ممکن است برای والدین دشوار باشد که بهترین راه را برای مدیریت رفتارهای ناخواسته فرزندشان تعیین کنند. هنگامی که کودک مبتلا به اوتیسم است ، این امر حتی می تواند دشوارتر باشد. مهم است که به عنوان والدین کودک اوتیسم ، تشخیص دهید که نظم و انضباط چیزی بیشتر از تنبیه کودک به دلیل رفتارهای "شیطنت آمیز" نیست ، بلکه تغییر رفتار بد به چیزی سازنده تر است.
مراحل
روش 1 از 6: نزدیک شدن به نظم به روش کودک محور
مرحله 1. فراموش نکنید که بیش از هر چیز ، کودک اوتیسم یک کودک است
هر کودک دارای ترجیحات ، ویژگی ها ، رفتارها و واکنش های خاص خود است. هر کودکی چیزهایی دارد که دوست ندارد و کارهایی که انجام می دهد. اوتیسم بودن این را تغییر نمی دهد. هرگونه تکنیک انضباطی که استفاده می کنید باید با درک شرایط سخت رفتاری برخورد کند. تمرکز خود را بر حمایت از فرزند خود قرار دهید تا بتواند خود را کنترل کند و رفتار "شیطان" را به اقدامات سازنده تری تبدیل کند.
- همه بچه ها گاهی بد رفتار می کنند. آنها ممکن است قوانین (به طور تصادفی یا عمدی) را زیر پا بگذارند و هنگام ناراحتی در کنترل خود دچار مشکل شوند. مهم این است که درک کنیم ، اما در آموزش نحوه رفتار بهتر به آنها قاطع باشیم.
- به یاد داشته باشید که منصف باشید. مجازات کردن یک کودک به دلیل "عمل اوتیسم" (مانند تحریک یا اجتناب از تماس چشمی) صحیح نیست ، و همچنین مجازات یک کودک اوتیسم (یا هر کودکی در این مورد) به دلیل نقض قوانین که سایر بچه ها می توانند با شکستن آنها از بین بروند ، عادلانه نیست.
مرحله 2. صبور باشید
در حالی که بعضی اوقات ممکن است هنگام تلاش برای درک رفتار فرزند خود ناامید شوید ، مهم است که به یاد داشته باشید که صبر کلید است. با گذشت زمان ، با استفاده از استراتژی های ذکر شده در زیر ، کودک اوتیسم شما روش های بهتری برای رفتار یاد می گیرد. این یک شبه اتفاق نمی افتد
- به یاد داشته باشید که کودکان اوتیستیک چالش های بیشتری را تجربه می کنند. رسیدگی به مسائل حسی ، مشکلات ارتباطی ، احساسات قوی و سایر مسائل می تواند بسیار خسته کننده باشد.
- به خاطر داشته باشید که زبان بدن کودکان گوش گیر اوتیستیک ممکن است متفاوت از زبان بدن کودکان گوش شنوا باشد. تحریک ، نگاه به جهات دیگر و ظاهر نشدن برای پاسخ لزوما به این معنی نیست که آنها گوش نمی دهند.
مرحله 3. تمرکز مثبت خود را حفظ کنید
انضباط باید بیشتر بر تشویق و تمجید متمرکز باشد نه تنبیه. وظیفه شما این است که به آنها بیاموزید چگونه خوب رفتار کنند ، و سپس با یادگیری آنها را ستایش کنید.
اگر به نظر نمی رسد تکنیک های شما م workingثر باشد ، با یک درمانگر صحبت کنید
مرحله 4. با احتراق ها با احتیاط برخورد کنید
بسیاری از آنچه شما در کودکان اوتیسم به عنوان "رفتار بد" تصور می کنید به شکل سقوط است. واکنش به این موضوع با کودکان کوچکتر یا دیگران که از ارتباط کلامی برای ابراز ناراحتی استفاده نمی کنند ، بسیار دشوار است. چیزی که ممکن است در برخی از افراد به عنوان یک "بد رفتاری" به نظر برسد ، در واقع می تواند تلاشی برای بیان نیازهای آنها ، برخورد با تجربیات حسی ناخوشایند یا کنترل استرس باشد.
- در حالت ایده آل ، شما می خواهید طرحی را ایجاد کنید که به کودک کمک کند تا از سقوط خود جلوگیری کند. تاکتیک های کلاسیک "انضباطی" که بر تنبیه تمرکز می کنند ، مانند زمان استراحت ، می توانند با ناراحتی بیشتر کودک و از بین بردن هرگونه حس کنترل بر تصمیمات خود ، اوضاع را بدتر کنند. در عوض ، آموزش استراحت به کودک و معرفی تکنیک های آرامش بخشیدن به او ، به کودک این قدرت را می دهد که زمان و احساسات خود را مدیریت کرده و کودک را به خودتنظیمی تشویق کند.
- مقالات ما در مورد چگونگی مقابله با نابسامانی های اوتیسم و چگونه می توان از اختلالات و عصبانیت در کودکان اوتیستیک جلوگیری کرد ، می تواند توصیه های مفصل تری در مورد کمک به کاهش و مدیریت بحران ها ارائه دهد.
مرحله 5. صدا و رفتار آرام خود را حفظ کنید
فریاد زدن و نزاع قدرت می تواند کودکان را مضطرب و گیج کند. اضطراب می تواند کودکان را بیش از پیش تحریک کند و ممکن است با گریه ، فریاد ، فریاد یا آسیب به خود عمل کند. هدف شما این است که کودک را آرام کنید. حتی اگر احساس ناامیدی می کنید صدای یکنواخت و پایینی داشته باشید.
اشکالی ندارد که برای خود زمان بخرید. سعی کنید بگویید "من واقعاً ناامید شده ام. من به زمان نیاز دارم تا بفهمم در این مورد چه کاری انجام خواهم داد."
روش 2 از 6: ایجاد روال برای کاهش نیازهای انضباطی
سازگاری در زندگی روزمره و نظم و انضباط به کودکان کمک می کند تا بدانند چه انتظاری دارند و بخش مهمی از والدین موثر است.
مرحله 1. یک روال و ساختار قابل پیش بینی تنظیم کنید
بچه های اوتیسم اغلب وقتی می توانند فعالیت های روز را پیش بینی کرده و جهان را درک کنند ، احساس امنیت بیشتری می کنند. مکانهای مشخصی را ایجاد کنید که فعالیتها در آن اتفاق می افتد. این می تواند به کودک کمک کند تا آرامش خود را حفظ کند و احساس کند که بر چیزها کنترل دارد.
روالها همچنین ساده تر می کنند که چرا کودک بازی می کند. به عنوان مثال ، اگر آنها همیشه از شما می خواهند بعد از مدرسه تکلیف خود را انجام دهند ، گریه می کنند ، ممکن است مدرسه آنها را بیش از حد خسته کند و ابتدا باید به آرامش برسند ، یا اینکه تکالیف برای آنها منبع استرس عمده باشد
مرحله 2. برای ایجاد نظم از "برنامه زمان بندی تصاویر" استفاده کنید
برنامه های تصویری به شما کمک می کند تا توضیح دهید که کودک در آینده چه فعالیتی را انجام خواهد داد. برنامه های تصویری ابزارهای فوق العاده ای هستند که والدین می توانند از آنها برای راهنمایی برخی از کودکان اوتیستیک در فعالیت های مختلف که در طول روز انجام خواهند داد ، استفاده کنند. این به بهبود ساختار در زندگی کودک کمک می کند ، به ویژه زیرا کودکان اوتیسم اغلب در مرور کلی فعالیت های روزانه خود مشکل دارند. برخی از ایده ها برای استفاده از برنامه های تصویری عبارتند از:
- شما و فرزندتان می توانید با "تیک زدن" فعالیت های تکمیل شده ، وظایف را پیگیری کنید.
- شما و فرزندتان می توانید یک ساعت یا یک تایمر روشن کننده را در نزدیکی فعالیتها نگه دارید تا محدوده زمانی هر فعالیت را تعیین کنید (اگر این به کودک کمک می کند).
- به فرزند خود کمک کنید تا این تصاویر را طراحی و ترسیم کند تا ارتباط بیشتری با تصاویر احساس کند.
- تصاویر را در کتاب یا روی تخته یا دیوار نگه دارید تا فرزند شما هر زمان که بخواهد به آنها مراجعه کند.
مرحله 3. با برنامه مطابقت داشته باشید
این به کودک کمک می کند احساس امنیت کند. اگر باید تغییری ایجاد شود ، به کودک هشدار و توضیح دهید ، بنابراین احساس تردید کمتر می شود. برای ایجاد یک سیستم سازگار با سایر مراقبین (مانند معلمان و درمانگران) همکاری کنید.
مرحله 4. با رشد کودک ، برنامه را به روشهای کوچک تنظیم کنید
در حالی که برنامه باید نسبتاً سازگار باشد ، این بدان معنا نیست که جایی برای توسعه فعالیتها و نظم و انضباط فرزند شما وجود ندارد زیرا فرزند شما پیشرفت طبیعی خود را در رشد و رشد به عنوان یک فرد انجام می دهد.
- به عنوان مثال ، زمانی که کودک شما به طور مستقل دوش گرفتن را یاد گرفت ، زمان حمام ممکن است به زمان دوش تبدیل شود.
- تغییراتی را ایجاد کنید تا در صورت لزوم مشکلات را برطرف کنید. به عنوان مثال ، اگر زمان ورزش را بعد از ناهار برنامه ریزی کنید و کودک اغلب هنگام ورزش دچار معده درد می شود ، ممکن است به زمان نیاز باشد تا غذا ته نشین شود. با کودک در مورد مسئله برنامه صحبت کنید و طرز فکر خود را در مورد چگونگی تنظیم مجدد کارها (مانند ورزش قبل از غذا خوردن ، یا 30 دقیقه وقت آزاد در این بین) مطرح کنید.
مرحله 5. زمان زیادی را برای آرامش فرزند خود برنامه ریزی کنید
کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند به ویژه در برابر استرس آسیب پذیر باشند ، بنابراین برای آنها بسیار مهم است که "وقت کم" بگیرند. زمان استراحت به ویژه زمانی اهمیت دارد که فرزند شما احساس کند کارهای زیادی در حال انجام است و حواس او بیش از حد بار شده است. وقتی فرزند شما به دلیل این تحریک بیش از حد دچار ناراحتی یا ناراحتی می شود ، این نشان دهنده نیاز به زمان کم است. به سادگی فرزند خود را به مکانی امن و آرام ببرید و به کودک خود اجازه دهید در یک محیط ساده و تحت نظارت گاه به گاه آرامش پیدا کند.
- سعی کنید بعد از فعالیت هایی که تمایل به استرس دارند ، زمان آرامش خود را برنامه ریزی کنید. به عنوان مثال ، اگر کودک معمولاً از مدرسه با استرس یا خستگی به خانه می آید ، باید حداقل نیم ساعت وقت آزاد برای استراحت داشته باشد.
- اگر کودک آنقدر بزرگ نشده است که بدون نظارت باشد ، می توانید سرپرستی خود را به او پیشنهاد دهید. به عنوان مثال ، کودک می تواند جلو و عقب حرکت کند و در گوشه ای نقاشی بکشد ، در حالی که شما کتاب می خوانید یا کاری را با تلفن خود انجام می دهید.
مرحله 6 زمان زیادی را برای تفریح برنامه ریزی کنید
کودکان اوتیسم ، مانند دیگر کودکان ، برای بازی و لذت بردن از فعالیت های دلخواه خود به زمان نیاز دارند. از آنجا که استرس می تواند برای کودکان اوتیسم مشکل ساز باشد ، زمان آرامش بسیار مهم است. بازی خودگردان به کودک کمک می کند تا شاد و متعادل از نظر احساسی باشد.
- به خاطر داشته باشید که ایده شما در مورد "سرگرمی" ممکن است با ایده کودک متفاوت باشد. به عنوان مثال ، یک مهمانی پر سر و صدا ممکن است برای یک کودک اوتیسم استرس زا باشد. و ردیف کردن اسباب بازی ها یا راه رفتن در حلقه ها می تواند راهی لذت بخش برای گذراندن وقت اوتیسم باشد. اگر کودک آن را دوست دارد ، آن را به عنوان سرگرم کننده به حساب می آورد ، حتی اگر شما آن را درک نمی کنید.
- سرپرستی توسط بزرگسالان معمولاً مفرح به حساب نمی آید ، حتی اگر بزرگسال به کودک بگوید بازی کند. اگر با کودک بازی می کنید ، اجازه دهید او پیش قدم شود.
مرحله 7. برای خروجی انرژی ، به ویژه اگر کودک تمایل به بیش فعالی دارد برنامه ریزی کنید
برخی از بچه ها نمی توانند به مدت طولانی نشسته یا همان کار را انجام دهند. اگر این مورد در مورد فرزند شما صادق است ، مطمئن شوید که زمان زیادی را برای "دمیدن بخار" و استفاده از انرژی اضافی خود برنامه ریزی کنید. ورزش و بازی بیرون اغلب برای بچه های فعال مفید است.
در صورت مشاهده مورچه خوانی کودک می توانید وقفه های برنامه ریزی نشده را نیز اعلام کنید. به عنوان مثال ، می توانید بگویید "می بینم که تمرکز شما برای شما سخت است. بیایید 15 دقیقه بدویم و سپس برگردیم."
مرحله 8. مشکلات خواب یا پزشکی را برطرف کنید
اگر کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد یا از درد یا بیماری رنج می برد ، طبیعی است که او ناراحتی خود را که ممکن است به عنوان "رفتار مشکل ساز" تلقی نشود بیان کند.
اگر متوجه رفتار متمرکز بر یک منطقه خاص شدید ، سعی کنید پزشک آن منطقه را بررسی کند. به عنوان مثال ، پسری که به سرش ضربه می زند ممکن است از دندان درد یا شپش رنج ببرد. ضربه زدن به قسمتی از بدن می تواند نشان دهد که چیزی در آنجا اشتباه است
روش 3 از 6: جلوگیری از مشکلات رفتاری
تمجید ، آینده نگری و نگرش مثبت می تواند به کاهش مشکلات مربوط به رفتار کمک کند.
مرحله 1. مثال خوبی باشید
کودکان به الگوهای بزرگسالان نگاه می کنند تا به آنها در درک نحوه رفتار کمک کنند. رفتارهای خوبی از خود نشان دهید ، حتی زمانی که مطمئن نیستید کودک در حال تماشا است.
مرحله 2. اطمینان حاصل کنید که به فرزند خود توجه مثبت زیادی دارید
اگر بچه ها احساس می کنند مورد بی توجهی قرار گرفته اند ، ممکن است به امید آنکه توجه کنید عمل کنند. شما می توانید با اطمینان از توجه مثبت آنها بدون نیاز به توسل به رفتارهای بد ، شانس این اتفاق را کاهش دهید.
اگر فکر می کنید که کودک به دنبال توجه است ، روی آموزش مهارت های قاطعیت به او کار کنید. به آنها عباراتی مانند "من تنها هستم" ، "من توجه می خواهم" یا "آیا با من معاشرت می کنید" بیاموزید. وقتی اینها را می گویند با توجه به این رفتار پاداش دهید. به این ترتیب ، آنها یاد می گیرند که درخواست توجه م thanثرتر از بازیگری است
مرحله 3. در مورد راههای کنترل احساسات با کودک صحبت کنید
کودکان ممکن است ندانند چگونه احساسات خود را تشخیص داده و با آنها کنار بیایند. کودکان اوتیسم ممکن است به راهنمایی بیشتری نیاز داشته باشند.
در مورد شخصیت ها صحبت کنید. با خیال راحت س questionsالاتی مانند "به نظر شما به جای فریاد زدن ، او باید برای کنترل خشم خود چه می کرد؟"
مرحله 4. اگر می توانید بگویید که کودک در حال تلاش است ، او را از موقعیت استرس زا خارج کنید
اگر می توانید بگویید که کودک به نقطه جوش خود رسیده است ، او را از موقعیت خارج کنید. ممکن است به آنها پیشنهاد دهید که آنها را ترک کنند ، یا می توانید یک کار انفرادی را که می دانید برایشان بسیار آسان یا لذت بخش است تعیین کنید. به این ترتیب ، آنها می توانند برای آرام شدن و تمرکز مجدد خود وقت بگذارند.
- "به نظر می رسد استرس دارید. چرا مدتی به گوشه خود نمی روید؟ ما می توانیم تکلیف شما را در نیم ساعت دیگر به پایان برسانیم."
- "روز خوبی است. الا ، می خواهی نامه را برایم بیاوری؟"
- "سگ هنوز راه نرفته است. لطفاً برو پیاده روی او را انجام بده؟"
- "جاستین ، من فکر می کنم ممکن است دستمال کاغذی ما کم شود. آیا شما به حمام می روید و تعداد رول های آن را می شمارید؟ در اینجا یک نوشته و یک مداد است تا در صورت تمایل بتوانید موارد را بنویسید."
- "من می توانم ببینم که شما ناامید شده اید. بیایید 10 دقیقه استراحت کنیم و سپس به این موضوع برگردیم. خوب است؟"
مرحله 5. سعی کنید کودک مورچه ای یا آشفته را هدایت کنید
کودکان گاهی بیقرار می شوند و این می تواند منجر به رفتارهای کمتر از ایده آل شود. در اینجا چند نمونه از مواردی که می توانید بگویید آورده شده است:
- "حوصله ات سر رفته؟ آیا می خواهی چند عکس با من بکشی؟"
- "ما 3 راهرو دیگر در فروشگاه داریم. آیا آنها را با من می شمارید؟"
- "من می توانم به شما بگویم که الان انرژی زیادی دارید. من شروع به دویدن می کنم! شرط می بندم که نمی توانید مرا بگیرید!"
مرحله 6. در مورد چیزهای کوچک استرس نداشته باشید
بچه های اوتیستیک دمدمی مزاج خواهند بود ، و این اشکالی ندارد. و همه بچه ها حالات بد و روزهای بدی دارند ، درست مانند بزرگسالان. نیازی نیست همه نمونه رفتارهای غیر معمول یا ناقص را به نبرد تبدیل کنید. با نقص صلح کنید.
مرحله 7. مطمئن شوید که انتظارات شما منطقی است
کودکان مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر در رشد می شوند و این بدان معناست که گاهی اوقات در یادگیری برخی چیزها کندتر عمل می کنند. اگر آنها بارها و بارها نتوانستند انتظارات شما را برآورده کنند ، ممکن است انتظارات شما بیش از حد زیاد باشد یا چیز دیگری در راه آنها باشد. سعی کنید در مورد مسئله با…
- کودک (به عنوان مثال "چرا فکر می کنید کارهای خانه برای شما بسیار سخت است؟")
- سایر مراقبین (کودک شما و به طور کلی کودکان اوتیسم/معلول)
- معلمان
- درمانگران
- بزرگسالان اوتیسم
مرحله 8. کودک را به خاطر رفتار مثبت تحسین کنید
وقتی کودک کاری را به خوبی انجام می دهد ، او را تحسین کنید. این باعث می شود کودک احساس کند که شما متوجه تلاش های او شده اید و باعث می شود او به خود افتخار کرده و مشتاق ادامه رفتار باشد. ستایش می تواند انگیزه قوی باشد. سعی کنید حداقل دو بار در روز ، اگر نه بیشتر ، چیز خوبی برای ستایش پیدا کنید. حرفهایی مثل…
- "ممنون که اسباب بازی های خود را به این زودی کنار گذاشتید! من واقعاً تحت تأثیر قرار گرفته ام."
- "کار خوبی است که با برادر بچه خود بسیار مهربان هستید! شما یک خواهر بزرگ خوب هستید."
- "متشکرم که در اولین تلاش به حرف من گوش کردید. این واقعاً عالی بود."
- "وای ، شما واقعا سخت درس می خوانید! این نشانه یک دانش آموز خوب است."
- "من به تو افتخار می کنم که امروز با من اینقدر قاطع بودی."
مرحله 9. رابطه بین رفتار خوب و پیامدهای مثبت آن را توضیح دهید
این به ایجاد انگیزه در کودک کمک می کند و به او می آموزد که چرا رفتار مهم است. اگر می خواهید ، می توانید پاداشی را که با رفتار خوب مرتبط است توضیح دهید.
- "وقتی اسباب بازی های خود را بر می دارید ، زمین شما مکان تمیزی برای بازی است. همه می توانند به راحتی راه بروند و حرکت کنند و اتاق شما می تواند مکانی سرگرم کننده برای معاشرت باشد."
- "وقتی با سگ مهربان هستید ، باعث می شود او از گذراندن وقت با شما لذت ببرد. حتی ممکن است بیشتر اوقات به شما مراجعه کند ، زیرا می داند که شما با او ملایم رفتار خواهید کرد."
- "وقتی در اولین باری که به شما یادآوری می کنم به حرف های من گوش می دهید باعث خوشحالی من می شود. این به من می گوید که شما به حرف من گوش می دهید و این بدان معناست که من مجبور نیستم برای شما مجازاتی در نظر بگیرم. من آن را دوست دارم وقتی این اتفاق می افتد."
- "وقتی از صدای درونی خود استفاده می کنید ، تحصیل برادر شما و کار مادر شما آسان می شود. مردم از داشتن خانه ای آرام لذت می برند. این برای همه ما خوب است."
روش 4 از 6: استفاده از استراتژی های انضباطی خاص
مرحله 1. در صورت نیاز ابتدا روی آرامش کودک کار کنید
اگر کودک فریاد می زند ، گریه می کند و یا ناراحت است ، او را آرام کنید. شما می توانید نظم و انضباط را زمانی اداره کنید که آنها به اندازه کافی سرسخت باشند تا به حرف شما گوش دهند.
- وقتی کودک بد رفتار می کند تسلیم نشوید. به طور واضح توضیح دهید که این امر مضر است. به عنوان مثال ، "من نمی توانم شما را وقتی فریاد می زنید درک کنم. می توانید چند نفس عمیق بکشید ، و سپس با صدای درون خود به من بگویید چرا ناراحت هستید."
- با صبر و حوصله راهکارهای آرامش بخشی را به کودک یادآوری کنید ، مانند نفس کشیدن عمیق و شمارش. پیشنهاد دهید از استراتژی ها در کنار هم استفاده کنید.
- سعی کنید احساسات آنها را تأیید کنید و به آنها بفهمانید که اهمیت می دهید (حتی اگر نمی توانید به درخواست های آنها احترام بگذارید). کودکان وقتی می دانند که شما مایل به گوش دادن و همدلی هستید به سرعت آرام می شوند.
مرحله 2. هنگامی که می بینید کودکی در حال بازی کردن است ، یادآوری هایی با کلمات مثبت ارائه دهید
کودکان ، به ویژه بچه های کوچک ، حافظه و کنترل ضربه ای محدودی دارند. این بدان معناست که ممکن است گاهی اوقات رعایت قوانین را فراموش کنند. ممکن است یک یادآوری برای تصحیح آنها کافی باشد ، بدون اینکه مجازات لازم باشد. به آنها بگویید که از آنها چه انتظاری دارید. به عنوان مثال ، "راه رفتن پا ، لطفا" بیشتر از "عدم دویدن" مفید است ، زیرا کودک را تشویق می کند تا رفتار خوب را تجسم کند. در اینجا چند نمونه آورده شده است:
- "لطفا سرعت خود را کم کنید تا دچار لغزش و سقوط نشوید."
- "لطفاً در صداهای داخلی. مامان سعی می کند بخواند."
- "لطفاً قاطع باش
- "دست به خودت. اگر می خواهی بی قراری کنی می توانی یک اسباب بازی فیجت بگیرید."
- "با گربه مهربان باشید"
مرحله 3. اگر به یادآوری شما گوش نمی دهند هشدار دهید
اگر کودک پس از یادآوری شما از اصلاح رفتار خود امتناع کرد ، به او هشدار دهید که در صورت ادامه کار عواقبی در پی خواهد داشت. این به آنها آخرین فرصت را می دهد که متوقف شده و قوانین را رعایت کنند.
- "شما باید ملایم باشید. اگر متوقف نشوید ، من اسباب بازی را بر می دارم."
- "من می خواهم تا 3 بشمارم. وقتی به 3 می رسم ، دست های شما باید از موهای او خارج شود. یکی …"
- "صداهای داخلی مهم هستند. اگر نمی توانید تلویزیون را بی سر و صدا تماشا کنید ، من تلویزیون را خاموش می کنم."
- "بازی های ویدئویی بعد از تکالیف شما انجام می شوند. اگر شما تکالیف خود را انجام ندهید ، هیچ بازی ویدیویی وجود نخواهد داشت."
مرحله 4. در صورت امتناع از تعدیل رفتار ، عواقب فوری ایجاد کنید
اگر یک یادآوری و هشدار کار نمی کند ، ممکن است لازم باشد مجازات را دنبال کنید. عواقب را فوراً مدیریت کنید. (انتظار می تواند تأثیر آن را کمتر کند.)
- اگر برای اجرای مجازات بیش از حد منتظر بمانید ، موثر نخواهد بود ، زیرا ممکن است کودک مجازات را با رفتار نادرست مرتبط نکند. در این صورت ، بهتر است این بار آن را رها کنید.
- اگر فرزند شما از طریق تاکتیک های بصری به خوبی یاد می گیرد ، یک سری عکس ایجاد کنید که توضیح می دهد چگونه رفتار بد او منجر به تنبیه و رفتار خوب منجر به پاداش می شود. انجام این کار به فرزند شما کمک می کند تا رابطه بین رفتار نادرست و انضباط را درک کند.
مرحله 5. مجازات را بر اساس تخلف تنظیم کنید
به یک مجازات یا نوع مجازاتها تکیه نکنید. رفتار نادرست جزئی فقط باید به مجازات جزئی (یا فقط یک هشدار) منجر شود ، در حالی که رفتار نادرست بزرگ ممکن است مجازات جدی تری را در پی داشته باشد. مشخص کنید چه چیزی برای کودک بهتر عمل می کند.
- یک هشدار شفاهی بدهید تا به آنها فرصت دهید تا خود را اصلاح کنند. (اگر آنها گوش می دهند ، نیازی به تنبیه آنها نیست.)
- پیامدهای طبیعی را امتحان کنید-اگر کودک اسباب بازی های خود را پرتاب می کند ، باید اسباب بازی ها را برداشته یا برای چند دقیقه دسترسی به اسباب بازی ها را از دست بدهد.
- از دست دادن پاداش یا امتیازات ، مانند عدم وقت تلویزیون. (اطمینان حاصل کنید که این امر با علایق خاص آنها تداخل ندارد ، زیرا ممکن است باعث ایجاد ناراحتی بیش از حد شود.)
مرحله 6. ثابت قدم باشید
کودک باید درک کند که رفتار بد عواقبی را در پی خواهد داشت و بر اساس رفتارهای نادرست یا نظارت بر آنها تغییر نخواهد کرد.
- هر بار برای یک تخلف یکسان مجازات تعیین کنید.
- قوانین یکسانی را برای همه اعضای خانواده از جمله کودک ، خواهر و برادر و حتی بزرگسالان اعمال کنید. (اگر قانون خانواده را زیر پا بگذارید ، ممکن است مجبور شوید خودتان را مجازات کنید.)
مرحله 7. از تنبیه هایی که باعث درد جسمی می شوند ، مانند ضربه زدن ، سیلی زدن یا قرار گرفتن در معرض محرک های شدید خودداری کنید
پاسخ دادن به خشونت با خشونت بیشتر می تواند در فرزند شما تقویت کند که خشونت در هنگام ناراحتی مشکلی ندارد. اگر از فرزند خود بسیار عصبانی هستید ، همان راهکارهای آرامش بخشی را که دوست دارید فرزندتان از آن استفاده کند ، انجام دهید. این کار کودک را تشویق می کند که در صورت احساس عصبانیت یا ناامیدی از شما تقلید کند.
در حالی که ضربه زدن ممکن است استرس را برای والدین کاهش دهد ، تحقیقات نشان می دهد که کودک را تحت فشار قرار می دهد و باعث می شود بیشتر رفتار کند و کمتر به شما گوش دهد. همچنین می تواند بعداً منجر به مسائل دیگری مانند مشکلات بهداشت روانی ، اختلال در رشد شناختی و بدتر شدن مهارت های ارتباطی شود. والدین می توانند تکنیک های م moreثرتری را برای سهولت زندگی هم برای والدین و هم برای کودک بیاموزند
مرحله 8. رفتار را نقد کنید نه کودک را
از برچسب زدن "بد" یا "اشتباه" به کودک خودداری کنید. رفتار نادرست را به کودک تشویق کنید تا اقدامات اصلاحی را تشویق کند. برای مثال به آنها بگویید:
- "می بینم که شما واقعاً از این بابت ناراحت هستید. فریاد زدن کمکی نمی کند دوست داری با من نفس عمیق بکشی؟"
- "چرا خودت را روی زمین انداختی؟ از مغازه خواربار ناراحت شدید؟"
- "ضربه زدن به دیگران هرگز اشکالی ندارد. اگر عصبانی هستید ، از کلمات خود استفاده کنید ، به بزرگسالان بگویید یا برای خنک شدن استراحت کنید."
- "من شما را دوست دارم ، اما از نحوه برخورد شما با این وضعیت راضی نیستم. شما باید دفعه بعد بهتر عمل کنید. بیایید در این مورد صحبت کنیم."
روش 5 از 6: ایجاد یک سیستم پاداش
مرحله 1. یک سیستم پاداش ایجاد کنید که مستقیماً به رفتار خوب مربوط می شود
مانند تنبیه ، فرزند شما باید درک کند که در نتیجه مستقیم رفتار مناسب او ، پاداشی دریافت می کند (مانند ستایش یا ستاره های طلا). این به مرور زمان باعث ایجاد تغییر در رفتار می شود و می تواند به تنبیه کودک کمک کند.
مرحله 2. سعی کنید هر از گاهی از فعالیت ها به عنوان پاداش استفاده کنید
لیستی از کارهایی که کودک دوست دارد انجام دهد بنویسید. می توانید این پاداش ها را زمانی پیشنهاد دهید که فرزند شما رفتار خوبی داشته باشد یا زمانی که از انجام یک عادت بد دست کشیده باشد.
- اگرچه این ممکن است در ابتدا به عنوان "رشوه" به نظر برسد ، اما در حقیقت وقتی به درستی اعمال شود اینطور نیست. استفاده از سیستم پاداش باید بر اساس پاداش دادن به رفتار صحیح باشد ، نه برای توقف رفتار بد.
- از این تکنیک معمولی و کم استفاده کنید. به عنوان مثال ، "من واقعاً به نحوه رفتار خود در آن فروشگاه پر سر و صدا افتخار می کنم. امروز بعد از ظهر وقت آزاد داریم. آیا می خواهید با من کتاب های تصویری بخوانید؟"
مرحله 3. در مورد نظم و پاداش دادن به فرزند خود ایده های جدیدی باز کنید
هر کودک متفاوت است و هر کودک اوتیسم متفاوت است. آنچه ممکن است برای یک کودک مجازات یا "خسته کننده" تلقی شود ، می تواند پاداش نهایی برای یک کودک اوتیسم باشد و بالعکس. بنابراین ، ضروری است که در زمینه نظم و انضباط ، خلاق باشید و به ایده های جدید در مورد مفاهیم تنبیه و پاداش بپردازید.
شایستگی: همیشه قبل از اجرای نظم و انضباط به دقت فکر کنید. آیا راحت هستید که همین کار را با یک کودک غیر اوتیسم انجام دهید؟ اگر نه ، آن تمرین انضباطی ممکن است بیشتر از فایده آن ضرر داشته باشد
مرحله 4. یک سیستم پاداش ایجاد کنید
چندین روش برای انجام این کار وجود دارد ، اما دو سیستم برتر پاداش عبارتند از:
- ایجاد نمودار رفتاری که در آن رفتار خوب از طریق برچسب یا علامت روی نمودار پاداش می گیرد. اگر کودک نمرات کافی را در نمودار دریافت کند ، پاداش دریافت می کند. با گذاشتن برچسب به کودک پیشنهاد دهید که او را درگیر کنید.
- سیستم های پاداش توکن یک سیستم بسیار متداول است که اجرا می شود. اساساً ، رفتار خوب با یک نشان (برچسب ، تراشه و غیره) پاداش می گیرد. این نشانه ها را می توان بعداً برای پاداش تغییر داد. این سیستم اغلب از طریق قرارداد با کودک در مورد رفتار آنها طراحی می شود و به همین دلیل پیاده سازی آن برای کودکان بسیار کوچکتر دشوار است.
مرحله 5. فرزند خود را تحسین کنید
هنگام پاداش دادن به فرزند خود ، با وضوح بیشتری صحبت کنید. بلند بودن بیش از حد می تواند آنها را بیش از حد تحریک یا ناراحت کند. تلاش را در تقابل با نتیجه ستایش کنید. این شامل ستایش آنها برای تلاش در جهت دستیابی به هدف است. تشخیص پشتکار و تلاش فرزند شما برای کودک اوتیستیک شما از ارزش بیشتری برخوردار است.
- اگر کودک شما کلمات گفتاری را درک نمی کند ، یک پاداش کوچک با تحسین خود اضافه کنید.
- نشان دادن صداقت و لذت در رفتارهای صحیح فرزند شما ، تعداد این رفتارها را افزایش می دهد.
مرحله 6. به فرزند خود پاداش های حسی بدهید
گاهی اوقات اجرای این پاداش ها دشوارتر است ، اما پاداش بزرگ شامل پاداشی است که فعالیت حسی را نیز به درستی ارتقا می دهد. با این حال ، مراقب باشید که کودک خود را بیش از حد تحریک نکنید ، زیرا ممکن است او را ناراحت کند. پاداش می تواند شامل موارد زیر باشد:
- بینایی: چیزی که کودک دوست دارد به آن نگاه کند به عنوان مثال یک کتابخانه جدید ، یک چشمه آب ، حیوانات (ماهی ها به ویژه خوب هستند) ، یا تماشای پرواز مدل هواپیما.
- صدا: موسیقی آرام آرام آرام بخش سازهای ملایم ساده به عنوان مثال پیانو ، یا خواندن ترانه
- طعم و مزه: این پاداش بیشتر از خوردن است. این شامل چشیدن غذاهای مختلف است که آنها دوست دارند-مجموعه ای از میوه های شیرین ، چیزهای شور و انواع چیزهایی که کودک شما آنها را خوشایند می داند.
- بوی بد: بوهای متفاوتی برای تشخیص کودکتان وجود دارد: اکالیپتوس ، اسطوخودوس ، پرتقال یا گلهای مختلف.
- لمس: شن ، گودال ، آب ، بسته بندی مواد غذایی مانند بسته چیپس ، بسته حبابی ، ژله یا خمیر بازی.
مرحله 7. در سیستم پاداش خود اعتدال را تمرین کنید
از پاداش ها می توان سوء استفاده کرد و بیش از حد استفاده کرد.
- دسترسی به چیزهای مورد علاقه کودک نباید به رفتار او بستگی داشته باشد. به عنوان مثال ، کودک باید بتواند حیوانات شکم مورد علاقه خود را در هر زمان به دست آورد ، حتی اگر روز بدی داشته باشد. پاداش باید پاداش ویژه باشد.
- از غذا به عنوان پاداش بیش از حد استفاده نکنید. این می تواند با بزرگ شدن کودک منجر به عادات ناسالم شود.
- استفاده بیش از حد از پاداش های فیزیکی می تواند انگیزه درونی کودک را کاهش دهد. در مورد تبدیل زندگی کودک به مجموعه ای از نشانه ها و مبادلات محتاط باشید. آنها همچنین باید یاد بگیرند که دوست داشته باشند به خاطر خود خوب باشند. از تحسین استفاده کنید و پاداش های فیزیکی را کنار بگذارید تا با بزرگ شدن کودک کمتر دیده شود.
روش 6 از 6: درک علت رفتار بد
مرحله 1. به خاطر داشته باشید که کودکان اوتیسم "بطور ملموس" فکر می کنند
این بدان معناست که آنها اغلب چیزها را به معنای واقعی کلمه می دانند و بنابراین شما باید مراقب نحوه صحبت کردن با آنها باشید. قبل از اینکه بتوانید فرزند خود را تنبیه کنید ، باید درک کنید که چرا فرزند شما رفتار می کند. اگر علت را درک نمی کنید ، ممکن است آنها را به گونه ای تنبیه کنید که در واقع رفتار بد را تقویت می کند.
- به عنوان مثال ، اگر کودک شما هنگام خواب بازی می کند و دلیل آن را نمی دانید ، ممکن است تصمیم بگیرید که او را به موقع کنار بگذارید. با این حال ، اگر زمان هدف او به تعویق انداختن رختخواب برای بیشترین زمان ممکن باشد ، "تایم اوت" می تواند به کودک پاداش دهد. از طریق نظم و انضباط بدون درک علت ، در واقع به او نشان می دهید که اگر بدخواب رفتار کند ، بعداً باید بیدار بماند.
- گاهی اوقات کودکان به دلیل یک عامل استرس زای خارجی که نمی دانند چگونه باید با آن کنار بیایند (مانند فریاد زدن و گریه کردن به دلیل صدای بلند موسیقی که به گوش آنها آسیب می رساند) رفتار می کنند. در این موارد ، بهتر است عامل استرس زا را کنار بگذارید ، در مورد راهبردهای مقابله و ارتباط صحبت کنید و از تنبیه صرف نظر کنید.
مرحله 2. هدف رفتار کودک را درک کنید
وقتی یک کودک اوتیسم رفتار بدی از خود نشان می دهد ، این رفتار در واقع در خدمت یک هدف است. با درک هدف فرزند خود ، می توانید دریابید که چگونه از رفتار ناخواسته جلوگیری کنید و برای جایگزینی آن با اقدامات مناسب تر تلاش کنید.
- به عنوان مثال ، فرزند شما ممکن است بخواهد از چیزی یا موقعیتی اجتناب کند ، بنابراین ممکن است برای اجتناب از موقعیت "اقدام کند". یا ، آنها ممکن است در تلاش برای جلب توجه یا به دست آوردن چیز دیگری باشند. گاهی اوقات می توان گفت که هدف نهایی فرزند شما چیست-برای درک کامل او باید کودک خود را زیر نظر داشته باشید.
- گاهی کودکان بدون هیچ هدف خاصی بازی می کنند. آنها به سادگی نمی دانند چگونه استرس خود را کنترل کنند. مسائل حسی ، گرسنگی ، خواب آلودگی ، زمان کافی برای استراحت و غیره ممکن است علت این امر باشد.
مرحله 3. مشخص کنید که چه چیزی باعث رفتارهای بد می شود
یک نکته کلیدی برای تشخیص اینکه فرزند شما در حال انجام چه کاری است (اجتناب از موقعیت یا جلب توجه) این است که اگر فرزند شما به طور مداوم با یک سناریوی خاص "بد رفتار می کند". اگر کودک به طور غیرمعمول برای فعالیتی که معمولاً از آن لذت می برد رفتار می کند ، این می تواند نشان دهنده توجه بیشتر او باشد.
به عنوان مثال ، هنگامی که زمان حمام است ، کودک شما ممکن است "عمل کند". اگر او این کار را قبل یا در زمان حمام انجام دهد ، می توانید نتیجه بگیرید که او بد رفتار می کند زیرا نمی خواهد حمام کند
نکات
- به یاد داشته باشید که پیشنهادات فوق م workثر است ، اما بسته به نیازهای خاص فرزند شما می تواند متفاوت باشد.
- اگر کودک شما در محیطهای تحریک کننده مانند مغازه های خواربار فروشی و مراکز خرید شلوغ ذوب شود ، ممکن است فرزند شما دچار اختلال پردازش حسی شود. درمان ادغام حسی می تواند به افزایش تحمل فرزند شما در برابر محرک های دردناک کمک کند.
- به یاد داشته باشید که فرزند شما یک انسان است. به غرایز خود اعتماد کنید و با کودک اوتیسم به گونه ای رفتار نکنید که در درمان کودک عصبی احساس راحتی نکنید.
- همیشه سعی کنید تفاوت کودک را بپذیرید.
هشدارها
- استفاده بیش از حد از سیستم پاداش یا مجازات ممکن است به توانایی فرزند شما در فکر کردن برای خود و دوست داشتن چیزها آسیب برساند. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما هنوز می تواند بدون "بدست آوردن" آنها به چیزهایی که دوست دارد دسترسی داشته باشد و سیستم های انضباطی زندگی آنها را کوچک مدیریت نکند.
- به یاد داشته باشید که برخی از اشکال ABA و سایر درمانها از فرهنگ سوء استفاده می شود و متخصصان ممکن است نظم مضر را توصیه کنند. هرگز از نظم و انضباطی استفاده نکنید که در صورت استفاده از آن برای کودکان غیر اوتیسم ، توهین آمیز ، دستکاری کننده یا بیش از حد کنترل کننده تلقی شود.
- برای دستیابی به بهترین نتایج در اجرای تکنیک های فوق ، توصیه می شود با پزشک خود در مورد ارجاع به یک درمانگر رفتاری خوب متخصص در کودکان اوتیسم صحبت کنید.
