه در اتاق عمل باشید ، باید آماده باشید که نیمی از وقت خود را در مطب پزشک بگذرانید.
جراحی هایی که معمولاً توسط جراحان ارتوپدی انجام می شوند معمولاً برای ترمیم آسیب های ناشی از آسیب به استخوان ها ، مفاصل ، تاندون ها ، پوست ، اعصاب ، رباط ها یا ماهیچه ها انجام می شوند
مرحله 2. نحوه مراقبت از بیماران بدون جراحی را بدانید
از آنجا که نیمی از بیماران جراح ارتوپدی نیازی به جراحی ندارند ، جراح ارتوپدی باید در مراقبت از بدن که بیماران را زیر چاقو قرار نمی دهد ، مسلط باشد. آنها باید بتوانند از روشهای توانبخشی برای درمان آسیب های اسکلتی عضلانی و همچنین جراحی استفاده کنند.
آنها همچنین باید از دانش پزشکی و روشهای فیزیکی برای درمان مشکلات اسکلتی عضلانی استفاده کنند
مرحله 3. با پزشکان دیگر کار کنید
جراحان ارتوپدی اغلب با پزشکان دیگر برای درمان انواع مختلف بیماری ها همکاری می کنند. در واقع ، آنها شرایط بسیار متفاوتی را درمان می کنند به طوری که دانش آنها در مورد بدن بسیار گسترده است ، به همین دلیل برنامه های اقامت علاوه بر کار در یک تخصص ارتوپدی ، نیاز به حداقل یک سال کار در پزشکی عمومی دارد.
- جراحان ارتوپدی اغلب به عنوان مشاور پزشکان مراقبت های اولیه و سایر افرادی که از شکایات اسکلتی -عضلانی بیمار دریافت می کنند ، مشاوره می کنند.
- جراحان ارتوپدی باید بتوانند بسیاری از بیماری های مختلف را درمان کنند ، از جمله شکستگی استخوان ، رگ به رگ شدن ، پارگی رباط ها ، پای چپ ، ناهنجاری در انگشتان دست و پا و تومورهای استخوانی.
- جراحان ارتوپدی همچنین این توانایی را دارند که مفاصل را با دستگاه های مصنوعی جایگزین کنند که اصطلاحاً تعویض مفصل نامیده می شود.
مرحله 4. با الزامات شغلی در جریان باشید
جراحان ارتوپدی ، حتی پس از دریافت مجوز و داشتن تخصص خود ، باید درک درستی از زمینه پزشکی داشته باشند. آنها باید فن آوری های پزشکی فعلی را بشناسند ، از اخلاق پزشکی مطلع باشند و از نظر داروسازی و فیزیولوژی به روز باشند.
- این ممکن است به معنای شرکت در کنفرانس ها و جلسات آموزشی باشد که مسئولیت آنها با بیمارانشان است.
- آنها باید هر 7 تا 10 سال یکبار مجدداً از ABOS یا AOBOS گواهینامه بگیرند.
مرحله 5. رشد شغلی و دستمزد پیش بینی شده را بشناسید
هم چشم انداز رشد در این زمینه و هم دستمزد جراحان ارتوپدی برای پزشکان آینده دار امیدوار کننده است. بین سالهای 2016 تا 2026 ، کل حوزه جراحی 15 درصد رشد می کند که بسیار سریعتر از حد متوسط است. متوسط دستمزد ایالات متحده برای همه جراحان در سال 2016 208،000 دلار در سال بود. جراح ارتوپدی معمولاً حدود 535 دلار ، 668 دلار درآمد دارد.
قسمت 4 از 4: یافتن شغل
مرحله 1. در بیمارستان کار کنید
در حال حاضر تنها حدود هشت درصد از جراحان ارتوپدی فقط در بیمارستان ها مشغول به کار هستند ، اگرچه پیش بینی می شود که این تعداد در چند سال آینده افزایش یابد. استخدام در بیمارستان برای جراحانی که ساعات قابل پیش بینی و رهایی از استرس مدیریت شیوه های خود را می خواهند خوب است.
با این حال ، کار در بیمارستان به این معنی است که برنامه و فعالیت های شما دیکته می شود
مرحله 2. تمرین خود را شروع کنید
حدود 20 درصد از جراحان ارتوپدی امروزه تمرینات خود را انجام می دهند ، که بسیار بیشتر از هشت درصد افرادی است که در بیمارستان ها کار می کنند. تمرینات انفرادی خصوصی برای جراحانی که می خواهند نامی برای خود دست و پا کنند ، آزادی می خواهند که برنامه های خود را تعیین کند و کسانی که از کاغذبازی اهمیتی ندارند ، خوب هستند.
داشتن یک تمرین انفرادی به این معنی است که شما باید برای تجارت نیز سر و کار داشته باشید ، زیرا تمرین انفرادی در اصل به معنای اداره یک تجارت کوچک است
مرحله 3. بخشی از یک گروه ارتوپدی باشید
اکثریت قریب به اتفاق-42 درصد-از جراحان ارتوپدی به صورت خصوصی کار می کنند ، به این معنی که آنها یا به عنوان بخشی از یک گروه ارتوپدی یا بخشی از یک گروه چند تخصصی فعالیت می کنند. به عنوان بخشی از یک گروه ارتوپدی ، شما مدیریت کسب و کار را با سایر جراحان به اشتراک می گذارید و می توانید افراد دیگری را برای پوشش شیفت ها پیدا کنید.
جنبه منفی پیوستن به گروهی از جراحان در همان تخصص این است که احتمال ایجاد نام قوی برای خود را کاهش می دهد
مرحله 4. عملکرد به عنوان بخشی از یک گروه چند تخصصی
برخی از جراحان ارتوپدی به شیوه هایی می پیوندند که تخصص های دیگری در ارتوپدی ارائه می دهند ، مانند ستون فقرات ، پزشکی ورزشی و جراحان مفصل ران. مطب های چند تخصصی تمایل دارند که جراحان را با نرخ بالاتری نسبت به سایر مکان ها پرداخت کنند.
به عنوان مثال ، جراحان ستون فقرات ارتوپدی در گروه های چند تخصصی در سال 2009 بیش از 622000 دلار دستمزد دریافت کردند ، در حالی که کسانی که در تمرینات تک تخصصی بودند حدود 605000 دلار درآمد داشتند
نکات
- بسیاری از ارتوپدها یا با تدریس در دانشکده پزشکی و یا نظارت بر ساکنان در امر آموزش مشارکت دارند.
-
مراحل بالا نحوه تبدیل شدن به یک جراح ارتوپد در ایالات متحده را مورد بحث قرار می دهد ، اگرچه روند اساسی در اکثر کشورها یکسان است.
- به عنوان مثال ، در انگلستان ، پزشکانی که دوره های آموزشی خود را به پایان رسانده اند ، می توانند با انجام یک برنامه دو ساله پایه و سپس انتخاب در برنامه های آموزش عالی ، تخصص ارتوپدی را انتخاب کنند.
- در استرالیا ، دانشجویان دکتری می توانند با یافتن برنامه های اقامتی برای آموزش آنها در جراحی و جراحی ارتوپدی ، به پیشرفت در تخصص جراحی بپردازند.
- نیاز به جراحان ارتوپدی تحت تأثیر جمعیت سالخورده و پیشرفت های پزشکی و فناوری است.
