پارگی عضلات می تواند از فشارهای جزئی گرفته تا آسیب های روحی متغیر باشد و گزینه های ترمیم اشک نیز بسیار متفاوت است. اگر قسمت های تاندون یا بافتی دارید که نمی توانید دوباره آنها را وصل کنید ، جراح شما ممکن است یک روش دبریدمان (یا "صاف و حرکت کنید") را برای برداشتن این بخش ها توصیه کند. در موارد دیگر ، جراح شما ممکن است یک یا چند روش را برای برداشتن کیست ، رسوبات یا خار در محل آسیب توصیه کند. در هر صورت ، داشتن مکالمات کامل و صادقانه با تیم پزشکی برای شما بسیار حیاتی است تا بدانید قبل ، حین و به خصوص بعد از عمل چه انتظاری دارید.
مراحل
روش 1 از 3: تحت یک روش "صاف و حرکت کنید"
مرحله 1. با پزشک و جراح خود در مورد انجام عمل جراحی "هموار و متحرک" مشورت کنید
اگر پارگی عضلانی متوسط یا شدید دارید ، احتمالاً قسمت هایی از تاندون و/یا بافت وجود دارد که نمی توان دوباره آنها را وصل کرد. در این مورد ، پزشک مراقبت اولیه شما به احتمال زیاد شما را به جراح ارجاع می دهد تا در مورد روش دبریدمان (یا "صاف و حرکت کنید") برای پاک کردن این بخش های غیرقابل جبران صحبت کند.
- اگر پارگی متوسطی دارید ، ممکن است جراح بتواند برخی از بافتها و/یا تاندونها را مجدداً وصل کرده و قسمتهای جبران ناپذیر را "صاف" کند.
- در صورت پارگی شدید ، ممکن است جراح نتواند هیچ یک از تاندون ها یا بافت های پاره شده را دوباره وصل کند. در این حالت ، شما فقط می توانید دبریدمنت را انجام دهید تا ناحیه پاره شده "صاف" شود.
- اگر شما دچار پارگی جزئی شده اید که اغلب به آن فشار عضلانی یا کشیدگی عضله می گویند ، پزشک مراقبت های اولیه به احتمال زیاد استراحت را به جای هر نوع جراحی تجویز می کند.
مرحله 2. جزئیات خاصی از روش "روان و حرکت" خود را مرور کنید
جراح شما باید به روشنی توضیح دهد که چگونه آنها لبه های بافت ماهیچه ای آسیب دیده و تاندونهایی را که نمی توان دوباره به آنها وصل کرد ، برداشته و همچنین سطوح خشن استخوان در ناحیه را صاف می کند. هدف از بین بردن بافت های اضافی است که ممکن است در درمان اختلال ایجاد کند یا دامنه حرکتی شما را کاهش دهد.
- ممکن است جراح شما نداند چه مقدار از اشک را می تواند دوباره وصل کند و چه مقدار باید برداشته شود و صاف شود تا زمانی که جراحی واقعی شروع شود. این با یک روش "نرم و روان" طبیعی است و باید به روشنی برای شما توضیح داده شود.
- اگر احساس نمی کنید که روش به روشنی برای شما توضیح داده شده است ، به همان اندازه که نیاز دارید س askال بپرسید. یک جراح که حاضر نیست به شما زمان لازم برای درک عمل شما را بدهد ، ممکن است جراح مناسبی برای انجام عمل شما نباشد.
مرحله 3. در مورد پیش آگهی و روند بهبودی صحبت کنید
روشهای دبریدمان رایج است و اغلب می تواند در عرض چند ساعت تکمیل شود. و در بسیاری از موارد ، ماهیچه و مفصل اساساً قدرت و دامنه حرکتی کامل را بازیابی می کنند. روند بهبودی معمولاً حداقل 3 ماه به طول می انجامد. مطمئن شوید که توضیحات کاملی در مورد پیش آگهی و روند بهبودی خود با جراح خود دریافت می کنید.
- انتظار داشته باشید که به طور منظم از دستگاه حرکت منفعل پیوسته (CPM) استفاده کنید و در جلسات فیزیوتراپی منظم شرکت کنید-این قسمت "حرکت" در "صاف و حرکت" است-در دوران بهبودی شما. حرکت مکرر و کنترل شده برای جلوگیری از تجمع بافت اسکار کلیدی است.
- پس از یک عمل "صاف و حرکت کنید" ، باید بتوانید فوراً حرکت فعال عضله و مفصل آسیب دیده را شروع کنید ، و نیازی به محافظت ندارید ، مانند بریس بی حرکت. پزشک یا فیزیوتراپیست تمریناتی را به شما نشان می دهد که به شما کمک می کند تا قدرت خود را حفظ کرده و در حین بهبود دامنه حرکتی خود را حفظ کنید.
مرحله 4. خطرات انجام عمل را با جراح خود بررسی کنید
مانند هر جراحی ، ترمیم عضلات "صاف و متحرک" خطرات خاصی را به همراه دارد. از آنجا که دبریدروم یک روش معمول و نسبتاً ساده است ، خطرات کم است ، اما هنوز هم مهم است که قبل از اقدام به آنها کاملاً آگاه باشید و آنها را بپذیرید. این خطرات شامل موارد زیر است ، اما ممکن است محدود نباشد:
- عفونت در محل جراحی.
- آسیب به اعصاب و عروق خونی مجاور ، که ممکن است دائمی باشد.
- آسیب ماهیچه ای و/یا تاندونی که به سادگی قابل جبران نیست.
- سفتی دائمی یا حتی دائمی مفصل در محل جراحی.
- افزایش حساسیت به تکرار اشک در محل ترمیم.
- واکنش های منفی به بیهوشی ، که در برخی موارد می تواند جدی باشد.
- نیاز به جراحی های اضافی به دلیل یک یا چند عامل فوق.
روش 2 از 3: برداشتن کیست ها ، رسوبات یا خارهای مرتبط با اشک
مرحله 1. کیست های گانگلیونی مشکل ساز را که در نزدیکی پارگی های جزئی ایجاد می شوند ، برداشته یا تخلیه کنید
کیست های گانگلیون توده های نرم و غیر قابل حرکت هستند که در اثر نشت مایعات از یک یا چند پارگی تاندون عضلانی ایجاد می شوند. در حالی که اغلب خود به خود از بین می روند ، کیست های دردناک یا مزاحم می توانند از نظر پزشکی برداشته شوند. پزشک یا کیست را با سوزن تخلیه می کند یا به ندرت آن را در طی یک عمل جراحی کوچک برمی دارد.
- کیست های گانگلیون می توانند از نظر اندازه بسیار متفاوت باشند و ممکن است بارها ظاهر شده و ناپدید شوند. آنها اغلب در پشت دست یا مچ دست شکل می گیرند ، اما می توانند در نزدیکی هر گونه پارگی تاندون عضلانی ایجاد شوند.
- متأسفانه ، همیشه این احتمال وجود دارد که کیست گانگلیون بازگردد. با این حال ، حذف یا تخلیه آنها می تواند حداقل تسکین موقت درد یا ناراحتی را فراهم کند.
مرحله 2. میوزیت ossificans را پس از آسیب ماهیچه ای با دارو یا جراحی درمان کنید
Myositis ossificans (MO) به رسوبات سخت کلسیم گفته می شود که در محل آسیب ماهیچه ای ایجاد می شود. تقریباً 3-6 هفته پس از آسیب ، ممکن است درد داشته باشید ، متوجه محدودیت های حرکتی شوید یا احساس گره های سفت در عضله داشته باشید. رسوبات مشکل ساز MO را می توان با مصرف داروهای خوراکی (بی فسفونات) یا در موارد نادر با عمل جراحی حل کرد.
- MO بیشتر در عضلات اصلی بازوها و پاها رخ می دهد.
- در صورت نیاز به جراحی ، معمولاً باید حداقل 4-6 ماه پس از آسیب اولیه صبر کنید. این به گره های MO زمان می دهد تا به طور کامل شکل بگیرند و احتمال عود را کاهش می دهد.
مرحله 3. هنگام جراحی پارگی ماهیچه ، خار استخوان را بردارید
اگر برای ترمیم پارگی عضله تحت عمل جراحی قرار می گیرید ، جراح شما نیز باید به دنبال خار استخوان در ناحیه مورد نظر باشد و آن را برطرف کند. خار استخوان برجستگی هایی است که معمولاً در مفاصل شما به دلیل آرتروز ایجاد می شود. در بیشتر موارد ، جراح شما اساساً تراشیده و هر گونه خار را که در آن قرار دارد برطرف می کند.
ممکن است شما حتی ندانید که خار استخوانی دارید و در برخی موارد جراح شما ممکن است تصمیم بگیرد که خارهای بدون مشکل را تنها بگذارد. با این حال ، اگر هر یک از خارها ممکن است روند بهبودی شما را مختل کند یا به طور بالقوه باعث آسیب بیشتر عضلات یا تاندون ها شود ، آنها برداشته می شوند
روش 3 از 3: پیروی از دستورالعمل های قبل و بعد از جراحی
مرحله 1. قبل از عمل برای بهبود سلامت کلی خود قدم بردارید
اگر جراحی پارگی عضلات برای چند روز ، هفته یا حتی ماه در آینده برنامه ریزی شده است ، از این فرصت برای انتخاب شیوه زندگی سالم استفاده کنید. انجام این کار شانس شما برای انجام یک جراحی موفق و بهبود سریعتر و کامل را افزایش می دهد. برای مشاوره خاص در مورد خود ، با تیم پزشکی خود مشورت کنید ، که ممکن است شامل مراحل زیر باشد:
- ورزش منظم.
- داشتن رژیم غذایی سالم.
- نوشیدن آب کافی.
- داشتن خواب کافی.
- استفاده از تکنیک های کاهش استرس.
- مدیریت هرگونه بیماری زمینه ای مانند دیابت. با پزشک خود در مورد بهترین روش نظارت و کنترل قند خون خود مشورت کنید ، زیرا قند خون بالا می تواند در بهبود شما اختلال ایجاد کند.
مرحله 2. در صورت امکان 1 ماه قبل و 3 ماه بعد از عمل سیگار نکشید
اگر سیگاری هستید ، ترک سیگار همیشه یک انتخاب سالم است. ترک سیگار می تواند قبل و بعد از جراحی پارگی عضلات مفید باشد زیرا سیگار کشیدن روند بهبود را کند می کند. با پزشک خود در مورد طیف وسیعی از استراتژی های ترک سیگار صحبت کنید و تصمیم بگیرید که کدام ترکیب برای شما بهتر است.
اگر ترک دائمی یک چشم انداز دلهره آور است ، ببینید آیا می توانید برای دوره توصیه شده قبل و بعد از عمل متعهد به ترک سیگار شوید. پس از رسیدن به 3 ماه بعد از عمل ، خود را برای ادامه راه به چالش بکشید
مرحله 3. در صورت و طبق دستور بلافاصله بعد از عمل از دستگاه CPM استفاده کنید
یک دستگاه حرکت غیر فعال پیوسته (CPM) مکرر مفاصل ناحیه جراحی پارگی عضلات را از طریق دامنه حرکتی آنها حرکت می دهد. حرکت مداوم به جلوگیری یا کاهش تشکیل بافت اسکار در دوران نقاهت کمک می کند.
- دستگاه CPM از طرف شما نیازی به تلاش ندارد-همه کارها را انجام می دهد!
- ممکن است ظرف چند ساعت پس از اتمام عمل جراحی به دستگاه CPM متصل شوید. همچنین ممکن است یک دستگاه CPM خانگی برای شما تجویز شود که روزانه به مدت چند هفته استفاده کنید. اگر چنین است ، دستورالعمل های خود را با دقت دنبال کنید و از دستگاه برای جلسات روزانه طولانی تر از دستورالعمل استفاده نکنید.
مرحله 4. برای بازگرداندن دامنه حرکت ، قدرت و انعطاف پذیری به فیزیوتراپی مراجعه کنید
بسته به ماهیت جراحی پارگی ماهیچه ، ممکن است به شما دستور داده شود که ظرف چند روز پس از عمل به فیزیوتراپی (PT) مراجعه کنید. برای بهترین نتایج ، به احتمال زیاد باید چندین بار در هفته به مدت چند ماه در PT شرکت کنید. اگر می خواهید بیشترین شانس را برای بهبود کامل داشته باشید ، PT را جدی بگیرید.
