کودکان مبتلا به اوتیسم ، مانند دیگر کودکان به تشویق مثبت نیاز دارند. با این حال ، آنها ممکن است نیاز به یک تماس تخصصی یا شخصی تر داشته باشند تا بهترین ظاهر خود را نشان دهند. اگر صبور ، دوست داشتنی و متفکر باشید ، متوجه خواهید شد که تشویق کودک اوتیسمی برای هر دوی شما مفید خواهد بود.
مراحل
روش 1 از 3: تشویق به یک چشم انداز شاد و مثبت
مرحله 1. به کودکان کمک کنید تا الگوهای اوتیسم را پیدا کنند
یکی از مواردی که باعث دلسردی کودکان اوتیسم می شود این ترس است که آنها به نوعی از افراد عصبی "پست تر" هستند. این نمی تواند بیشتر از حقیقت باشد. کمک به آنها در درک موفقیت های باورنکردنی سایر افراد مبتلا به اوتیسم می تواند به آنها انگیزه ، ابتکار و اعتماد به نفس برای موفقیت دهد:
- دانیل تمت نویسنده و زبان شناس است که به عنوان یکی از باهوش ترین مردان جهان شناخته می شود. او در همه جا در برنامه های تلویزیونی و همچنین مستندها ظاهر شده است.
- دونا ویلیامز نویسنده و مجسمه ساز پرفروش بین المللی است. او هنوز بر اساس تجربیات خود در مورد اوتیسم می نویسد و هنر می آفریند.
مرحله 2. ایجاد شبکه های پشتیبانی از سایر کودکان ، به صورت آنلاین یا حضوری
بخش عمده ای از پذیرش اوتیسم این است که بدانید تنها نیستید و بچه ها به اجتماعات اجتماعی نیاز دارند که احساس می کنند بخشی از آنها هستند. از سایت هایی مانند شبکه حمایتی اوتیسم استفاده کنید که دارای پایگاه های داده دولتی به دولت هستند.
- به دلیل کمرویی یا مشکلات اجتماعی ، بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط آنلاین شادتر هستند. این یک راه خوب برای ایجاد مهارت های اجتماعی در یک محیط امن و راحت است. البته ، شما همچنان باید فعالیت آنلاین فرزند خود را زیر نظر داشته باشید تا از سالم بودن آن مطمئن شوید.
- به دنبال دوستان ، اعضای خانواده و معلمانی باشید که فرزند شما را "بدست می آورند". یعنی کسانی که با او با احترام و محبت رفتار می کنند و سزاوار هر کودکی است.
مرحله 3. بیان خود را به هر شکلی که کودک از آن لذت می برد تشویق کنید
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است خجالتی باشند یا در بیان خود با کلمات مشکل داشته باشند ، اما این بدان معنا نیست که آنها نمی خواهند چیزها را از سینه خود بردارند. اگر کودک شما برای صحبت کردن یا بیان خود مشکل دارد ، روشهای جایگزین مانند نقاشی ، موسیقی ، نوشتن یا صنایع دستی را تشویق کنید. شما هم درخواست دیدن همه چیز را نکنید. اگر مایل بودند شما آن را ببینید ، آن را با شما به اشتراک می گذارند.
- اگر مطمئن نیستید که آنها دوست دارند چه کاری انجام دهند ، فقط بپرسید. تمام تلاش خود را بکنید تا راه حل ارائه ندهید یا ایده های خود را مجبور نکنید. فقط به فرزند خود گوش دهید.
- "ما بعد از ظهر تعطیل داریم - دوست دارید آن را چگونه بگذرانید؟"
مرحله 4. راه هایی برای برجسته کردن نقاط قوت آنها در خانه پیدا کنید
برای تشویق موفقیت ، کودک باید احساس موفقیت کند ، بنابراین راه هایی را پیدا کنید که به او اجازه دهد واقعا بدرخشد. به جای واگذاری کارها ، چهار یا پنج کار مختلف را ارائه دهید و ببینید کدام یک را ترجیح می دهند. سعی کنید چیزی شبیه به این بگویید: "ما باید تمیز کنیم ، به نظر شما چه کاری می توانید برای ما انجام دهید؟"
- اگر کارها مطابق میل شما انجام نشد ناراحت نشوید - خشم فقط باعث اضطراب می شود که موفقیت های آینده را حتی سخت تر می کند.
- برای بهترین نتیجه دستورالعمل ها را دقیق کنید. فقط نگویید "کاج بردارید". به آنها بگویید که آنها را برداشته ، در سطل زباله بگذارید و قوطی را به گاراژ برگردانید.
مرحله 5. رفتار عصبی یا "عادی" را به کودک تحمیل نکنید
برخی از کودکان به طور همزمان با دو حس مانند نگاه کردن و گوش دادن دست به گریبان هستند و بنابراین هنگام گفتن چیزی از تماس چشمی خودداری می کنند. آنها با نگاه کردن به شما نادیده نمی گیرند - آنها در واقع به دقت توجه می کنند. کودکان مبتلا به اوتیسم راه های جدیدی برای کنار آمدن با افرادی که متفاوت از آنها فکر می کنند پیدا می کنند ، و شما باید این احترام را به آنها نیز بسط دهید. برای کمک به انجام این کار:
- بر نتایج تمرکز کنید ، نه بر لحظه کنونی. ممکن است کودک روش متفاوتی برای انجام کارها داشته باشد ، اما مهمتر این است که کارها را انجام دهد.
- به لحظاتی که راحت یا راحت هستند توجه کنید. چگونه می توانید این سناریوها را بیشتر تکرار کنید؟
مرحله 6: مثبت و خوش بین باشید تا به کودک کمک کنید تا مثبت و خوش بین باقی بماند
در تلاش برای ایجاد شرایط عالی برای کودک اوتیسم ، از رفاه خود غافل نشوید. تربیت یا آموزش یک کودک در طیف اوتیسم دشوار است و برای غلبه بر آن باید به این مشکل اعتراف کنید. منابع و جوامع پشتیبانی زیادی وجود دارد که می توانید نگرانی های خود را با آنها در میان بگذارید ، راه حل ها را بیابید و به داستانهای کسانی که در موقعیت های مشابه هستند گوش دهید:
- https://autisticadvocacy.org/
- https://www.autismacceptancemonth.com/
- https://www.autistichoya.com/
- https://www.thinkingautismguide.com/
روش 2 از 3: تشویق کار خوب و موفق
مرحله 1: صادقانه نقاط قوت و ضعف خود را ارزیابی کنید
همه کودکان برای احساس افتخار و بهره وری باید به مناطقی هدایت شوند که بتوانند در آن موفق شوند. هر بچه متفاوت است ، اما شما می توانید مناطقی را پیدا کنید که در آنها به راحتی موفق می شوند- آنها عاشق انجام چه کاری هستند؟ کجا آنها شما را تحت تاثیر قرار داده اند؟ آنها شخصاً به چه چیزهایی افتخار می کنند؟
- اگر کودکی در ریاضیات و اعداد خوب است ، اما با زبان انگلیسی و نوشتن دست و پنجه نرم می کند ، آیا می توانید فاصله را با داستان های غیر داستانی پر کنید؟ کتابهایی را پیدا کنید که مطابق با علایق آنها باشد تا خواندن راحت تر شود.
- چگونه می توانید بار مناطق دشوار را کاهش دهید؟ برای مثال ، می گویید بچه ای دوست دارد در خارج بدود و گشت و گذار کند اما با مناطق پر تراکم مبارزه می کند؟ آیا می توانید به جای زمین بازی اجتماع به پیاده روی بروید؟
مرحله 2. از برنامه ریزی منظم برای پیگیری بچه ها استفاده کنید
به طور کلی ، کودکان اوتیستیک به خوبی برنامه ریزی می کنند. هنگام تعیین زمان تکالیف ، آرامش ، وعده های غذایی یا استراحت میان وعده ، یک روال هم برای شما و هم برای کودک مفید است. اگر کودک به اندازه کافی بزرگ شده است ، یک ساعت مچی و کپی فیزیکی از برنامه را تهیه کنید ، که به او فرصت های مشخصی برای کار می دهد.
- برنامه های بصری ، مانند تصاویر با پیوست یا برنامه هایی مانند برنامه بصری اول-سپس ، اغلب مفید هستند.
- تغییرات برنامه را 5 تا 10 دقیقه قبل از وقوع ، به ویژه در اوایل ، اعلام کنید. بهار تغییرات ناگهانی روی کودک ایجاد نکنید.
- از دست دادن زمان یا شکستن روال عادی بدون هشدار می تواند باعث اضطراب شود.
مرحله 3. موفقیت ها و پیروزی ها را جشن بگیرید ، به ویژه در مناطق دشوار
تقویت مثبت برای همه کودکان کلیدی است و کسانی که در طیف هستند تفاوتی با هم ندارند. در حالی که نیازی به برگزاری مهمانی برای هر موفقیتی ندارید ، باید توجه داشته باشید و کودکان را به خاطر دستاوردهای آنها ستایش کنید. این امر به ویژه هنگامی اهمیت می یابد که کودک کاری را انجام دهد که با آن دست و پنجه نرم می کند ، مانند نشستن در امتحان طولانی و سخت و ارائه سخنرانی به کلاس.
- "این به نظر ساده نمی آمد ، اما شما کار خارق العاده ای انجام دادید!"
- "من می دانم که شما ترجیح نمی دهید این کار را انجام دهید ، اما به هر حال به شما افتخار می کنم که این کار را انجام داده اید!"
- یک کودک ممکن است در صحبت کردن در برابر افراد دچار مشکل شود و هنگام صحبت کردن ایده های آنها را از دست بدهد. اما شما می توانید شجاعت لازم را برای ایستادن و صحبت در وهله اول جشن بگیرید.
مرحله 4. یک شبکه حمایتی ایجاد کنید که کودک به آن اعتماد دارد
داشتن افرادی که می توانند به آنها وابسته باشند به بهترین وجه خود کمک می کند و از آنها در برابر طغیان یا مسائل محافظت می کند. این تیم از خانه شروع می کند و والدین و خواهران و برادرها باید در مورد اوتیسم و حمایت از اعضای خانواده اوتیسم تحقیق کنند یا کتاب بخوانند. اما تیم باید با توجه به افرادی مانند:
- مدیران مدارس و مشاوران راهنمایی
- آسیب شناسان گفتار
- درمانگران فیزیک/کار
- متخصصان اوتیسم
- دستیاران اختصاصی یا دستیاران آموزشی.
مرحله 5. به یاد داشته باشید که اوتیسم یک بیماری نیست ، بلکه راهی برای بودن است
بسیاری از مبارزه با اوتیسم ناشی از این باور است که چیزی "اشتباه" است. اما کودکان اوتیستیک جهان را متفاوت می بینند ، نه معیوب. یادگیری کنار آمدن با این تفاوت ها برای تشویق کودکان به بهترین شکل ممکن کلیدی است. با حذف "بیماری" از معادله ، از احساس شکستگی یا بیماری در کودکان جلوگیری می کنید و باعث می شوید آنها احساس موفقیت بیشتری کنند.
- حتی یک ساده "ما به شما _ بسیار افتخار می کنیم" یا "شما در این زمینه کار بزرگی انجام دادید!" راه طولانی را طی خواهد کرد
- سعی کنید به خاطر رفتار کودک عذرخواهی یا عذرخواهی نکنید. حتی اگر مردم نمی دانند چه اتفاقی می افتد ، کودک را زمین نگذارید تا دیگران احساس بهتری داشته باشند. به جای "این بد بود!" هدف "چگونه می توانیم دفعه دیگر این کار را متفاوت انجام دهیم؟"
روش 3 از 3: تشویق موفقیت در مدرسه
مرحله 1. به جای انتظار ، بلافاصله نیازهای کودک را با مدرسه در میان بگذارید
مدارس در ایالات متحده و در سراسر جهان باید به کودکان دارای معایب یک برنامه آموزشی فردی یا IEP ارائه دهند تا به آنها در مدرسه کمک کند. هرچه زودتر این مکالمه را شروع کنید ، اجرای آن آسان تر می شود و از کودک کمک و توجه خاصی را که به آن نیاز دارد می گیرید.
به محض بروز علائم اوتیسم با مشاوران راهنمای مدرسه صحبت کنید. بسیاری از کارشناسان IEP را از سه سالگی توصیه می کنند
مرحله 2. اجازه دهید "وقفه های حسی" در طول آزمایش یا شرایط استرس زا انجام شود
ممکن است اجازه دهید کودک برای چند دقیقه بیرون از خانه راه برود ، به او اجازه رنگ آمیزی یا زمان بازی بدهید یا به سادگی اجازه دهید او بنشیند و استراحت کند. فقط چند لحظه به آنها فرصت دهید تا آرامش خود را بازیابند ، زیرا استرس ها و تحریکات بی شمار یک کلاس می تواند باعث اضافه بار حسی شود. این وقفه ها به آنها کمک می کند تا بخشی از این تنش را از بین ببرند.
- "به نظر می رسد استرس دارید ، بگذارید کمی استراحت کنیم و برگردیم."
- "زمان کشش است! قبل از شروع دوباره 5 دقیقه استراحت کنیم."
مرحله 3. برای برنامه ها ، تدریس و تکالیف از وسایل کمک بصری استفاده کنید
صرفاً به صحبت یا نوشتن متکی نباشید تا به درک مطلب کمک کنید. کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب به وسایل کمک بصری واکنش خوبی نشان می دهند ، بنابراین از تصاویر همراه با گفتار برای قرار دادن آنها در فعالیتها و مطالب استفاده کنید. این می تواند شامل تصاویر باشد ، مانند استفاده از عکس ساندویچ به جای کلمه "ناهار" یا استفاده از وسایل بصری بیشتر مانند عکس و فیلم در طول درس.
- برای بچه های بسیار کوچک ، کارت های تصویری را در نظر بگیرید که دارای تصاویری مانند توالت ، غذا یا مداد رنگی هستند که می توانید در صورت عدم کارکرد کلمات به آنها نشان دهید.
- همه بچه ها سبک های مختلف یادگیری دارند. برخی ترجیح می دهند بخوانند ، برخی دیگر گوش می دهند و برخی دیگر تعامل مستقیم را دوست دارند. با تلاش برای استفاده همزمان از دو تا سه سبک مختلف (یعنی وسایل کمکی بصری هنگام سخنرانی ، فیلم ها به دنبال بحث ، و غیره) می توانید با همه توانایی ها و سبک های یادگیری به بچه ها برسید.
مرحله 4. در زمینه مشکلات و تکالیف انعطاف پذیر باشید
یک کودک اوتیسم هرگز نمی تواند از رهبری یک پروژه گروهی راحت باشد. او می تواند در تمام طول زندگی خود با تعاملات اجتماعی دست و پنجه نرم کند و مجبور کردن او به این موقعیت ها به طور مکرر کاری جز ایجاد اضطراب انجام نمی دهد. به یاد داشته باشید که هدف مدرسه یادگیری و رشد است ، نه تسخیر تعدادی از مقالات ، امتحانات ، سخنرانی ها و … ؟
- به جای این که بچه را مجبور کنید جلوی کلاس صحبت کند ، بگذارید چیزی بسازد یا بسازد ، مانند یک دیوراما. آنها می توانند این مطلب را به جای ارائه سخنرانی با دیگران به اشتراک بگذارند.
- هنگام انجام آزمایش ها ، اجازه دهید اگر در نشستن طولانی مدت با مشکل روبرو هستند اجازه دهید در آزمون جداگانه شرکت کنند ، یا اگر به نظر می رسد که این ایده را پذیرفته اند ، آن را به صورت شفاهی بدهید.
مرحله 5. دستورالعمل ها را دقیق و مشخص کنید ، با اهداف قابل اندازه گیری
کودکان اوتیسم اغلب همه چیز را به معنای واقعی کلمه درک می کنند و می توانند با مفاهیم یا اهداف مبهم مبارزه کنند. نگویید "یک ساعت مطالعه کنید تا آماده شوید." در عوض ، به آنها بگویید که از هر بخش 10 مشکل تمرین کنند و پاسخ ها را بررسی کنند. هنگام اختصاص مقاله ، محدوده واژه های مشخص و زمینه های مورد نیاز برای هر پاراگراف را به آنها بدهید.
- دستورالعمل ها را تکرار کنید ، به خصوص اگر نگران هستید که با یکدیگر برخورد نکنند. تکرار معمولاً مفید است.
- نگران حمایت یا بیش از حد خاص بودن نباشید. شما می خواهید همه چیز را به مراحل عملی و تحت اللفظی تقسیم کنید.
- از گفتار مجازی یا تعمیم های مبهم اجتناب کنید. مواردی مانند "مقاله تا زمانی که باید باشد" سردرگمی بی مورد ایجاد می کند.
مرحله 6. یاد بگیرید که رویدادهایی را که باعث بهم ریختن کلاس درس می شوند پیش بینی کرده و از آنها جلوگیری کنید
راه های زیادی برای توجه به مسائل قریب الوقوع و یافتن راهی برای جلوگیری از آنها قبل از وقوع وجود دارد. برای مشاوره با والدین صحبت کنید و علائم هشداردهنده را دور نگه دارید. اکثر کودکان دارای تیک های خاصی هستند ، مانند چرخیدن ، ناله یا بی قراری بیش از حد که می تواند شما را در یک بحران آینده راهنمایی کند. در حالی که همیشه نمی توانید از وقوع انفجار جلوگیری کنید ، سعی کنید تا جایی که ممکن است پیشقدم باشید:
- به آنها فضا بدهید تا در آرامش و سکوت باشند - پیاده روی کنید ، اجازه دهید کار دیگری را خودشان انجام دهند یا به سادگی اجازه دهید چند دقیقه بیرون از خانه بنشینند.
- آرام و بی صدا صحبت کنید. برخی از بچه ها به لمس ، مانند مالش آرام و موزون پشت ، به خوبی پاسخ می دهند ، اما این کار را انجام ندهید مگر اینکه بدانید واکنش آنها چگونه است.
